All Chapters of Porsha Academy: School of Magic: Chapter 1 - Chapter 10

Zeilyn. ISANG malakas na tawanan ang bumalot sa buong hallway. Pinahid ko ang mga luhang kanina pa tumulo sa pisngi ko at lumuhod para kunin ang mga nahulog kong libro. Hindi ko pa man nahawakan 'yung libro ay isang malamig na tubig na ang dumampi sa buong katawan ko. I want to run away and escape this mess that happened to me, but I cant. Nanginginig ang mga tuhod at kamay ko, hindi ko masyadong mahawakan ng mabuti ang mga libro.Hindi nagtagal, may nagbuhos na naman sa akin ng malamig na tubig. I want to go in a hot place to replace the coldness, but I can't even move myself properly. Another laugh comes from the crowd when someone pulls my hair that made me stumble for a bit. I tried my best to prevent my tears from falling. I'm in a deep pain. Physically and Emotionally. I don't know how can I ease it to make myself feel

Zeilyn.Madilim. Nakakabinging katahimikan at nakakakilabot na lugar. 'Yan lang ang tangi kong maipapaliwanag sa lugar na ito kung saan ako kasalukuyang nakatayo. Hindi ko alam kung nasaan ako ngayon. Wala akong ibang makita bukod sa itim. May kakaunting ilaw pa naman pero itim talaga ang paligid.I started to walk slowly in a cold ground barefooted. Ngayon ko lang napansin na nakasuot ako ng isang bestidang itim at ang buhok kong naka-braid. Napakunot ang noo ko. Bakit ganito ang ayos ko? At anong lugar 'to?Patuloy lamang ako sa paglalakad hanggang sa may naapakan akong isang maliit at matigas na bagay. I bend my right knee at kinuha ang bagay na 'yon. Mahigpit ko 'yong kinulong sa kamao ko. Kahit naguguluhan ay kailangan kong makalabas sa lugar na ito. This place is giving me a goosebumps. So creepy.

Zeilyn."Siya ba talaga 'yung pinapahanap sa atin?""Oo, siya mismo ang nagsabi.""Isasama ba natin siya pabalik?""Yes. That's the King's order."Naalimpungatan ako dahil sa mga naririnig kong boses. Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata pero agad din akong napapikit dahil sa biglaang pagbungad sa akin ng sinag ng araw.Tinakpan ko ang aking mukha gamit ng likod sa aking palad at huminga ng malalim. "A-ang araw...nakakasilaw..." I said using my lazy voice.Naramdaman ko naman na may katawan ang humarang sa liwanag kaya inalis ko na ang kamay ko sa aking mukha."Okay ka na ba, binibini?" Tanong ng isang lalaki malapit sa paanan ko. Naramdaman ko rin ang paghawak no'ng isa pang lalaki sa noo ko at hinawi ang iilan sa aking buhok na

Zeilyn.I woke up and immediately notice the peach-color ceiling. Ilang minuto rin ang lumipas na ganoon lang ang pwesto ko bago binaling ang aking tingin sa side table para tingnan kung anong oras na.It's still 5:15 am.I lazily moaned and covered my face with the soft pillow. Sobrang aga pa. Plus, ang bigat pa ng katawan ko at halatang pagod. Dahil siguro ito sa ginawang matinding pagtakbo namin kahapon.Ginawa kahapon?Wala sa sariling napabangon ako nang mag-sink in sa akin ang mga nangyari. Napahawak ako sa aking ulo dahil sa biglaang pagkahilo. I took a deep breathe and exhale it heavily. Those things are kept fla

Zeilyn.  Walang ingay kong sinara ang pinto ng inuukupa kong kwarto sa Hospital at naglakad palabas ng gusali. Mahigit tatlong araw rin akong pinatili ng doktor sa kadahilanang kailangan kong magpahinga. Hindi ko nga alam kung bakit kailangan ko pang magtagal ng ganoon. Dati naman ay isang check-up lang ay pwede na akong maka-uwi. Maybe it was part of the Hospital's service. Treating a patient very well. Iba kumapara sa normal na mundo kung saan ako nanggaling.Minsan rin ay bumibisita sa akin ang aking mga kaklase kaya hindi ako masyadong na-bored. Maliban kay Blood. I didn't see him again.Nang makalabas ako ng tuluyan ay agad akong nagtungo sa Main Building upang hanapin si Jhea o kung sino man sa mga kaklase ko. Panigurado kasing nagsasanay na sila ngayon gaya no'ng sinabi ni Sir Niel na dapat naming g