ตอนที่ 27.“ไม่มีหรอก ขอบใจนะนล”“แล้วน้องช่อล่ะ”อนลเอ่ยถามอย่างมีน้ำใจ ในขณะที่ช่อผกายืนนิ่ง อย่างพยายามควบคุมตัวเอง“ยายช่อรอลุงจอมมารับกลับบ้านน่ะ ฉันขอตัวก่อนนะอนล”“งั้นฉันไปส่งน้องช่อให้แล้วกันนะ นายจะได้ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง”“แต่ว่าพี่นลต้องไปรับแฟนกินข้าวเที่ยงไม่ใช่เหรอคะ” หล่อนถามออกไปเสียงเบาหวิว น้อยอกน้อยใจเขาเป็นที่สุด“เดี๋ยวพี่โทรบอกให้ขิงรอได้ครับ”“แต่ช่อไม่อยากทำให้พี่อนลกับแฟนทะเลาะกันน่ะค่ะ ช่อรอลุงจอมได้ค่ะ”“นั่นสิ นายไปเถอะอนล เดี๋ยวลุงจอมก็มาแล้ว”“เอางั้นหรือ” อนลถามย้ำ“อืม”พี่ชายของหล่อนตอบยืนยันออกมา ในขณะที่หล่อนยืนนิ่งเงียบ“งั้นฉันไปล่ะ พี่ไปนะน้องช่อ” เขาหันมาเอ่ยลาหล่อน“ค่ะ ขอให้มีความสุขกับอาหารกลางวันนะคะ”“ขอบคุณครับ”อนลระบายยิ้มให้กับหล่อน ก่อนจะพารถคันงามแล่นจากไปช่อผการีบกะพริบตาถี่ๆ เพื่อขับไล่หยาดน้ำตา แต่มันไหลออกมาจนได้ จึงต้องรีบยกมือขึ้นป้ายทิ้งโดยเร็วเพราะไม่ต้องการให้พี่ชายเห็น ซึ่งมันก็เป็นโชคดีของหล่อนที่เอกกวีมัวแต่ร้อนใจเรื่องฟ้าลดาจนไม่ทันสังเกตเห็นน้ำตาของหล่อน“พี่ส่งข้อความบอกลุงจอมแล้ว อีกเดี๋ยวก็คงมาถึง ช่ออย่าไปไหนนะ”
ตอนที่ 28.มันร้องอุทานเพราะถูกหล่อนเอาเท้าถีบเข้าที่เป้ากางเกงของมันเต็มแรง มันหน้าเขียว จุกจนต้องเอามือกุมเป้า หล่อนรีบลนลานจะลุกหนี แต่ไอ้อีกคนมากระชากขาเอาไว้ หล่อนจะถีบแบบเดิม แต่มันไหวตัวทัน และชกเข้าที่ท้องน้อยของหล่อนแทน“โอ๊ย...”หล่อนเจ็บจุกตัวงอราวกับกุ้ง และไม่มีแรงใดๆ ที่จะขัดขืนอีก“ทำดีมากไอ้เล็ก”ไอ้ลูกพี่ใหญ่เดินมาหยุดตรงหน้าหล่อน มองหล่อนอย่างหื่นกาม“ฤทธิ์มากนักอีนี่นิ ต้องเจอแบบนี้แหละ”มันหัวเราะร่วนสะใจ ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้อง“มึงไปรอห่างๆ กูจะฟินกับรูอีนี่ก่อน”“ครับพี่ แต่อย่าทำหลวมนะพี่ ผมจะได้ฟินกับน้องนางฟ้าบ้าง”“เออๆ มึงไปไกลๆ ก่อน”พอลูกน้องมันเดินไปรออยู่ห่างๆ ไอ้คนเป็นลูกพี่ก็เข้ามาหาหล่อน ลดตัวลงมานั่งใกล้ หล่อนพยายามกัดฟันขยับหนี แต่เจ็บในท้องไปหมด ทำให้หนีไปไหนไม่ได้“อย่า... อย่าทำฉัน...”“เดี๋ยวจะครางว่าให้ทำแรงๆ นางฟ้าคนสวย” มันหัวเราะและปลดกางเกง ควักไอ้หนอนตัวจ้อยที่กำลังชูชันออกมา หล่อนแทบอ้วกแตก“ฉัน... ฉันจะให้เงิน... ให้เยอะๆ เลย พวกแกต้องการเท่าไหร่ บอกฉันมา ฉันให้หมดตัวเลย ขอเพียงแค่อย่าทำอะไรฉันเลย” หล่อนไม่เคยหวาดกลัวอะไรเท่านี้มาก่อนเลย
