เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 33 เราห่างกันสักพักเถอะ
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-16 09:37:25บทที่เกี่ยวข้อง
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 34 ถ้าเฮียทำแบบเราบ้าง
“อธิบายมา ในรูปใช่เราจริงๆ ไหม” รูปที่เขาพึ่งได้มาจากคนรู้จักที่เป็นอาจารย์สอนในคณะของเต้าหู้เพราะเขาเองก็ข้องใจ ทำไมมหาลัยถึงได้ลงโทษแค่คนรักของเขาทั้งๆ ที่มีเพื่อนๆ เธอก็ไปด้วย และที่สำคัญมหาลัยส่งคนไปตามติดชีวิตนักศึกษาหรืออย่างไร ทำไมถึงรู้ได้ว่าเธอเข้าสถานบันเทิง และถ้ามันมีไอ้โรคจิตที่ไหนตามเธอจริงเขาก็จัดอัดให้น่วม แต่ว่าสิ่งที่เขาได้เห็นรูปถ่ายชายหญิงกำลังจูบกัน เพียงแค่เห็นเขาก็จำได้ว่าคนในรูปคือเต้าหู้แน่นอนและชุดที่เธอสวมใส่ในวันนั้นเขาเองเป็นคนฉีกมันทิ้งเองกับมือ เส้นสติของเขามันขาดผึงก่อนจะตามหาห้องเรียนของผู้ชายในรูปถ่ายนั้น “ใช่ในรูปนั้นคือหนูจริง แต่หนูกับพี่เขาไม่ได้จูบกันจริง เพื่อนพี่เขาแอบถ่ายแล้วส่งไปในแชทกลุ่มเพื่อน แต่มันดันหลุดออกมา” “เฮียต้องเชื่อใช่ไหม?” “มันเป็นแค่มุมกล้อง” “แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก ทำไมต้องให้เฮียรู้เอง ปิดบังเหรอ?” “ที่ไม่บอกเพราะหนูกลัวเฮียจะไปทำร้ายเขา แบบที่ทำวันนี้ไง” “เป็นห่วงมันเหลือเกินนะ ถ้าไม่ได้จูบจริงแล้วมีเหตุผลอะไรที่ต้องไปจูบเล่นๆ
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 35 ขอโทษ
ขณะที่ริมฝีปากของเฉินกำลังจะแตะกับริมฝีปากของเด็กที่ร้านเขาก็ได้สอดนิ้วโป้งมาคั่นกลางเอาไว้ทำให้ดูเหมือนริมฝีปากเราทั้งสองแตะกันจริง แน่นอนเพราะเขาไม่จูบใครที่ทำแบบนี้เพียงเพื่ออยากให้อีกคนได้เข้าใจความรู้สึกของเขา เขาไม่ได้ต้องการเอาชนะ หรือทำเพื่อความสะใจเพียงแค่อยากให้อีกฝ่ายเห็นใจกันบ้างเท่านั้นพอ เสียงปิดประตูห้องดังขึ้นทำเอาทุกคนไม่ทันได้สังเกตเพราะมัวแต่จ้องกับการกระทำของเฉิน รวมถึงฟีนิกซ์ด้วยพวกเขารู้ดีถึงจะผ่านผู้หญิงมามากมายแต่ก็ไม่ได้ได้จูบใครไปทั่ว เต้าหู้ได้หายออกไปจากห้อง ทำให้เฉินต้องรีบวิ่งตามออกไป หญิงสาวก้าวเท้าเร็วจนเขาต้องวิ่งตามจนคว้าแขนให้เธอหยุดนิ่ง ท่ามกลางโถงทางเดินภายในร้านที่ไม่มีใครผ่านไปมา “บอกแล้วไงว่าอย่าออกมาคนเดียวมันอันตราย” เขาพูดใส่เธอทันทีเมื่อจับแขนของเธอได้ หญิงสาวหันกลับมามองคนที่เธอไม่อยากจะคุยด้วยมากที่สุดในตอนนี้ ดวงตาที่เจือไปด้วยม่านน้ำสีใสมันสั่นเครือ ถ้าเขาไม่ปล่อยหรือได้พูดอะไรมากกว่านี้เธอคงจะทนเก็บน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่และร้องไห้ออกมาจนไม่อาย ภาพตรงหน้าเมื่อครู่ทำเธอรู้สึกราวกับว่าสายฟ้าได้ผ่
