บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 881 - บทที่ 890

เคธี่รู้สึกถึงบาดแผลถูกยิงทะลุบริเวณรอบ ๆ หัวใจของเธอ ขณะที่เธอก้มลงโทรศัพท์ของเธอก็ไถลออกจากมือที่อ่อนแรงแป๊ก โทรศัพท์หล่นลงบนทางเท้าข้าง ๆ เท้าของเธอขณะที่เลือดค่อย ๆ หยดลงบนหน้าจอเสียงตะโกนอย่างบ้าคลั่งของชายคนหนึ่งดังมาจากโทรศัพท์“เคธี่! เคธี่! ตอบผมสิ เคธี่!”มือของเฟลิเป้ที่อยู่บนพวงมาลัยสั่นขณะที่เขารีบมายังสถานีตำรวจ เมื่อแหวกทะลุฝูงชน เขาก็พบกับผู้หญิงหน้าซีดคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่ในกองเลือดหัวใจของเฟลิเป้รู้สึกเหมือนถูกฝังลงในห้องน้ำแข็งใต้ดินขณะที่เขารู้สึกเย็นเยียบไปทั้งตัว“เคธี่”เขาผลักคนที่อยู่ต่อหน้าเขาเพื่อที่เข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นพร้อมกับคุกเข่าลงข้างหนึ่งและดึงร่างกายที่หมดสติของเธอเข้าสู่อ้อมแขนของเขา“เคธี่! ตื่นสิ เคธี่!”เขาตะโกนเรียกชื่อเธออย่างทำอะไรไม่ถูกพร้อมกับอุ้มเธอไว้แต่มันก็ไม่มีประโยชน์ การมองเห็นของเฟลิเป้พร่ามัว ไม่รู้ว่าดวงตาของเขาเต็มไปด้วยน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งหมดที่รู้คือเขาปวดใจ มันชา และหายใจไม่ออกไม่ว่าผู้คนโดยรอบจะพูดอะไรมันก็ไม่เข้าหูเขา ทั้งหมดที่เขาเห็นคือสีดำและเลือดสีแดงสดสาดกระเซ็น“เฟลิเป้…”เฟลิเป้คิดว่าเขาได้ยินเสียง

เฟลิเป้รู้สึกหัวใจหยุดเต้นขณะที่เขาหยิบของออกมาจากกล่องเขาไม่เคยลืมด้ายสีแดงเส้นนี้ในตอนที่เขาเจอกับสาวน้อยมีลักยิ้มคนนั้นเมื่อหลายปีก่อนที่ชายหาดของเอพริล ฮิลล์ เธอเป็นลำแสงที่ดึงเขาออกมาจากที่มืด เธอเป็นคนที่ให้เปลือกหอยสีรุ้งกับเขาและเขาได้มอบด้ายสีแดงแก่เธอเป็นการตอบแทนวันนั้นในปีนั้นถือเป็นการพบปะกันอย่างไร้เดียงสากับเวตตี้ที่กระฉับกระเฉงและแสนอบอุ่น มันคือรักแรกพบเมื่อเขาโตขึ้น เขาก็พบว่าเด็กสาวคนนั้นคือเมเดลีนนั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาทำทุกอย่างด้วยอำนาจของเขาเพื่อให้เมเดลีนเป็นของเขาอย่างไรก็ตาม ทำไมด้ายที่เขาให้กับเมเดลีนอยู่ในมือของเคธี่ล่ะ? ไม่ต้องพูดถึงว่ามันถูกเก็บไว้อย่างปลอดภัยความคิดของเฟลิเป้เต็มไปด้วยคำถามที่ตอบไม่ได้ตอนที่เคธี่ถูกยิง มันก็ทำให้เขาเข้าใจว่าใครคือคนที่เขารักโดยแท้จริงบางทีเขาควรจะรู้ในตอนที่เคธี่กระโดดลงแม่น้ำก็เพราะเขา บางทีเขาน่าจะรู้ตัวว่าเขาไม่เต็มใจแค่ไหน และหัวใจของเขาเจ็บปวดเพื่อเธอมากแค่ไหนในตอนที่เขาสูญเสียเธอไปถึงกระนั้น เขาก็ไม่เคยคิดที่จะนั่งลงและทำความเข้าใจกับความรู้สึกของตัวเองกลับกัน ทั้งหมดที่เขาทำในตอนนั้นคือการทร

“นายท่านวิทแมนครับ คนของเราเพิ่งจะถึงที่เอพริล ฮิลล์ พวกเราได้ถามไปรอบ ๆ แล้ว และจากตาแก่คนหนึ่ง เราก็ได้รับการยืนยันว่ามีตระกูลหนึ่งที่มีลูกสาวชื่อเคธี่”“พ่อของตระกูลนี้ทำธุรกิจเล็ก ๆ ดังนั้นตระกูลของพวกเขาค่อนข้างมีฐานะ อย่างไรก็ตาม เขาและภรรยาของเขาพบจุดจบที่น่าสลดใจระหว่างการเดินทางไปส่งของ”“ญาติยึดบ้านของพวกเขาและโยนลูกสาวของพวกเขาออกไป”คนคนนั้นยืนยัน“นายท่านวิทแมนครับ มันถูกยืนยันแล้วว่าหลังจากการตายของพ่อแม่ ลูกสาวคนนั้นที่ถูกโยนออกไปคือคุณเคธี่อย่างแน่นอนครับ พวกเขาให้ภาพของคุณเคธี่ในตอนที่เธอยังเด็กกับผม ผมจะส่งให้คุณเดี๋ยวนี้ครับ”หลังจากนั้น โทรศัพท์ของเฟลิเป้ก็ได้รับภาพนั้นบนหน้าจอเป็นภาพเก่า ๆ ภาพหนึ่ง ภาพที่ทำให้น้ำตาของเฟลิเป้เอ่อล้นจากสองตามันเป็นรอยยิ้มเดียวกันกับที่สลักไว้ในความทรงจำของเขา รอยยิ้มเดียวที่หลอกหลอนในความฝันของเขาในตลอดทศวรรษที่ผ่านมาเฟลิเป้อยากที่จะยิ้ม แต่การมองเห็นของเขาเริ่มพร่าเลือนจากน้ำตาแขนขาของเขาอ่อนแรงและด้ายสีแดงก็ร่วงลงที่เท้าของเขา จากนั้นเขาก็คุกเข่าลงไป คุกเข่าต่อหน้าหลุมศพของเคธี่‘คือคุณมาโดยตลอด เคธี่’‘คุณคือเด็กสาว

