บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 851 - บทที่ 860

“เจเรมี่ ในตอนที่ฉันตั้งท้องแจ็คกับลิลลี่ คุณไม่ห่วงเรื่องฉันหรือกังวลเกี่ยวกับฉันเลย คุณอยากให้ฉันเสียใจเหมือนตอนที่ฉันตั้งท้องสองครั้งก่อนหน้านี้ใช่ไหม?”เธอลุกขึ้น“ฉันจะไปแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไม่ฆ่าคุณ แต่คุณอย่าแม้แต่จะคิดเรื่องการฆ่าเด็กที่อยู่ในท้องของฉัน”“ลินนี่”เจเรมี่อยากที่จะหยุดเมเดลีน แต่เธอก็ออกไปโดยไม่หันหลังมองแผลของเขาเริ่มเจ็บปวดอีกครั้ง แต่มันก็เทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดในใจของเขา‘ลินนี่ ความสุขที่ผมรู้สึกเมื่อรู้ว่าคุณกำลังอุ้มท้องลูกของผมอีกครั้ง เทียบเท่าได้กับความรู้สึกเจ็บปวดที่ผมรู้ว่ากำลังจะสูญเสียลูกของผมไปเลยนะ‘แต่ยังไงก็ตาม ในใจของผมไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าคุณ’แม้ว่าเมเดลีนปล่อยเจเรมี่ไปไม่ได้ แต่เธอก็รู้ว่าเธอไม่สามารถเปิดเผยได้เธอออกจากห้องใต้ดินอย่างเงียบ ๆ และหันหลังไปเจอกับบอดี้การ์ดคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาเฟลิเป้ช่างเป็นคนที่อำมหิตเช่นนี้เขาไม่ได้สุภาพและสุขุมเหมือนกับภายนอก ในทางตรงกันข้าม เขาเป็นคนที่เจ้าเล่ห์เพทุบายมากเขามีความคิดในการกักขังเจเรมี่ไว้ที่นี่ด้วยซ้ำในสองสามวันข้างหน้า เมเดลีนต้องหาข้อแก้ตัวอีกมากมายในการไล่บอดี

“ไม่ ฉันไม่ยอมแบบนั้นแน่ มันก็ตั้งหลายวันและฉันจำเป็นต้องพาสามีของฉันกลับบ้าน”ทันใดนั้น เสียงอ่อนหวานของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากประตูของห้องใต้ดินเมเดลีนหันไปมองและเห็นอีเวตต์กำลังเมินเหล่าบอดี้การ์ดที่เกรี้ยวกราดขณะที่เธอเดินเข้ามาอย่างสงบเฟลิเป้เห็นการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของอีเวตต์ จากนั้นท่าทีในแววตาของเขาก็เปลี่ยนไปเขารู้สึกว่าหัวใจของเขาเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะอีเวตต์ไม่สนใจสายตาของเฟลิเป้ เธอเดินเข้าไปหาเจเรมี่และเมื่อเธอเห็นเลือดที่หลังของเขา ท่าทีของเธอก็เปลี่ยนไป “เจเรมี่ คุณบาดเจ็บ ฉันจะพาคุณไปที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”อีเวตต์ดึงเขาขึ้น แต่เจเรมี่ไม่ยอมปล่อยมือของเมเดลีนเมื่อเมเดลีนเห็นความตั้งใจในแววตาของเขา เธอจึงดึงมือของเธอออก “เจเรมี่ ไปเดี๋ยวนี้ อย่าทำให้คู่หมั้นของคุณห่วงสิ”“คุณหญิงวิทแมนพูดถูก เจเรมี่ ไปกันเถอะค่ะ” อีเวตต์มองที่เจเรมี่และสังเกตเห็นว่าสายตาของเขาจ้องไปที่เมเดลีนตลอดเวลาอีเวตต์ไม่อยากที่จะเสียเวลาอีกต่อไป เธอจับแขนของเจเรมี่และดึงเขาออกมาอย่างทุลักทุเล“คุณชาริส” เฟลิเป้เรียกอีเวตต์ที่เร่งรีบจะออกไป “คุณมั่นใจมากใช่ไหมว่าคุณสามารถพาคนคนนี้ออ

หลังจากพักอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นเวลาสองวัน เจเรมี่ก็รู้สึกดึขึ้นในสองวันนั้น เขาคิดถึงเมเดลีนมาก เขายังห่วงด้วยว่าเธออาจจะถูกเฟลิเป้ข่มขู่ อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เอง เมเดลีนก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขาในขณะเดียวกัน เฟลิเป้ก็อยู่ข้าง ๆ เธอสายตาที่อ่อนโยนของเจเรมี่เริ่มดุดันขึ้นมาในทันทีเขาไม่สนใจบาดแผลของตัวเอง ยกผ้าห่มขึ้น และลุกออกจากเตียงเมเดลีนวิ่งเข้าไปหาเขาและหยุดเขาไว้ “ระวังแผลของคุณด้วยสิ”เจเรมี่จับมือของเมเดลีนและมองหน้าเธอด้วยความกังวล “เขาสร้างปัญหาให้คุณไหม?”“แกอยากให้ฉันทำงั้นเหรอ?” เฟลิปเป้เปล่งเสียงทางจมูก “ฉันไม่เก่งเรื่องการรังแกผู้หญิง”เมื่อเจเรมี่ได้ยินเช่นนั้น เขาก็รู้สึกว่าเฟลิเป้กำลังทำตัวน่าขำ “คุณไม่รู้สึกละอายบ้างรึไงในตอนที่พูดแบบนั้น? คุณลืมเรื่องหญิงสาวที่แท้งไปถึงสองครั้งและตัดสินใจที่จะฆ่าตัวตายด้วยความสิ้นหวังเพราะคุณไปแล้วรึไง?”สีหน้าของเฟลิเป้มืดมน ในขณะเดียวกัน เมเดลีนก็เดาได้ในทันทีว่าหญิงสาวที่เจเรมี่เอ่ยถึงคือเคธี่อย่างไรก็ตาม เธอไม่รู้เลยว่าเคธี่แท้งไปสองครั้งเพราะเฟลิเป้เคธี่จัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยแล้วและกำลังจะกลับไปที่ห้อง เมื่อเ