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 36 แรด
"วันนี้มีนักศึกษาใหม่เข้ามาเรียนกับเราอีกสองคนนะคะ ยังไงก็ฝากดูแลเพื่อนใหม่ด้วยนะคะ" อาจารย์ประจำวิชาบัญชีได้แนะนำนักเรียนใหม่ที่หน้าตาคุ้นๆ ให้กับนักศึกษาในชั้นเรียนให้รู้จัก “สวัสดีครับผมจ๊อดครับ อายุ 18 ปีครับ” “ส่วนผมแจ๊ดครับ อายุ 18 เหมือนกันครับ” หลังจากทุกคนเห็นนักศึกษาใหม่แนะนำตัวก็มีเสียงกระซิบกระซาบกันมากมาย เนื่องจากตอนนี้เป็นช่วงใกล้สอบปลายภาคแล้ว แต่กลับเข้ามาเรียนกลางคัน แถมดูท่าจะอายุไม่ใช่สิบแปดจริงๆ เพราะหน้าตาพวกพี่แกก็นำอายุไปพอสมควร ถึงอายุอ่อนกว่าเฉินหนึ่งถึงสองปี แต่คงเพราะทำงานหนักและไม่ค่อยได้ดูแลตัวเอง เลยทำให้คอลลาเจนในผิวเริ่มเสื่อมสภาพ สงสัยวันหลังต้องบอกเฮียให้พวกพี่ๆ เขาได้ทำสปาดูแลผิวกันบ้างแล้ว หลายๆ คนต่างลือกันไปว่า สองคนนี้น่าจะเป็นพวกเด็กเส้นมาเข้าเรียนเพื่อที่จะเอาวุฒิการศึกษาเฉยๆ ขณะที่ทุกคนสอบแย่งที่นั่งกันแทบตายกว่าจะได้เข้ามานั่งเรียน แต่พอเฉินไปคุยกับทางมหาลัยแป๊บเดียวสองคนนี้ก็มีรายชื่อเป็นนักศึกษาเลยทันที เต้าหู้นั้นรู้อยู่แล้วว่าทำไมจ๊อดกับแจ๊ดถึงได้มาเป็นนักศึกษาใหม่ในชั้นปีของเธอ คงต้องย้อน
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 37 ผมอยากแต่งงานกับเต้าหู้
ไม่นานวันหยุดสุดสัปดาห์ก็มาถึง เฉินพาเต้าหู้มาที่รัตนันท์พาเลท โรงแรมที่อยู่ในเครือของครอบครัวทิศเหนือเพื่อนของเขาเอง โซนด้านบนของโรงแรมเปิดเป็นภัตตาคารอาหาร มีทั้งอาหารหลากหลายเชื้อชาติ เฉินได้ทำการจองภัตตาคารอาหารจีนไว้และเป็นห้องส่วนตัวทั้งสองคนเข้ามานั่งรอพ่อกับแม่ของเขาที่บอกว่าตอนนี้มาถึงสนามบินแล้ว คนตัวเล็กนั่งกุมมือที่แสนเย็นเฉียบของตัวเองเอาไว้ รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เจอพ่อกับแม่ของเฉินเป็นครั้งแรกเลยรู้สึกประหม่า และไม่แน่ใจว่าชุดที่เธอเลือกใส่มาวันนี้จะโอเคไหม เธอเลือกใส่ เดรสแขนยาวสีชมพูหวานๆ พร้อมแต่งหน้าอ่อนๆ ดูเรียบร้อยน่ารัก “หนูดูโอเคแล้วใช่ไหมคะ” มืออุ่นยื่นมากุมมือเธอเอาไว้พร้อมพูดให้เธอรู้สึกผ่อนคลายลง “ไม่ต้องกังวลนะ เต้าหู้ของเฮียสวยอยู่แล้ว ใส่อะไรก็สวยไปหมดทั้งนั้น บางทีที่เสื้อผ้ามันดูสวยอาจเป็นเพราะเต้าหู้เป็นคนใส่ก็ได้” "ปากหวานอะ" "ปากหวานกับเมียคนเดียวอะครับ" “ไม่ต้องเกร็งนะ ป๊ากับม้าเฮียใจดีมาก เขาจะต้องรักเต้าหู้เหมือนที่เฮียรักแน่นอน” รอยยิ้มของเขาทำเอาเธอรู
