All Chapters of Prae High: Chapter 1 - Chapter 8

Sa isang lugar kung saan nababalot nang kasiyahan noon ay naging madilim, magulo at mabaho na ngayon. Ni walang nag akala na sa isang iglap ay magbabago na ang lahat. Sa kabilang banda, sa gitna ng kalsada ay nandoon ang isang binata na walang tigil sa pag-iyak. Sabayan pa ng walang tigil na pag kulog at pag kidlat. Sobrang bigat ng nararamdaman niya at tila ba'y pinagkaitan siya ng mundo. "Ayoko na! Bakit lagi na lang ganito?!" malakas na sigaw niya, bago pinagsusuntok ang sahig. Hindi niya pinansin ang mga dugong tumutulo mula sa kanyang kamao at patuloy lang sa kanyang ginagawa. "Inaano ko ba kayo?!" "Ganoon na ba kalaki ang kasalanan ko, para makaranas ako ng ganito?!" Napaluhod siya sa sahig at patuloy pa rin sa pag agos ang mga luha niya. "Please, sobrang sakit na," saad niya habang yakap ang sarili nang mahigpit. Sa bawat salitang binibitawan ng binata ay mararamdaman kung gaano kalalim ang sugat na iniinda niya. Hindi pisikal na sugat, kundi sugat sa puso na sobrang taga

MALALIM na ang gabi pero hindi ito mahahalata, dahil sa rami ng mga tao na makikita sa paligid ng isang lugar na iyon, na madalas tawagin na “Night Market”. May mga kalalabas lang ng trabaho, mga magbarkada na nag-iinuman, nagtitinda ng balot at ang ilang mga babaeng namumula ang labi, naninigarilyo na ngumunguya ng bubble gum habang matiyagang naghihintay ng customer sa madilim na bahagi ng eskinita. Sa kabilang banda, sa isang madilim at bakanteng lote ay makikita ang isang lalaki at babae na naglalampungan. Makikita na labas na ang maselang bahagi ng katawan ng dalawang taong iyon. Napuno ng mga ungol ang paligid at tila uhaw na uhaw sa isa't isa. Hindi rin alintana ang tumutulo nilang pawis, matugunan lamang ang tawag ng kanilang laman. Pero hindi nila alam na ito na ang huling masayang gabi nila. Dahil sa abala ang magkasintahan sa pagpapasarap, hindi nila namalayan ang papalapit na nilalang na parang asong ulol kung tumulo ang laway at tila takam na tak

HAPON nang magising si Migi, dala siguro ng stress at sa mga hindi kapanipaniwalang pangyayari ay nakatulog agad siya. Ni hindi pa nga rin niya napapalitan ang kanyang suot na uniporme. Bumangon si Migi at bahagyang nag inat. Tumingin muna siya sa orasan bago pumasok sa cr. Wala pa siya sa wisyo kaya nakalimutan niyang isara ang pinto ng cr. “Ang lagkit ko na, bakit kasi ako natulog ng nakapatay ang aircon,” reklamo niya. Habang hindi maiwasang mapakamot sa ulo. Habang naliligo ay nararamdaman niya na parang may nakatingin sa kanya. Dahil sa takot ay nag tapis na si Migi at dali daling lumabas. Nang makatapos magbihis, kumulo ang tiyan niya. Napagtanto niya na kanina pa pala siya hindi kumakain. “Nakakagutom rin pala ang

SIMULA NANG gabing iyon kung saan nakaranas si Migi ng hindi pangkaraniwang pangyayari, hindi na iyon maalis sa isip niya. Pati na rin ang lalaking nagligtas sa kaniya na si Sebastian. Aminin man niya o hindi, palagi niyang inaasahang lilitaw muli ito sa tahanan niya ngunit nabibigo lamang siya. Inisip pa niyang baka isang taon pa uli ang palilipasin bago muli itong magpakita. Hindi pa rin siya makapaniwala na may ganoong nilalang sa makabagong mundo. Bakit nakita niya iyon at ano'ng koneksyon ni Sebastian sa ganoong pangyayari? Maraming tanong sa isip niya na hindi na sinagot ni Sebastian. Sinabi nitong pagkatapos pa ng graduation sasabihin ang mga bagay-bagay na lalong nagpa-curious sa isip niya. Dahil malapit na rin ang graduation ni Migi, lahat sa paaralang pinapasukan niya ay abala sa pag-aasikaso ng mga requirements na kailanga