All Chapters of ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี: Chapter 241 - Chapter 250

ฮว๋าซื่อ “!!!!!!”นางแทบจะแตกสลายอยู่ตรงนั้นหากบอกว่าก่อนหน้านี้นางคิดจะใส่ร้ายว่าเฟิ่งชูอิ่งเป็นปีศาจล่ะก็ ในตอนนี้เวลานี้ นางเริ่มสงสัยแล้วว่าเฟิ่งชูอิ่งอาจจะเป็นปีศาจของจริงไม่อย่างนั้นวันนี้จะเกิดเรื่องแปลกพิกลพวกนี้ได้อย่างไรครั้งนี้นางไม่กล้าถลึงตาใส่เฟิ่งชูอิ่งอีกแล้ว เพียงสั่งให้สาวใช้ประคองเดินออกไปทว่านางเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็มีฝูงตัวต่อบินมาจากข้างๆ ก่อนจะพุ่งเข้าทำร้ายฮว๋าซื่ออย่างบ้าคลั่งฮว๋าซื่อ “!!!!!!”นางกรีดร้องเสียงหลงขณะหลบการโจมตีของฝูงต่อเหล่านั้น พร้อมกันนั้นก็ด่าทอเฟิ่งชูอิ่งในใจแต่พอนางเพ่งความสนใจไปกับการหลบฝูงต่อ ก็ลืมสังเกตที่เท้าของตัวเอง ทำให้สะดุดล้มหน้าคว่ำไปอีกครั้ง....ฮว๋าซื่ออยากจะบ้าตาย!นางในตอนนี้ไม่อยากจะพูดอะไรออกมาด้วยซ้ำ นางคิดว่าสภาพของตนเองตอนนี้ หากถูกเฟิ่งชูอิ่งเห็นเข้าคงจะอับอายจนต้องมุดดินหนีแน่!นางจึงเรียกสาวใช้สองคนให้มาช่วยประคองนางออกไปโดยเร็วที่สุดเฟิ่งชูอิ่งหันกลับไปหาจิ่งโม่เยี่ย “ท่านอ๋อง ท่านไม่คิดว่าฉากที่ฮว๋าซื่อถูกนกขี้ใส่เมื่อครู่นี้มันคุ้นๆ ตาบ้างหรือเพคะ?”จิ่งโม่เยี่ยตวัดสายตามองนาง ก่อนจะยกมุมปากเป็นรอยยิ้ม ทว่าแ

กลางดึกคืนนั้น นางถูกเฉี่ยวหลิงหลอกหลอนจนล้มหมอนนอนเสื่อนางรักษาตัวเองอยู่สองวัน อาการเพิ่งจะดีขึ้นเล็กน้อย วันนี้กลับต้องฝืนออกมาจากห้องก่อนหน้านี้นางนัดกับจิ่งสือเฟิงว่าจะไปเที่ยวทะเลสาบด้วยกัน ต่อให้ร่างกายของนางย่ำแย่ยิ่งกว่านี้ นางก็ต้องฝืนไปให้ได้นางจะเป็นพระชายา ต้องกลายเป็นคนที่อยู่สูงกว่าคนทั้งหมด ดังนั้นนางจะต้องหาทางแต่งเข้าราชวงศ์ให้จงได้!ระยะหลังมานี้ นางได้สัมผัสกับตัวเองเลยว่าการจะเป็นพระชายามิใช่เรื่องง่าย ดังนั้นนางจะต้องทุ่มเทและพยายามให้มากกว่าเดิมนางหันไปเห็นพวกเขาสามคนยืนอยู่หน้าประตูห้อง สายตาของนางก็ดันไปหยุดที่เฉี่ยวหลิงอย่างไม่รู้ตัว ไม่รู้ทำไมนางถึงได้คุ้นตากับเฉี่ยวหลิงนักนางคิดว่าเฉี่ยวหลิงเหมือนกับวิญญาณร้ายที่ตามหลอกหลอนนางเมื่อคืนก่อนอย่างมาก แต่นางกลับไม่มีหลักฐาน เพราะว่าหน้าตาของเฉี่ยวหลิงกับวิญญาณร้ายตัวนั้นไม่เหมือนกันแล้วเฉี่ยวหลิงยังใช้ชีวิตใต้แสงแดดได้ด้วย อีกอย่างนางก็มีเงาสะท้อนบนพื้น ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนวิญญาณร้ายนางมองเฟิ่งชูอิ่งอย่างเย็นชา “น้องสาวมัวยืนทำอะไรตรงนี้ล่ะ?”เฟิ่งชูอิ่งเอ่ยอย่างขัดเขินว่า “วันนี้ตอนออกจากจวนไป ข้ารีบร้อนม

