บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 701 - บทที่ 710

“คุณปู่สบายดี ผมเยี่ยมเขาแล้วเมื่อกี้” เฟลิเป้พูดพร้อมยกมือขึ้นจับไหล่ของเมเดลีน “เอวลีน ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ เราไปกันเถอะ”เมเดลีนมองไปยังเจเรมี่ที่กำลังมองเธออยู่ตลอดเวลา จากนั้นเธอก็พยักหน้า “ได้สิ”เจเรมี่หยุดเมเดลีนไว้ ขณะที่เขามองเธอเดินไปกับเฟลิเป้ “ลินนี่”เมเดลีนหยุดเดิน แต่เธอไม่หันหลังกลับไปมอง“ผมจะไม่ทำอะไรที่ทำให้คุณอารมณ์เสียอีกแล้ว ผมขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้นในรถเมื่อวานนี้นะ”แม้ว่าเจเรมี่จะไม่ได้ลงรายละเอียด แต่เฟลิเป้ก็รู้ดีว่าเขาขอโทษเรื่องอะไรเมเดลีนไม่ตอบเขา ในทางกลับกันเธอเดินออกไปพร้อมกับเฟลิเป้เจเรมี่เริ่มกระวนกระวาย 'ลินนี่ได้ยินที่เฟลิเป้พูดเมื่อกี้หรือเปล่า? เธอจะโกรธสิ่งที่ฉันทำในตอนนั้นไหม?'ภายในรถบรรยากาศเงียบผิดปกติเฟลิเป้หยุดรถข้างถนนก่อนจะถาม “เอวลีนเมื่อกี้คุณได้ยินทุกอย่างแล้วใช่ไหม?” เขาถามอย่างตรงไปตรงมาเมเดลีนก็ตอบอย่างตรงไปตรงมาเช่นกัน “ใช่ ฉันได้ยินทุกอย่างแล้ว”สีหน้าของเฟลิเป้เปลี่ยนไป แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังคงอ่อนโยนเมื่อพูดคุยกับเมเดลีน เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “เอวลีน ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจนะ”“ฉันเข้าใจ คุณแค่พยายามจะห้าม

เมเดลีนดึงมือเธอออกจากเขา “เฟลิเป้ ฉันต้องไปแล้ว”“เอวลีน”“ไว้พรุ่งนี้ฉันจะมาหาคุณนะ นอนหลับฝันดี หยุดคิดมากได้แล้ว”เมเดลีนหันหลังเดินจากไป ในช่วงเวลาที่มือของเฟลิเป้นั้นว่างเปล่า เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาก็ว่างเปล่าด้วยเช่นกันหลังจากที่ร่างของเมเดลีนหลุดพ้นจากสายตาของเขาแล้ว เฟลิเป้ก็นั่งตัวตรง ในขณะที่ความมืดมิดครอบงำดวงตาของเขาทันทีเขาแสร้งทำเป็นเมาและอ่อนแอ เพียงเพื่อที่เขาจะได้สัมผัสกับความกังวลและความห่วงใยจากเธอ แต่ว่าเธอเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมาเธอไม่มีความปรารถนาใด ๆ กับเขาทั้งนั้นอุณหภูมิในห้องลดลงเนื่องจากความเยือกเย็นที่แผ่ออกมาจากร่างกายของเขาในขณะนี้เขาได้ยินเสียงฝีเท้าจากนอกประตู เฟลิเป้เงยหน้าขึ้นด้วยความคาดหวัง แต่เขากลับเห็นเคธี่เดินถือแก้วเข้ามาหาเขา“ออกไป” เฟลิเป้ไล่เธอออกไปอย่างใจร้อนแต่ถึงอย่างไรเคธี่ก็ยังคงเดินไปหาเขาด้วยรอยยิ้ม “คุณดื่มแอลกอฮอล์เยอะมาก ชานี้จะช่วยกำจัดแอลกอฮอล์ในระบบร่างกายของคุณ ดังนั้นดื่ม..."“ฉันบอกให้ออกไป” เฟลิเป้มองเธออย่างเยือกเย็น “อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำเป็นครั้งที่สาม”เคธี่มองเฟลิเป้ด้วยความหวาดกลัวพร้อมด้วยสายตาที

ท่าทีของเฟลิเป้ไม่มีวี่แววที่จะเปลี่ยนแปลงเลยราวกับว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนเดียวกับที่เขานอนด้วยเมื่อคืนนี้เมเดลีน ยิ้มตอบเขา “อรุณสวัสดิ์ เคธี่” เธอยิ้มและหันไปหาเฟลิเป้ “ฉันสัญญากับแจ็ค ว่าจะพาเขาไปที่ร้านหนังสือหลังจากนี้ เพราะฉะนั้นฉันต้องขอตัวก่อนนะ”เฟลิเป้ มองเธอด้วยความรัก “ผมจะโทรหาคุณนะ”"ได้สิ" เธอพยักหน้า ก่อนที่เธอจะจากไป เธอพูดว่า “อย่าดื่มอีกนะ”เฟลิเป้พยักหน้าและมองขณะที่เธอเดินจากไปเคธี่มองดูรอยยิ้มที่หล่อเหลาและอ่อนโยนบนใบหน้าของเฟลิเป้ ก่อนเธอจะก้มหน้าลงอย่างสิ้นหวังเธอรู้อย่างชัดเจนว่า เธอไม่ควรมีความรู้สึกใด ๆ ต่อเฟลิเป้ เขายังหมกมุ่นอยู่กับสิ่งที่เธอไม่สามารถปล่อยผ่านไปได้หลังจากผ่านไปหลายปี…หลังจากที่เมเดลีนกลับไปที่คฤหาสน์มอนต์โกเมอรี เธอพาแจ็คสันไปที่ร้านหนังสือฌอนและเอโลอิสกำลังวางแผนที่จะพาลิเลียนไปที่สนามเด็กเล่น แต่เมื่อเธอเห็นเมเดลีนพาพี่ชายของเธอออกไปข้างนอก เธอก็กะพริบตาแป๋วและร้องขอไปกับพวกเขาลิเลียนอายุแค่ 3 ขวบ เธอจึงดูเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสาในทุกแง่มุมเมเดลีนไม่สามารถดูแลเด็กสองคนเพียงลำพังได้ เอโลอิสจึงมีความสุขมากที่ได้ไปกับพวกเข

