All Chapters of เกิดใหม่ครานี้ หย่าท่านอ๋องมาเป็นหญิงร่ำรวยที่สุดในใต้หล้า: Chapter 211 - Chapter 220

เมื่อเป่ยซิวเยี่ยนเห็นเช่นนั้นก็เอ่ยปากว่า “กุ้ยเฟยเหนียงเหนียง ในเมื่อสตรีมีครรภ์นางนี้ก็เต็มใจจะลองด้วยตนเอง มิสู้ให้พระชายาของอ๋องอู่เฉิงทำการรักษาให้นางก่อน หากปลอดภัยทั้งมารดาและบุตร เช่นนั้น กุ้ยเฟยก็จะสามารถวางใจลองรับการรักษาได้”“ไม่ได้” เซียวเฉินเหยี่ยนกล่าวขัดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “วิชาแพทย์ของพระชายาไม่ชำนาญ ไม่อาจปล่อยให้นางทำเรื่องเหลวไหลได้” แม้สตรีตั้งครรภ์นางนี้จะเต็มใจก็ตาม แต่จะผ่าท้องนำเด็กออกมาได้อย่างไร? วิธีการนี้หากสำเร็จแล้วยังพอพูดกันได้ หากล้มเหลว ไม่ต้องพูดถึงว่าจวนอ๋องจะได้รับผลกระทบอย่างไร เพียงแค่ตัวเสิ่นหรูโจว ชั่วชีวิตนี้ก็จะต้องถูกคำครหานินทาประณามไปชั่วชีวิตมู่หว่านหรงรีบสนับสนุนว่า “นั่นสิเจ้าคะ วิธีการนี้เสี่ยงอันตรายเกินไปแล้ว พระชายาท่านอย่าได้ทำเรื่องเหลวไหลอีกเลย จะได้ไม่เป็นการทำลายชีวิตของผู้อื่นโดยเปล่าประโยชน์” เสิ่นหรูโจวเลิกคิ้ว กล่าวอย่างเย็นชาว่า “ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกับพวกท่านสองคนกระมัง?”สีหน้าของมู่หว่านหรงพลันแข็งค้างในทันที ก้นบึ้งของดวงตามีความอำมหิตวาบผ่าน จากนั้นก็แสร้งทำเป็นได้รับความน้อยเนื้อต่ำใจพร้อมกับดึงแขนเสื้อของเซีย

“ท่านปล่อยบ่าวเฒ่าคนนี้ไปเถิดเจ้าค่ะ บ่าวไม่อยากอายุปูนนี้แล้ว มือยังต้องคร่าอีกหนึ่งชีวิต! ท่านทำเองเถิดเจ้าค่ะ บ่าวไม่ดูแล้ว ไม่ดูแล้ว…”กล่าวจบ นางก็จะจากไปหัวคิ้วของเสิ่นหรูโจวขมวดเข้าหากัน ตะโกนเสียงดัง “หยุดอยู่ตรงนั้น!”หลี่หมัวมัวถูกนางตะโกนใส่เช่นนี้ ก็ไม่กล้าขยับแล้วจริงๆ หันหน้ามามองนางอย่างลำบากใจ“ท่านอยากให้เด็กคนนี้หายใจไม่ออกตายอยู่ในท้องแม่หรือ?” ดวงตาของเสิ่นหรูโจวเย็นชาดุจน้ำแข็ง “หากเกิดเรื่องขึ้น หรือล้มเหลวแล้วล่ะก็ กุ้ยเฟยเหนียงเหนียงของท่านก็จะสูญเสียที่พึ่งไปอย่างสิ้นเชิง!”“ข้าสามารถบอกท่านได้ตามตรงว่า นอกจากข้าแล้ว ไม่มีผู้ใดสามารถช่วยกุ้ยเฟยของท่านได้อีก นักพรตข้างนอกนั่นทำเป็นเพียงพูดจาไร้สาระเท่านั้น เขาไม่อาจรักษาลูกของเหนียงเหนียงท่านได้” หมอหลวงจ้าวสั่นสะท้านไปทั่วร่าง หลี่หมัวมัวใกล้จะร้องไห้แล้ว สุดท้ายก็กระทืบเท้าแล้วก้าวเข้ามาช่วยเหลือเสิ่นหรูโจวประคองส่วนหัวของทารกดึงออกมา สองมือของหลี่หมัวมัวดันลงไปที่ด้านล่างของมดลูกผ่านทางหน้าท้อง หมอหลวงจ้าวบีบหัวเข็มเพื่อชักนำของเหลวในท้องออกมา บนศีรษะของคนทั้งสามล้วนมีเหงื่อผุดออกมาชั้นหนึ่งในที่ส