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 38 กลับบ้านหนองนาน้อย
“สอบเสร็จสักที!!!” ส้มลิ้มผู้เก็บกฎมาทั้งสัปดาห์ เพราะเอาแต่อ่านหนังสือทำความเข้าใจในบทเรียนมากกว่าใครเพื่อน แต่สุดท้ายการสอบก็ผ่านไปได้ด้วยดี กว่าผลสอบจะออกก็อีกสองสัปดาห์ ระหว่างนี้ก็ของพักกายพักใจให้หายเหนื่อยเสียหน่อย “ปิดเทอมนี้พวกแกกลับบ้านหรือเปล่า” “ไปสิ ฉันต้องช่วยพ่อขายหมูที่ตลาด" จีจี้ตอบ “ส่วนฉัน คงไปอยู่ที่ค่ายกับพ่อ เห็นว่ามีเด็กใหม่มาจะไปช่วยฝึก แล้วแกล่ะ” ส้มลิ้มย้อนถามเต้าหู้ แต่คำถามนั้นทำเอาเธอรู้สึกหวิวๆ ที่หน้าอก ที่เพื่อนๆ มีพ่อกับแม่ให้กลับไปหา แต่ตัวเธอเองตอนนี้ไม่รู้จะกลับบ้านไปหาใคร เพราะไม่มีใครรออยู่ตรงนั้นอีกแล้ว “คงจะอยู่ที่นี่ล่ะมั้ง ไม่รู้เหมือนกันว่าจะกลับไปหาใคร” ดวงตากลมสุกใสดูหมองลงไปครู่หนึ่ง ทำให้เพื่อนทั้งสองคนที่รับรู้ถึงความกังวลนั้นต้องรีบพูดให้เพื่อนรู้สึกสบายใจมากขึ้น “แกก็อยู่กับเฮียเฉินที่นี่ไง เดี๋ยวฉันจะเอาส้มลิ้มฝีมือแม่ฉันมาฝาก” “ใช่ๆ ฉันก็จะเอาแหนมหมูใส่หนังเยอะๆ ของที่ร้านมาให้แกด้วยเหมือนกัน” “ขอบใจพวกแกมากนะ” “ฉันไม่อยากให้แกเศร้านะ ถึงไ
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 39 เฮียเลือกเมียไม่ผิดจริงๆ
เต้าหู้และเฉินนั่งอยู่ในโบสถ์และกำลังเข้าร่วมพิธีแต่งงานของเพื่อนสนิทของเฉิน อย่าง อากิระและคนรักของเขาอย่างริบบิ้น โดยที่มีเด็กตัวน้อยยืนอยู่บนแท่นพิธีร่วมกับทั้งคู่ เด็กคนนั้นคือเรียวตะลูกชายของพวกเขาทั้งสองนั่นเอง คู่บ่าวสาวต่างปฏิญาณสาบานตนว่าจะรักและดูแลซึ่งกันและกันจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ในตอนเย็นก็มีพิธีฉลองมงคลสมรส จัดขึ้นที่คฤหาสน์ของอากิระ หลังลงจากรถหรูเฉินยกแขนข้างหนึ่งขึ้นเป็นการบอกให้คนตัวเล็กที่ยืนข้างกันเดินคล้องเข้าไปในงานคืนนี้ พอเข้ามาหญิงสาวมองไปรอบๆ ตะลึงในความใหญ่โตและสวยงามของคฤหาสน์สไตล์ยุโรปแห่งนี้ตกแต่งราวกับหลุดออกมาจากยุคกลาง ก่อนที่เฉินจะพาเธอเดินไปทักทายเพื่อนสนิทที่อยู่ในงานเลี้ยงอย่างคู่บ่าวสาว “ยินดีกับมึงด้วยนะเพื่อน” “เออ ขอบใจ” “เรียวตะหลานกู ไปไหนแล้วล่ะ” มองหาลูกชายของเพื่อที่ตอนนี้ไม่เห็นมาวิ่งเล่นในงาน “เล่นทั้งวันคงเหนื่อยก็เลยงอแง กูให้พี่เลี้ยงพาขึ้นไปนอนแล้ว” “เออจริงสิ ไอ้พี่อี้ใส่ซองมาให้ แล้วก็ฝากบอกยินดีกับริบบิ้นด้วย แล้วก็ฝากความคิดถึงเรียวตะ” เฉินหยิบซองด้