เมเดลีนอยากวางสายทันที แต่เมื่อเธอจำได้ว่าใครเป็นคนลักพาตัวลิเลียนไป เธอก็บอกให้คนขับเปลี่ยนเส้นทาง และตรงไปที่บ้านทันทีเจเรมี่รอเมเดลีนอย่างใจจดใจจ่อ เขาเริ่มสติแตกหลังจากที่รู้ว่าคนที่ลักพาตัวลิเลียนไปคือ อีวอน คาเลนกำลังจะเดินออกไปเมื่อเธอเห็นเมเดลีนเข้ามา เธออยากหลบหนีความรู้สึกผิด เธอหันหลังกลับไป แต่กลับพบวินส์ตันแทนวินส์ตันรู้สึกสับสน เมื่อเห็นเธอตื่นตระหนกและพยายามหนีห่าง“คุณทำตัวแปลก ๆ หลังจากที่คุณได้รับการช่วยเหลือจากเรื่องอีวอนครั้งล่าสุด มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?""ไม่นะคะ" คาเลนปฏิเสธ จากนั้นเธอก็มองไปที่เมเดลีนด้วยสีหน้าหงุดหงิด “ฉันสงสัยว่าเธอมาที่นี่ทำไม ฉันคิดว่าเธอคงจะหยุดหลังจากที่เธอฆ่าพวกเราทุกคนแล้วเท่านั้นแหละ”ในที่สุดวินส์ตันก็เห็นเมเดลีนที่กำลังคุยกับเจเรมี่อยู่ที่ประตู จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วและเริ่มบ่น “ถ้าเมเดลีนไม่ได้ช่วยไถ่ตัวคุณ คุณคงถูกหลานสาวที่น่ารังเกียจของคุณฆ่าไปแล้ว”“ฮึ” คาเลนเยาะเย้ยด้วยความรังเกียจ “คุณคิดว่าเธอเต็มใจจะช่วยฉันรึเปล่าล่ะคะ? ถ้าผู้อาวุโส​วิทแมนไม่ได้ขอให้เธอจ่ายเงินค่าไถ่ เธอคงอยากให้ฉันตาย ๆ ไปแล้ว”"คุณรู้อะไรไหม?" วินส์

อีวอนเริ่มส่งเสียงเอะอะโวยวายราวกับว่าเธอถูกผีสิง เมื่อเห็นเมเรดิธเลือดออกด้วยความเจ็บปวดเมเรดิธกัดฟันและจ้องมาที่เธอด้วยความโกรธ “นังโรคจิต! แก… ซี้ด!”อีวอนแทงเธออีกครั้งและมี 'รอยกากบาท' เปื้อนเลือดปรากฏบนใบหน้าของเมเรดิธ เลือดอุ่น ๆ เริ่มไหลออกจากบาดแผลของเธอเมเรดิธรู้สึกเจ็บปวดอย่างสุดขีด เธออยากจะต่อสู้ แต่ทำไม่ได้เพราะเธอถูกมัดไว้จากนั้น เธอเห็นอีวอนน์หยิบไฟแช็กออกมาเมเรดิธเริ่มตื่นตระหนก เธอสัมผัสได้ว่าอีวอนน์เกลียดเมเดลีนเข้ากระดูก ผู้หญิงบ้าคนนี้คิดว่าเธอคือเมเดลีน และกำลังล้างแค้นผิดคนอยู่!“กะ แกกำลังทำอะไรนะ? แกกำลังพยายามทำอะไรนังโรคจิต?”นัยน์ตาของอีวอนน์ดุดันเหมือนจะฆ่าคนได้ เมื่อเธอเดินไปที่รถพร้อมกับไฟแช็ค ลิเลียนกำลังกรีดร้องหาแม่ของเธอที่หน้าต่าง“เมเดลีน ฉันจะให้แกดูมารหัวขนของแกตายไปต่อหน้าต่อตาแก!”เธอพยายามจะฆ่ากับเด็กคนนั้น ดังนั้นเมเรดิธจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเธอก็พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ทำสิ ฉันบอกแกแล้วว่าฉันไม่ใช่เมเดลีน แม้ว่าแกจะบดขยี้เด็กนั้นให้เป็นผง ฉันก็ไม่สนหรอก! โอ๊ย!"เธอออกแรงมากเกินไปเมื่อพูด บาดแผลบนใบหน้าของเธอจึงเปิดออก แล