บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 911 - บทที่ 920

เมื่อได้ยินคำสารภาพของเจเรมี่ เมเดลีนก็สับสนไปชั่วครู่เห็นได้ชัดว่าเธอเห็นเขาและลาน่าในตอนนั้น…“ลินนี่ เพื่อความปลอดภัยของคุณเอง ผมอยากจะส่งคุณไปยังเกาะที่เราเคยไปมาก่อนหน้านี้เพื่อเลี้ยงดูเด็กทารกคนนั้น ผมจะพาแจ็คและลิเลียนไปอยู่เป็นเพื่อนคุณด้วย เพื่อที่คุณจะได้ไม่โดดเดี่ยว”เจเรมี่ได้ตัดสินใจเช่นนี้ก่อนที่เมเดลีนจะได้คัดค้าน เขาก็จัดแจงทุกอย่างและพาเมเดลีนขึ้นเรือยอชส่วนตัวของเขาอย่างบีบบังคับในวันรุ่งขึ้นเมเดลีนต่อต้านและอยากที่จะลงจากเรือยอชแต่ก็ถูกเจเรมี่อุ้มเข้าไปในห้องภายในเรือ เขาไม่ยอมให้เธอออกไปจนกระทั่งเรือยอชแล่นออกทะเลเมเดลีนชำเลืองมองมหาสมุทรสีครามข้างนอกหน้าต่าง “เจเรมี่ คุณกำลังส่งฉันไปยังเกาะที่ห่างไกลเพื่อที่คุณจะได้เดทกับลาน่าอย่างที่คุณชอบใช่ไหม?”เจเรมี่ไม่อธิบายและยอมให้เมเดลีนเข้าใจเขาผิด เขาเพียงแค่พูดอย่างอดทนว่า “ลินนี่ ไม่ว่าคุณจะคิดอะไร คุณแค่ต้องจำไว้ว่าผมจะไม่ทำอะไรที่ทำร้ายคุณ”“เพื่อประโยชน์ของตัวฉันเองที่คุณไม่ยอมให้ฉันกินยาที่ฉันควรกินใช่ไหม?”“ใช่ เพื่อประโยชน์ของตัวคุณเอง” ทันใดนั้น เจเรมี่ก็เสียงแผ่ว จากนั้นเสียงของสองซาลาเปาน้อยก็ดัง

เคนมองเจเรมี่ที่หมดสติอย่างหมดหนทาง เขาทำได้แค่พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อสานต่อความไว้วางใจของเจเรมี่และอุ้มลิเลียนกับแจ็คสันไปยังแพชูชีพก่อน จากนั้นเขาก็กลับมาที่เรือยอชเพื่อมองหาเมเดลีนอย่างไรก็ตาม เมเดลีนกำลังกอดเจเรมี่และไม่อยากที่จะปล่อยไป เคนไม่มีทางเลือกนอกจากดึงเมเดลีนออกอย่างบีบบังคับ“อย่าดึงฉัน! ถ้าพวกนายอยากไป ก็ไปซะ! ฉันต้องอยู่กับเขา!” เมเดลีนโวยวายจนเสียงแตก ไม่อยากที่จะปล่อยไป“คุณผู้หญิงครับ คุณลืมเรื่องคุณหนูลิเลียนกับนายน้อยแจ็คไปแล้วเหรอ?” เคนเกลี้ยกล่อมว่า “พวกเขาจะเสียทั้งพ่อและแม่ไม่ได้นะครับ”เมเดลีนงุนงง ราวกับว่าเพิ่งจะนึกถึงลูกสองคนได้“เร็วเข้าครับ เรือยอชกำลังจะระเบิดจริง ๆ คุณต้องอยู่ต่อไปและแก้แค้นให้กับคุณวิทแมน”แก้แค้นเมเดลีนมองเจเรมี่ที่ไร้ชีวิตชีวาทั้งน้ำตา เธอก้มหน้าและจูบเขาอย่างลึกซึ้ง“เจเรมี่ ฉันก็รักคุณเหมือนกัน คุณได้ยินฉันไหม?”เธอไม่มีทางเลือกนอกจากทิ้งเขาไว้ในห้องโดยสารของเรือยอชก่อนจะลงไปบนแพชูชีพ และค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกไปจากเรือยอชที่กำลังไหม้อยู่กลางทะเลหลังจากนั้นไม่นานเรือยอชก็ระเบิด ความตกใจอย่างรุนแรงได้กระทบจิตใจของเมเดลี