ตอนที่ 29.“จริงน่ะ” หล่อนยิ้มทั้งน้ำตา“จริงครับ” เขาผงกศีรษะรับ และตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นฟ้าลดาถอนใจออกมาอย่างโล่งอก พลางก้มมองตัวเอง และก็เห็นว่าเสื้อที่ใส่ไม่ใช่ของตัวเอง จึงเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง“ขอบใจที่ไปช่วยฉันนะ และก็... เสื้อตัวนี้ด้วย”“ไม่เป็นไรครับ”ชายหนุ่มกำลังจะเปิดประตูลงไป แต่มือเล็กยื่นมาคว้าเอาไว้เสียก่อน“อย่าบอกเรื่องนี้ให้คุณพ่อรู้ได้ไหม”เขาไม่ได้ถามกลับมา แต่การเอียงคอและมองหล่อน ทำให้หล่อนต้องอธิบาย“ฉันไม่อยากให้ท่านไม่สบายใจน่ะ”คนที่ฟังหล่อนนิ่งเงียบไปเล็กน้อย ก่อนจะตอบออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“คุณสบายใจได้ครับ ผมไม่บอกคุณลุงหรอก”“ขอบคุณนะ”เป็นครั้งแรกที่ฟ้าลดาเอ่ยขอบคุณกับเอกกวี และมันก็ทำให้ชายหนุ่มระบายยิ้มออกมา“ถ้าอยากจะขอบคุณผมจริงๆ ช่วยทำตัวเป็นคนว่านอนสอนง่ายสักหน่อย”“ฉัน...”เขาคงคิดว่าหล่อนจะอ้าปากเถียงล่ะมั้ง ถึงได้ชิงพูดตัดหน้าออกมาเสียก่อน“คุณจะได้กลับบ้านเร็วๆ ด้วยไง”หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง ก่อนจะพยักหน้ารับออกไป แม้ว่าในใจจะรู้สึกโหวงๆ แปลกประหลาด เมื่อคิดว่าจะต้องห่างไกลจากผู้ชายคนนี้นี่หล่อน... เป็นบ้าอะไรไปนะ?“ฉันจะพยายามก็แล้วก
ตอนที่ 30.เอกกวียังคงยืนมึนงง เขารู้สึกคล้ายกับว่ากำลังฝันไป แต่สักพักก็รู้ว่าไม่ได้ฝัน เพราะเสียงแหลมๆ ของฟ้าลดาที่ดังขึ้น“นายตอบตกลงไปได้ยังไงเนี้ย!”“แล้วผมมีทางเลือกหรือเปล่าล่ะ”ชายหนุ่มเดินหนีไปอีกทาง แต่ฟ้าลดาในสภาพที่ยังสวมเสื้อเชิ้ตของเอกกวีเดินตามไม่ลดละ“แต่นายก็ควรปฏิเสธ...”“แล้วทำไมคุณไม่ปฏิเสธล่ะ นั่นพ่อคุณนะ”“ก็ฉัน...”ชายหนุ่มหยุดกะทันหัน และหมุนกลับมา ทำให้อีกคนที่เดินตามเบรกไม่ทัน ร่างกายจึงปะทะกันเข้าพอดี เอกกวีเห็นหญิงสาวจะหงายหลังล้มก็คว้าเอาเอาไว้ ทำให้ยิ่งกอดกันแน่นขึ้นทั้งสองคนจ้องตากัน คล้ายกับหลงเข้าไปในสนามแม่เหล็กขนาดใหญ่ แรงดึงดูดระหว่างกันรุนแรงจนปั่นป่วนไปทั้งร่างกาย ศีรษะทุยสวยของเอกกวีค่อยๆ โน้มต่ำลงมาหา และหล่อนก็หลับตาลงช้าๆ เผยอปากรอคอยด้วยความหลงลืมตัว ลมหายใจของเขาเป่ารดใบหน้า และริมฝีปากหยักสวยก็กำลังจะประกบลงมาหาอยู่แล้ว ถ้าไม่มีเสียงร้องทักดังๆ จากใครบางคน“กำลังทำอะไรกันอยู่เหรอคะ”ทั้งสองคนหันไปมองตามเสียงเรียก และก็รีบผละออกห่างจากกันทันที“เปล่าครับเดือน”เอกกวีตอบออกมา และยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตัวเองแรงๆ พร้อมกับเดินเข้าไปหาเดือนเพ็ญ“
