All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 141 - Chapter 150

“เพราะคุณแท้ ๆ ครั้งนี้ตระกูลหนิงทำให้ตระกูลจ้าวขุ่นเคืองแล้วจริง ๆ!”“เพราะคุณ ฉันถึงได้ทำลายความพยายามตลอดชีวิตของปู่ของฉัน!”“เพราะคุณ ฉันจึงกลายเป็นคนบาปของตระกูลหนิง!”หนิงชิงเสว่มองไปที่ฉากงานศพที่ไม่มีคนเหลืออยู่และร้องไห้อย่างเจ็บปวดหัวใจเมื่อเห็นหนิงชิงเสว่ที่สีหน้าโศกศร้า แววตาตำหนิตัวเองก็ปรากฏอยู่ในดวงตาของฉู่เฉินเขาไม่คาดคิดว่าพฤติกรรมของเขาในตอนนี้จะนำส่งผลกระทบที่ยิ่งใหญ่ไปหาเธอถึงยังไงแล้วเธอก็เป็นผู้หญิงอ่อนแอที่เพิ่งประสบกับการจากไปของผู้เป็นที่รักฉู่เฉินก้าวไปข้างหน้าและอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาไม่ว่าเธอจะต่อต้านอย่างไร และปลอบใจเธอ: “ผมขอโทษนะ แต่ผมจะช่วยคุณ เชื่อผมเถอะ ผมไม่ปล่อยให้ตระกูลจ้าวทำอะไรกับตระกูลหนิงหรอก”“คุณจะช่วยฉันได้ยังไง?”หนิงชิงเสว่ผลักเขาออกไปอย่างแรงและตะโกนเสียงดัง: “ฉู่เฉินคุณคิดว่าคุณเป็นใคร?”“นายเป็นแค่เด็กบ้านนอกยากไร้ ถ้าตระกูลจ้าวอยากจะฆ่านาย มันก็ง่ายเหมือนกับการฆ่ามด”“ช่างมันเถอะ มาพูดตอนนี้มันจะได้อะไร?”เธอเช็ดน้ำตาและแสร้งทำเป็นเข้มแข็งแล้วพูดว่า “นายมากับฉันเดี๋ยวนี้”“จะไปไหนครับ?” ฉู่เฉินถาม“ถึงตอนนั้นนายจะรู

การตบครั้งนี้ของฉู่เฉิน ไม่เพียงแต่ทำให้สวีลี่ถึงกับตะลึงเท่านั้น แต่ผู้ถือหุ้นรายอื่น ๆ ก็ตกตะลึงไปด้วย“ไอ้เวรนี่ แกเป็นใคร ถึงกล้าตบประธานสวี?”ผู้ถือหุ้นคนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสวีลี่มาโดยตลอดยืนขึ้นก่นด่าผู้ถือหุ้นรายอื่นก็จ้องมองไปที่ฉู่เฉินเช่นกันฉู่เฉินพูดเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “หนิงชิงเสวี่ยเป็นภรรยาของผม แต่พวกคุณกำลังหารือกันเรื่องการปลดเธอ ที่ผมตบไปครั้งเดียวมันยังน้อยไป”สวีลี่คำรามและพุ่งตรงเข้าใส่หนิงชิงเสว่พร้อมแยกเขี้ยวกางเล็บ“หนิงชิงเสว่นังสารเลว กล้าดียังไงปล่อยให้คนสวะแบบนั้นมาทำร้ายฉัน ฉันจะฆ่าแก!”“เพียะ!”ฉู่เฉินตบเธออีกครั้ง หญิงสาวถูกตบลงไปนอนกองกับพื้นอีกครั้ง และใบหน้าอีกครึ่งก็เริ่มบวมตามฉู่เฉินตบเธอสองครั้งติดต่อกัน เธอรู้สึกอัปยศอดสูมากจนแทบจะเป็นลม“ยังมีใครอยากถอดตำแหน่งของภรรยาผมอีกไหม?” ฉู่เฉินกวาดสายตามองทุกคนทุกคนตกใจมากจนลุกขึ้นยืนและถอยหลังไปสองสามก้าว ไม่มีใครกล้าพูดอะไรเลยปกติแล้วพวกเขามักชอบทำตัวหยิ่งยโส จะเคยเจอสถานการณ์ที่พอไม่เห็นด้วยก็ตบแบบนี้ได้ยังไง?“พอแล้ว ฉู่เฉิน”หนิงชิงเสว่ห้ามปามฉู่เฉิน ก่อนจะมอ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หนิงชิงเสว่พาพานอวิ๋นออกการเดินทางและมุ่งหน้าไปยังแจฟฟรีย์กรุ๊ปคนขับรถคือฉู่เฉินทันทีที่หนิงชิงเสว่ขึ้นมานั่งในรถก็พูดว่า "พี่อวิ๋น ฉันให้พี่ช่วยเรียบเรียงข้อมูลที่เกี่ยวกับผู้บริหารระดับสูงของแจฟฟรีย์กรุ๊ป พี่หาเสร็จหรือยัง"พานอวิ๋นรีบเปิดโน๊ตบุ๊คพลางดันกรอบแว่นตาแล้วก็พูดว่า "ท่านประธาน หามาเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ ประธานกรรมการของแจฟฟรีย์กรุ๊ปในปัจจุบันชื่อว่าฉู่เฉินค่ะ"พอพูดจบ เธอก็อดไม่ได้ที่เหลือบมองฉู่เฉินที่กำลังขับรถ และกล่าวว่า "เป็นชื่อเดียวกันกับไอ้นี่ค่ะ"เป็นชื่อเดียวกันกับฉู่เฉินงั้นเหรอพอหนิงชิงเสว่ได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึงไปแต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะในโลกนี้นั้นมีคนที่ชื่อซ้ำกันเยอะแยะมากมายพานอวิ๋นพูดอีกต่อไปว่า "แต่คุณฉู่คนนี้ลึกลับมาก ไม่ชอบปรากฎตัวในวงสังคมเลย ดังนั้นก็เลยไม่คอยมีคนเคยหน้าเขา""ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใหญ่หรือเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในบริษัทนั้น ต่างก็ยกให้เป็นหลินชวงอู่ รองประธานเป็นคนตัดสินใจค่ะ""แต่ฉันไม่รู้จักรองประธานแซ่หลินคนนี้เลย" หนิงชิงเสว่สีหน้าลำบากใจมากฉู่เฉินที่กำลังขับรถอยู่นั้นอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้นมา

