All Chapters of Unconditional: Chapter 1 - Chapter 8

Napangiwi ako sa hirap na paghakbang sa medyo masikip na eskinitang pinanggalingan ko.  Salamat na lamang at pumayag ang hilot na si Aling Osang na pagtrabahuhan ko na lamang ang pambayad ko.   Alam kong naawa rin lamang siya sa akin kaya ganoon subalit ipinagpapasalamat ko na ito. Hindi pa gaanong maayos ang pakiramdam ko at sumasabay pa ang hindi pantay na paghinga ko dahil sa pagkirot na nadarama ko sa aking dibdib.  Himalang nakaligtas ako at patuloy paring humihinga, subalit higit na ipinagpapasalamat ko ang pagkarinig sa unang iyak ng batang ngayo'y karga karga ko sa aking mga bisig.Bahagya akong natigilan ng makita ang maamong mukha ng aking munting anghel.  Naging mahirap man ang pinagdaanan ko'y hindi ko pinagsisisihan ang pagdating niya sa buhay ko.  Bukod sa siya na lamang ang meron ako, ngayon ko lang naramdaman ang muling sumaya, ngayon lang ako nakaramdam ng fulfilment sa buong buhay ko.Sayang nga lang, dahil alam kong hind

"Thanks, Cassy."pagka off ko ng tawag ay sumilong ako sa kalapit na waiting shed. Mabigat parin ang dibdib ko sa lahat ng nangyari, at sa lahat ng napagtanto ko.Masama ako sa paningin ng pamilya ko kaya hindi nila kayang tanggapin ang desisyon ko.  Mahal lang talaga akong sobra nina Momm at Kuya Noah kaya hindi nila ako matiis. But they are probably blaming me now for what happened to dadd.Masama ako sa paningin ni Chad, malandi at isang dungis sa pangalang iningatan niya at ng pamilya niya.  Bakit hindi?  I am a bad person to everyone even before.*******************"Damn you bitch!""oops?"  I smirked dahil bago pa niya ako masampal ay nagawa ko nang makailag at makapunta sa kabilang gilid niya.Wonder who just went here and tried to slap me in the school canteen?  its my fake friend Alina."problem?"  sarkastiko pang tanong ko."mang-aagaw ka!  malandi!""oy oy oy?  A

Gustuhin ko mang tumalikod na lamang at magpatuloy sa naunang balak na pag-uwi, Tila kusang humakbang ang mga paa ko at sinundan ang ingay. Kitang kita ko sa labas ng isang abandunadong building kung pano nilang kinakaladkad ang isang babaeng natututukan ng patalim ng isa sa dalawang lalaking may hawak sakanya. Kinilabutan ako ng makita kong may bahid na ng dugo ang kanyang damit sa gawing balikat. Hindi ko namalayang nakalapit na ako sa kanila ng walang ingay.Saglit akong nag-isip ng mabuti, hindi pwedeng basta basta akong sumugod, mahirap na dahil baka bukod sa patalim ay may iba pang armas ang mga lalaki.Muli akong kumilos ng walang ka ingay-ingay. Hindi mahirap ito sa akin dahil gawain ko to nung bata pa ako kapag sinusubukan nila akong ikulong sa bahay para magtanda, nakakatakas parin ako.Sinigurado kong sapat ang layo ko sa kanila, dahan-dahan kong kinuha sa pouch ang cellphone ko at tumawag sa emergency hotline ng police.Nang magawa ko ito, muli akong bumalik

"let's go iha." nakangiting anyaya sa akin ng babaeng itinuring ko na ring ina. She's mommy Clare, Clarita Arevalo ang buong pangalan niya but she told me na Mommy Clare na lamang ang itawag ko sakanya. Yun daw kasi ang tawag sakanya ng kanyang mga anak, since anak na rin ang turing niya sa akin, I can call her the same way.Ngumiti ako at umabrisyete sa kanya. Sa likod namin ay si Kuya Nathaniel na tulak tulak ang cart na naglalaman ng mga bagahe namin. We're on the airport now going back to the Philippines. Hindi ko tuloy alam kung anong pakiramdam ang mangingibabaw sa akin, excitement? takot? tuwa? o lahat?Nang makaupo na ako sa designated seat para sa akin, sinubukan kong i relax ang kaisipan ko. One year a go, isa akong ulilang walang mapuntahan. Isang teen ager na pinagsisikapang buhayin ang sarili pagkat walang matatawag na akin. Ang pamilyang kinagisnan ko ay ang bahay ampunan kung saan ako lumaki. Hindi ako pinalad na mapiling ampuninn ninuman, at ni hindi ko ala