Lahat ng Kabanata ng Sir Ares, Goodnight! : Kabanata 101 - Kabanata 110

Nagsalita si Jay nang may seryosong mukha, “Rose, ibigay mo sa akin si Robbie at hahayaan kitang bumisita sa loob ng limang taon.”Nanlaki ang mga mata ni Rose sa kawalan ng paniniwala. ‘Masyado itong hindi kapani-paniwala. Hindi niya lamang kukuhain si Robbie mula sa akin, gusto niya rin kuhain ang karapatan kong makita si Robbie pagkatapos ng limang taon!’Kung katiis-tiis pa ito, wala nang mas hindi katiis-tiis pang mga bagay sa mundong ito!Tumayo si Rose nang may nakakuyom na mga kamao habang nakapatong ang mga ito sa ibabaw ng mesa. Habang nakalapit ang kaniyang mukha kay Jay, binigyan niya ng diin ang isang salitang lumabas sa kaniyang bibig, “Asa.”Ang paghamon sa kaniyang mga mata ay napakatalim.Si Jay ay nanatiling kasing kalmado ng isang pipino. Siya ay isang matalinong hari ng mundo ng negosyo. Nakaranas na siya ng maraming negosasyon at nakipagtalakayan sa maraming nakikipagnegosasyon. Pakiramdam niya na ang isang mababang ina na tulad ni Rose Loyle ay hindi siya kayang t

Si Rose ay matagal nang walang pakiramdam sa walang pusong pag-uugali ng kaniyang ama. Inangat niya ang kaniyang mga kilay at malamig na sumagot, “Kung nais mo akong mamatay sa labas, pinapangako ko sa’yo na hindi na ako muling lilitaw sa harap mo.”“Hmph. Mamatay ka kung gusto mo, pero dapat mo munang tulungan ang Loyle Enterprise na lagpasan ang bagyong hinaharap nito,” walang hiyang sinabi ni Royan.Sumingasing si Rose. “At bakit ko naman dapat tulungan ang Loyle Enterprise? Nitong nakaraang taon, kahit kailan ay hindi ka nag-abalang alamin kung patay o buhay pa ako. Noong mayaman ka pa, kahit kailan ay hindi mo ako naisip. Ngayong malapit ka nang mabaliw, bigla akong lumitaw sa isipan mo. Tatanungin kita, saan mo nakuha ang kakapalan ng mukha mo na ipasa ang ganoon kalaking utang sa akin?”Ang madrasta ni Rose ay lumabas at nagsabi sa isang naiinis na tono, “Rose Loyle, ‘wag kang umasta na parang mas malinis ka pa sa amin. May lakas ka ba ng loob na sabihing wala kang kinalaman sa

Ngumisi si Rose. “Ganyan dapat. Kahit na pamilya tayo, kailangan pa rin natin makipagbati sa isa’t isa! At saka, ‘wag na ‘wag mo akong tatawagin na labas na anak. Mas alam mo kaysa sa iba kung ito ba ang totoo o hindi.”Sa sobrang galit ng kaniyang madrasta ay malapit nang mag-apoy ang kaniyang mga mata.Si Royan ay nagpipigil ng kaniyang mga emosyon sa punto na ang kaniyang mukha ay nagsisimula nang kumibot. “Pumapayag ka na bang tulungan ang Loyle Enterprise ngayon?”Tumigil nang sandali si Rose bago sabihin, “Ibigay niyo ang buong Loyle Enterprise sa pangalan ko. Sa susunod, kayong lahat ay wala nang koneksyon dito, magbunga man ito o mabaon sa utang, ayos ba?”Nanigas sa kaniyang kinatatayuan si Royan.“Rose Loyle, gusto mong sakupin ang Loyle Enterprise?” nanggigigil na sinabi ng kaniyang madrasta.Sinabi ni Rose, “Hindi ba’t ito ang gusto niyong lahat? Ang ipabalikat sa ‘kin lahat ng utang niyo? Alam niyo naman siguro na ang pagsakop ko sa Loyle Enterprise sa oras na ito ay mapan

Sinipa ni Rose ang pinto, nagsasanhi ng isang malakasn na tunog. Si Jay, na matinding nakatuon sa pagbabasa ng ilang dokumento, ay biglang napatingala.Nang makita niya si Rose at ang kaniyang kapatid, ang kaniyang mga mata ay naging malamig.Pagalit na sumingasing si Rose nang maglakad siya patungo kay Jay...Sa kabilang banda, si Sydney ay nanginginig habang siya ay unti-unting lumalapit. Natatapos niyang pinagmamasdan ang ekspresyon ni Jay. Nang makita kung paanong walang malaking reaksyon mula sa kaniyang gwapong mukha, hindi ninais ni Sydney na mahiwalay kay Rose at naglakas-loob na lumapit.Umangat ang ulo ni Jay. Ang matalas niyang mga mata ay tumitig kay Rose nang sinabi niya, “Rose Loyle, narito ka ba para ibigay sa ‘kin si Robbie?”Makikita ang pagkabalisa sa mga mata ni Rose. “Rose, isa kang masamang tao. Paano mo nagawang parusahan ang Loyle Enterprise para lang makuha si Robbie mula sa ‘kin?”Binalot ng yelo ang gwapong mukha ni Jay nang ibato niya ang panulat na nasa kani

Bago pa man matapos si Sydney sa kaniyang mga sinasabi, sumigaw sa kaniya si Jay, “Alis!”Sa sobrang takot ni Sydney ay tumakbo siya palabas.Sina Rose at Jay na lamang ang natira ngayon sa silid. Silang dalawa ay nakatingin nang masama sa isa’t isa nang may nagwawalang mga mata. Ang hangin sa loob ng silid ay nagiging masikip.“Rose, ang lakas ng loob mo pagbantaan ako. Alam mo ba na tala ng buhay ko, ikaw unang taong naglakas-loob na pagbantaan ako?” Nanggigigil si Jay.Matagumpay na ngumiti si Rose. “Salamat sa karangalan!”Nagdilim ng mukha ni Jay. “Dahil gusto mong umalis ng Imperial City, magpapalista na agad ako ng eroplano para sa ‘yo at ng anak mong babae! Para naman kay Robbie, kalimutan mo na ang pagdala sa kaniya palayo.”Biglang tumawa si Rose. Ito ay isang mapait na klase ng tawa.Tinatrato ni Jay sina Jenson at Robbie na parang kaniyang mahalagang kayamanan, ngunit kaya nitong iwanan siya at ang kanilang anak na babae. Gayunpaman, si Zetty ay anak din ni Jay. Hindi ba’t