สุภาพบุรุษที่ครั้งหนึ่งเคยสูงส่งและสง่างาม ในตอนนี้ดูทรุดโทรมมากขณะที่หนวดของเขาไม่ถูกโกนด้วยซ้ำมีเพียงความรู้สึกกล้าหาญเท่านั้นที่หลงเหลืออยู่ระหว่างคิ้วและประดับใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาเขาเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ และเห็นห้องโถงไว้ทุกข์ที่ถูกจัดโดยตระกูลวิทแมนเพื่อเจเรมี่ เขาค่อย ๆ ยิ้มกว้าง“เจเรมี่ ดูเหมือนว่าในที่สุดแกก็ไม่สามารถหนีโชคชะตาที่จะลงนรกได้สินะ”“เฟลิเป้! แกกับยัยผู้หญิงคนนี้ร่วมมือกันฆ่าลูกชายของฉันใช่ไหม?!” คาเลนโทษเมเดลีนโดยไม่แยกแยะระหว่างถูกและผิดเฟลิเป้เย้ยหยันอย่างเฉยเมยและเดินเข้าไปเมเดลีนหยุดเขา สายตาของเธอดูเฉียบคม “เฟลิเป้ นายฆ่าเคธี่ นายฆ่าผู้หญิงที่ห่วงใยและจริงใจต่อนายมามากกว่าสิบปี คนที่ควรจะลงนรกจริง ๆ ก็คือนาย!”เฟลิเป้มองเมเดลีนและยอมรับมันด้วยรอยยิ้ม “เธอพูดถูก ฉันฆ่าเคธี่ ฉันคือคนที่ออกคำสั่งให้ใครบางคนยิงปืนใส่ผู้หญิงที่รักฉันที่สุดและฆ่าเธอ”เมื่อรู้ว่านี่เป็นเรื่องจริง เมเดลีนที่เศร้ามากอยู่แล้ว ในขณะนี้ก็รู้สึกสูญสลายกับเคธี่“เฟลิเป้ นายไม่สนเรื่องชั่ว ๆ ที่นายทำกับเคธี่แบบนี้เลยใช่ไหม? นายไม่รู้สึกผิดเลยจริง ๆ เลยงั้นเหรอ?”“รู้สึกผิดง

เฟลิเป้คิดว่านายท่านอาวุโสวิทแมนกำลังพยายามจะถ่วงเวลาอย่างไรก็ตาม เขามีเวลาไม่มากนัก ดังนั้น เขาจึงเดินไปยังหน้าป้ายและยื่นมือของเขาออกไป เขาได้รับการ์ดหน่วยความจำที่อยู่ในถุงใสจากด้านหลังป้ายจริง ๆ “นี่คือวิดีโอบันทึกการขับรถของพ่อแกในวันเกิดอุบัติเหตุ แกจะเข้าใจทุกอย่างหลังจากที่ดูมัน”เฟลิเป้มองการ์ดหน่วยความจำอย่างเหม่อลอย รู้สึกสับสนอยู่ชั่วครู่เขาสับสนเล็กน้อยก่อนที่จะสั่งให้ใครบางคนนำคอมพิวเตอร์มาให้กับเขาหลังจากที่ใส่การ์ดหน่วยความจำเข้าไป เขาก็เปิดคอมพิวเตอร์ขึ้น ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูที่สุดดังมาจากลำโพง…“ฟรานซิส อย่าใจร้อนสิคะ เรายังมีเฟลิเป้นะ! เฟลิเป้จะอยู่ไม่ได้โดยไม่มีเรา! คุณช่วยมีสติหน่อยได้ไหม?” นั่นคือแม่ของเฟลิเป้ และดูเหมือนว่าเธอกำลังอ้อนวอนพ่อของเฟลิเป้ด้วยเสียงสั่นเครือ“ซอนย่า ผมเจ็บปวดจริง ๆ โลกใบนี้มอบความเจ็บปวดที่แสนสาหัสให้กับผมจนผมไม่อยากจะเผชิญมัน ซอนย่า ไปจากโลกที่มืดมัวนี้ด้วยกันเถอะ ซอนย่า…”“ไม่นะ ฟรานซิส! หยุดนะ...”หลังจากเสียงกรีดร้องอย่างสยดสยองของผู้หญิงคนนั้นก็ตามมาด้วยเสียงเสียงชนกันอย่างรุนแรง หลังจากนั้น ก็มีเพียงแ

“เหตุการณ์ยิงเรือยอชไม่เกี่ยวกับนายใช่ไหม?” เมเดลีนถามตรง ๆ เฟลิปเป้ส่ายหน้า แววตาของเขาไม่มีความมุ่งร้ายและปิดบังอีกแล้ว “เคธี่พูดถูก หลายปีมานี้ ทั้งหมดที่ฉันทำไปก็คือความอิจฉาต่อเจเรมี่ อิจฉาที่เขามีชีวิตที่ดีกว่าฉันและอิจฉาที่เขามีเธออยู่ข้าง ๆ แต่ที่จริงแล้ว…”เขาเย้ยหยันอย่างประชดประชันและมองไปที่ขวดแก้วซึ่งแขวนอยู่บนคอของเขา มันบรรจุอัฐิปริมาณเล็กน้อยของเคธี่เอาไว้“ฉันทำในสิ่งที่ฉันอยากจะทำแล้ว และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ฉันต้องชดใช้บาป”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เมเดลีนก็รู้สึกแปลกใจออกมาเล็กน้อย “เฟลิเป้ นายวางแผนจะทำอะไร?”เฟลิเป้เพียงแค่ยิ้มและลูบขวดแก้วที่เยือกเย็น “เคธี่รู้ถึงสิ่งที่ฉันวางแผนที่จะทำ”เมเดลีนไม่เข้าใจ แต่เธอก็รู้สึกได้ถึงความโศกเศร้าและเจ็บปวดอย่างสุดซึ้งของเฟลิเป้“ฉันได้โอนหุ้นทั้งหมดของบริษัทวิทแมนไปยังชื่อของเธอ ในตอนนี้ทนายกำลังจัดการมันอยู่ แม้ฉันจะเกี่ยวข้องกับธุรกิจที่ผิดกฏหมาย แต่เงินทุนของบริษัทวิทแมนก็ขาวสะอาดทั้งหมด และบริษัทจะถูกมอบให้กับเธอภายหลัง”เขาพูดปิดประโยคและมองไปยังเมเดลีนอย่างเคร่งขรึม “เอวลีน ฉันขอโทษ”หลังจากที่เฟลิเป้ขอโทษ เขาก็หันห