บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 691 - บทที่ 700

อีวอนโกรธมากเมื่อเห็นเจเรมี่วิ่งเข้ามาหาพวกเขา เธอใช้แรงทั้งหมดของเธอผลักเมเดลีนลงจากเนิน “ไปลงนรกซะเถอะ เมเดลีน!”เมเดลีนสูญเสียการทรงตัวและรู้สึกว่าขาของเธอลอยขึ้นไปในอากาศขณะที่เธอล้มลงมาจากเนิน“ลินนี่!”เจเรมี่ยืดแขนยาว ๆ ของเขาออกมา มือเขาจับที่ข้อมือของเมเดลีนอย่างแม่นยำเมเดลีนเงยหน้าขึ้นมองภายใต้แสงจันทร์ สายตาของเธอถูกครอบครองไว้ด้วยสีหน้าวิตกกังวลของเจเรมี่“ลินนี่!”เจเรมี่รู้สึกขอบคุณอย่างยิ่ง เมื่อเขาจ้องมองที่เมเดลีนซึ่งลอยอยู่กลางอากาศ เขารีบดึงเธอขึ้นมาด้วยความพยายาม“ไม่ต้องกลัวนะ ลินนี่ ผมจะไม่ปล่อยคุณไปแล้ว ไม่มีวันอีกแล้ว” เขาเอ่ยสัญญาพร้อมทุ่มสุดตัวเพื่อดึงเมเดลีนขึ้นมาอีวอนโกรธจัดเมื่อได้เห็นเหตุการณ์นั้นเธอไม่ต้องการให้เจเรมี่ดึงเมเดลีนขึ้นมา แต่ในขณะเดียวกันเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหลายฝีเท้ากำลังเดินเข้ามาหาพวกเขาเธอจำได้ว่าเงินสดจำนวน 500,000 เหรียญ ถูกพรรคพวกอีกสองคนของเธอเอาไปแล้ว อีวอนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องกัดฟันหนีออกมาจากที่เกิดเหตุเธอไม่ต้องการที่จะสูญเสียเงินไปเช่นกัน ไม่ใช่ตอนที่เธอจบชีวิตของเมเดลีนไม่สำเร็จในตอนนั้นเจเรมี่ไม่ใส่ใจ

เมเดลีนโอดโอยออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับขมวดคิ้ว ตามมาด้วยความรู้สึกเย็น ๆ ที่น่องของเธอเจเรมี่คุกเข่าลงต่อหน้าเธอและถกขากางเกงเธอขึ้น เขาพบว่ามีรอยฟกช้ำขนาดมหึมาที่น่องของเธอหัวใจของเขาเจ็บปวดมาก เขาขมวดคิ้ว “ผมจะอุ้มคุณเอง ลินนี่”“ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ คุณวิทแมน แต่ฉันไม่ได้ต้องการให้คุณทำแบบนั้น” เมเดลีนปฏิเสธข้อเสนอของเขา เธออดทนกับความเจ็บปวดแล้วเดินเตาะแตะไปข้างหน้าต่อเจเรมี่รู้ว่าเธอโกรธกับการกระทำครั้งก่อนของเขา แต่เขาทนไม่ได้ที่เห็นเธอทรมานร่างกายตัวเองเขารีบจับตัวเธอไว้ คว้าเอวของเธอ และยกเธอขึ้นเมเดลีนเงอะงะ และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นแค่เพียงด้านข้างของใบหน้าที่ดูไร้อารมณ์ของเจเรมี่“วางฉันลง” เมเดลีนปฏิเสธด้วยน้ำเสียงไม่แยแส หลังจากที่เธอล้มเหลวจากการพยายามดิ้นอยู่หลายครั้ง เธอก็คว้าคอเสื้อของเขา “เจเรมี่ ฉันบอกไปชัดเจนมากแล้วนะ ตอนที่เราอยู่ที่มหาลัยเกลนเดล ฉันไม่ต้องการความเป็นห่วงของคุณ และคุณก็ไม่จำเป็นต้องปฏิบัติกับฉันอย่างดีอีกต่อไปแล้วด้วย”เจเรมี่มองเธอด้วยสายตาที่น่าหลงใหล “ลินนี่ ผมรู้ว่าคุณโกรธผมคุณจะโกรธผมต่อไป หรือเกลียดผมเลยก็ได้ แต่

“คุณเนล”เฟลิซิตี้พูดกับเมเดลีนด้วยท่าทีที่เป็นมิตรและดูอ่อนน้อมถ่อมตนเนลเมเดลีนยังไม่ลืมชื่อนี้ขณะที่เธอกำลังสงสัยว่าทำไมเฟลิซิตี้ถึงพูดกับเธอแบบนี้ เธอก็ได้ยินหล่อนพูดต่อ “สวัสดีค่ะ คุณเนล มีคนเคยแนะนำฉันให้คุณแล้ว ฉันต้องการซื้อชุดอโรมาเธอราพีสุดพิเศษจากคุณค่ะ”เมเดลีนเข้าใจได้แล้ว ดูเหมือนว่าเฟลิซิตี้เพียงแค่ต้องการจะซื้อชุดอโรมาเธอราพีสุดพิเศษจากเธอความทรงจำของเธอเกี่ยวกับเจเรมี่เมื่อสามปีที่แล้วได้แตกเป็นเสี่ยง ๆ แต่ว่าเธอจดจำช่วงเวลาสามปีที่เธออาศัยอยู่ที่เมืองเอฟได้นอกจากจะเป็นดีไซเนอร์เครื่องประดับที่ประสบความสำเร็จและมีชื่อเสียงแล้ว เธอยังเป็นผู้ผลิตน้ำหอมที่ยอดเยี่ยมอีกด้วยแต่เมื่อเทียบกับน้ำหอมแล้ว เธอชอบการออกแบบเครื่องประดับมากกว่า นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมนอกจากเฟลิเป้แล้ว ถึงไม่มีใครรู้ว่าที่จริงเธอรู้วิธีผสมน้ำหอมสิ่งต่าง ๆจะอย่างไรก็ตาม มีบางสิ่งบางอย่างแปลก ๆ เกี่ยวกับการที่เฟลิซิตี้ต้องการซื้อชุดอโรมาเธอราพี จากเธอเมเดลีนจงใจแผ่วเสียงลงแล้วตอบกลับอย่างช้า ๆ “สวัสดีค่ะ ฉันเนลนะคะ คุณต้องการอะไรคะ คุณผู้หญิง?”เฟลิซิตี้มีความสุขเมื่อเธอตอบรับ “คุณเนลคะ

