บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 721 - บทที่ 730

เจเรมี่ไม่เคยเห็นด้านนี้ของเมเดลีนมาก่อนเธอผลักเขาไปติดกำแพง ตอนนั้นเองสายตาของเธอนุ่มละมุนและดูราวกับต้องมนต์สะกด ยิ่งเขาจ้องมองใบหน้าอันสะสวยของเธอมากเท่าไหร่ ตรรกะทุกประการบนโลกก็ค่อย ๆ ไร้ตัวตนไปทีละน้อยเท่านั้น“ลินนี่” เขาเรียกชื่อเธอพลางกลืนน้ำลายจนทำให้ลูกกระเดือกของเขาเคลื่อนขึ้นลงอย่างชัดเจนความคิดที่หมุนวนอยู่ในหัวของเมเดลีนไม่ชัดเจนนัก เธอรู้สึกราวกับว่ามีเปลวเพลิงกำลังเผาไหม้ร่างกายเธออยู่เธอไม่ได้ต้องการดื่มน้ำแต่อย่างใด และไม่ต้องการดับความเร่าร้อนที่เผาไหม้อยู่ภายในด้วยซ้ำชายตรงหน้าอาจช่วยเธอดับความร้อนรุ่มนี้ได้เธอก้าวเข้าไปหาอย่างช้า ๆ และมองนัยน์ตาของเขา ลมหายใจของคู่หนุ่มสาวเริ่มสอดประสานกันเจเรมี่ลูบไล้ผมยาวสลวยของเธอ เขาหรี่ดวงตาอันอ่อนโยนลง ซึ่งดูเหมือนกับสระน้ำอันกว้างใหญ่ “ลินนี่…”“คะ” เมเดลีนตอบกลับ สำหรับเจเรมี่แล้ว นี่เป็นคำตอบที่เขาโหยหาที่จะได้ยินจากปากเธอมากที่สุดเขาควบคุมตัวไม่อยู่อีกต่อไปแล้ว เขาจับศีระษะของเธอและบดขยี้ริมฝีปากเธอด้วยริมฝีปากเขาเองเมเดลีนหลับตาลงอย่างควบคุมตนเองไม่ได้ เธอปล่อยใจไปตามความรู้สึกที่แปลกประหลาดให้นำพาเธอเ

ในที่สุดก็ถึงคิวของเจเรมี่เสียที เมื่อกำลังจะสั่งเค้ก เขาหันหลังกลับมาและสังเกตว่าลิเลียนหายตัวไปเขามองไปรอบร้านขนมหวาน แต่ก็ไม่เห็นตัวเธอที่ไหนเลย ทันใดนั้น หัวใจของเจเรมี่ก็ตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อเขาเอ่ยถามผู้คนในร้านนั้น ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งบอกว่าเห็นเด็กน้อยตัวเล็กน่ารักวิ่งออกไปทางประตูคนเดียวเมื่อครู่นี้เองเด็กผู้หญิงคนนั้นสวมชุดเดรสสีฟ้าสดใสและหน้าตาน่ารักน่าชังเจเรมี่มั่นใจแล้วว่าต้องเป็นลิเลียนแน่แต่ว่า ทำไมเด็กน้อยถึงวิ่งออกไปแบบนั้นล่ะ?จากนั้น เขาจึงวิ่งไปตรวจสอบคลิปกล้องวงจรปิดที่ห้องของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในร้าน เขาเห็นว่าเด็กหญิงตัวน้อยวิ่งออกไปเองจริง ๆ แต่ดูเหมือนว่าเธอวิ่งออกไปเพราะเห็นอะไรบางอย่างแต่ว่าเหมือนกับเป็นโชคร้ายของเขา กล้องวงจรปิดภายในร้านมีรัศมีที่ค่อนข้างแคบ ดังนั้นเจเรมี่จึงไม่สามารถเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอกร้านได้เลยเขาวิ่งไปทั่วบริเวณนั้นเพื่อขอตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดทุกตัว แต่กลับไม่พบอะไรมากกว่านั้นเลยลูกสาวหายตัวไปภายใต้การดูแลของเขา เพราะฉะนั้นเขาจำเป็นต้องรับผิดชอบเรื่องนี้เขาไม่สามารถอยู่สุขได้ ลิเลียนยังเด็กมาก และ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เมเดลีนก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดแสนสาหัสดวงตาของเธอว่างเปล่าและเธอทรุดตัวล้มลงไปยังด้านหนึ่งอย่างหมดแรงจะมีชีวิตต่อ“ลินนี่!” เจเรมี่วิ่งเข้ามาพยุงร่างกายของเมเดลีนที่เป็นลมล้มไป เวลาเดียวกันนั้น สภาพของเขาก็ไม่ต่างกับเมเดลีน ความเจ็บปวดถาโถมเข้าใส่จนทำให้เขารู้สึกแน่นหน้าอกหายใจไม่ออกลูกสาวของเขา ลูกสาวของเขากับเมเดลีนจากไปแล้วจริงหรือ?ขณะที่กำลังพยุงร่างกายของเมเดลีน เวลาเดียวกันนั้น เจเรมี่ก็ได้สูญเสียทุกประสาทสัมผัสไปแล้วสิ้น ร่างกายของเขาจมปลักอยู่กับความหนาวเหน็บที่พัดผ่าน“คุณคะ คุณ คุณกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่? หลานสาวของฉันไม่มีสัญญาณชีพแล้วอย่างนั้นเหรอ?” เอโลอิสเอ่ยถามอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยินเจ้าหน้าที่ตำรวจพยักหน้าตอบรับด้วยท่าทีเสียใจ “ครับ เด็กน้อยเสียชีวิตแล้ว”“ไม่!” เอโลอิสและฌอนทำใจยอมรับข่าวร้ายครั้งนี้ไม่ได้อีกด้านหนึ่ง ข่าวร้ายครั้งนี้ลบเลือนความสง่างามและความสงบนิ่งบนใบหน้าของเฟลิเป้ออกไป “คุณสืบสวนเรื่องราวทั้งหมดแล้วใช่ไหม? ลูกสาวผมจะตายแบบนี้ได้ยังไงกัน?”เจเรมี่จ้องมองไปยังใบหน้าของเฟลิเป้ เขาไม่ต้องที่จะโต้เถียงกับเขาว่าใครเป็