ตอนที่ 31.ฟ้าลดาชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเชิดหน้า จะเดินออกไปจากห้องครัว แต่เดือนเพ็ญไม่ยอมหลีกทางให้“นี่ถ้าไม่หลีกทาง ฉันเดินชนจริงๆ ด้วย”ฟ้าลดาเค้นเสียงไม่พอใจออกไป แต่เดือนเพ็ญกลับยิ้มหยัน ยักไหล่อย่างไม่แยแส“คงคิดว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเองแล้วสินะ”“มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ หลีกไป”เดือนเพ็ญยังไม่ยอมขยับหนี ยืนขวางหน้าประตูเอาไว้เช่นเดิม“และก็คงคิดว่าเอกจะสนใจเธอด้วยสินะ”ฟ้าลดากัดฟันข่มความโมโหเอาไว้สุดฤทธิ์ ก่อนจะทนไม่ได้ เพราะหล่อนเป็นคนที่มีความอดทนต่ำเตี้ยเรี่ยพสุธามาตั้งแต่เกิด“แล้วไง... ถ้าฉันตั้งใจจะทำให้ผู้ชายที่เธอแอบรักสนใจแล้วจะทำไม?!”เดือนเพ็ญกัดฟันกรอด กำถุงกระดาษที่ถือเอาไว้แน่นจนมันแทบฉีกขาดคามือ“แกไม่มีวันแย่งเอกไปจากฉันได้หรอก ฉันไม่มีทางยอม!”ความจริงฟ้าลดาไม่ใช่คนที่ชอบยั่วหรือซ้ำเติมคนอื่น แต่เพราะผู้หญิงคนนี้จงใจมาหาเรื่องหล่อนก่อน ดังนั้นหล่อนก็ไม่คิดจะยอมเหมือนกัน“ไม่ยอมแล้วไง? เธอทำอะไรได้ แฝงอยู่ในพวงมะม่วงมากี่ปีล่ะ เขายังไม่มองเลย แต่ฉันมาอยู่ได้แค่ไม่นาน เขาก็จะแต่งงานกับฉันแล้ว”เดือนเพ็ญช็อก ถุงขนมที่ถือเอาไว้ร่วงลงกับพื้น และถามซ้ำ“แกว่าอะไรนะ”ฟ
ตอนที่ 32...“ขอบคุณนะคะเอก”เดือนเพ็ญระบายยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะคิดแผนทำลายฟ้าลดา และก็คิดออก“เอกคะ”“ครับ?”เอกกวีวางนิตยสารในมือลง และมองหน้าผู้หญิงที่นอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟาถัดออกไป“เดือนมีเรื่องจะถามน่ะค่ะ”“ถามมาได้เลยครับ”“เอกแน่ใจนะคะว่าจะตอบน่ะ”เอกกวีหรี่ตามองผู้หญิงที่ขยับตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความแปลกใจ“ทำไมล่ะครับ”“ก็... มันเป็นเรื่องที่เดือนได้ยินมาอีกทีน่ะค่ะ”“เรื่อง?”เดือนเพ็ญจ้องหน้าเอกกวี ก่อนจะตัดสินใจถามออกมา“เอกจะแต่งงานกับคุณฟ้าลดาจริงๆ เหรอคะ”เห็นได้ชัดว่าใบหน้าของเอกกวีมีความแปลกใจกับคำถามของหล่อน และหล่อนก็ยังแอบหวังเล็กๆ ว่าฟ้าลดาจะโกหก“คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไงหรือครับเดือน”“นี่หมายความว่า... เป็นเรื่องจริงเหรอคะ”เอกกวีถอนใจออกมาหนึ่งครั้ง“ครับ ผมกำลังจะแต่งงานกับฟ้าลดา”เดือนเพ็ญช็อกแทบเป็นลมอีกรอบ“นี่มันเรื่องจริงเหรอคะเอก... ทำไม... ทำไมเป็นแบบนี้คะ”“มันเป็นความต้องการของผู้ใหญ่น่ะครับ”เขาไม่บอกว่าอะไรคือเหตุผลของการแต่งงานกะทันหันในครั้งนี้ เพราะไม่ต้องการทำให้ฟ้าลดาเสื่อมเสีย“แต่คุณก็ปฏิเสธได้นี่คะ”“ผมไม่อยากขัดใจคุณแม่ และคุณพ่อของฟ้าลดาก