เจเรมี่ยกแขนเพื่อดึงเมเดลีนเข้าสู่อ้อมกอดของเขา“นี่คือภรรยาของผม ผม เจเรมี่ วิทแมน มีและจะมีภรรยาคนเดียวเท่านั้น คือ เอวลีน มอนต์โกเมอรี”สายตาของเขาดูดุดัน น้ำเสียงของเขาไม่เหลือที่ว่างให้โต้เถียงขณะที่เขาเตือนความจำคาเลน“ผมหวังจริง ๆ ว่าคุณแม่จะไม่ปฏิบัติกับภรรยาของผมเหมือนที่เคยทำนะครับ คุณแม่ ผมไม่คาดหวังให้คุณแม่เป็นแม่สามีที่ดีเยี่ยม แต่อย่างน้อยก็ปฏิบัติกับเธอด้วยมารยาทขั้นพื้นฐานและให้เกียรติก็พอ”“...” คาเลนอึ้งพร้อมกับท่าทีที่มืดมน เธอหันหน้าไปเห็นเมเดลีนกำลังยิ้มจาง ๆ ให้กับเธอแล้วความโกรธในตัวเธอก็เพิ่มขึ้น “เกิดอะไรขึ้น เจเรมี่? ลูกเพิ่งจะบอกกับแม่ว่าลูกกำลังหมั้นกับอีเวตต์ไม่ใช่เหรอ? ทำไมลูกถึงอยู่กับหล่อนอีก? ลูกลืมสิ่งที่หล่อนบอกกับลูกก่อหน้านี้ไปแล้วเหรอ? หล่อนทำแบบนี้ก็เพื่อแก้แค้นเท่านั้น!”ความรู้สึกขุ่นเคืองได้เติมเต็มหัวใจของเมเดลีนและเจเรมี่ เมื่อคาเลนเอ่ยถึงเคธี่เจเรมี่จับมือของเมเดลีนแน่นขณะที่เขาอธิบายอย่างเคร่งขรึมว่า “ผมมองอีเวตต์เป็นน้องสาวของผมอยู่เสมอ เหมือนกับที่เธอมองผมเป็นพี่ชาย ไม่เคยมีเรื่องรักใคร่อะไรระหว่างเรา คนเดียวในหัวใจของผมตลอดเวลามา

ในหน้าแรกถูกเขียนด้วยลายมือที่สะอาดสะอ้านของหญิงสาวคนหนึ่ง [ช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดในชีวตของฉัน คือ การได้พบกับเฟลิเป้]‘ช่วงเวลาที่สวยงามที่สุดในชีวิตของเธอ’การมองเห็นของเฟลิเป้พร่ามัว‘ไม่ เคธี่ การได้พบกับคุณคือสิ่งที่ดีที่สุดที่เกิดขึ้นกับผม’‘มันไม่มีอะไรสวยงามเลยเรื่องที่คุณเจอกับผม’เฟลิเป้เปิดดูไดอารีด้วยหัวใจที่เจ็บปวดและพบว่ารายการแรกคือวันที่เขายืนยันการสนับสนุนคำที่เขียนอยู่ภายในอ่านว่า [ฉันโชคดีมากที่ได้เจอกับเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ข้างบ้านของฉันในหลายปีก่อน อ่า เดี๋ยวก่อนสิ เขาไม่ได้ตัวเล็กอีกต่อไปแล้ว ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ฉันก็รู้ว่าเป็นเขาเมื่อฉันเห็นเขา แม้ว่า มันดูเหมือนว่าเขาจะจำฉันไม่ได้อีกต่อไปแล้วก็ตาม (เศร้า)][ฉันยังคงมีด้ายสีแดงที่เขาให้กับฉัน ฉันสงสัยจังว่าเขายังคงมีเปลือกหอยที่ฉันให้กับเขาอยู่ไหม?][เขาดูหล่อและเป็นสุภาพบุรุษมาก อ่า ชายคนหนึ่งจะดูงดงามมากขนาดนั้นได้ยังไงกัน? เขาสมบูรณ์แบบมาก ฉันมั่นใจว่ามีผู้หญิงมากมายที่ชอบเขา (อิจฉา)][ใช่ ฉันเรียนอย่างหนักเพื่อที่ฉันจะใช้ประโยชน์จากการสนับสนุนของเขาอย่างดีที่สุด ฉันไม่หวังอะไรมาก แต่ฉันคิดว่าฉั