All Chapters of Reduce To Tears: Chapter 1 - Chapter 6

The reason I'm striving hard ahead of time is because I wanted and wished for a better future, the only thing an illegitimate child like me could ask for. Naalimpungatan ako sa malakas na tunog ng aking alarm clock. I sat up and turned it off. It's exactly 6 o'clock in the evening and I need to move fast dahil may pasok ako ngayon sa Cabaret ng alas singko, I did my daily routine and took a cup of hot coffee, I prefer it plain and black, the bittersweet taste will surely awaken my nerves later on. Life isn't as simple as you thought, when I was a kid I never got the chance to drink other beverages aside from this. I had a rough childhood and I decided to leave it six foot on the ground. When I'm done checking and making sure my place is safe, I hurriedly went outside and look for a ride, saktong may namataan akong tricycle kaya pinara ko na agad. As soon as I step inside the Cabaret I saw Maris, one of my co-workers slowly approaching me.

Mula sa maliit na detalye hanggang sa kahulihulihang pangyayari ay binigyan ko ng eksplenasiyon sa mga pulisya. I don't even know if it's a big deal or not pero base sa mga paguusap nila, the information being presented are indeed necessary.  "We do not need to investigate more since, you have answered all the queries. As for the driver of SUV, he's not yet fully recovered but in due time, we'll ask for his statement. Anyway, kaya namin kinailangan ang mga impormasiyong ito ay para maipakita sa kamag-anak ng driver ang totoong nangyari..." Malumanay at matamang saad ng chief police officer.  Tumango ako at marahang tumingin sa kaliwang bahagi ng opisina. There he is, having a conversation with one of the police officer. Kanina nasa tabi ko lang at seryosong nakikinig, hindi ko namalayang umalis pala siya. Umiigting ang kanyang panga habang nakapameywang at matigas ang ekspresyong nakikipagusap. Nakatalikod sa akin ang kanyang kausap at siya naman ay nakahar

Malayo pa lamang ako ay kitang kita ko na ang dagsaan ng mga tao sa loob ng cabaret. Hindi rin nakaligtas sa paningin ko ang bilang ng mga babaeng entertainer sa taas ng entablado. Kaya naman halos karamihan sa mga customer ay kalalakihan, dahil araw ngayon ng biyernes. Friday, free day kumbaga. Nagtuloy tuloy na ako sa pagpasok at agad namang nahagip ng mata ko si Nicole na kausap ang dalawang matatandang lalaki. Tumatawa ang dalawa habang siya ay pangisi ngisi lamang.  Nanguuto na naman siguro si bakla. Akmang lalapit ako sa kanya nang biglang may bumunggo sa akin. Halos mapaupo na ako sa sahig dahil sa lakas ng impact mabuti na lang at nahawakan ako ng kung sino.  "I'm sorry miss, are you okay?" Marahas akong tumingin sa taong nagsalita. Mataas at maputing lalaki ang sumalubong sa akin. Malamig ang tingin at base sa tindig nito'y halatang mayaman.  "A-Ayos lang po, pasensya na." Yumuko ako bilang paumanhin, nautal pa ako dahil sa tar