ตอนที่ 33.“คุณไม่เกี่ยว ไปให้พ้น” “ถ้าพวกนายเป็นคนของไร่ภูพนาล่ะก็ฉันเกี่ยวแน่นอน” ไอ้สองคนหันมาจ้องหน้าหล่อนอีกครั้ง “คุณเกี่ยวยังไง” “กฎของไร่ภูพนาคือห้ามทะเลาะวิวาทกันไม่ใช่เหรอ ฉันถูกพูดไหม” พวกมันชะงักไปเล็กน้อย และมองหล่อนมากขึ้นด้วยความสงสัย “คุณเป็นใคร” “ฉันเหรอ... ฉันก็เป็นเพื่อนที่สนิทมากๆ ของคุณเอกกวี เจ้านายของพวกนายไงล่ะ” ท่าทางแข็งกระด้างของพวกมันคลายลง และมองหล่อนด้วยสายตาเป็นมิตรมากขึ้น เดือนเพ็ญอมยิ้มน้อยๆ “ทีนี้บอกฉันได้หรือยังว่าต่อยกันเรื่องอะไร” “ก็ไอ้ศักดิ์มันยืมเงินผมไป แล้วไม่ยอมคืนน่ะสิครับ” “ก็กูบอกแล้วไงไอ้ย้งว่าจะคืนเดือนหน้า เดือนนี้ไม่มีโว๊ย” “ไม่มีอะไร กูเห็นมึงเอาไปซื้อมือถือใหม่ให้นังอ้ออยู่เลย มึงอย่ามาตอแหล” “กูไม่ได้ตอแหล ไอ้สัด!” สองคนทำท่าจะตะลุมบอนกันอีกครั้ง แต่เดือนเพ็ญตะโกนห้ามเอาไว้ก่อน “ถ้าต่อยกันอีก ฉันจะถ่ายคลิปไปให้เอกดู รับรองพวกนายตกงานแน่” กำปั้นของพวกมันลดต่ำลง ก่อนที่ไอ้คนหนึ
ตอนที่ 34. แม้สีหน้าของเอกกวีราบเรียบไร้ความรู้สึก แต่หล่อนก็พอจะรู้สึกได้ว่าเขามึนตึงกับหล่อนมากกว่าทุกค่ำคืนที่ผ่านมา ปกติเขาจะต้องแหย่หล่อนบ้าง พูดให้หล่อนโกรธบ้าง แต่วันนี้เขาเอาแต่เงียบ “เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้เถอะครับ” “แต่ฉันจะคุยวันนี้” “ผมเหนื่อย”หล่อนสะอึกอึ้งไปชั่วขณะกับเวลาห่างเหินของเอกกวี“ฉันก็แค่จะพูดเรื่องงานแต่งงานลวงโลกของพวกเราน่ะ”“ยังไงครับ”“ฉันจะไปอธิบายให้คุณพ่อฟัง ว่าความจริงมันเป็นยังไง นายจะได้ไม่ต้องฝืนใจแต่งงานกับฉัน”“มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้วล่ะครับ ตอนนี้คุณพ่อของคุณกลับไปกรุงเทพฯ แล้ว และผมเดาได้เลยว่าท่านได้โทรไปติดต่อกับร้านเวดดิ่งเตรียมงานแต่งให้กับพวกเราแล้ว”รอยยิ้มเครียดๆ และเย็นชาของเอกกวีทำให้หล่อนปวดใจ แต่ก็พยายามจะซ่อนเอาไว้“ยังไงก็ยกเลิกได้อยู่แล้ว”“คุณอย่าเอาแต่ใจนักเลย ฟ้าลดา”หล่อนกำลังจะอ้าปากโต้แย้ง แต่เขาชิงพูดขึ้นตัดหน้าเสียก่อน“ถ้าคุณจะยกเลิก หรืออธิบายให้คุณลุงเข้าใจ คุณควรจะทำก่อนหน้านี้ จริงไหม แต่คุณไม่ทำ คุณปล่อยให้คุณพ่อของคุณเข้าใจไปไกล ดังนั้นมันไม่มีทางยุติวิวาห์กำมะลอของพวกเราได้แล้ว
ตอนที่ 57. ตอนอวสาน“ใครจะกล้าไปสารภาพรักกับคุณหนูขาวีนอย่างคุณกันล่ะ มีหวังถูกหัวเราะเยาะตายกันพอดี”หล่อนกับเขาสบตากัน และหล่อนก็ได้เห็นประกายความรักจากดวงตมคมกริบของเขาชัดเจน หัวใจของหล่อนฟูฟ่อง แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้“ถ้าฉันนิสัยไม่ดีขนาดนั้น ก็อย่ามายุ่งสิ ปล่อยฉันไปตามทางของฉัน”“ใครจะปล่อยเมียตัวเองไปได้ล่ะ ไม่มีวันเสียล่ะ ผมรักของผม”“แต่ฉันนิสัยไม่ดีนะ แถมยังชอบใส่จีสตริงด้วย”เขาหัวเราะร่วน ก้มลงจูบแก้มนวลอย่างแสนรัก“ใส่เฉพาะในห้องนอน ตอนอยู่กับผมบนเตียงน่ะไม่ว่าหรอก แต่ห้ามใส่ไปเดินอวดผู้ชายคนอื่น เพราะผมหึงคุณมาก เข้าใจไหม”หล่อนยังคงมึนงง และไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน“นาย... ไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม เรื่อง... ที่บอกว่ารักฉันน่ะ”ศีรษะทุยส่ายน้อยๆ ก่อนจะระบายยิ้มหวานฉ่ำให้กับหล่อน“เรื่องแบบนี้ใครเขาเอามาล้อเล่นหรือโกหกกันล่ะ ผมรักคุณจนแทบจะล้นออกมาจากอกอยู่แล้ว รักทั้งๆ ที่คิดเสมอว่าคุณเป็นผู้หญิงรักสนุก”“อีตาบ้า ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย”“ผมรู้ก็ตอนที่ได้เข้าไปในตัวของคุณแล้วนั่นแหละ” เขาอมยิ้ม มองลึกเข้ามาในดวงตาคู่งามของหล่อน “ผมรักคุณนะฟ้าลดา ยิ่งได้กอด ได้จูบ ผมก็ยิ
ตอนที่ 56.“ผมจะแต่งงานกับฟ้าครับ ผมรักเธอ”ปฐพีระบายยิ้มโล่งอกออกมา“พูดแบบนี้ พูดเสียงดังๆ เลยนะ เวลาอยู่ต่อหน้ายายฟ้าน่ะ”“แต่ผม... ไม่รู้เลยครับว่าเธอไปอยู่ที่ไหนตอนนี้”ปฐพีหัวเราะร่วน “โอ๊ย... การตามหาตัวยายฟ้าน่ะไม่ยากหรอก”“คุณลุงหมายความว่ายังไงครับ”“เดี๋ยวดูจากข้อมูลการใช้บัตรเครดิตก็รู้แล้วล่ะพ่อเอกว่ายายฟ้าไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน”เอกกวีได้ฟังคำพูดของปฐพีก็ระบายยิ้มออกมาอย่างโล่งอก“คุณหนูขา... เราจะไปช็อปปิ้งกันอีกแล้วเหรอคะ”แววที่เดินตามฟ้าลดาเข้ามาในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในจังหวัดภาคตะวันออกเอ่ยถามด้วยความวิตกกังวล“ใช่ ฉันเครียด ช็อปปิ้งแล้วมันทำให้รู้สึกดีขึ้น”“แต่ที่ห้องพักของเรามันแทบจะไม่มีที่เดินแล้วนะคะคุณหนู มีแต่ของที่ซื้อไว้เต็มห้องไปหมดเลย”“งั้นฉันจะซื้อวันนี้อีกวัน พรุ่งนี้จะไม่ซื้ออะไรแล้ว โอเคไหมแวว”“ค่ะคุณหนู”ฟ้าลดาเดินตรงหน้าไปในร้านเสื้อผ้ายี่ห้อดัง หยิบทุกชุดที่อยู่ตรงหน้าส่งให้แววถือ จนแววต้องรีบเตือนสติเพราะเกรงว่าคุณหนูของตัวเองจะไม่มีมือหิ้วกลับห้อง“คุณหนูขา พอเถอะค่ะ นี่ก็สิบกว่าชุดแล้วนะคะ”“ก็ได้”ฟ้าลดาแขวนชุดเดรสสีดำคืนที่เดิม ก่อนจะหันมาห
ตอนที่ 55.“ก็คุณหนูฟ้าลดาคนสวยไงครับ”“บ้า ฉันจะไปงอนนายทำไมกันล่ะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย อ๊ะ... อื้อ... อย่าขยับแบบนี้สิ คนบ้า อื้อ... อ๊า... อา...”หล่อนครวญครางเลยทีเดียวเมื่อคนที่นอนทับนิ่งๆ อยู่เคลื่อนไหวสะโพกเป็นวงกลม คลึงเค้นจนหล่อนเสียวสะท้าน“ก็ผมอยากจะยืนยันไงครับว่าเราสองคนเป็นอะไรกันแค่ไหน”หล่อนแก้มแดงก่ำ และก็อดตัดพ้อไปอย่างน้อยใจไม่ได้“ก็แค่เซ็กซ์เท่านั้นแหละ”“ถึงจะเป็นแค่เซ็กซ์ แต่มันก็ทำให้เราสองคนได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ผมว่าชีวีตคู่หากไม่มีเซ็กซ์เป็นส่วนประกอบก็คงจะจืดชืดมากเลยทีเดียว”“ไอ้คนบ้ากาม”“ผมบ้าคุณต่างหาก เมียจ๋า...”