All Chapters of The Mafia's Dispensable Woman: Chapter 11 - Chapter 20

MAAGANG GUMISING SI ALTHEA kinabukasan. Masaya siyang nagluto ng kanilang breakfast ni Rigor. Umaasa siyang magugustuhan nito ang banana pancakes na napanuod niya online kagabi. Gumawa rin siya ng smoothies para sa kanilang dalawa saka kinatok ang lalaki sa kwarto nito matapos maihanda ang almusal. Nangako siya sa sariling from now on ay sisikapin niyang kalimutan ang dati niyang pagkatao. Tama si Rigor, it’s about time na iangkop niya ang sarili sab ago niyang anyo. Patay na si Althea. Here comes Sophia, at titiyakin niyang maglalaway si Griff sab ago niyang katauhan. “Hmm, I did not know you can make breakfast without a mess,” napapangiting puna ni Rigor habang iginagala ang paningin sa malinis na kusina. Lihim siyang napangiti. Kung alam lamang nito ang naging struggle niya kanina bago niya na-achieve ang lahat ng ito. “Mukhang maganda ang gising mo ngayon.” “Narealize ko lang na tama ka. Kailangan kong makipag-cooperate sai

HINDI alam ni Rigor kung paano sasagutn ang tanong na iyon ni Althea. Hindi rin niya alam kung hinalikan ba niya ito dahil nakikita niya rito ang kanyang yumaong asawa or dahil sa tawag ng kanyang pangangailangan? O baka sa parehong dahilan. Hindi niya alam. “Please Althea, ilang beses ko bang dapat ipakiusap saiyo na huwag na nating pag-usapan ang asawa ko?” Aniyang napahinga ng malalim, “And I’m sorry k-kung basta na lang kita hinalikan pero gusto kong ipaalala saiyo na desirable ka na ngayon. Hindi ka na basta-basta. . .kahit sinong gustuhin mo pwede mo ng maakit ngayon sa taglay mong kagandahan, okay?”aniyang tiningnan ito ng matiim, “Kaya pwede ba, tanggalin mo na sa utak mo yang self doubt na yan? Hindi yan makakatulong sa mga plano natin,” Paalala pa niya rito. Humihikbing tumango ito, “From now on, wala akong tanging iisipin kundi ang mapabagsak ang lalaking iyon at ang walanghiya niyang kalaguyo!” Sabi nito habang pinapahid ang mga luha.

“KAYA MO bang gawin iyon?” Dinig niyang tanong muli ni Althea nang hindi siya kumikibo. “Yeah, why not,” pagsisinungaling niya rito kahit pa nga alam niyang mahihirapan siyang paghiwalayin si Althea at Sophia sa katauhan nito ngayon. Ngunit para pawiin ang kung anumang sakit na nararamdaman nito ay pumayag na lamang siya. “Salamat. Gusto ko lang ibalik iyong self-confidence na matagal ring nawala s-sa tuwing pinaparamdam ng mga tao sakin k-kung gano ako kapangit.” Malamlam ang mga matang sabi nito sa kanya. Ramdam niya ang sakit sa bawat katagang binibitiwan nito. Alam niyang naging napakatraumatic ng mga pinagdaanan nito sa buhay dahil lamang sa anyo nito. Ginagap niya ang isang kamay nito at pinisil nang mariin, “Huwag kang mag-alala. Magdidate tayo. Ipaparamdam ko saiyo iyong mga bagay na di mo naramdaman ‘nung kayo pa ni Griff!” sabi niya rito, bahagya pa niyang ginulong muli ang buhok nito, “Tama na ang iyak, okay? From now

HINDI NA NAGPATUMPIK TUMPIK PA SI ALTHEA, kaagad siyang nagpaubaya sa paanyaya ni Griff na maglunch. Kanina pa tumatawag sa kanya si Rigor ngunit di niya masagot ang tawag nito kung kaya’ t nagmessage na lamang siya ng ‘talk to you later.’ Nagulat siya nang dalhin siya ni Griff sa isang mamahaling restaurant. Hindi niya alam kung maiinis o matutuwa rito. Never pa siyang natreat ni Griff sa isang mamahaling restaurant nuon. Ni hindi nga yata siya nito nailabas kahit na minsan nang maging mag-asawa na sila not unless siya ang magyayaya. Pero kay Sophia na ngayon lamang naman nito nakilala ay gusto kaagad nitong magpa-impress. God, ang dami pa pala niyang hindi alam sa lalaking ito. “Hindi ka ba natatakot makita tayo ng asawa mo?” Tanong niya rito nang ilapag na sa mesa ang mamahaling steak at lobster na in-order nito. Tantiya niya ay nasa 15k ang kabuuan ng 8 course meal na in-order nila ngayong gabi. Itinaas nito ang isang kama

“SASAMA kang manuod ng sine sa lalaking iyon?” Inis na tanong ni Rigor nang ipaalam niya rito ang lakad ng araw na iyon, “No way!” “Teka nga Rigor, magkalinawan nga tayo dito, hindi mo ako prisoner, uy. Ako pa rin naman ang magpapatakbo sa buhay ko.” Paalala niya rito, “Nagpaalam lang ako para di na tayo mag-away pa pero di ko hinihingi ang permiso mo!” “Sige, go ahead. Pero wag na wag kang lalapit muli sakin na umiiyak kapag ginawan ka na naman ng masama ng lalaking iyon!” Asar na sabi nito sa kanya. “Sa palagay mo, bakit ka nya niyayang manuod ng sine, ha? San ka sa palagay mo kasunod na yayain ng lalaking iyon pagkatapos nyong manuod ng sine? Sa hotel? O baka sa motel lang kasi nagpapakita ka ng ka-cheap-an!” Inis na nasampal niya ito. Napaiyak siya sa sobrang galit niya rito. “Hindi porke’t utang ko saiyo ang buhay ko pwede mo na kong pagsalitaan ng ganyan!” nangangatal sa galit na sigaw niya rito, “Inayos mo lang ang mukha ko