เจเรมี่หยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างเร่งรีบและเปิดผลดีเอ็นเอ ซึ่งยืนยันความเป็นพ่อของเขาที่เขาบันทึกไว้“ลินนี่ ดูนี่สิ นี่คือผลดีเอ็นเอที่ยืนยันว่าผมเป็นพ่อของลิลลี่ ลิลลี่ที่เป็นลูกสาวของเราไง” เขาถือโทรศัพท์ไว้ต่อหน้าเมเดลีนเพื่อพิสูจน์ว่าเขากำลังพูดความจริงเมเดลีนหลุบตาลง ดวงตาของเธอพร่ามัวด้วยน้ำตาที่คลออยู่เต็มเบ้า“ลินนี่ คุณเห็นไหม” เจเรมี่ถามอย่างระมัดระวังแต่ทันทีที่เขาถามเสร็จ เมเดลีนกลับยกมือขึ้นแล้วผลักมือของเขาออกไปโทรศัพท์ตกลงบนพื้นที่เปียกด้วยเสียงอันดัง จากนั้นหน้าจอก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆเจเรมี่รู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจของเขาก็ได้แตกสลายลงไปด้วยเช่นกันเมเดลีนมองเขาอย่างเยือกเย็น “ฉันไม่อยากเจอคุณอีก”น้ำเสียงของเธอแน่วแน่ และเธอก็เดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองสักครั้งเดียวเจเรมี่ยืนนิ่งอยู่กับที่อย่างสิ้นหวัง ขณะที่เขามองดูแผ่นหลังเย็นชาของเธอ น้ำตาก็ไหลออกมาจากหางตาของเขาบนหน้าจอที่แตกเป็นเสี่ยง ๆ เขามองเห็นรอยยิ้มที่สวยงามนั้น และนั่นทำให้เจเรมี่เจ็บปวดที่สุด“ลิลลี่…”'ขอโทษนะ ลิลลี่''พ่อปกป้องลูกไม่ได้'ขณะที่เขาโทษตัวเอง เขาก็เห็นเงาดำ ๆ เดินเข้ามาหาเข

หลังจากได้ยินสิ่งที่เธอพูด ทั้งเจเรมี่และเมเดลีนต่างก็ร้องไห้ออกมาเขานึกถึงอดีตที่ไม่น่าจดจำขึ้นมา ราวกับว่าอดีตที่เปื้อนเลือดของเขาปรากฏขึ้นตรงหน้าเขาในขณะนี้ และเขาไม่สามารถหลุดพ้นจากพวกมันได้"ไปซะเถอะ"เมเดลีนพูดสามคำนี้อย่างราบเรียบ แล้วเธอก็หันหลังกลับไม่มองเขาอีก“ตอนลิลลี่ติดอยู่ในรถที่ไฟกำลังลุกไหม้ และเกือบจะถูกเผาทั้งเป็น ฉันบอกได้เลยว่าคุณอยากจะช่วยเธอด้วยความจริงใจจริง ๆ แต่มันก็ยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่า เธอเสียชีวิตเพราะความประมาทเลินเล่อของคุณได้”“เจเรมี่ ฉันไม่สามารถยกโทษให้คุณได้ และฉันไม่ต้องการที่จะเห็นหน้าคุณอีก”เจเรมี่มองไปยังแผ่นหลังของเมเดลีนและยืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน จนในที่สุดเขาก็หันหลังกลับพร้อมกับแบกรับคำตำหนิที่หนักอึ้งเหล่านั้นไว้สายลมหนาวพัดผ่านเข้าไปสู่หัวใจของเขา จากนั้นน้ำตาก็เริ่มร่วงหล่นจากดวงตาของเขามากขึ้นเมเดลีนยืนอยู่หน้าหลุมศพของลิเลียนและได้ยินเสียงฝีเท้าของเจเรมี่ขณะที่เขาเดินจากไปดวงตาของเธอแดงก่ำ ขณะมองดูคำสลักบนศิลาหน้าหลุมศพ จากนั้นเธอก็กลั้นน้ำตาของเธอไว้'ลิเลียน จนถึงท้ายที่สุดแล้ว แม่ก็ยังไม่สามารถเป็นแม่ท