“นี่อย่ามาพูดแบบนี้นะ ออกไปจากตัวฉันเลย”“อย่าไล่ผัวสิครับ” เขาพูดเสียงอ่อนเสียงหวานและระดมพรมจูบหล่อนทั้งใบหน้า มือใหญ่ก็บีบเค้นเต้าอวบตลอดเวลา“นายรักฉันหรือเปล่า”ในที่สุดหล่อนก็ตัดสินใจถามออกมา และจ้องหน้าเขาอย่างรอคอยคำตอบเอกกวีระบายยิ้มอ่อนโยน มองลึกเข้าไปในดวงตาคู่งามของภรรยาคนสวย“ผมจะพิสูจน์ให้คุณดู ฟ้าลดา”แล้วเขาก็ก้มลงมาบดขยี้ปากอิ่มของหล่อน ปลุกเร้าให้หล่อนร้อนผ่าวและร้อนฉ่าพรักพร้อมต่อเกมสวาทของเขาอีกครั้งหล่อนอยากฟังคำตอบ
ตอนที่ 54. ฝ่ามือกางออกเค้นคลึงจนยอดถันแข็งชันเป็นไต นิ้วยาวถูไถจนเม็ดทรวงเคร่งครัด ก่อนจะส่งเข้าไปในอุ้งปาก ดูดอมมันอย่างเอร็ดลิ้น ทั้งกัดทั้งดูดทั้งเลียจนสาวน้อยกรีดร้องทรมานร่างอวบอัดส่ายระริก ดิ้นพล่านด้วยความเสียวกระสัน หยาดน้ำสวาทไหลซึมออกมาจนกลีบสาวเปียกชุ่ม ความร้อนฉ่าอัดแน่นอยู่เต็มซอกขา“อ๊า... อา... อ๊า...”หล่อนกรีดร้องด้วยความเสียวซ่านทรมาน ยิ่งยามที่เขาดูดเม็ดทรวงแรงๆ ตามด้วยการขบกัดด้วยแล้ว หล่อนก็ยิ่งแสนรัญจวน ร่างสาวลอยสูงขึ้นทุกขณะ“อ๊า... อา... เอก... เอกขา...”เขาคลายยอดถันออกจากปาก เลื่อนหน้าต่ำลงไปยังหน้าท้อง สองมือเลื่อนนำหน้าลงไปกระชากต้นขาอวบให้แยกกว้างออกจากกัน ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกันที่ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำลดต่ำลงไปอยู่ที่เนินสวาทพอดิบพอดีเสียงคำรามด้วยความพึงพอใจจากปากหยักสวยดังขึ้นไม่หยุด นิ้วยาวค่อยๆ แยกแย้มกลีบนางออก ดวงตาคมกริบจับจ้องมองสีสันความงดงามนั้นด้วยความตื่นตะลึง เขารู้สึกพรึงเพริดทุกครั้งที่ได้จับจ้องกับความอูมอวบของฟ้าลดา“สีสวยเหลือเกินฟ้าจ๋า...”หล่อนจิกเล็บลงกับศีรษะของเขา และกรีดร้องไม่หยุด เมื่อกลีบสาวถูกโจมตีด้วยปากด้วยลิ้น และนิ้วมื
ตอนที่ 53.“ไปเถอะแวว ฉันรับรองด้วยเกียรติของลูกผู้ชายว่าจะไม่ทำร้ายคุณหนูของแววให้ต้องเจ็บปวด ฉันจะพูดดีๆ กับคุณหนูของแววโอเคไหม”“ก็ได้ค่ะ แต่อย่าทำให้คุณหนูร้องไห้นะคะ”“รับรองครับ”แววเดินจากไปแล้ว เขาจึงหันมามองบานประตูไม้ตรงหน้า ยกมือขึ้นค้างอยู่กลางอากาศ ตั้งใจจะเคาะเรียก แต่ก็รู้ดีว่าเจ้าของห้องไม่มีทางยอมเปิดง่ายๆ แน่นอน ดังนั้นการไขกุญแจเข้าไปเลยจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดคนที่นอนกระสับกระส่ายอยู่บนเตียงรีบดีดตัวลุกขึ้นทันที เมื่อเห็นประตูห้องเปิดออกโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า แต่นั่นยังไม่น่าตกใจเท่ากับคนที่ปรากฏตัวขึ้นหลังบานประตูไม้“นาย...”หล่อนช็อกค้าง ตาเบิกกว้าง ปากเผยอจนน้ำลายไหลย้อยออกมาคนตัวโตระบายยิ้มอ่อนๆ ก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามาหา และดึงประตูให้ปิดสนิทลง พร้อมกับล็อกอย่างแน่นหนา“นี่ผัวนะไม่ใช่ผี ไม่ต้องทำหน้าตกใจแบบนั้นก็ได้ ฟ้าลดา”“นาย... มาได้ยังไง”“ขับรถมาครับ”“แล้ว... เข้ามาทำไม”เขาอมยิ้มน้อยๆ ก้าวเดินเข้ามาหา หญิงสาวตัวแข็งทื่อขยับไม่ได้“ก็เข้ามาหาเมียไงครับ”“ออกไปนะ ใครเป็นเมียนาย”เขามาหยุดยืนที่ขอบเตียง และมองหล่อนทั้งตัว มองด้วยสายตาเป็นเจ้าข้าวเจ้า