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 40 เพราะหนูเป็นของเฮียไงคะ
ตอนนี้ก็ถึงเวลาเปิดเทอมแล้ว ส้มลิ้มและจีจี้มาด้วยหน้าตาที่สดใสเพราะได้กลับบ้านไปพักผ่อนอย่างเต็มที่ แต่ดูเหมือนเปิดเทอมใหม่แล้ว อะไรบางอย่างก็ดูจะเปลี่ยนไป อย่างเช่นพลอยที่ปกติแล้วเธอจะมักจะใส่เสื้อผ้า ชุดนักศึกษาที่ดูเรียบร้อยและมิดชิดปิดไปแทบทุกสัดส่วน สวมแว่นตาหนา รวบผม ใบหน้าก็ไร้ซึ่งเครื่องสำอางแต่แต้ม แต่เวลาเปลี่ยนคนเราก็เปลี่ยนอย่างที่เขาว่า เวลามีความรักอะไรมันก็ดูสวยงามไปหมด พอถอดแว่นตาแต่งตัวให้ดูเข้ากับรูปร่างตัวเอง และแต่งหน้าเพิ่มเพียงนิดหน่อย ก็ทำให้เธอดูโดดเด่นขึ้นมามากเลยทีเดียวอย่างกับเป็นคนละคน “ไม่บอกจริงๆ เหรอว่าแฟนแกเป็นใครน่ะพลอย” ส้มลิ้มที่อยากรู้อยากเห็นกว่าใครอดใจไม่ได้ที่จะต้องถาม “ยังบอกไม่ได้ตอนนี้น่ะ” พลอยหลุบใบหน้าแดงที่กำลังเขินอายลงไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่ก็รู้สึกว่าพลอยดูสดใสขึ้น “งั้นแก๊งเราก็เหลือคนโสดแค่ฉันกับแกแล้วสิส้มลิ้ม” จีจี้พูดพลางแกล้งทำหน้าเศร้าโผเข้ากอดส้มลิ้ม เพื่อนสาวที่ยังไม่มีแฟนอีกคน “ฉันน่ะโสดจริงแถมไม่เคยมีแฟนด้วย ส่วนของแกน่ะโสดไม่จริงค่ะ เดี๋ยวคบเดี๋ยวเลิกอยู่นั่
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 41 อย่าให้น้อยหน้าคนอื่น
ในช่วงกิจกรรมกีฬาของมหาลัย แน่นอนว่านักศึกษาปีที่หนึ่งของแต่ละคณะก็จะต้องมีการฝึกซ้อมเชียร์และกีฬากันอย่างหนัก แน่นอนแหละว่าคนสวยๆ แบบพวกเธอต้องได้รับหน้าที่แปลอักษรและนั่งร้องเพลงเชียร์อยู่บนอัฒจันทร์อยู่แล้ว “เดี๋ยวให้พักก่อนสามสิบนาทีนะครับน้องๆ อีกครึ่งชั่วโมงกลับมาประจำที่นะครับ พี่จะซ้อมเต็มอีกสักสองถึงสามรอบ หรือจนกว่าพวกเราจะคล่อง” รุ่นพี่ปีสี่ที่ทำหน้าที่คุมการซ้อมบอกให้พวกปีหนึ่งไปพัก แต่ตอนนี้อากาศร้อนมากทำให้แต่ละคนก็บ่นออกมาไม่เว้นแม้แต่พวกของแก๊งนางฟ้าเอง “ร้อนมาก ใครก็ได้เอาน้ำไปราดดวงอาทิตย์หน่อยซิ” เต้าหู้บ่น เพราะอัฒจันทร์ของคณะเธอดันหันหน้าไปทางทิศตะวันตก ก็เลยรับแสงแดดยามบ่ายกันอย่างเต็มที่ อย่างไม่ต้องการ กันแดดที่โบกมาอย่างหนาไม่รู้ว่าจะเอาอยู่ได้มากขนาดไหนรู้สึกว่าผิวคล้ำขึ้นเล็กน้อยหลังจบงานนี้คงต้องบำรุงกันยาวๆ “หิวน้ำจะตายอยู่ละ สต๊าฟอยู่ไหนกันหมดปกติต้องเอาน้ำมาแจกแล้วนะ” อยู่จี้ที่ใช้หมวกฟางพัดวีให้ตัวเองบ่นด้วยความเหนื่อย เพราะเธอต้องซ้อมกันในช่วงวันเสาร์อาทิตย์ วันปกติก็เรียนแทบไม่ได้พักตอนเย็นของทุกวันและวันหยุดก็ต้องซ
