All Chapters of THE MAN WHO BREAKS MY HEART: Chapter 51 - Chapter 60

CHAPTER 52THE MAN WHO BREAKS MY HEART"Napapansin namin na kanina ka pa tulala, why? Dahil ba ilang araw na hindi nagpapakita ang boss natin? Siya ba ang rason kung bakit kahit pagsubo ng pagkain ay wala kang gana?" Sumimangot ako dahil sa sinabi ni Lanie. Bakit nasali ang hindi na dapat pag-usapan, mas lalong pumait ang kinakain ko. "Hindi ah, meron ako kaya ganito ako ngayon." Paliwanag ko."Wee it's a weee, maniwala ang bubuyog. Parang may iba talaga eh. Sa tingin niyo mga day? Hmm, may naisip ako, lasingin natin si Aubree sa Saturday para umamin, sa tingin niyo mga day?" Kunwari bulong ni Annaliza sa mga kaibigan ko pero narinig ko naman. Tss."Kayo talaga, kung ano-ano ang iniisip. Meron lang ako at… at namimiss ko ang mga bata kaya iyon ang paniwalaan niyo." Rason ko pa, gosh wala na akong maisip na ibang sasabihin sa mga kaibigan ko na kasama ko ngayon sa isang fast food habang kumakain ng lunch. Hindi ko inaasahan ang mga katanungan nila. Ganito na ba ako ka tamlay ngayon?

CHAPTER 54THE MAN WHO BREAKS MY HEART"Ano ba? Bitawan mo nga ako sabi!" Galit ko na sigaw sa kanya. Pero mas galit pa siya kaysa sa akin. Mariin ang pag hawak niya sa pulsuhan ko at baka kumawala ako at tumakbo, kasi kung talagang makawala lang ako ay ganun nga ang gagawin ko. Tatakbo hangga't hindi niya na ako kayang habulin kahit na medyo lasing na ako.Nasa parking lot kami at ng mahanap niya na ang kanyang sasakyan ay humarap siya sa akin. "Get in!" Mahinahon na sabi niya pero matalim ang tingin sa akin. "Ayaw mo? Get in, Ms Corpez kung ayaw mong buhatin pa kita-""Ayoko sabi, tigas naman ng ulo mo!" Sigaw ko sa kanya at tinulak siya sa dibdib pero hindi man lang siya natumba. Pipiglas na sana ako sa kanya." Ahh! Bitawan mo ako!" Sabi ko sabay kalmot sa kanyang mukha dahil nabigla ako na agad niya akong binuhat at pinasok sa kanyang sasakyan."Ano bang problema mo, ha? Niligtas na nga kita doon sa nambastos sa iyo sa loob ng bar tapos ngayon, ikaw pa ang galit. Kahit hindi

CHAPTER 56THE MAN WHO BREAKS MY HEART Mugto ang mata ko sa kakaiyak kagabi at wala pa akong magandang tulog dahil sa sinabi ni baby Freya kaya hindi na muna ako papasok sa opisina dahil wala na naman panigurado si Ryker. Wala rin naman akong ganang pumasok at baka tadtarin naman ako ng mga katanungan kung saan na naman ang may-ari ng building ng mga Sullivaño.Hindi ko na alam kung ano ang isasagot ko sa mga katanungan nila.Ayon kay mama, nasa school na raw ang mga bata. Hindi ko man lang namalayan ang pag-alis ng mga bata kaya hindi man lang ako nakapag paalam ng maayos sa mga anak ko. Sayang lang dahil hindi ko sila na ihatid pero sabi ni mama na pinuntahan nila ako sa kwarto para makapag paalam kahit tulog pa ako. "Dagdagan mo pa ang arroz caldo anak, marami ang niluto ko." Ani ni mama sa akin kaya nagdagdag pa ako, wala yata akong kabusugan, napansin ko na ilang araw na rin na panay lamon ko, kahit chichirya ay pinatulan ko. "Salamat mama.""Umiyak ka ba? Kagabi o kaninang u

CHAPTER 58THE MAN WHO BREAKS MY HEARTHindi ko alam kung paano kumalma. Nasasaktan ako sa ibinalita ni Rowela sa akin. Parang kinakapos ako sa paghinga kahit hindi pa naman nasabi lahat. “Kaya pala noong nagkita kami muli ay nagtataka ako dahil the way na tinititigan niya ako ay akala ko hindi siya makapaniwala na nasa harapan niya na ako. Yung akala ko, hihingi na siya ng sorry sa akin dahil sa ginawa niya noon na pag-iwan at panloloko niya dati pero hindi nangyari. May sinasabi siya pero ni minsan hindi ko binigyan ng pansin iyon, kundi mas lalo akong nagagalit sa kanya. Sinusumpa ko pa siya na maunang mamatay kaysa sa anak ko na minsan na ring nag-aagaw buhay. Ang dami kong kasalanan sa kanya Wel. Ang dami kong sinasabi sa kanya na hindi maganda. Hindi ko alam kung mapapatawad niya pa ako. Ayokong lumayo ang loob niya sa akin, lalo ngayon sa nalaman ko. P-paano nangyari na-nagka amnesia si Ryker? May alam ka ba? Kailan pa?” Tanong ko sa kaibigan ko kahit hindi ko na alam kung ka

CHAPTER 60THE MAN WHO BREAKS MY HEARTNaglakad ako patungo sa kanya. Hindi ako kumurap dahil natatakot ako na hindi siya totoo. Na nanaginip lang ako at pagdilat ng mga mata ko ay isa lamang siyang usok sa paningin ko at biglang lumaho. Paglapit ko sa harapan niya ay kinuha ko ang bote ng alak sa kamay niya at nilagay sa maliit na mesa na naroon malapit sa wall glass kasama ang bag ko.Binalik ko ang attention sa kanya. Nagkatitigan kami sa isa't-isa ng ilang segundo. Parang na estatwa siya sa kinatatayuan niya ngayon. Nakaawang ang kanyang bibig at tulalang nakatitig sa akin. Ngumiti ako ng bahagya ngunit hindi ko mapigilan na bumuhos ang luha ko. Hinayaan ko iyon dahil luha iyon ng kasiyahan na sa wakas naliwanagan ako sa nangyari at ngayon na nandito siya sa harapan ko, ang dami kong gustong sabihin sa kanya. “Hindi man ako maalala ng isip mo, pero nararamdaman mo ako dito,” turo ko sa kung saan ang puso niya. “iyon ang mahalaga para sa akin sa ngayon. I'm sorry ngayon ko lang