ตอนที่ 52.ฟ้าลดาจำรถของเอกกวีได้ ทันทีที่เห็นมันแล่นเข้ามาจอดที่หน้าคฤหาสน์ของตัวเองเท่านั้น หล่อนก็รีบโกยแน๊บขึ้นห้องนอนและล็อกประตูอย่างแน่นหนาเลยทีเดียว พร้อมกับกำชับแววไว้ ให้บอกว่าหล่อนไม่อยู่ไปบวชชีสามปีนั่นแหละถึงจะกลับมาแววรีบออกมาต้อนรับเอกกวีที่หน้าบ้านตามหน้าที่ ด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบายใจนัก เพราะไม่ชอบที่จะโกหกแต่ก็เลี่ยงไม่ได้“สวัสดีค่ะคุณเอก ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่คะ”เอกกวียิ้มตอบให้กับแวว“ไม่ได้มีลมอะไรหอบฉันมาหรอก ฉันตั้งใจมาที่นี่ด้วยตัวเองเลยแหละ”“เอ่อ ตั้งใจเลยเหรอคะ”“อืม”เอกกวีพยักหน้ารับ ก่อนจะชะเง้อคอมองเข้าไปภายในคฤหาสน์หลังงามเบื้องหน้า“คุณลุงอยู่ไหมครับ แวว”“อยู่ค่ะ เดี๋ยวเชิญคุณเอกเข้าไปนั่งดื่มน้ำเย็นๆ ในห้องรับแขกนะคะ แล้วแววจะไปเรียนคุณท่านให้ค่ะว่าคุณเอกมาขอพบ”“ขอบใจมาก” เอกกวีระบายยิ้ม“เชิญค่ะ”แววทำหน้าที่เชื้อเชิญแขกเข้าไปในบ้าน เอกกวีเดินตามไป แต่ก็อดที่จะเงยหน้าขึ้นมองชั้นบนของบ้านไม่ได้ และก็ได้เห็นเงาของใครบางคนแอบอยู่หลังม่านในห้องหนึ่ง เขาระบายยิ้มน้อยๆ และรีบก้าวตามแววไป“เชิญนั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวแววไปเรียนคุณท่านก่อนค่ะ”เอกกวีพยักหน้ารับ ท
ตอนที่ 51.“ผมไม่ได้กล่าวหาคุณเดือน แต่ผมกำลังพูดถึงความชั่วที่คุณทำลงไปกับฟ้าลดาต่างหาก”“เอก... ทำไมคุณพูดแบบนี้คะ เดือนจะไปทำอะไรคุณฟ้าลดาได้ นี่เอกจะต้องถูกเป่าหูมาแน่ๆ เอกใจร้าย เอกทำร้ายจิตใจของเดือน” เดือนเพ็ญบีบน้ำตาใหญ่โต และโวยวายลั่น“ลากมันเข้ามา”เอกกวีหันไปตะโกนบอกคนของตัวเองเสียงดังลั่น และไม่นานร่างสะบักสะบอมที่มีผ้าก็อตสีขาวปิดทั่วใบหน้าของนายศักดิ์กับนายย้งก็ถูกหิ้วปีกเข้ามาเดือนเพ็ญหน้าซีดเผือด และลืมตัวปฏิเสธออกมาทันควัน“เดือนไม่รู้จักพวกมันนะคะเอก”เอกกวียิ้มเยาะ มองเดือนเพ็ญอย่างเดือดดาล“ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะเดือน คุณร้อนตัวทำไม”“คือ...” เดือนเพ็ญแก้ตัวไม่ออก“พูดมาสินายศักดิ์ ว่าใครจ้างแกทำอะไร”“คุณ... คุณเดือนเพ็ญจ้างให้ผมทำร้ายคุณฟ้าลดาครับ”“ใช่ครับ คุณเดือนเพ็ญให้เงินพวกเรา และสั่งให้พวกเราทำครับนาย” ย้งยืนยันอีกเสียง“ไม่จริง! พวกแกโกหก พวกแกใส่ร้ายฉัน”“เดือน คุณเลิกแก้ตัวเถอะ หลักฐานมัดแน่นขนาดนี้ คุณไม่มีทางหนีความผิดของตัวเองรอดหรอก ยอมรับมาเถอะว่าทำชั่วอะไรลงไป” เอกกวีมองเพื่อนสนิทด้วยสายตาลุกเป็นไฟ“เอก... ไม่นะคะ อย่าเชื่อพวกมัน เดือนไม่ได้ทำ
