Sa pagkakataong ito, tila ba nakatulala si Claudia.Para bang naging makatotohanan ang imahe ng kanyang mga magulang at kapatid sa kanyang harap.Samantala, nagliliyab naman sa malapit na distansya ang apoy ng kanyang paghihiganti, at natuyo rin nito ang mga luhang tumutulo sa kanyang pisngi.Dati, pinuwersa siya ng matinding pagkamuhi na ito na buhatin ng mag-isa ang isang mabigat na responsibilidad.Ngayon, unti-unti nang nawala ang kanyang galit kasama ng malaking apoy na ito, pakiramdam niya sa unang beses naging tunay siyang malaya.Subalit, kumpara sa kanya, nanginginig sa takot si Stephanie habang pinapanood na nasusunog nang buhay ang isang tao sa harap niya.Hindi niya mapigilang yakapin si Charlie at pumikit, ayaw niyang panoorin ang eksena. Ganoon din, tinapik ni Charlie ang likod ni Stephanie at banayad siyang nagsalita, “Huwag kang matakot. Ganito talaga ang tunay na mundo.”Kahit isang ulila si Stephanie, musmos pa siya simula nang mapunta siya sa welfare institute
Magbasa pa