บททั้งหมดของ หญิงอ้วนทำนา กับสามีบนเขาจอมขี้แกล้ง: บทที่ 101 - บทที่ 110

เดิมทีถูซินเยว่คิดจะใช้สิ่งอื่นเบี่ยงเบนความสนใจนางหลิน แต่เมื่อเธอได้ยินดังนั้นแก้มก็แดงระเรื่อทันที เธอรีบคว้าตัวนางหลินที่คิดจะลุกขึ้น และพูดด้วยความร้อนรนว่า "ท่านแม่ ท่านอย่าไปนะ!"เรื่องแบบนี้นางหลินมาถามตนเองส่วนตัวก็น่ากระอักกระอ่วนใจมากพออยู่แล้ว หากเรื่องไปถึงซูจื่อหังละก็ ถูซินเยว่คิดว่าตนเองคงไม่กล้าออกจากประตูบานนี้ไปเผชิญหน้ากับเขาแน่ๆ"ถ้าเจ้าไม่ให้แม่ไปบอกกับจื่อหัง เช่นนั้นเจ้าก็บอกแม่มาสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเจ้ากันแน่?"เมื่อก่อนซินเยว่รูปร่างอ้วน ซูจื่อหังไม่อยากร่วมหอกับเธอก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ แต่ตอนนี้ซินเยว่ผอมลงแล้ว หน้าตาก็สวยงามมากขึ้นด้วยตามหลักจื่อหังก็ไม่น่าจะรังเกียจอีกฝ่ายแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเท่าที่เห็นท่าทีที่ซูจื่อหังปฏิบัติต่อซินเยว่ก็ไม่เหมือนว่ารู้สึกรังเกียจอีกฝ่ายเลยนางหลินรู้สึกงุนงง เมื่อมองท่าทางเขินอายของถูซินเยว่ นางที่นึกคิดอยู่นาน ทันใดนั้นก็ตาสว่างขึ้นมาทันทีจริงสิ เมื่อก่อนลูกสาวมักจะซื่อๆ โง่ๆ ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย ซูจื่อหังก็ร่ำเรียนแต่ตำราวิชา ท่าทางดูเป็นคนน่าเบื่อ ดังนั้นต้องเป็นเพราะว่าซินเยว่และซูจื่อหังต่างก็ไม่รู้ว

แม้ว่าบนใบหน้าของถูหมิงซวนจะไม่แสดงอาการใดๆ ทว่าดวงตากลับแดงก่ำ ซึ่งดูก็รู้ว่าโกรธไม่น้อย เพราะแม้แต่ขอบตาก็ยังแดงด้วย"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?" ถูชิวหลานมองไปที่เหลียงปินที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ด้านใน และถามเสียงเบา "ทำไมอยู่ดีๆ เหลียงปินถึงตกน้ำ?"ที่สำคัญที่สุดคือ ตอนที่ตกน้ำมีถูซินเยว่อยู่ใกล้ๆ ด้วย ซึ่งชวนสงสัยอย่างมากหากเป็นเมื่อก่อน สภาพอย่างถูซินเยว่ ต่อให้เธอพลีกายให้เหลียงปิน อย่างมากถูชิวหลานก็แค่เหน็บแนมเยาะเย้ยเท่านั้นแต่ตอนนี้นั้นแตกต่างไปแล้ว ถูซินเยว่ลดความอ้วนแล้ว หน้าตาก็ดูดีน่ารัก ถูชิวหลานรู้ใจู้ชายดีที่สุด เรื่องนี้เหลียงปินต้องมีอะไรที่ผิดปกติ มิเช่นนั้นถูหมิงซวนก็คงไม่กังวลมากขนาดนี้"ท่านแม่!" อย่างที่คาดเดาไว้ เมื่อได้ยินคำพูดของถูชิวหลาน น้ำตาของถูหมิงซวนก็ไหลลงจากหางตา นางด่าทอด้วยความรู้สึกทั้งโมโหทั้งแค้นใจว่า "เหลียงปิน...เหลียงปินเขามันแย่มาก เขาไปแอบนัดพบกับถูซินเยว่ที่ข้างลำธาร"ถูหมิงซวนเล่าเหตุการณ์เมื่อสักครู่ที่ตนเองเห็นให้ถูชิวหลานฟัง ซึ่งก็ไม่ลืมที่จะใส่สีตีไข่เพิ่มด้วย และบอกด้วยว่าถูซินเยว่ใช้นิ้วมือยั่วยวนเหลียงปินอย่างไร"ถุ้ย นังแพศยา

