All Chapters of The Day We Fall In Love: Chapter 11 - Chapter 20

"Gav!" tinawag ni Tristan si Gavin nang makita niya itong lumabas galing sa back stage.Katatapos lang ng first set nila.Si Tristan, Reed, Evan at Arkin ay dumiretso sa table namin pagkatapos na pagkatapos ng huling kanta maliban kay Gavin.Huminto ito at nanatili lang sa kinatatayuan na tila nag-aabang ng iba pang sasabihin ni Tristan."Join us here."Bakas ang pagkabagot sa itsura nito. Mukhang ayaw niya kaming kaharap. Tumitig ito ng ilang segundo kay Tristan bago kumilos. Nagpalipat-lipat ang tingin sa aming lahat. Wala yata ito sa mood pero lumapit pa rin naman."Gav, remember them?" tanong ni Trista

I almost cried.Akala ko malaya na akong makapili ng taong gusto kong maging parte ng buhay ko.Alam ko namang dadating din ulit ako sa ganitong sitwasyon. Kaya lang, bakit naman ganoon?Na-gegets ko naman na posibleng mangyari 'yon. Dahil dati, hinayaan nila ako sa gusto ko.They let me decide and let me love Grant the way I wanted it to be.Kaso, once na malaman nila Dad kung ano na naman ang nangyari sa amin at kung anong ginawa ni Grant, baka mas lalo nilang ipilit sa akin 'yong gusto nila.They want me to marry someone that I didn't even meet. It has been decided ever since I was a kid. Ni

Naging busy ako noong mga sumunod na araw or should I say, nagbusy-busy-han ako lately. Nag-focus na lang ako na gawin ang mga dapat kong gawin sa student council at sa internship ko."Maddy, nasaan ka ba?""Ah. Sorry, may tinatapos pa ako sa office." pagdadahilan ko."Sabi ni Tristan, wala naman na daw kayong kailangang gawin sa council ah. Next week pa daw ang event ninyo at natapos na lahat ng mga dapat tapusin!" she exlaimed.Ops! I forgot that Tristan is part of my team. Nag-isip ako kaagad ng dahilan."M-may p-pinakisuyo si M-miss Gel." I lied. Nag-stammer pa nga."Sige. Wait ka na lang namin sa clas

Gavin's POVThey always say, "I'm not in the mood".To every single person that we've encountered, oh no, that I have encountered and I have been rude to them or when I have unintentionally ignored them. My band mates usually apologized for my bad behaviors.I am different from them. My friends are loud, funny, and very sociable. I am the opposite. I am not rude or snob or whatever. I am not comfortable with other people. I am not like them who will hang around all day with girls or classmates in school. I just don't like to be with so many people chattering about non-sense things.I am just the opposite of them.Kung gaano ako katahimik, kabaliktaran silang apat.Well, I was once like them.But, I changed.It's just that I'm too lazy now to be fooling around and talking to anyone that I'm not comfortable with..I'm on my way to school. I don't want to be with people but I have to go to school. I don't

"CRUSSSSSSSSHHHHH!" nakakaeskandalong sigaw ni Arkin sa harapan ng student council office. Pagkatapos ng ilang segundo ay pumasok ito sa loob ng office kasama si Tristan. Hindi ko na maintindihan 'yong mga pinag-uusapan nila sa loob dahil medyo maingay rin kasi ang paligid. Sa building na ito nakalagay ang mga offices ng bawat student organizations sa school. Madami sila at may iba't ibang pinagkakaabalahan. Magkakaiba ng tugtog, at kung anu- ano pa.Naiilang ako sa dami ng mga tao pero I have to be here with them. I decided to go with them. Paglabas nila ng office, nagkatinginan pa kami ni Madison pero umiwas siya.Siguro ay masama pa rin talaga ang loob niya dahil sa mga nasabi ko. Hindi ko naman siya masisisi. Hanggang sa nauna silang maglakad pabalik sa cafeteria kung saan kami nakapwesto kanina. Nahuhuli ako sa kanila. Pinagmamasdan ko lang sila pati ang paligid