บทล่าสุด
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 47 ตอนจบ
หลังจากเหตุการณ์นั้นตำรวจก็จับตัวของภีมไปรับโทษตามกฎหมาย และยังค้นพบหลักฐานที่ภีมและพ่อร่วมกันทำความผิด ปิดบัง อำพรางมาตลอดหลายปีอีกมากมาย ภาพที่เห็นว่าภีมนั้นเป็นสุภาพบุรุษไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนไหน หรือไม่เคยมีข่าวเสียหายเป็นเพราะว่าภีมมักจะอัดคลิปที่ตนมีอะไรกับผู้หญิงที่คบกันอยู่เอาไว้สำหรับข่มขู่หากพวกเธอคิดจะเปิดโปงเรื่องของเขาและเธอ จึงไม่มีใครกล้าปริปากเอาเรื่องความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไปแพร่งพรายให้ใครรู้ หากคนไหนที่ยังรั้นและไม่ยอมทำตามก็จะถูกภีมและพ่อจัดการปิดปากพวกเธอ แถมภีมก็มีรสนิยมที่ชอบถ่ายคลิปเอาไว้เวลาที่ทรมานเหยื่อนั่นจึงเป็นหลักฐานชั้นดีที่ทำให้ภีมจะได้รับโทษสถานหนัก เต้าหู้นั่งรอเฉินอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัด ไม่นานเขาก็ถูกนำตัวออกมาเข้าไปพักฟื้นที่ห้องพักผู้ป่วย พอหมอบอกว่าเขาพ้นขีดอันตรายแล้วเธอจึงโล่งใจและปล่อยให้เขาพักผ่อนเต็มที่ เธอจึงมีเวลาก็ไปดูอาการของเพื่อนอย่างพลอย พอไปถึงก็ได้ยินเสียงดังโวยวายดังมาจากข้างในห้อง “อีลูกไม่รักดี ฉันส่งแกมาเรียน ทำไมแกไม่เรียน ฉันทำงานเหนื่อยแทบตายหาเงินมาให้แกทำตัวเหลวไหลแบบนี้เหรอ พลอยแก
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 46 เอาคืน
ขณะที่ใจจะอยากยอมแพ้ แต่พอภีมจะขึ้นมาคร่อมตัวเธอบนโซฟา สองเท้าที่ไม่ได้ถูกมัดก็กระแทกแรงๆ ไปที่หน้าอกภีมจนเขาหงายหลังลงไปกับพื้น “อีเหี้ยเอ๊ย” เขาสบถคำออกมาเพราะแรงถีบที่รุนแรงจนจุก เธอพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล เพราะมือที่ถูกมัดไว้ด้านหลังทำให้ขยับตัวยาก พอนั่งได้และเท้าแตะพื้นก็พยายามลุกขึ้นวิ่งหลบและคิดหาทางวิ่งไปทางประตูห้องเพื่อที่จะหนีเอาตัว “พวกมึงยืนโง่กันอยู่ทำไม ไปจับตัวมันสิวะ” ภีมเอ่ยด่าลูกน้องที่มัวแต่มองไม่ทำอะไร ลูกน้องของภีมก็วิ่งเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลัง ห้องมันไม่ได้กว้างพอที่จะให้เธอวิ่งไปมาได้มากนัก หนีได้ไม่นานสุดท้ายก็มาอยู่ที่มุมห้อง ภีมที่โมโหจึงเดินปรี่เข้ามาหา มือใหญ่คว้าใบหน้าของเธอจับบีบแก้มทั้งสองข้าอย่างแรง และใช้นิ้วกดลงที่แผลบนพวงแก้มที่เขาเป็นคนทำเธอทั้งเจ็บและแสบ “กูหมดความอดทนกับมึงแล้วนะ ชอบความรุนแรงใช่ไหมงั้นก็โดนพร้อมกันหลายๆ อันมึงน่าจะชอบ” ก่อนจะหันหน้าไปทางลูกน้อง “จับมัน แล้วถอดเสื้อผ้ามันให้หมด เสื้อผ้าพวกมึงด้วย” ไอ้พวกลูกน้องผุ้ชายได้ยินคำสั่งก็ร
