บททั้งหมดของ เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: บทที่ 161 - บทที่ 170

พอฉู่เฉินพูดจบ พวกฮันฮุ่ยทั้งสามคนต่างก็ตกตะลึงกันไปหวังซวี่พูดอย่างโกรธเคืองไปว่า “ป้าฮันอย่าไปฟังเรื่องไร้สาระที่ไอ้เด็กนี่พูดเลยครับ เด็กนี่มันก็แค่อิจฉาผม ถึงได้บอกไปว่าผมจะอยู่ในตำแหน่งรองผู้จัดการได้ไม่นาน”ฮันฮุ่ยตวาดใส่ฉู่เฉิน “ขอร้องล่ะ นายคิดว่าตัวเองเป็นประธานบริษัทของเสี่ยวหวังรึยังไง”“นายมันก็เป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆกระจอกๆ ตัวเองยังจะต้องคอยมองสีหน้าเสี่ยวหวังก่อนทำอะไรด้วยซ้ำไป”“ไร้น้ำยานักก็อย่าแสร้งทำเป็นเก่งนักเลย ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าพี่หวัง พวกเราไล่นายออกไปตั้งนานแล้ว”หวงเทามองไปที่ฉู่เฉินอย่างเย้ยหยัน“พี่หวัง งั้นพรุ่งนี้ฉันกับพี่ชายจะไปที่บริษัทของคุณ รบกวนคุณช่วยดูแลด้วยนะคะ”หวงอวิ๋นพูดอย่างประจบประแจง“วางใจเถอะน่า”หวังซวี่ตบไปที่หน้าอกของเขาทันทีและสัญญาไปว่า “ถึงตอนนั้นฉันจะแนะนําพวกเธอให้กับบริษัทได้อย่างแน่นอน”“ได้ งั้นก็ขอขอบคุณคุณเสี่ยวหวังล่วงหน้าเลยนะคะ”ฮันฮุ่ยยิ้มแล้วเหลือบมองฉู่เฉินอย่างดูถูก “เสี่ยวหวัง ป้าฮันก็ไม่ได้อยากจะปากมากหรอกนะ แค่อยากจะบอกว่าพนักงานที่ไม่เชื่อฟังอย่างไอ้เด็กนี่น่ะ คุณควรจะไล่ออกได้แล้วนะ”“คำแนะนำนี้ของป้าฮันฟังดูดี

เมื่อได้ยินเสียงนั้น หวังซวี่และคนอื่นๆ ต่างก็ตกใจทันที พวกเขาคิดว่าคงเป็นเจ้าของโรลส์-รอยซ์แฟนธอมมาแต่เมื่อพวกเขาหันหลังกลับไปมอง สิ่งที่เห็นตรงหน้าก็คือร่างที่คุ้นเคยหลังจากที่เห็นเจ้าของร่างนี้ ความตื่นตระหนกบนใบหน้าของหวังซวี่ก็หายไปในทันที แทนที่ด้วยการดูถูกไม่รู้จบ “ที่แท้ก็เป็นนายบ้านนอกนี่เอง ทำให้ฉันตกใจซะแทบแย่”“ไม่งั้นนายคิดว่าใครกันล่ะ” ฉู่เฉินเลิกคิ้วถามเฉินย่าพูดอย่างเย็นชาว่า “นายแซ่ฉู่ ฉันบอกให้นายไสหัวไปไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงยังหน้าด้านตามพวกเราลงมาอีก”“เจ้าเด็กนี่สงสัยจะเสียดายเมื่อกี้ที่ปฏิเสธคุณชายหวังไปแน่ๆ เลยคิดจะมากราบขอขมาคุณชายหวัง”กัวรุ่ยพูดอย่างดูถูก“ตอนนี้ถึงจะมานึกเสียดายหรอ สายไปแล้วล่ะ ฉันจะบอกนายให้นะ รอไว้พรุ่งนี้ให้ฉันไปบริษัทจะไล่นายออก” หวังซวี่พูดออกมาอย่างเย็นชาพูดจบเขาก็ลงจากรถ แล้วล้วงเข้าไปในกระเป๋าหยิบเงินออกมาโยนให้ฉู่เฉินแบงค์นึง “ฉันให้ค่าแท็กซี่นาย 50 บาท รีบรับไปแล้วรีบไสหัวไปซะ”เขากลัวว่าหากมัวเสียเวลาต่อปากต่อคำกับฉู่เฉินอยู่ อีกเดี๋ยวเจ้าของรถโรลส์-รอยซ์ก็จะมา เดี๋ยวพวกเขาก็หนีไม่ทันกันพอดีฉู่เฉินส่ายหัวไปมา เดินไปหน้ารถโรลส์-รอยซ

