Home / Mistery / Thriller / Decay of Dawn / Chapter 11 - Chapter 20

All Chapters of Decay of Dawn: Chapter 11 - Chapter 20

31 Chapters

X

"Anong mayroon? San nila tayo dadalhin?" Nababalisang tanong ng isang babaeng sa tingin ko ay mas matanda sa'kin ng isa hanggang dalawang taon. Nag kibit balikat na lang ako, hindi ko rin naman alam kung bakit kami inilabas dito.  Hinanap ng mga mata ko si Lia at nakita ko siya dun sa dulo - malapit sa mga lakake. Mukhang pinakikinggan niya ang usapan ng mga 'yon. Hindi ko alam pero nakakakutob na naman ako na may hindi magandang mangyayari sa araw na 'to. Well, wala naman talagang magandang nangyayare kapag inilalabas nila kami dito.  Nakita ako ni Lia kaya dali dali itong naglakad papunta sakin. Sa itsura pa lang niya, malalaman mo na kaagad na may masamang balita na bumungad sa kanya.  "Anong meron?" Nagtatakang tanong ko sa kanya nang makalapit siya sa'kin. Nasa labas kami ng hallway, lahat kami. Nagmistula kaming mga pasyente ng isang asylum na pinagsama sama.  "Pagpipilian t
Read more

XI

Rise and shine! Kahit walang sunshine. I missed the sunlight, it's been a month since the last time I saw it.  Maaga akong nagising, less puyat na kasi ako these past few days. Limang araw ko nang di nakikita si Josh. Limang araw na siyang hindi dumadalaw sakin. Aminin ko man o hindi, alam ko sa sarili kong nasanay na'ko sa presensya nito.  Halos gabi gabi kong hinihintay ang pagdating niya, hindi ko alam kung tama ba tong nararamdaman ko iyong sakit sa tuwing naaalala ko mga ngiti niya. Iyong halik niya. Para akong nauuhaw sa presensya nito. At ngayong wala siya, hindi ko maiwasang malungkot. Parang kulang ang bawat araw na nagdadaan nang wala siya. Kahit pa saglit na panahon palang kaming magkakilala. Gusto ko na siyang makita. Nevermind.  Hindi naman ako nahuhulog diba? Hindi naman, diba? At saka yokong magmahal sa loob ng impyernong 'to. Mahirap na. 
Read more

XII

"Yes, sigurado akong si uncle Don ang kausap ni dad sa telepono. I heard their whole conversation. Next month, makakalabas na kami ni Iyah, hahayaan na kami ni dad. We will be having our freedom soon, Mara." Aniya. Mapait akong ngumiti sa sinabi nito.  "Good for you, hindi mo na kailangan maghirap" Nag angat siya ng tingin sa akin.  "But I won't leave you here, you're coming with me"  "Kailangan mong makalabas, Josh. Sa oras na makalabas ka, lumapit ka na agad sa awtoridad. Hindi mo naman ako iiwan para lang sa wala diba? Ang kailangan mo lang ay bumalik nang may kasamang kasangga. May kasamang mga pulis. Diba? Magandang ideya yon diba?" Paliwanang ko sa kanya pero pinagtaka kong hindi ito sumagot, yumuko lang siya na parang di kumbinsido sa sinabi ko.  "Come here" Anito at binigyan ako ng espasyo para tumabi sa kanya.  "Pag nakalabas na kami, sigurado ka
Read more

XIII

Josh's point of view. Today is September 07. Isang linggo na ang nagdaan matapos nung aminan namin ni Mara, at tatlong araw na rin siyang nilalagnat. Kaya halos oras oras ko itong dinadalaw nang palihim.  Ganoon ako mag alala sa kanya, ewan ko ba. Di ako sanay na makitang mahinhin ang babaeng 'yon. Mas gusto ko yung lagi niya kong sinusungitan. Pero parang wala din namang nagbago, mukhang lumala pa nga.  Sinisisi niya ko kung ba't siya nagkasakit. Kesyo pinupuyat ko daw siya lagi, e lagi na rin naman siyang huli matulog simula nung mapunta siya dito. Sabi ko sa kanya, di na ko dadalaw tuwing gabi para mahaba na lagi tulog niya. Tapos di pumayag? Abnormal. Mga babae talaga kahit kailan.  Isa na nga lang ulo ayaw pang mag isip ng maayos. Lumabas na ako ng banyo, katatapos ko lang maligo. Nang matapos, agad akong nagtungo kay Zion, ang pinakamabait na utusan.&
Read more

XIV

Mara's point of view. Nagising ako ng maaga tulad ng inaasahan, 11 pm palang kasi pinatulog nako ni Josh. Sabi niya, simula ngayon matutulog na daw ako ng maaga. Ang hindi niya alam, 9-10 pm ang laging tulog ko noon bago ako mapunta dito at pag umabot ako ng 11 pm, matik pagpupuyat na ang tawag ko doon.  Pero ayos lang din naman na abutin ako ng ganoong oras dito gayong wala rin naman akong ginagawa paggising ko. Wala kong ibang pinagpapaguran.  Bumangon ako nang medyo nahihilo parin, pero pakiramdam ko wala na rin naman akong lagnat. Dumiretso ako sa banyo para mag wisik wisik lang. Syempre bawal pakong maligo, baka balikan ako ng lagnat.  Tamang hilamos, sipilyo at punas punas lang ng katawan.  Paglabas ko ay nagsuot ako ng panibagong bistida na puti. Pinulupot ko nang pa-bun yung buhok ko para hindi ako magmukhang baliw mamaya. Wala naman din kasi akong suk
Read more

