Share

บทที่ 246

เสวียห้าวเทียนกระซิบข้างหูของฉัน “ผีดิบ”

เมื่อเดินเข้าไปใกล้ ๆ ก็เห็นชายวัยกลางคนสวมชุดคลุมลัทธิเต๋าสีเหลืองเดินนําหน้าและตามมาด้วยคนอีกหกคน

ชายในชุดคลุมลัทธิเต๋าดูน่าเกลียดมาก คนที่อยู่ข้างหลังเขาล้วนสวมชุดสูทราคาถูก ใบหน้าเขียวคล้ำ ริมฝีปากสีม่วง ดวงตาล่องลอย

พวกเขาไม่ได้เดิน แต่กระโดด

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นศพ!

[เอ๊ะ ทําไมศพพวกนี้ถึงไม่สวมชุดกวนฝูสมัยราชวงศ์ชิงล่ะ?]

[คนข้างบนดูหนังเรื่องหลินเจิ้งอิงเยอะไปหรือเปล่า? ต้าชิงตายแล้ว เธอรู้ยัง? ตอนนี้มันเป็นศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดแล้ว ใครจะมาสงมาสวมเครื่องแบบกวนฝูสมัยราชวงศ์ชิงอยู่อีกล่ะ?]

[เชอะ ตอนนี้ยังมีคนไล่ศพอยู่อีกเหรอ? แค่จุดไฟเผาส่งกลับบ้านเกิดก็พอแล้วมั้ง สะดวกมาก แถมยังนั่งเครื่องบินกลับได้อีกด้วย]

[นี่คนข้างหน้า เธอไม่รู้ใช่ไหมว่าหลายสถานที่มีประเพณีจะต้องฝังศพ?]

ตาคมกวาดมองซากศพเหล่านั้นพลางขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะพูดกับเสวียห้าวเทียน “ศพพวกนี้แปลกมาก มันศพฟื้นคืนชีพแน่นอน”

“ทำไมคุณถึงคิดอย่างนี้ล่ะ?” เสวียห้าวเทียนถาม

จุนเหยาตอบ “คุณดูหน้าผากของพวกเขาสิ ควันสีดําหมุนวนอยู่ นี่เป็นการกระตุ้นปราณศพ ศพจะต้องฟื้นคืน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status