คำที่รปภ.พ่นออกมาจากปาก ทะลุเข้าหูของทุกคนอย่างชัดเจนไม่เว้นแม้แต่คำเดียววินาทีนั้น!บรรยากาศเงียบสงัดลงทันทีหวังซวี่และคนอื่นๆ ต่างเบิกตากว้าง และตกใจจนลูกตาแทบจะถลนออกมา นี่……นี่หูของพวกเขามีปัญหารึเปล่านะรถโรลส์-รอยซ์มูลค่ากว่า 500 ล้านคันนี้ เป็นของเจ้าบ้านนอกฉู่เฉินนี่งั้นเหรอจะเป็นไปได้ยังไงคนที่ตั้งสติได้คนแรกคือหวังซวี่ที่พูดออกมาอย่างตะกุกตะกักว่า “พี่รปภ. พี่ไม่ได้จำคนผิดใช่ไหม เจ้าเด็กนี่จะเป็นเจ้าของรถโรลส์-รอยซ์คันนี้ได้ไง”“ใช่ พี่รปภ. เจ้าเด็กนี่เป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆของบริษัทเรา เขา……จะมีปัญญาขับรถโรลส์-รอยซ์ได้ยังไง……”เฉินย่าพูดอย่างไม่เชื่อคนที่รับไม่ได้ที่สุดคงจะเป็นถังรั่วเวยแล้วละ เพราะเธอไม่เคยชายตามองฉู่เฉินเสียด้วยซ้ำ เธอคิดว่าฉู่เฉนเป็นแค่คนบ้านนอกที่มีกลิ่นโคลนสาบควาย ไม่คู่ควรกับเธอด้วยเหตุผลนี้ เธอจึงยืนหยัดที่จะให้ถังไห่ซานยกเลิกสัญญาการแต่งงานระหว่างตนกับฉู่เฉินแต่มาวันนี้ฉู่เฉินอยู่ดีๆ ก็เป็นถึงเจ้าของรถโรลส์-รอยซ์คันนี้ จะให้เธอรับได้ยังไงไหวนั่นก็พิสูจน์ได้แล้วว่าสายตาของเธอถังรั่วเวยมีปัญหา“ไร้สาระ!”รปภ.พูดขึ้นอย่างเย็นชา ขี้เกียจที่จะสนใจพ

ตอนที่ฉู่เฉินกลับมาที่คฤหาสน์ ในห้องมืดสนิท หนิงฉิงเสวี่ยยังไม่กลับมาขณะที่เขากำลังจะโทรหาหนิงฉิงเสวี่ย สายของฉู่เซี่ยงตงก็ดันโทรเข้ามาก่อน "นายน้อย เรื่องที่คุณให้ผมตรวจสอบก่อนหน้านี้มีความคืบหน้าแล้วครับ""ฉันรู้แล้ว ฉันจะไปหานายเดี๋ยวนี้" ดวงตาของฉู่เฉินเป็นประกายทันทีจากนั้นเขาจึงโทรหาหนิงฉิงเสวี่ย "คุณจะเลิกงานเมื่อไหร่? ผมมีธุระจะออกไปข้างนอก อาจจะกลับดึกนะ""ฉันทำโอทีอยู่ที่บริษัท คุณไปยุ่งเรื่องของคุณเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน" หลังจากที่หนิงฉิงเสวี่ยพูดจบก็วางสายไปฉู่เฉินพยักหน้า ปิดประตูแล้วไปยังตำแหน่งของฉู่เซี่ยงตงในขณะนี้เฟยเสวี่ยกรุ๊ปก็มีแขกที่ไม่คาดคิดเข้ามาเย่จิงสวมชุดลำลองอย่างสง่าหนิงฉิงเสวี่ยยืนขึ้นและพูดด้วยความประหลาดใจ "พี่เย่ พี่มาทำไม? หรือว่ามีข่าวของน้องเสี่ยวสือโถวแล้ว?"พูดจบ หัวใจของเธอก็เต้นแรงน้องเสี่ยวสือโถวสังหารคนตระกูลฉีมากมาย ถ้าถูกจับได้จริง ๆ แล้วตัวเองควรจะทำยังไง?เย่จิงเห็นความตึงเครียดของเธอ ก็หัวเราะเยาะว่า "ใจเย็น ๆ น้องเสี่ยวสือโถวของเธอมีความสามารถมาก ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่ฆ่าฉีเทียนเหอกับพรรคพวก ก็หายตัวไปแล้ว เราใช้ทุกวิถีทางเพ

เพื่อไม่ให้ดึงดูดความสนใจมากจนเกินไป มีเพียงฉู่เฉินและฉู่เซี่ยงตงสองคนเท่านั้นที่ออกไปในครั้งนี้ฉู่เซี่ยงตงมีหน้าที่ขับรถและพาฉู่เฉินไปที่ประตูสโมสรส่วนตัวชื่อซิลเวอร์สปริงคลับ"นายน้อย อยู่ที่นี่แหละครับ โจวลิ่วจื่อจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่นี่" ฉู่เซี่ยงตงจอดรถฉู่เฉินพยักหน้าเปิดประตูรถแล้วเดินออกไปชายร่างใหญ่ที่เฝ้าประตูรีบวิ่งเข้ามาในทันทีและพูดอย่างดุดันว่า "ไม่อนุญาตให้จอดรถที่นี่ รีบขับออกไปเดี๋ยวนี้!"ฉู่เฉินพูดอย่างใจเย็น "ให้โจวลิ่วจื่อออกมาพบเรา บอกว่าเรามีเรื่องต้องคุยกับเขา""พวกนายคิดว่าตัวเองเป็นใคร? มีสิทธิ์ให้เจ้าพ่อลิ่วออกมาพบพวกนายด้วยงั้นเหรอ?" ชายร่างใหญ่ยิ้มอย่างเหยียดหยามดวงตาของฉู่เซี่ยงตงเปลี่ยนเป็นเย็นชา และกำลังจะโจมตีฉู่เฉินโบกมือเพื่อหยุดเขาแล้วพูดว่า "บอกเจ้านายของพวกนายซะ ถ้าเขาไม่อยากตาย ควรจะออกมาต้อนรับพวกเราเป็นการส่วนตัวจะดีกว่า""ไอ้หนุ่ม อย่างนายเนี่ยนะ? ทำไมไม่ตักน้ำใส่กระโหลกดูตัวเองล่ะ..." ชายร่างใหญ่ยิ้มอย่างเย็นชาและยื่นมือออกไปผลักฉู่เฉินแต่ว่าวินาทีต่อมา มือของเขาถูกฉู่เฉินจับไว้แน่น ความเจ็บปวดมากให้เขาส่งเสียงร้องเป็นพัก ๆ"