All Chapters of THE ONE THAT GOT AWAY (TAGALOG): Chapter 1 - Chapter 10

Tahimik na naglalakad sa gilid ng kalsada si Brielle, hindi niya akalain na mauubos nang ganon-ganon na lang ang baon niya. Isa siyang college student, kumuha lang siya ng scholarship para makapag-aral at matupad ang mga pangarap niya.Nagt-trabaho rin siya kapag wala siyang pasok o hindi kaya ay hati ang schedule niya sa school. Kakasahod niya lang ng araw na to pero dahil siningil siya ng mga classmate niya kaya kailangan niyang pagkasiyahin ang dalawang libo sa loob ng kinsenas.Ulila na siya sa ina, ang kaniyang ama naman ay isang construction worker na bihira lang din pumasok dahil walang masiyadong gawa ngayon.Kaya namaan siya ang lubos na inaasahan ng pamilya niya. May dalawa siyang mga kapatid na nasa high school at elementarya. Dahil sa dami ng utang nila kung kanino-kanino, kailangan nilang magtipid.Lalo na't kakaumpisa pa lang ng pasukan at matagal pa bago siya makapagtapos.Hindi niya namalayan na malapit na pala siya sa

Maaga siyang gumising gaya ng nakasanayan niya. Ngunit pag mula ng mata niya ay bumungad sa kaniya ang malinis at maayos na kwarto.  Hindi niya alam ang mararamdaman niya, hindi panaginip ang lahat.Totoo ang nangyari kagabi na pinaubaya na talaga siya ng ama niya. Gusto niyang magalit rito pero hindi niya kaya. Mahal niya ang pamilya niya at handa siyang gawin ang lahat masiguro lang niyang ligtas ang mga ito.  Kagabi, naalala niya kung paano siya ipamigay ng ama. Alam niyang hindi iyon kagustuhan ng ama. Pero agad siyang nagtanong sa kaniyang isipan. Kung paano siya natiis ng kaniyang ama. Kung paano nito nasikmura na ipamigay siya ng ganon-ganon lang. Hindi niya rin pwedeng sisisihin ang lalaki dahil malaki ang utang ng ama nito dito. Kahit siguro ay ibenta nila ang mga lupain at pag-aari nila ay hindi iyon sasapat para mabayaran ito sa sobrang laki ng pagkaka-utang ng kaniyang ama. Saan nga b

Nagising siya ng maaga, hindi niya napansin na nakatulog na pala siya kagabi. Hindi niya nakita man lang si Lanche. Kaya naman matapos niyang mag ayos ay bumaba na siya. Subalit nasa sala pa lang siya ay amoy niya na ang mabangong niluluto sa kusina.Pumunta siya roon at nakita niya si Lanche na busy sa pagluluto habang naka apron pa.  "You're awake," hindi niya namalayan na nakatingin na pala ito sa kaniya.  Paalis na sana siya ng pigilan siya nito at pinaupo sa upuan.Hindi niya maiwasang hindi tumingin sa lalaki habang nagluluto ito. Naghihinayang siya sa samahan ni Lanche at Lauren. Alam niya rin na ito lang din ang makakapagpabago sa lalaki para bumalik ito sa dati.Natapos itong magluto kaya naman tahimik silang kumain. Wala rin siya sa mood magsalita kaya naman tahimik ang hapag-kainan habang nakain silang dalawa.  "Are you okay?" &nb

Nandito sila sa isang rest house. Nakita niya ito kanina bago sila pumunta dito ng driver.  "S-sayo yan?" hindi makapaniwalang tanong niya kay Lanche. Hinila lamang siya ng lalaki,subalit dahil mahaba ang gown niya, binuhat na lamang siya ni Lanche. Hindinniya maiwasang hindi mapatingin dito. Lalo na at malapit ito sa kaniya. Napakagwapo niya lalo na sa malapitan, kaya hindi na siya nagtataka kung ma in love si Lauren dito. "You'll free to stare at me whole night." sabi niya habang naka tuon ang paningin sa daan.  Bahagya siyang umiwas ng tingin. Hindi niya napansin na nakatingin sa kaniya si Lanche.Hindi niya rin ito maiwasan isipin.Isa na siyang Claveria. Hindi na siya isang ordinaryong babae ngayon, dahil nakadikit na ang apelyido ni Lanche sa pangalan niya. Isa na siyang Mrs. Claveria. Pumasok sila sa pinto. Sadyang maganda ito kumpara sa mansion. Hindi man kasing laki ng mansion pero nakakarelax. Tanaw mo

Ilang minuto pa ang lumipas ng mag-umpisa ang klase nila. Maayos naman siyang nakapagaral. Kahit na naninibago siya dahil hindi siya sanay sa ganito.Hanggang sa natapos ang ilang subject niya. Pumasok sila sa Cafeteria, gaya kanina. Tahimik ring kumakain ang mga ito at walang ni isang nagsalita ng masama sa kaniya. Mag oorder na sana siya kaso naaalala niyang wala na siyang pera.Kaya tinignan siya ng nagtataka ni Chillet. "Beshy? Tara na! Don't tell me na wala kang baon?" sabi ni Chillet. Ngumiti naman siya. Actually, fifty pesos na lang ang pera niya. Juice lang ang maibibila niya rito. Hindi naman siya nag baon ng pagkain. Nagulat siya ng hilahin siya ni Chillet sa isang sulok.