หลังจากหลินชวงอู่รับโทรศัพท์จากฉู่เฉินเมื่อสักครู่นี้ ก็รีบวางงานทันทีและรอการมาถึงของหนิงชิงเสว่เธอรอแล้วรอเล่าสุดท้ายก็ไม่มีใครมา จากนั้นไม่รอช้าที่จะโทรหาพนักงานต้อนรับนอกห้องและถามว่ามีผู้หญิงแปลกหน้ามาที่บริษัทหรือไม่ดังนั้นเธอจึงเพิ่งทราบจากปากของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยว่าจริง ๆ แล้วหนิงชิงเสว่ถูกพาไปที่ห้องทํางานของผู้จัดการเมื่อนึกถึงเรื่องของผู้จัดการจ้าวเหวินหยวนที่ชอบฉวยโอกาสอ้างเรื่องอ้างมาหลอกผู้หญิงแล้วนั้น เธอจึงรีบมาที่ห้องผู้จัดการทันทีแต่ฉากตรงหน้าที่เธอเห็นทำเธอหน้ามืดและเกือบจะเป็นลมแต่ท้ายสุดแล้วเธอก็มาช้าเกินไปเธออดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฉู่เฉินด้วยสีหน้าที่เหนื่อยและพูดว่า "ฉู่......"ฉู่เฉินพูดก่อนว่า "รองผู้อำนวยการหลิน คนนี้ในฐานะที่เป็นผู้จัดการของบริษัท ไม่คิดว่าเขาจะกล้าข่มขู่ภรรยาผมว่าให้นอนกับเขา ผมทนไม่ได้เลยลงมือตบเขาหนึ่งที คุณดูและจัดการเอาเถอะ"เมื่อได้ยินคําพูดของเขา สายตาของจ้าวเหวินหยวนส่อถึงความเจ้าเล่ห์และไม่เกร็งกลัวใด ๆในฐานะที่ผมเป็นผู้จัดการของบริษัท ที่นี่มีตำแหน่งใหญ่ ๆ มากมาย คุณคิดว่ารองผู้อำนวยการหลินจะสามารถจัดการผมให้พวกคุณได้ห

เมื่อฉู่เฉินพูดจบผู้หญิงสองคนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงหนิงชิงเสว่ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "หมายความว่าอะไร? หรือว่าคุณคือประธานบริษัทแจฟฟรีย์เหรอ?""ใช่ ผมเป็นประธานของแจฟฟรีย์จริง ๆ" ฉู่เฉินยอมรับอย่างเต็มอกพานอวิ๋นอดหัวเราะไม่ได้ "ฉันแค่พูดว่าแซ่ฉู่ แล้วคุณก็เสแสร้ง สนุกมากเหรอ?""คุณคิดว่าคุณก็ชื่อฉู่เฉิน คุณก็เป็นประธานบริษัทของแจฟฟรีย์แล้วเหรอ?"เธอมองฉู่เฉินด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม "ต้องบอกว่า นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคนไร้ยางอายอย่างคุณ"ฉู่เฉินพูดอย่างจริงจังว่า "ฉันเป็นประธานของแจฟฟรีย์จริง ๆ ถ้าไม่เชื่อ ตอนนี้ผมก็สามารถเรียกหลินชวงอู่มาพิสูจน์ได้......""พอแล้ว หยุดล้อเล่นกันได้แล้ว ภารกิจเร่งด่วนของเราคือกลับไปที่บริษัทโดยเร็วที่สุดและบอกข่าวดีนี้กับผู้ถือหุ้นรายอื่น"หนิงชิงเสว่ขัดจังหวะฉู่เฉิน แล้วนั่งรถรีบกลับเฟยเสวี่ยกรุ๊ปทันทีเห็นได้ชัดว่าแม้แต่เธอก็ไม่เชื่อว่าฉู่เฉินจะเป็นประธานบริษัทแจฟฟรีย์กรุ๊ปด้วยขณะที่อยู่บนรถ พานอวิ๋นกล่าวด้วยความคาดหวังว่า "ท่านประธาน ตอนนี้ฉันตั้งหน้าตั้งตารอดูปฎิกิริยาของผู้ถือหุ้นซู้ลี่แล้ว ต้องยอดเยี่ยมมากแน่นอน" หนิงชิงเสว่พยักหน้าว่า "เมื