เสิ่นหรูโจวกวาดตามองมู่หว่านหรงทีหนึ่ง แววตาเยียบเย็นลงหลี่หมัวมัวกล่าวอย่างจริงจังว่า “ฝ่าบาทประทับอยู่ที่นี่ บ่าวจะกล้าพูดเหลวไหลได้อย่างไร ท่านหมอหลวงจ้าวเพียงแค่ยืนถือของอยู่ด้านข้างเท่านั้น ทั้งหมดล้วนเป็นพระชายาที่ลงมือ พระชายาจึงจะเป็นผู้มีผลงานที่แท้จริง” หมอหลวงจ้าวลูบท้ายทอยอย่างงงงวย “พระชายารองเข้าใจผิดแล้วจริงๆ ผู้ป่วยเป็นพระชายารักษาจนหาย กระหม่อมไม่มีที่ให้ลงมือแม้แต่น้อย ผู้ที่ยอดเยี่ยมดั่งชุบชีวิตคนได้คือพระชายาต่างหากขอรับ” คำนี้เมื่อกล่าวออกมา รอยยิ้มเสแสร้งของมู่หว่านหรงก็แข็งค้างอยู่บนใบหน้า ทุกคนก็ต่างยอมรับนับถืออย่างยินยอมพร้อมใจแล้ว พากันส่งสายตาชื่นชมไปที่เสิ่นหรูโจวเสิ่นหรูโจวมองมู่หว่านหรงที่พยายามใช้คำพูดโน้มน้าวผู้คนอย่างเย็นชา มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็น“ว่าอย่างไร ยังมีสิ่งใดจะพูดอีกหรือไม่?”มู่หว่านหรงกัดฟัน ยังคงกล่าวอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “พระชายาทรงเก่งกาจถึงเพียงนี้ เหตุใดหว่านหรงจึงไม่เคยรู้มาก่อนเลย?”“พอได้แล้ว!” ฮ่องเต้หย่งอันตวาดเบาๆ มองมู่หว่านหรงอย่างไม่สบอารมณ์ “หนวกหูนัก! ใครเข้ามา ลากนางออกไป!”มู่หว่านหรงตกใจเป็นอย่างยิ่ง รีบส่งส

ไม่ว่าอย่างไรนางหลัวอวิ๋นก็พึ่งผ่านการผ่าตัดมา ร่างกายอ่อนเพลียอยู่บ้าง จะต้องพักผ่อนรักษาตัวให้ดีย้อนคิดถึงชาติก่อน แม้นางจะช่วยชีวิตหลานสาวของนางหลัวอวิ๋นได้สำเร็จ แต่สตรีนางนั้นครึ่งปีให้หลังก็ฆ่าตัวตายเพราะอาการสืบเนื่องที่เกิดตามมา เพื่อรับรองว่านางหลัวอวิ๋นจะไม่มีโรคเกิดตามมาจะต้องรักษาตัวให้ดี มีนางคอยดูแลอย่างใส่ใจ ส่งกลับไปที่บ้านนางย่อมดีที่สุดคนทั้งสองอยู่ใกล้กันอย่างมาก สายตาของเป่ยซิวเยี่ยนตกลงบนตัวนาง มิได้ถอยออก “ได้” เสิ่นหรูโจวแย้มยิ้ม “ขอบคุณท่านผู้สำเร็จราชการแทนมาก” นางเงยหน้าขึ้น เห็นดวงตาที่ล้ำลึกคู่นั้นของเป่ยซิวเยี่ยนอยู่ใกล้เพียงเอื้อม จึงได้รู้สึกตัวว่าอยู่ใกล้เขาเกินไปแล้ว รีบถอยห่างออกมาเล็กน้อยฉากนี้ถูกเซียวเฉินเหยี่ยนเห็นทั้งหมด เพลิงโทสะสายหนึ่งพลันเผาไหม้ขึ้นมาในที่สาธารณะท่ามกลางผู้คน เสิ่นหรูโจวใกล้ชิดกับบุรุษอื่นถึงเพียงนี้ ยังเห็นเขาซึ่งเป็นสามีอยู่ในสายตาหรือไม่!เขากำลังจะก้าวเข้าไปดึงเสิ่นหรูโจวมา แต่กลับถูกมู่หว่านหรงดึงแขนเสื้อไว้“ท่านอ๋อง เมื่อครู่ขอบคุณท่านอ๋องที่ช่วยขอร้องแทนหว่านหรงมากเจ้าค่ะ” สีหน้าของมู่หว่านหรงเต็มไปด้วยค

หมอหลวงจ้าวพยักหน้ารับคำโจวอี๋เจี่ยนมองของเหลวที่ไหลออกมา ยังมีท้องที่ค่อยๆ เล็กลงของกุ้ยเฟย สีหน้าก็เปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่าเสิ่นหรูโจวดำเนินการต่ออย่างสงบ หยิบมีดผ่าตัดออกมา เริ่มทำการเปิดช่องท้องนางทำการฆ่าเชื้อก่อน จากนั้นจึงกรีดเปิดผิวหนังบริเวณหน้าท้องออกเมื่อเห็นว่าท้องของกุ้ยเฟยถูกกรีดเป็นแผลกว่าถึงเพียงนั้น โจวอี๋เจี่ยนก็ได้รับความตกใจไม่น้อย ดวงตาเบิกกว้างกว่าในยามปกติถึงสองเท่า“พระชายามีฐานะเป็นแพทย์ ทว่ากลับลงมืออย่างโหดเหี้ยมเช่นนี้!”เสิ่นหรูโจวหัวเราะเบาๆ ทีหนึ่ง มิได้สนใจเขา หลี่หมัวมัวกลับพูดว่า “ท่านนักพรตหลิงเซียว หากท่านทนดูไม่ไหว ก็ไปนั่งพักตรงนั้นเถิดเจ้าค่ะ อย่าได้รบกวนพระชายาเลย” โจวอี๋เจี่ยนสะบัดแขนเสื้อ ท่าทางราวกับปวดใจอย่างยิ่งถัดมา เสิ่นหรูโจวยังคงลงมีดต่อไปโจวอี๋เจี่ยนมองภาพเต็มไปด้วยเลือดที่อยู่เบื้องหน้า ก็รู้สึกไม่สบายอยู่บ้าง อดท่องบทสวดขึ้นมาไม่ได้ “อันธารบารมีของท่านปรมาจารย์ไพศาลไร้ขอบเขต…”เสิ่นหรูโจวยังคงเห็นเขาเป็นอากาศธาตุ ทำการกรีดเปิดช่วงล่างของมดลูกต่อ เมื่อเปิดโพรงมดลูกออก ร่างของทารกก็เผยออกมาหลี่หมัวมัวรีบก้าวเข้ามา