All Chapters of Coalesced Hearts: Chapter 1 - Chapter 9

"Are you sure you can drive?" Austin asked me uneasily.  I could see at his side where Ashton, staggering, fainted from drinking too much. Dylan, on the other hand, was sound asleep in Austin's car.  We are now outside of the Bar and it's already late at night, we are also planning to go home. I think Austin was the only one who wasn't even hit by alcohol.  "Me?" I asked while pointing at myself.  I saw Austin's unconvinced face. He wanted him to take me home and return my car the next day, which I quickly refused. He was about to speak when I turned my back on him and opened my car.  "Wait a minute, Lance!" I heard Austin uprising against me before I could close the car door completely. I even turned on the player and turned up the volume, which was kind of deafening to the excessive volum

 LANCE'S POV  Nakahilig ako sa pintuan ng kotse ko sa parking lot ng University, habang nakikipaglabanan ng tingin sa private investigator na hinire ko. First day ng class ko ngayon pero nandito ako sa parking lot para kausapin siya.  "8 months have passed, until now you still know nothing about her?" hindi makapaniwala kong tanong sa kanya. Bahagya siyang napayuko dahil sa kahihiyan.  Napahawak nalang ako sa sintido ko nang wala akong narinig na kahit anong salita mula sa kanya.  Walong buwan na akong naghahanap sa kanya pero kahit katiting na impormasyon tungkol sa kanya ay wala akong makuha.  "What about my father?" muli kong tanong.  Ilang buwan ko na rin ginagastusan at pinagpapasensyahan ang private investigator na 'to maging sa ama k

 LANCE'S POV  Isang mabigat na buntong hininga ang pinakawalan ko bago ko ibinaba ang phone ko. Kanina ko pa tinatawagan si Mommy pero hindi ko siya ma-contact. Kahit na ang mga maids sa Mansyon ay walang sumasagot.  Muli kong di-nial ang numero ni Mommy pero hindi man lang ito nag-riring.  What should I do?  Naagaw ang atensyon ko nang makarinig ako ng doorbell mula sa labas. Nasa isang hotel room ako ng isang five-star hotel.  Tanaw ang pinto ay bigla kong naalala ang mga sinabi ni Hartley.  "Kailangan na kitang dalhin sa Achad." Inilipat niya ang tingin niya sa akin dahilan para muling magtama ang aming mga mata. "Pero bago 'yon, may kailangan ka munang kausapin. Hindi ka namin pwedeng dalhin kaagad sa Achad ng walang pahintulot

LANCE'S POV Nakasakay na kami sa kotse na sinakyan namin papunta sa Airport, hindi ko alam kung ano itong pakiramdam na kabang nararamdaman ko. Pakiramdam ko ay may hindi magandang mangyayari, mula sa rear-view mirror ay tiningnan ko si Hartley, tahimik lang siyang nakatingin sa labas ng kotse habang pinapanood ang pagpatak ng ulan. Kaba ang bumalot sa akin nang sabay-sabay kaming magkarinig ng isang malakas na pagsabog. Gulat akong napatingin sa isang kulay pulang kotse na naglalagablab at tinutupok na ng apoy.  Hindi ako pwedeng magkamali, ilang beses ko nang nakita ang pulang kotseng iyon. Kotse iyon ni Zab! Nag-aalala akong napatingin kay Hartley na ngayon ay may kausap sa kanyang phone, maging ang katabi kong driver ng sinasakyan namin ng kotse ay nakatingin na rin sa kanya. Bahagya kong pinagmasdan ang mukha niya kaya gulat muli ang rumihistro sa akin nang tuluyan ko siyang makilala.

 HARTLEY'S POV "Ano ng Plano mo ngayon?" Inilapag ko ang tasa ng kape sa lamesa, matapos ay bahagyang napatingin sa kausap ko. Hawak ang mainit na tasa ng kape na siyang katitimpla lamang niya ay marahan siyang naupo sa katapat kong upuan. Suot na niya ang kanyang kulay tsokolateng unipormeng pang militar. Siya ang kaibigan kong may mataas na katungkulan sa Departamento ng Dipensa, si Ross. Siya ang tumulong sa amin kahapon ni Lance upang makarating sa tinutuluyan namin ngayon na kanyang pagmamay-ari. "Sa Hanabi," maikli kong sagot.