เธอคิดว่าเจเรมี่จะคล้อยไปตามเฟลิซิตี้ แต่เขากลับยกแก้วไวน์ในมือของเขาและสาดสิ่งที่อยู่ในแก้วลงบนใบหน้าของเธอเมเรดิธกรีดร้องโวยวาย ไม่คาดคิดว่าเจเรมี่จะทำเช่นนั้นเธออึ้งไปชั่วขณะ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยของเหลวสีแดง เธอมองด้วยความสยดสยอง ขณะที่ชายตรงหน้าก็เธอลุกขึ้นอย่างช้า ๆ “เจเรมี่ ทะ ทำไมคุณถึงสาดไวน์ฉันล่ะ?”เจเรมี่ไม่อยากแม้แต่จะมองเธอด้วยซ้ำ เขาเบือนหน้าหนีด้วยความรังเกียจ “ไวน์แดงไม่ใช่แค่เพียงช่วยทำให้ผ่อนคลายนะ แต่มันยังสามารถปลุกคนบางคนให้ตื่นได้อีกด้วย”น้ำเสียงของเขาช่างเย้ายวน แต่กลับฟังดูเยือกเย็น “ตอนนี้คุณตื่นได้หรือยัง?”“...” เมเรดิธทำหน้างง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เธอยังถามด้วยความไร้เดียงสา “เจเรมี่ เป็นอะไรไป? ฉันทำไปก็เพื่อช่วยให้คุณได้กลับมามองเห็นได้เร็วขึ้น นี่เป็นวิธีบำบัดทางจิตวิทยาวิธีหนึ่งนะ”“ช่างเป็นวิธีที่แปลกดีจริง ๆ” เมเดลีนเดินเข้าไปพร้อมกับเอ่ยขึ้นมาช้า ๆเมเรดิธต้องการออดอ้อนเจเรมี่ให้มากกว่านั้นในตอนที่เธอได้ยินเสียงของเมเดลีน เธอหันกลับมาและเห็นเมเดลีนเดินเข้ามาหาเธออย่างสง่างาม“เมเดลีน?” เมเรดิธตกใจมาก ถึงอย่างไรก็ตามเธอเปลี่ยน

ก่อนที่เมเดลีนจะได้เอ่ยพยางค์สุดท้าย เจเรมี่ก็ก้มลงและประกบริมฝีปากของเมเดลีนไว้กับปากของเขาภายในรถที่คับแคบมีแสงสลัวเมเดลีนเบิกตากว้างและมองด้วยความตกตะลึง ขณะที่ชายหนุ่มจู่ ๆ ก็จูบเธอ ตาของเขาปิดลงและสีหน้าเขาก็จดจ่อ ในช่วงเวลานั้นดูเหมือนว่าเขาจะสนุกกับการจูบเธอมากขึ้นไปอีกใบหน้าของเธอสัมผัสได้กับลมหายใจของเจเรมี่ และกลิ่นอายของเขาทำให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวเมเดลีนดึงสติตัวเองกลับสู่ความเป็นจริงอย่างรวดเร็ว เธอพยายามผลักเจเรมี่ออกไป มีแค่เพียงชายหนุ่มที่ดึงเธอเข้ามาใกล้ชิดกับเขาการขัดขืนของเธอทำให้เขาต้องการจะครอบครองเธอมากยิ่งขึ้นนิ้วของเมเดลีนจับแขนเสื้อของเจเรมี่ไว้อย่างแน่นหนาและเธอพยายามจะผลักเขาออกไปเมื่อเธอเห็นว่าเจเรมี่ไม่ได้มีท่าทีจะปล่อยเธอไป เธอจึงตัดสินใจกัดเขาอาการเจ็บปวดจากความแหลมคมทำให้เจเรมี่หยุดสิ่งที่เขาทำอยู่ ในขณะที่รสโลหะของเลือดเริ่มคลุ้งไปทั่วปากของเขาทันทีจากนั้นเขาก็ปล่อยเมเดลีนไปอย่างไม่เต็มใจ เมื่อเขาเห็นเลือดบนริมฝีปากของเธอ เขาก็ก้มลงจูบเธอเบา ๆ อีกครั้ง แต่ในวินาทีต่อมาเขาก็โดนตบเข้าอย่างแรงเธอจ้องมองเขา ดวงตาที่งดงามของเธอเต็มเปี่ยมไ