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 45 กับดัก
“วันนี้พลอยก็ไม่มาอีกแล้วนะ” เต้าหู้บ่นกับเพื่อนสาวสองคนเช่นเคยที่เพื่อนอย่างพลอยหายไปและไม่สามารถติดต่อได้จนน่าเป็นห่วง “โทรหาติดไหม” “ไม่เลยตั้งแต่ที่เจอเมื่อวานก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก” “พวกเราจะทำยังไงดีล่ะ ตอนนี้แชทฉันหนักขวามากเลย พลอยไม่อ่านไม่ตอบเลย” "ยังไงวันนี้เราก็ต้องไปหาพลอยอีก" "โอเคไปกันเลยไหม" ระหว่างที่กำลังตกลงว่าจะไปหาพลอย เต้าหู้ก็สังเกตเห็นว่าภีมกำลังเดินสวนกับพวกเธอไป ใจจริงเธออยากจะเอ่ยถามเกี่ยวกับเรื่องของพลอยแต่ก็เห็นว่าเขาเดินไปไกลแล้ว อีกอย่างตอนนี้เฉินก็มารับเธอเสียก่อนทำให้เธอพลาดที่จะได้เข้าไปถามเขา เธอมองภีมเดินไปจนสุดลูกตา ทำให้เฉินต้องมองตามไปบ้างพอเห็นว่าเป็นภีมเขาก็รู้สึกไม่สบายใจ “มีอะไรเหรอ” “เปล่าค่ะ เฮียเฉิน เดี๋ยวแวะไปที่คอนโดเพื่อนหนูแป๊บหนึ่งได้ไหม“ “ได้สิ แล้ววันนี้ไม่มีสอนพิเศษเหรอ” “วันนี้หนูลาค่ะ หนูเป็นห่วงพลอยช่วงนี้พลอยแปลกไป” ไม่นานเธอก็มาถึงที่คอนโดของพลอย และแน่นอนว่าทางรปภ.คอนโดของพลอยก็ยังยืนกรานไม่ให้ค
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 44 กลัว
“เฮีย เฮีย” เต้าหู้ตะโกนเรียกเขาพร้อมน้ำตา ขณะที่มือเล็กๆนั้นก็เขย่าไปที่ตัวเขาอย่างแรงไม่หยุด เธอเงยหน้าขึ้นมอง จ๊อดกับแจ๊ดที่ได้แต่ยืนนิ่งไม่ทำอะไร “พี่จ๊อดพี่แจ๊ด เรียกรถพยาบาลเร็ว” ลูกน้องคนสนิทมองหน้ากันแต่ก็ไม่มีใครหยิบมือถือหรือมีท่าที่เป็นเดือดเป็นร้อนกันสักคน “พี่จ๊อดพี่แจ๊ดเร็วสิ เฮียเฉินจะตายแล้วเนี่ย” เธอทั้งห่วงเขา และพาลโมโหที่จ๊อดแจ๊ดดูจะไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรแม้แต่น้อยทั้งๆที่เห็นลูกพี่ตัวเองนอนสลบเหมือดไปต่อหน้าต่อตา ฝ่ามือเล็กที่วางบนอกแกร่งรู้สึกได้ถึงแรงกระเพื่อมถี่ๆ ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆตามออกมาทำให้เธอต้องรีบกลับไปมองคนที่สภาพปางตายบนตักของเธอว่าเกิดอะไรขึ้น ดวงตาคมที่ปิดลงเมื่อครู่ตอนนี้ได้มองมาที่เธอพร้อมใบหน้าที่เจือรอยยิ้มอันแสนเจ้าเล่ห์ เต้าหู้พอรู้ว่าโดนแกล้งถึงกับกัดฟันกรอดด้วยความโมโห “เฮียเฉิน!” จากมือที่ใช้เขย่าตัวเขาเพื่อเรียกสติ ตอนนี้กลับกำแน่น และทุบไปอย่างแรงบนอกแกร่งนั้นจนคนที่โดนถึงกับจุกเพราะเธอใส่มาเกือบเต็มแรง “โอ๊ย ตีเฮียทำไม เฮียเจ็บอยู่นะ” “แล้ว
