All Chapters of Isa pala akong rich kid?!: Chapter 181 - Chapter 190

"D*mn it!" Parang sasakit ang ulo ni Gerald. Ang dalawang babaeng iyon ang pinaka walang hiyang mga babaeng nakilala ni Gerald sa buong buhay niya, higit pa sila kay Xavia. Hiniling niya sa kanila na tumahol tulad ng isang aso, at ginawa nila ito nang walang pag-aatubili. Sa totoo lang, binato nina Dawn at Nyla ang lahat na mayroon sila ngayon. Tiyak na makakapit sila ng mahigpit kay Mr. Crawford anuman ang hilingin ni Gerald sa kanila na gawin. Ito ay talagang isang mabisang taktika. Tahimik si Gerald ngayon. Kinaway niya ang kamay niya. "Sumama lang kayo kung gusto niyo!" "Mr. Crawford!" Sa sandaling iyon, sumigaw si Wyatt. Tinaas niya ang magkabilang kamay niya at niyuko ng bahagya ang kanyang katawan. Pagkatapos ay nakioagsiksikan siya sa mga tao at tumakbo papunta kay Gerald. "Mr. Crawford. Hindi ko alam kung sino ka kanina. Ako ay nagkamali. Patawarin mo ang aking masamang ugali. Ako si Wyatt Light. Ngayon lang natin nakilala ang isa't isa." Hinawakan ni Wyat

"Gerald, alam mo pa ba ang sinasabi mo ngayon? Binabalaan kita ngayon. Umalis ka na ngayon. Kung hindi man, patatalsikin ka sa school na ito." Sobrang pinahahalagahan ni Cassandra ang kanyang karangalan at katanyagan. Galit na galit siya nang marinig niya na pinapagalitan sila ni Gerald. Lalo na si Victor. "Isa kang mahirap na tao. 'Wag ka masyadong magmayabang dahil lamang sa nanalo ka sa lotto. Ang kapal ng mukha mo para itulak ako!" Pagkatapos, hinawakan ni Victor ang buhok ni Gerald at kinaladkad. Bigla niyang sinampal ang mukha ni Gerald. Si Victor ay tiyak na isang tao na may masamang ugali. Galing siya sa isang mayamang pamilya. Tinatrato rin ba siya ng ganoon sa kanilang pamilya? Bukod pa dito, hindi ganon kalakas si Gerald. Medyo nasaktan si Gerald dahil sa sampal niya. "Huwag mo na siyang bugbugin. Victor, nakikiusap ako sayo. Huwag mo siyang bugbugin! Ayoko na ng donasyong ito. Huwag mo lang siyang bugbugin!" Takot na takot si Layla. Sumugod siya patungo

”Bakit ka ba masyadong nagmamadali? Hindi pa nga ako tapos i-fill out yung form. Sasagutin ko yun kapag tapos na ako!”Maraming mga tao ang tumatawag sa kanya. Sa normal na araw, sasagutin agad ni Gerald ang tawag na natatanggap niya.Pero ngayon wala siyang plano na gawin ito pagkatapos makita kung gaano kabalisa si Jacob.Bukod pa dito, dalawang beses na nakasama kumain ni Gerald si Mr. Raine. Kilala nila ang isa’t-isa.Hindi na nila kinailangan pa na maging masyadong magalang sa isa’t-isa. “Bakit hindi mo pa sinasagutan yung form? Dalian mo at sagutin mo na! Bakit ka tinatawagan ni Mr. Raine? Dali sagutin mo na yung tawag!”Namatay ang tawag.Walang sumasagot sa tawag kaya diretso itong binaba ng tumawag.Nainis si Jacob. “Isa ka talagang inutil Gerald! Dapat lang sayo yan dahil isa kang…”Tumunog muli ang telepono.“Bilis! Sagutin mo na yung tawag!”Sa pagkakataong ito, agad na hinablot ni Jacob ang ballpen sa kamay ni Gerald.Pagkatapos ay kinuha niya ang telepono par

Sa mga sandaling iyon, nagsend si Cassandra ng isang mensahe sa kanyang isa pang social media account.“Nakakaasar! Ordinary Man! Gusto ko ng magpakamatay! Anong dapat kong gawin?”Sabi ni Cassandra.Sa katunayan, nagalit si Gerald ng makita ang pangalan ni Cassandra.“Kung ayaw mo ng mabuhay pa sa mundong ito, edi mag pakamatay ka na! Bakit naghahanap ka pa ng ibang gagawin?”Mabilis na sagot ni Gerald.“Oh! Nakakainis ka naman! Gusto ko lang naman magkwento ng mga problema ko.”Wala ng nasabi si Gerald.Dahil alam niyang hindi maganda at masakit ang kanyang sinabi.Pero paanong nagawa ni Cassandra na gamitan siya ng malambing na tono na parang isang spoiled na bata.Hindi alam ni Gerald kung ano ang kanyang isasagot sa mensahe.“Humph! Lagi kitang inaalala, pero kahit kailan wala kang pake sakin. Sobrang nakakalungkot isipin!”“Pero gusto ko padin sabihin sayo ang tungkol doon. Alam mo ba Ordinary Man. Sayo ko lang nalalabas ang mga nararamdaman ko at ikaw lang ang nakaka

”Kilala ko siya! Kaklase ko siya noong high school. Anong problema Gerald? Hindi natin nakita ang isa’t-isa sa loob ng tatlong taon. Nakalimutan mo na ba kung sino ako?”Sagot ni Lilian na may pagkagulat. Ngunit maliban sa pagkagulat, tila puno siya ng uyam at sa mga sandaling iyon, kinukutya niya si Gerald.Ito ang klase ng pakiramdam kung saan napagtanto niya na ang taong inakalang niyang naglaho na ay biglang nagpakita sa harapan niya. Pagkatapos ng maraming taon, ang inutil na ikala niyang matagal ng patay ay biglang sumulpot sa kanyang harapan. Napununo siya ng ganoong gulat.Sa katunayan, pagkakita kay Lilian, nagulat din si Gerald. Wala siyang masabi...Kilala niya kung sino si Lilian. Naging magkaklase sila simula pa ng sophomore year nila. Nang pupunta na sana sila sa magkaibang kurso sa junior high, napunta nanaman sa iisaang klase at naging magkalase muli sila.Sa mga sandaling iyon, tila si Lilian ay myembro ng art committee. Magaling siya kumanta at sumayaw.Ngunit,