“เฟลิเป้ ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว”คำกล่าวนั้นแทงทะลุหัวใจของเฟลิเป้ และในทันใดนั้นเอง เขาก็รู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกที่แผ่กระจายไปทั่วแผ่นหลังของเขา มันราวกับว่าบางอย่างได้แตกสลายภายในร่างกายของเขาเคธี่ผลักมือของเฟลิเป้ออกอย่างแน่วแน่โดยไม่มีร่องรอยของความปรารถนาในสายตาเธอ “เฟลิเป้ คุณทำให้ฉันผิดหวังมาก ฉันจะชดใช้ให้คุณสำหรับการสนับสนุนในช่วงสิบปีที่ผ่านมา จากนี้เป็นต้นไป จะไม่มีการติดค้างระหว่างเราสองคนอีกต่อไป”เธออยากที่จะหันหลังและจากไปในตอนที่จู่ ๆ เธอก็นึกบางอย่างขึ้นได้เธอมองชายคนนั้นที่กำลังยืนอยู่ที่จุดเดิมด้วยท่าทีที่เคร่งขรึม “อย่าพยายามทำอะไรกับคู่หมั้นของฉันอีก ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันจะส่งวิดีโอให้กับตำรวจ”สายตาของเฟลิเป้มืดมนเมื่อเข้าได้ยินเช่นนี้ เขาจ้องไปที่แผ่นหลังของเคธี่อย่างเยือกเย็น “เคธี่ จอร์แดน คุณกำลังขู่ผมเพื่อผู้ชายอีกคนงั้นเหรอ?”เคธี่หยุดและตอบกลับอย่างเยือกเย็นว่า “สำหรับฉันแล้ว ตอนนี้คุณก็เป็นแค่คนนอก”เฟลิเป้เพ่งมองเรือนร่างของเคธี่อย่างไม่อยากเชื่อ ไฟของความโกรธและความอิจฉาริษยากำลังเผาไหม้อย่างรุนแรงในววตาของเขา‘เคธี่ คุณกล้าดียังไงถึงทรยศผมเพื่อ

“คุณวิทแมน ถ้าคุณไม่ยอมรับกับข้อตกลงนี้ละก็ งั้นผมก็เกรงว่าผลงานศิลปะชิ้นโบว์แดงชิ้นนี้คงไม่สามารถเดินออกไปจากประตูนี้ได้ ใช่ไหม คนสวย?”เมเดลีนไม่อยากที่จะช่วยพวกเขาสักคน หลังจากที่เธอมองไปที่ท่าทีที่เย่อหยิ่งของชายคนนั้นและสีหน้าที่มืดมนของเฟลิเป้คนเดียวที่เธออยากจะช่วยในตอนนี้คือตัวเธอเองและเจเรมี่ในขณะที่เฟลิเป้กำลังลังเล เมเดลีนก็ยืนขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เจิดจ้า “ใครบอกว่าฉันกำลังจะเดินออกจากประตูนี้งั้นเหรอ?”เมื่อเมเดลีนกล่าวเช่นนั้น เฟลิเป้และฟาเบียนก็ตกตะลึงชายทั้งสองมองที่ใบหน้าอันยิ้มแย้มของเธอ สายตาของพวกขาเต็มไปด้วยความสงสัยและความประหลาดใจ“เอวลีน คุณกำลังพูดเรื่องอะไร? คุณอยากจะอยู่ที่นี่ใช่ไหม?” เฟลิเป้ไม่อยากเชื่อเมเดลีนเพ่งมองไปที่เฟลิเป้อย่างเยือกเย็นก่อนที่หันสายตาคู่สวยไปที่หน้าของฟาเบียน “เขาปฎิบัติกับฉันที่นี่อย่างดีมากจนฉันไม่อยากจากไปเลย”แววตาของฟาเบียนเป็นประกายในขณะที่เขายิ้มเยาะ “คุณพูดจริงเหรอ?”“แน่นอนสิ” เมเดลีนมองอย่างเย่อหยิ่งไปที่เฟลิเป้ สีหน้าของเขาเริ่มมืดมนขึ้นเรื่อย ๆ “ฉันไม่อยากอยู่กับผู้ชายคนนี้อีกต่อไปแล้ว ถ้าคุณมีทักษะและความสามารถ งั