ตอนที่ 50.“งั้นป้าเดินออกไปส่งที่รถนะ”“ค่ะ คุณป้า”หล่อนเดินมาหยุดที่รถกระบะสี่ประตูที่คนงานของเอกกวีติดเครื่องรออยู่“เดินทางปลอดภัยนะหนูฟ้า”“คุณป้าก็ดูแลตัวเองนะคะ”ฟ้าลดาสวมกอดอังกาบ น้ำตาริน ก่อนจะรีบถอยออกห่าง“ฟ้าไปนะคะ”“ไว้เจอกันที่กรุงเทพฯ จ๊ะ”คงไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้วล่ะฟ้าลดาบอกตัวเองเศร้าๆ ในอก แต่ภายในก็ต้องฝืนยิ้มให้กับอังกาบ“ลาก่อนค่ะคุณป้า”หล่อนกล่าวลาและก้าวขึ้นไปบนรถ หลังจากที่คนงานเอากระเป๋นเดินทางของหล่อนใส่รถเรียบร้อยแล้วรถกระบะแล่นห่างออกมาจากไร่ภูพนามากเท่าไหร่ หัวใจของหล่อนก็ยิ่งปวดร้าวทรมานมากเท่านั้น หล่อนหันไปมองด้านหลังตลอดเวลา มองด้วยความอาลัยอาวรณ์ หล่อนคงไม่มีโอกาสได้มาเหยียบที่นี่อีกแล้ว และก็คงไม่ได้พบเขาอีกน้ำตาของหล่อนร่วงหล่นออกมาเป็นสาย หล่อนไม่อาจจะซ่อนเร้นความเสียใจเอาไว้ได้อีก สองมือยกขึ้นปิดหน้าสะอื้นไห้ โดยไม่สนใจว่าคนงานที่ขับรถอยู่ข้างๆ จะมองด้วยความตกใจแค่ไหนเอกกวีกลับมาถึงบ้านอีกครั้งก็เกือบบ่ายสามโมงเย็นของวันเลยทีเดียว เขาก้าวเข้ามาภายในตัวบ้าน เจอมารดานั่งจิบช้าอยู่ที่ห้องโถง“อ้าว พ่อเอก ไปในเมืองมาเหรอ”“ครับคุณแม่ พอดีคนงานไม
ตอนที่ 49.“โอ๊ย... นายครับ ผมเจ็บครับ”“งั้นก็สารภาพเรื่องเมื่อวานออกมาให้หมด”“ผม... ผมไม่มีอะไรจะสารภาพครับ”“แน่ใจนะ” เอกกวีเค้นเสียงเดือดดาลออกมาจากไรฟัน“ครับ... ครับนาย”นายศักดิ์ก้มหน้าหลบตา ก่อนจะต้องร้องลั่น เมื่อถูกกำปั้นของเอกกวีกระแทกเข้ามาเต็มหน้า และไม่ใช่แค่หมัดเดียวเท่านั้น หลายสิบหมัดที่ชายหนุ่มระดมต่อยเข้ามาที่ใบหน้าของเขา และเมื่อเขาล้มลง คราวนี้ฝ่าเท้าของเอกกวีก็ทำหน้าที่แทนกำปั้นทันที ทั้งเตะทั้งกระทืบ จนเขาต้องร้องขอชีวิต“บอก... บอกแล้วครับ นาย... บอกแล้วครับ”ฝ่าเท้าของเอกกวีที่กำลังเงื้อจะเตะใส่ร่างที่นอนคลุกฝุ่นของศักดิ์ชะงัก ก่อนที่เขาจะก้มลงกระชากร่างชุ่มโชกเลือดขึ้นมาเผชิญหน้า“พูด!”“ผม... ผมจัดฉากขึ้นมาครับ”“ไอ้ระยำ!”“โอ๊ย... อย่าครับนายผมกลัวแล้ว”นายศักดิ์รีบยกมือขึ้นไหว้ ด้วยความหวาดกลัวที่สุดในชีวิต“ทำไมมึงทำแบบนี้ ไอ้ศักดิ์!”“ผม... ผมถูกจ้างมาครับ”คิ้วเข้มของเอกกวีเลิกสูง มองหน้านายศักดิ์ตาวาวโรจน์“ใคร?!”“คุณ... คุณเดือนเพ็ญครับนาย”“เดือนเพ็ญ...?”“ใช่ครับ เดือนเพ็ญเพื่อนของนายนั่นแหละครับ เธอจ้างผมกับไอ้ย้ง ให้ทำเรื่องแบบนี้กับคุณฟ้าลดา ผม