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 43 ไม่มีหรือว่าเราไม่รู้กันแน่
หลายวันมานี้พลอยหยุดเรียนไปด้วยเหตุผลที่ว่าเธอนั้นไม่สบาย แถมในแชทกลุ่มเธอก็ไม่มีความเคลื่อนไหว ส่งข้อความหาเพื่อนก็ตอบกลับเพียงสั้นๆ แล้วก็หายไป โทรหาน้ำเสียงก็ไม่ค่อยสู้ดีนัก เต้าหู้กับเพื่อนอีกสองคนเลยอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ “แกสองคนได้คุยกับพลอยบ้างปะ” เต้าหู้ที่เป็นกังวลเอ่ยถามกับเพื่อนทั้งสองขณะที่กำลังนั่งรอเข้าเรียนในช่วงเช้า “ไม่นะ ไม่ได้คุยอะไรกันเลย เป็นห่วงอยู่เหมือนกัน” ส้มลิ้มตอบ “ฉันก็รู้สึกเป็นห่วงพลอยอะ ไม่รู้ว่าป่วยเป็นอะไรกันแน่” สีหน้าเต้าหู้เป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด พลอยไม่ใช่คนที่จะโดดเรียนหรือหนีหายไปและโกหกว่าป่วยแน่นอน ตอนนี้เธอคงจะป่วยจริงๆ จนถึงขั้นมาเรียนไม่ไหว จีจี้ที่นั่งฟังอยู่เลยออกความเห็น “งั้นเราลองถามพลอยดีไหมว่าตอนนี้อยู่ไหน หลังเลิกเรียนแล้วไปเยี่ยมพลอยกัน” ระหว่างที่กำลังจะกดโทรหาอยู่นั้น พวกเธอก็ได้เห็นพลอยก็กลับมาเรียนแต่พลอยกลับไม่เดินมาหาพวกเธอ แต่กลับรีบเดินเข้าห้องเรียนไปแถมยังไม่มานั่งรวมกับพวกเธออีกต่างหาก ไม่รู้ว่าพลอยมีปัญหาอะไรไหม พอจะถามพลอยก็ปลีกตัวไม่สุงสิงกับใครนั่นยิ่งทำให้น่าเป็นห่วงมา
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 42 เรากำลังจะมีลูกกัน
วันกีฬามหาวิทยาลัย นักศึกษาแต่ละคนก็ต้องวุ่นกับการทำหน้าที่ของตนเอง เต้าหู้ พลอย และจี้จี้ มีหน้าที่แปลกอักษร บนอัฒจันทร์พวกเธอต้องตื่นตั้งแต่ตีสามตีสี่เพื่อมาเตรียมความพร้อมก่อนงานจริงจะเริ่ม ส่วนส้มลิ้มก็มีแข่งชกมวยรอบชิงชนะเลิศอยู่ที่สนามและเธอจะมารับเหรียญในช่วงเย็น จนถึงเวลาพักทานข้าว รุ่นพี่ที่ดูแลได้นำอาหารและน้ำดื่มมาแจกให้กับพวกนักกีฬาและคนอื่นๆ ที่ทำกิจกรรม สามสาวก็มาหาที่ร่มๆ มานั่งทานข้าวและพักผ่อนก่อนจะกลับไปทำกิจกรรมต่อในช่วงบ่าย สามสาวเปิดกล่องข้าวออกมากำลังจะเริ่มทานด้วยความหิวและความเหนื่อย แต่พลอยกลับทำหน้าพะอืดพะอม และรีบปิดกล่องข้าวลงทันที “พลอยเป็นอะไร ไม่หิวเหรอ” “เรารู้สึกไม่ชอบกลิ่นหมูกระเทียมกล่องนี้เลย มันฉุน เราอยากอ้วก” พอพูดจบเธอก็รีบลุกจากที่นั่งเพื่อที่จะรีบไปอ้วกในห้องน้ำใกล้ๆ เต้าหู้กับจีจี้ด้วยความที่เป็นห่วงเพื่อน จึงวิ่งตามไปพอมาถึงก็เห็นว่าพลอยอยู่ข้างในนั้น เต้าหู้รีบช่วยลูบหลังเพื่อนให้ก่อนจะเอ่ยถาม “แกเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ” “ไม่รู้สิ แต่สองสามวันมานี้ฉันเวียนหัวมา