บ่าวหญิงแซ่จูแสยะยิ้มชั่วร้ายออกมา จากนั้นก็เงื้อขวานแล้ววิ่งเข้าหาพวกบ่าวรับใช้....เฟิ่งชูอิ่งมีแผลที่ขา นางไม่สามารถเดินได้นานนัก ที่บอกว่าจะออกมาเดินเล่นกับจิ่งโม่เยี่ยก็เป็นแค่ข้ออ้างเท่านั้นดังนั้นหลังจากนางกับจิ่งโม่เยี่ยออกมาจากจวน พวกเขาก็ตรงไปที่โรงน้ำชาแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับจวนสกุลหลินหลังจากนางเข้าไปในโรงน้ำชา ก็หาห้องส่วนตัวที่สามารถมองเห็นเรือนด้านหลังของจวนสกุลหลินได้พวกเขาเพิ่งจะนั่งได้เพียงไม่นาน ก็มีเสียงโวยวายดังออกมาจากในจวนสกุลหลินนางเปิดหน้าต่างแล้วชะเง้อคอออกไปดู จากตรงนั้นมองเห็นไม่ชัดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นด้านใน แต่กลับมองเห็นว่ามีบ่าวไพร่พากันวิ่งหนีออกมาพวกเขาแต่ละคนดูตื่นตระหนกอย่างมาก สถานการณ์วุ่นวายสุดขีดไม่นานนักนางก็เห็นใครคนหนึ่งวิ่งถือขวานออกมาอย่างบ้าคลั่งเมื่อครู่นี้เฟิ่งชูอิ่งเพียงคิดว่าของที่อยู่หลังประตูเป็นสิ่งที่ชั่วร้ายอย่างมาก แต่นางบอกไม่ได้ว่าเป็นมันของประเภทไหนกันแน่แต่พอนางเห็นสถานการณ์ในจวนสกุลหลิน ก็พอจะเดาได้คร่าวๆ แล้วว่าด้านในเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้างนางเลิกคิ้วเล็กน้อย “ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้”จิ่งโม่เยี่ยกลับขมวดคิ้วเ

กว่าพวกเขาจะรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง บ่าวหญิงแซ่จูก็ทำร้ายคนไปมากมายแล้วฮว๋าซื่อได้ยินว่าบ่าวหญิงแซ่จูเกิดเป็นบ้าหลังออกมาจากห้องของเฟิ่งชูอิ่ง นางจึงสังหรณ์ใจไม่ดีแบบแปลกๆนางคิดว่าการที่บ่าวหญิงแซ่จูคุ้มคลั่งจะต้องเกี่ยวข้องกับห้องของเฟิ่งชูอิ่ง แต่นางไม่กล้าบอกเรื่องนี้ต่อหน้าหลินชูเจิ้งเพราะนางสั่งให้คนนำของชิ้นนั้นไปวางไว้ในห้องเฟิ่งชูอิ่งเองจวนสกุลหลินเกิดเรื่องติดต่อกันไม่เว้นวัน ทำเอาหลินชูเจิ้งปวดหัวอย่างมากหากยังปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ตำแหน่งหัวหน้าเลขากรมคลังของเขาต้องหลุดมือไปแน่เขาคิดว่าพักหลังมานี้ฮวงจุ้ยของจวนสกุลหลินเหมือนจะเปลี่ยนไป สถานการณ์หลายอย่างดูผิดปกติมากเกินไปตอนที่เฟิ่งชูอิ่งกับจิ่งโม่เยี่ยมาถึงจวน พวกเขาได้ยินเสียงหลินชูเจิ้งด่าฮว๋าซื่อพอดีนางตั้งใจจะหาเรื่องปวดหัวเพิ่มให้หลินชูเจิ้ง จึงเอ่ยว่า “ท่านลุง แย่แล้วเจ้าค่ะ ห้องของข้าถูกโจรบุกเข้าไปอีกแล้ว!”หลินชูเจิ้งตวาดกลับอย่างไม่พอใจ “ห้องของเจ้าก็แค่ถูกโจรปล้น มันจะสำคัญเท่ากับชีวิตคนได้อย่างไร....”แต่พอเขาหันไปเห็นดวงตาดอกทอที่ดำสนิทของจิ่งโม่เยี่ย เขาก็เปลี่ยนคำพูดทันที “มีของอะไรหายไปบ้างล่ะ

นางเอ่ยเสียงเรียบ “เจ้ากลับไปตั้งใจทำงานเถอะ ขอแค่เจ้าไม่ทำเรื่องต่ำช้าซ้ำอีก ต่อจากนี้ไปหมั่นทำบุญกุศลเพิ่มแต้มความดีให้ตัวเอง เจ้าก็จะมีชีวิตยืนยาวได้เหมือนคนทั่วไป”ผู้ดูแลโจวได้ยินเช่นนั้นก็พลันสบายใจขึ้นมา รีบเอ่ยว่า “คุณหนูโปรดวางใจ หลังจากนี้ข้าจะเชื่อฟังท่านทุกอย่าง”เฟิ่งชูอิ่งสั่งงานเขาว่า “เจ้าไปสืบเรื่องของอารามเทียนอี้มาหน่อย ขอแบบละเอียดๆ เลย“ถ้าเจ้าสืบข้อมูลที่น่าพอใจ ข้าจะช่วยสวดส่งวิญญาณร้ายตัวนั้นไปสู่ภพภูมิที่ดีเอง”ผู้ดูแลโจวได้ยินเช่นนี้ก็ดีใจจนออกนอกหน้า “คุณหนูโปรดวางใจ ข้าจะสืบเรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับอารามเทียนอี้มาให้ท่านเอง”หลังจากเขาออกไปได้ไม่นาน หลินชูเจิ้งก็มาหานางหลินชูเจิ้งมอบเครื่องประดับผมให้เฟิ่งชูอิ่งชุดหนึ่ง “ข้าลองถามฮว๋าซื่อแล้ว นางไม่เคยเห็นเครื่องประดับผมที่ไทเฮาพระราชทานให้เจ้า“ครั้งนี้นางดูแลจวนได้ไม่รอบคอบมากพอ ดังนั้นก็เลยมีขโมยลักลอบเข้ามาในจวนได้ ขโมยเครื่องประดับศีรษะชุดนั้นไป“เพื่อเป็นการชดเชยความผิดของนาง นางยินดีจะมอบเครื่องประดับชุดนี้ให้เจ้า”เฟิ่งชูอิ่งเห็นว่าเครื่องประดับศีรษะชุดนี้ทำจากทอง ดูแล้วน่าจะมีมูลค่าอยู่ไม่น้อย สามารถ