บทที่ 70

“ดึกดื่นขนาดนี้แล้วมีธุระอะไรเร่งด่วนเหรอคะ? หรือว่าจัดงานแต่งไม่ได้แล้ว ตอนนี้อยากจะหนี?” ซูหว่านเอ๋อร์คิดว่าหลินเซียวก็แค่พูดโอ้อวดจนตอนนี้ไม่สามารถทำให้เกิดขึ้นได้จริงๆ ดังนั้นอยากจะใช้โอกาสนี้หนีไป

สถานการณ์แบบนี้ ซูหว่านเอ๋อร์ไม่ใช่ว่าไม่เคยคิดมาก่อน

หลินเซียวพูดขึ้นด้วยความอับอาย: “เป็นสถานการณ์ฉุกเฉินจริงๆ เป็นเรื่องที่เร่งด่วนมากๆ คุณเชื่อใจผมนะ”

“ช่างมันเถอะ คุณจะคิดยังไงก็แล้วแต่คุณเลย ถึงคุณจะออกไปหาผู้หญิง ฉันก็ขี้เกียจจะยุ่งด้วยแล้ว” ซูหว่านเอ๋อร์พูดขึ้นด้วยความเสียใจ

หลินเซียวนับวันยิ่งทำให้เธอผิดหวัง หลังจากงานเลี้ยงครั้งก่อน เธอคิดว่าหลินเซียวยังจะสามารถพึ่งพาอาศัยได้ แต่ตอนนี้ก็ใกล้จะถึงวันแต่งงานอยู่แล้ว เขากลับจะออกไปข้างนอกทั้งที่ยังดึกดื่นขนาดนี้ ยิ่งทำให้เกิดความน่าสงสัยอย่างเลี่ยงไม่ได้

“ผมเหมือนเป็นคนแบบนั้นไหม? อีกอย่าง หญิงสาวที่สวยที่สุด หุ่นดีที่สุดก็อยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมจะไปหาผู้หญิงอื่นได้ไงกัน?” หลินเซียวพูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ดูเหมือนว่าซูหว่านเอ๋อร์จะเข้าใจตัวเองผิดไป

“มันก็ไม่แน่ไง ใครจะไปรู้ว่าคุณอาจจะอยู่กับฉันจนเบื่อแล้วก็ได้จนอยากจะไปหาผู้หญิง