All Chapters of Unlocking Her Memories: Chapter 11 - Chapter 20

THIRD PERSON POV. Pagod na umupo ang binatang nag ngangalang, Kenie Milaire. Katatapos niya lang mag buhat ng mga gulay sa palengke. Tagaktak ang pawis sa katawan niya at masakit na ang mga braso niya. Ngunit, wala siyang magawa. Kailangan niyang mag trabaho para mabuhay. Kumuha siya ng tubig  sa bag niya at ininom iyon. Sa sobrang uhaw at dala ng pagod. Na ubos niya ka agad ito. Habang umiinom siya ng tubig. Hindi niya alam may makamasid sa ‘kaniya na kotse mula sa malayo. Isang babaeng may katandaan na ngunit maganda parin. Bilugan ang mata, blonde ang buhok at mayaman. Ito ay ang kaniyang ina. Si Daria Milaire. H

"Kamukha ko ang kapatid mo matagal ng patay?!" Hindi makapaniwalang tanong ko. Dahan-dahan sila tumango sa 'kin. Parang akong binuhusan ng sobrang lamig na tubig sa katawan. Hindi ako makapaniwala sa mga kinwento nila sa 'kin. Paano nangyaring kamukha ko ang kapatid niya? Posible ba 'yon? Kong kahawig lang ay maniniwala pa ako. Pero iyong sobrang magkamukha, napaka imposible. Kong titingnan ko ang mukha ng kapatid niya ay parang iisang tao kami. Sobrang creepy lalo na at matagal na daw itong patay. "P-Pero sabi ni Justin. Ako daw itong pinipinta at ginuguhit mo," naguguluhang sabi ko at dahan-dahan na tumingin kay Justin. Nagkatingina silang dalawa ni Justin at parang nag-uusap gamit ang mga mata nila. Nakita ko ang paggalaw ng adams apple ni Justin, senyales na napalunok siya. Tumingin siya sa 'kin. "S-Sorry. Nadala lang talaga ako kanina. S-Sobrang magkamukha kasi kayo kaya...kong a

Naglalakad ako ng nakasalubong ko si Scart na kumakain ng burger. Natigil siya sa pagnguya ng makita ako. Lalagpasan ko na sana siya ng humarang siya sa dadaanan ko at ningitian ako. “Good morning,” bati niya. Inismiran ko lang siya at nilagpasan. “Hoy! Ang sama ng ugali mo! Hindi mo man lang ako babatiin?!” Naramdaman kong humabol siya sa ‘kin. Huminto ako sa paglalakad at nakakrus ang mga braso na tiningnan siya. Ngumiti ulit siya. “Boring ka ba at wala kang mapagtripan. Kaya ako ang gusto mo pagtripan?” tanong ko. Hindi siya sumagot at may idinukot siya sa bag niya na papel at ipinakita iyon sa ‘kin. “Ano ‘yan?” tanong ko. “List iyan ng mga mag partner, na magdadala ng mga pagkain, para sa Aquiantance party,” sagot niya. “O, tapos?” “Partner tayo.” Nanlaki ang mata ko at hina

Nakaupo lang ako habang nakipagtitigan sa dalawang kaibigan ni Justin at Scart. Mga ilang minuto narin siguro kaming ganito at nakakailang na. Pinakilala na sila kanina sa ‘kin ni Scart noong magising si Druce. Si Druce pala ang nahimatay sa harap ko kanina. Siguro inakala niyang nakakita siya ng multo dahil nga kamukha ko iyong kaibigan nilang matagal ng patay. “P-pwede ba na alisin niyo na ang tingin sa ‘kin,” utos ko. “Alam kong sobrang kamukha ko iyong kaibigan niyo at kung tatanongin niyo ako kong bakit. Hindi ko rin alam.” Pinangunahan ko na sila bago pa man sila mag tanong sa ‘kin. Bumuntong hininga si Peter. “I still can't believe you look so much like her. Para kayong iisang tao,” sabi niya. “Hindi kaba talaga si Damania?” Umiling lang ako bilang sagot. “Justin, Scart,” tawag ni Druce sa dalawang kaibigan. “Kailan niyo pa alam na may kamukha si Damania?” Nap

  THIRD PERSON POV. Bumaba ang isang babaeng maganda, maikli ang buhok, singkit ang mata, matangos ang ilong, manipis ang labi at matangkad. Inilibot niya ang paningin sa labas ng bahay nila. Matagal rin niyang hindi nakita ang bahay na ito at nakaramdam siya nag pagka sabik na tumira ulit dito kasama ang kaniyang pamilya. Napangiti siya ng makita ang isang babae na lumabas ng gate. Hindi parin nag babago ang mukha ng kaniyang ina. Maganda parin ito at mukha parin bata parang walang anak kong tingnan.  "Janiel anak!" Agad siyang niyakap ng kaniyang ina. "Welcome back, I miss you so much."  "I miss you too mommy." Matagal niya rin hindi nayakap ang ina dahil pagkatapos ng aksidenteng nangyari ay doon na siya pinaaral ng kaniyang ama sa Paris.  Kumalas siya sa