บทที่ 138

“ไม่ได้นัด” หลินเซียวพูดไปอย่างไม่สนใจ

“งั้นก็เชิญพวกคุณกลับไปทางเดิมเถอะครับ รองหัวหน้าเหลยไม่มีเวลา พวกคุณไปเถอะ!” พี่เบิ้มพูดขึ้น

เหลิ่งซวงควักปืนออกมาจากเอวแล้วจ่อไปที่ศีรษะของพี่เบิ้ม!

เหลิ่งซวงก็รู้ว่าครั้งนี้หลินเซียวมาเขตอิทธิพลของแก๊งชิงหลงต้องเกิดการสู้กันขึ้นแน่ ดังนั้นจึงได้พกอาวุธปืนติดตัวมาด้วย!

พี่เบิ้มคนนี้เห็นหลินเซียวควักปืนออกมาจ่อศีรษะตัวเองอย่างกะทันหันก็ตกใจกลัวจนตัวสั่นเทาในทันที

“เลิกพูดไร้สาระแล้วพาฉันไปเจอเหลยเฉียงซะ ไม่งั้นฉันยิงแกตายแน่!” เหลิ่งซวงพูดอย่างเย็นชา

“ได้ๆ อย่าวู่วามเชียวนะ ฉันจะพาพวกแกไปเดี๋ยวนี้” พี่เบิ้มคนนี้พูดอย่างลนลาน

เขาก็พกปืนเช่นกัน แต่ตอนนี้มันได้สายไปเสียแล้ว อยากจะตอบโต้แต่ก็ไม่ทันแล้ว

“ยังไม่เดินนำทางไปอีก!” เหลิ่งซวงพูดขึ้น

พี่เบิ้มหันไปอย่างช้า ๆ ปืนของเหลิ่งซวงมาจ่ออยู่ที่เอวของเขาแทน รู้สึกมีแรงกดดันจากทางด้านหลังง ตอนนี้พี่เบิ้มไม่กล้าตุกติกอะไรมากไปกว่านี้ จึงทำได้เพียงเดินนำทางไป

เหลิ่งซวงและพี่เบิ้มเดินชิดกันมาก คนอื่นไม่มีทางมองออกเลยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

เห็นพี่เบิ้มเดินนำหน้า คนของแก๊งชิงหลงที่ยืนอยู่บนทางเดินพ