XV

"P-pag nakalabas na tayo dito Mara, saan ka unang pupunta?" Tanong ni Lia sa akin.  Normal na araw lang ngayon at nandito ako, nakaupo sa may bintana. Nakikipag chikahan sa isang to.  "Uhm, wala baka tumabay lang ako sa dorm ko"  "Tss. Ang boring mo namang tao" Reklamo niya. Napailing ako at natawa sa sinabi nito. Yun kasi ang nakasanayan kong gawin kapag ako lang mag-isa. Madalas nasa kwarto lang at inuubos ang oras sa kababasa ng libro. "Ikaw ba?" Natigilan siya at nag isip ng isasagot.  "Iisa isahin ko mga sikat na pubs, sama ka?!" Na e-excite na tugon niya.  "Talagang niyaya mo pa ko sa ganyan ha? Napaka bad influence mo talaga" Sumimangot ito bigla.  "Bakit? Wag mong sabihing di ka umiinom?!" Panunumbat niya.  "Umiino--" "Oh e ba't ayaw mo sumama?!" Lalo niy
Read more

XVI

OCTOBER 15. Mara's point of view. Nagising ako nang maramdaman akong may kung anong mabigat na bagay na nakadagan sa akin. Dahan dahan akong umayos at humarap ng higa.  Tss. Paa ni Iyah.  Ang bigat! Yung hita niya nakadagan sa bewang ko. Napabuntong hininga ako ay dahan dahan inalis ang paa nito. Nang makabangon ay tinitigan ko ang pwesto niya.  Nasa unan pa rin ang ulo, pero yung katawan papuntang kaliwa na. Pabukaka pang nakahiga. Tapos, nakanganga.  Di ko napigilang kumawala ang impit na tawa mula sa bibig ko. Ang panget niya matulog hahahaha. Kawawa naman ang mapapangasawa nito.  Pinalakasan ko ang ceiling fan, pinagpapawisan si Iyah e.  Napailing na lang ako, ganyan daw talaga siya matulog simula pa nung mga bata sila sabi ni Josh. Kaya pag pasensyahan ko na lang
Read more

XVII

Mara's point of view. "Don't forget my phone, Josh" Napalingon ito sakin at sabay silang napahalakhak ni iyah. Tinarayan ko lang ang mga to.  Matagal ko na kasing sinasabi kay Josh na once na mapasok niya ang kwarto ng dad niya, kukunin niya pati cellphone ko. 86% pa yun nung sumakay ako ng bus ilang minuto bago ako makababa at makidnap ni kit kaya sigurado akong hindi yun lowbat duh. Unless, hindi pinatay ni carlos ang phone ko or inalis ang battery nito.  "Miss na miss mo na cp mo gorl? Don't worry, pare parehas tayo. Yung samin nga lang, binasag ni dad hahaha, okay lang. Siya din naman bumili non e" Ani iyah. "Tss. Kailangan kong mag selpi selpi bago tayo makalabas dito. Para may memo diba?" Asik ko na tinanguan naman nila.  Tumingin si Josh sa orasan ko.  4:00 am. Sharp.  "So, tara na?" Tanong niya sa amin.&nb
Read more

XVIII

Mara's point of view. "We're trapped here tito" rinig kong saad ni Iyah.  Kasalukuyan kaming nasa kwarto niya at nandito kaming tatlo ni Josh. Nakikinig sa usapan ni Iyah at nang tito nila sa kabilang linya.  "Almost 11 months, he disabled our access, he confiscated our phones and what's worse? He deleted our friends contacts. We can't reach out for help, tito." Dugtong niya.  Napakayakap ako sa sarili ko. Nilalamig ako kahit suot ko naman yung hoodie ni Josh.  "Want a coffee?" Alok niya. Tumango lang ako.  Tumayo na siya at lumabas saglit. Pagbalik ay may dala na itong tray, may sandwiches at apat na coffee.  "Mag almusal muna kayo" Alok niya saka inilapag ang tray sa maliit na lamesa sa tapat ng kama ni Iyah.  Inabot ko ang kape at agad na humigop doon. 
Read more

XIX

Mara's point of view. Agad na nanlaki ang mga mata ko nang takpan nito ang bibig ko.  "What the heck Josh!" Napahawak ako sa dibdib ko nang bitawan niya 'ko. Parang sumikdo palabas yung puso ko.  "You scared the hell out of me, damn you" Sinamaan ko ito ng tingin. Pero tawa pa rin siya ng tawa. Inirapan ko lang ito. Napaka mapang-asar din ng isang 'to. Pareho sila ni Lia.  "What brought you here?" Tanong niya kalaunan. Still laughing. "Uh, I was just looking for you" I teased.  Nilibot ko ang paningin sa kabuuan ng kwarto. Wow. Parang sa lahat ata nang napasukan ko dito, ito na ang pinakamaaliwalas. He was such a well-organized person. Lahat naka arrange sa tamang lalagyan. A neat and clean room within this grimy hell. This man, he exceeded the highest point of any girl's stand
Read more
PREV
1234
DMCA.com Protection Status