ถูชิวเหมยแต่งงานกับผู้ชายยาจก เดิมทีก็กลัวว่าบ้านแม่จะดูถูกเป็นทุนเดิม ดังนั้นปกติในช่วงเทศกาลจึงไม่กล้ากลับบ้าตระกูลถู มีเพียงแค่ปีใหม่ที่กลับมาไหว้ผู้หลักผู้ใหญ่เพื่อไม่ให้ขายหน้า ทั้งครอบครัวจึงสวมใส่ชุดเสื้อผ้าที่ดีที่สุดแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่าสุดท้ายบนโต๊ะอาหารก็ยังต้องขายหน้าอย่างมากเมื่อเห็นท่าทางน้อยใจและใสซื่อของสวีเจี๋ยเอ๋อร์ ถูชิวเหมยผู้ที่เป็นแม่ก็ทำใจดุว่าลูกไม่ลง เพราะเดิมทีก็เป็นนางกับคนที่เป็นพ่อไม่ได้เรื่องเอง แล้วจะนำผลประโยชน์ของพวกผู้ใหญ่ไปผูกมัดบนตัวเด็กๆ ได้อย่างไรทันทีที่ถูชิวเหมยปล่อยมือ สวีเจี่ยเอ๋อร์ก็ทนความยั่วยวนไม่ไหว รีบแย่งน่องไก่ที่อีกฝ่ายเอาไปกลับมา และใส่ปากเคี้ยวทันทีนางหลินที่นั่งมองเด็กหญิงอยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้นอย่างอดไม่ได้ว่า "กินช้าๆ หน่อย ในชามยังมีอีกสองชิ้น เป็นของเจ้าทั้งหมด"สวีเจี่ยเอ๋อร์มองไปที่น่องไก่สองชิ้นในชามตามที่นางหลินบอก ทันใดนั้นดวงตาก็เป็นประกาย นางรีบพยัหน้าให้นางหลิน พร้อมเผยรอยยิ้มขี้ขายบนใบหน้าถูซินเยว่ที่นั่งมองอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกสงสารเด็กหญิงดูจากท่าทางของอีกฝ่ายก็รู้ทันทีว่าปกติแล้วคงไม่เคยได้กินอาหารดีๆ แค่ได้เห็นน

ถนนในชนบทไม่กว้างมากนัก ถูซินเยว่และซูจื่อหังเดินไหล่ชนไหล่กันอยู่ตรงกลางถนน ซูจื่อหังเดินกุมมือเธอและก้มหน้าลงมองถูซินเยว่ถูซินเยว่รู้สึกเขินหนักมาก จึงพยายามหาข้ออ้างที่จะเปลี่ยนเรื่อง แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงสุนัขเห่าลอยมาจากทางด้านหลังเสียงหมาเห่า?ถูซินเยว่หันไปมองโดยสัญชาตญาณ ก็เห็นว่ามีสุนัขสีดำตัวใหญ่วิ่งออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ และตรงเข้าหาพวกเขาในขณะที่มันวิ่งเข้าหา ก็ส่งเสียงเห่าอย่างบ้าคลั่งสุนัขสีดำใหญ่ตัวนี้ตัวใหญ่มาก ลิ้นยาวแลบออกมา เขี้ยวแหลมของอีกฝ่ายน่ากลัวยิ่งนัก ยิ่งไปกว่านั้นดวงตาของอีกฝ่ายก็เต็มไปด้วยความดุร้ายดูท่าทางเหมือนกำลังจะพุ่งเข้ามากัดพวกเขา!ถูซินเยว่ตกใจ ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว ซูจื่อหังก็ดึงเธอไปข้างหลังพร้อมกับพูดขึ้นว่า "ระวังด้วย มีบางอย่างผิดปกติกับหมาตัวนี้!"เป็นเรื่องปกติที่สุนัขจะเห่าเมื่อเห็นคน แต่สุนัขที่กระโจนตรงเข้าใส่คนแบบสุนัขตัวนี้ ทั้งยังแสดงท่าทีดุร้ายเช่นสุนัขตัวนี้นั้นมักจะพบเห็นได้น้อยปฏิกิริยาแรกของซูจื่อหังก็คือสุนัขตัวนี้กำลังพุ่งตรงมายังพวกเขา!"หมาตัวนี้มันจะเข้ามากัดพวกเรา!" ถูซฺินเยว่พูดขึ้นทันที“ไม่ต้องกลัว” ซูจื่อหั

เดิมทีคิดว่าหลังจากถูชิวหลานได้ยินคำพูดของตนแล้วจะรีบเข้าไปหาแม่เฒ่าตระกูลถู และคนอื่น ๆ ทันที แต่ใครจะคิดว่าถูชิวหลานกลับกลอกตามองตรงไปที่พื้นถูซินเยว่รีบเข้าไปพยุงอีกฝ่ายโดยปกติแล้วถูชิวหลานมักมีท่าทีดุร้าย แต่คิดไม่ถึงว่านางจะอ่อนแอถึงเพียงนี้เมื่อถูชิวหลานได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้สลบไปทันที นางเพียงตกใจราวกับว่าโดนปะทะเข้าอย่างจัง ทันใดนั้นนางก็รู้สึกหน้ามืดจะเป็นลมหลังจากที่ถูซินเยว่เข้าไปพยุง นางก็รู้สึกตัวได้ทันที“เป็นเจ้า ต้องฝีมือของเจ้าแน่ ๆ !”ดวงตาของถูชิวหลานเบิกกว้าง เกลียดแค้นจนอยากจะฆ่าเธอให้ตายเสียนางและลูกสาวได้วางแผนไว้อย่างดีที่จะปล่อยสุนัขดุร้ายตัวนั้นให้ตามถูซินเยว่ไป แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นถูหมิงซวนที่ถูกกัด ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆหลังจากที่ถูซินเยว่หายสติไม่ดีแล้ว ก็ค่อย ๆ เปิดเผยความชั่วร้ายออกมา ไม่แน่ว่าเหตุการณ์ครั้งนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับอีกฝ่ายเมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ถูชิวหลานกัดฟันกรอด และเกือบจะมั่นใจว่าเป็นกลอุบายอะไรบางอย่างของถูซินเยว่“ต้องเป็นเจ้า ต้องเป็นฝีมือของเจ้าแน่ ๆ ที่ทำให้หมิงซวนต้องถูกสุนัขกัด วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตายเลยคอยดู!”พูดจ