Lahat ng Kabanata ng Hiding The Billionaire's Child: Kabanata 31 - Kabanata 40

Briana's POV "From now on, let break our friendship! Hindi na tayo magkaibigan Briana. Ituring mo na din akong isang estranghero sa buhay mo." Para akong sinaksak sa dibdib ng kutsilyo paulit-ulit. Hindi lang ako nasugatan ng mga salitang iyon. Para akong pinatay ng mga katagang iyon. Pumapatak lamang ang mga luha ko. Ang sakit sa dibdib ang mga sinabi sa akin ni Marcus. Tumatagos sa puso ang kirot at hapdi. Ang sakit-sakit. Hindi ko matanggap sa sarili ko. Sa mga segundong ito. Gusto niyang putulin ang pagiging magkaibigan namin? Gusto niyang wakasan ang lahat. Marahas kong hinawi ang mga luhang dumadaloy sa pisngi ko. Hindi ko mapigilan ang hindi mapahikbi ng malakas. I shook my head. Nakatingin lamang ako sa mga mata ni Marcus. Kita ko ang pagkainis sa kaniyang mapupulang mga labi. "Bakit gusto mong putulin ang pagiging magkaibigan natin Marcus? Tapatin mo nga ako. Mahalaga ba sila kaysa sa akin? Masbatimbang ba si Abby at Avery diyan sa puso mo?" Nakita kong umarko ang mga

Briana's POV "Malay ko bang nag-away sila Alex. So ako ngayon ang sinisisi mo? Bakit ako? Bakit hindi mo tanungin ang sarili mo? Ako talaga ang may kasalanan sa lahat?" Papasok palang ako ng mansion naririnig ko na ang malakas na sigaw ni mommy. Ramdam ko ang sakit sa mga salitang galing sa kaniyang bibig. Hindi ako magkakamali na nag-aaway na naman sila ni Daddy Alex. Alam kong minsan na silang nagtalo at nagsisigawan sa bawat isa. Hindi nila alam na sa tuwing nag-aaway sila ay naririnig ko iyon. Pero alam ko naman na ayaw nila akong masangkot sa kanilang gulo. Sa kanilang away. "Nagiging magulo ang family na 'to Amelia dahil sayo. Kung hindi ka sana nakikialam sa mga likos ko? Wala sana tayong problema. Hindi sana nagkalintik-lintik ang buhay natin ngayon." Hindi ko sila maintindihan. Parang kung makapagsalita si Daddy kay mommy ay walang preno. Parang hindi nila asawa ang bawat isa. Ano bang nangyayari sa kanila? Naguguluhan ako! Hindi ko masikmura na unti-unting nababasa

Nang magising ako, wala na si Eduard sa tabi ko. Tanging damit na lamang niya ang nagkalat sa sahig. Hindi man lang niya ako ginising bago umalis. Alam kong pumunta na siya sa Empire company. Alam kong marami pa siyang aasikasuhin dahil sa monday ngayon. Dinampot ko ang damit namin na nagkalat sa floor. Hawak ko lamang ang damit namin ni Eduard. Bigla na lamang sumagi sa isapan ko ang mga nangyari kagabi sa amin ni Eduard. Muling naibigay ko ang sarili ko sa kaniya. Sa bawat paghalik niya sa akin kagabi. Ramdam ko ang pananabik niya sa akin. Parang nawala ako ng mahabang panahon tila sabik na sabik siya. Matapos kong ilagay sa laundry ang damit namin. Inayos ko na rin ang sarili ko. Nakaligo na ako bago lumabas ng kwarto. Nadatnan ko naman na paalis na rin si Abby at Avery patungong University. Nakahanda na sila pareho. "Mom! Aalis na po kami!" paalam ni Avery. Bitbit na nito ang kaniyang gamit. Si Abby naman ay dinampot na rin niya ang kaniyang bag. "Sige! Mag-ingat na lang ka

Abby's POV "Abby!" Napalingon ako nang tawagin ang pangalan ko. Nagulat na lamang ako nang makita ko si Marcus na papalapit. Anong ginagawa niya rito sa rooftop ng engeenering building? Akala ko umuwi na siya after ng klase namin. Huwag niyang sabihin na ini-stalk niya ako? Ts, may magagalit na naman kasi. For sure may tutubo na naman ang sungay kapag kausap ako ni Marcus. Ito kasing si Marcus. Bakit pa siya pinanganak na habulin ng mga babae? Ewan ko ba sa kaniya kung bakit ang gwapo niya. Tigasin ang katawan at may hitsura. Parang model ba. Sino naman ang hindi mahuhulog sa kaniya? He's a perfect guy in this world. Wala ka ng hahanapin dahil nasa kaniya na ang lahat. "Hmm. I'm sorry! Dito lang pala kita matatagpuan. Kanina pa kita hinahanap." Tama ba ang narinig ko? Hinahanap niya ako kanina pa? Bakit niya naman ako hinahanap? Anong mayroon sa kaniya? At bakit siya nag-sosorry? May nagawa ba akong mali? Nakatayo lang ako sa aking kinatatayuan. Hindi tuloy ako makagalaw na

Amelia's POV "Hindi po tayo pwedeng magpatalo. Hindi tayo pwedeng magpaapi sa kanila. Nandito po ako mommy. Sasamahan ko po kayo kahit saan, kahit sa anong laban." Hawak-hawak lamang ni Briana ang mga kamay ko nang harapin niya ako. Alam kong sinasabi niya ito para palakasin ang loob ko. Para bigyan ako ng pag-asa. Hindi ko alam? Pero dahil sa pinagdadaanan kong ito parang wala na yatang pag-asa. Hindi na magagamot ang lahat na sakit sa puso at dibdib ko. Hinila ko ang mga kamay ko mula sa pagkakahawak ni Briana sa akin. Napatalikod ako mula sa harapan niya. Ang sakit sa pakiramdam. Pumapatak pa rin ang mga luha sa aking mga mata. "Wala na anak... Sa tingin mo kaya pang ibalik ang lahat? Kung pwede lang sisimulan ang nakaraan para itama ang lahat. Gagawin ko pero hindi pwede." Ramdam kong pinagmamasdan lamang ako ni Briana habang nakatayo siya sa likuran ko. Alam kong nalulungkot siya sa ngayon. Alam kong nasasaktan din siya. "Bakit hindi niyo po si Daddy yayain na magpakasal ka