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 41 อย่าให้น้อยหน้าคนอื่น
ในช่วงกิจกรรมกีฬาของมหาลัย แน่นอนว่านักศึกษาปีที่หนึ่งของแต่ละคณะก็จะต้องมีการฝึกซ้อมเชียร์และกีฬากันอย่างหนัก แน่นอนแหละว่าคนสวยๆ แบบพวกเธอต้องได้รับหน้าที่แปลอักษรและนั่งร้องเพลงเชียร์อยู่บนอัฒจันทร์อยู่แล้ว “เดี๋ยวให้พักก่อนสามสิบนาทีนะครับน้องๆ อีกครึ่งชั่วโมงกลับมาประจำที่นะครับ พี่จะซ้อมเต็มอีกสักสองถึงสามรอบ หรือจนกว่าพวกเราจะคล่อง” รุ่นพี่ปีสี่ที่ทำหน้าที่คุมการซ้อมบอกให้พวกปีหนึ่งไปพัก แต่ตอนนี้อากาศร้อนมากทำให้แต่ละคนก็บ่นออกมาไม่เว้นแม้แต่พวกของแก๊งนางฟ้าเอง “ร้อนมาก ใครก็ได้เอาน้ำไปราดดวงอาทิตย์หน่อยซิ” เต้าหู้บ่น เพราะอัฒจันทร์ของคณะเธอดันหันหน้าไปทางทิศตะวันตก ก็เลยรับแสงแดดยามบ่ายกันอย่างเต็มที่ อย่างไม่ต้องการ กันแดดที่โบกมาอย่างหนาไม่รู้ว่าจะเอาอยู่ได้มากขนาดไหนรู้สึกว่าผิวคล้ำขึ้นเล็กน้อยหลังจบงานนี้คงต้องบำรุงกันยาวๆ “หิวน้ำจะตายอยู่ละ สต๊าฟอยู่ไหนกันหมดปกติต้องเอาน้ำมาแจกแล้วนะ” อยู่จี้ที่ใช้หมวกฟางพัดวีให้ตัวเองบ่นด้วยความเหนื่อย เพราะเธอต้องซ้อมกันในช่วงวันเสาร์อาทิตย์ วันปกติก็เรียนแทบไม่ได้พักตอนเย็นของทุกวันและวันหยุดก็ต้องซ
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 40 เพราะหนูเป็นของเฮียไงคะ
ตอนนี้ก็ถึงเวลาเปิดเทอมแล้ว ส้มลิ้มและจีจี้มาด้วยหน้าตาที่สดใสเพราะได้กลับบ้านไปพักผ่อนอย่างเต็มที่ แต่ดูเหมือนเปิดเทอมใหม่แล้ว อะไรบางอย่างก็ดูจะเปลี่ยนไป อย่างเช่นพลอยที่ปกติแล้วเธอจะมักจะใส่เสื้อผ้า ชุดนักศึกษาที่ดูเรียบร้อยและมิดชิดปิดไปแทบทุกสัดส่วน สวมแว่นตาหนา รวบผม ใบหน้าก็ไร้ซึ่งเครื่องสำอางแต่แต้ม แต่เวลาเปลี่ยนคนเราก็เปลี่ยนอย่างที่เขาว่า เวลามีความรักอะไรมันก็ดูสวยงามไปหมด พอถอดแว่นตาแต่งตัวให้ดูเข้ากับรูปร่างตัวเอง และแต่งหน้าเพิ่มเพียงนิดหน่อย ก็ทำให้เธอดูโดดเด่นขึ้นมามากเลยทีเดียวอย่างกับเป็นคนละคน “ไม่บอกจริงๆ เหรอว่าแฟนแกเป็นใครน่ะพลอย” ส้มลิ้มที่อยากรู้อยากเห็นกว่าใครอดใจไม่ได้ที่จะต้องถาม “ยังบอกไม่ได้ตอนนี้น่ะ” พลอยหลุบใบหน้าแดงที่กำลังเขินอายลงไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่ก็รู้สึกว่าพลอยดูสดใสขึ้น “งั้นแก๊งเราก็เหลือคนโสดแค่ฉันกับแกแล้วสิส้มลิ้ม” จีจี้พูดพลางแกล้งทำหน้าเศร้าโผเข้ากอดส้มลิ้ม เพื่อนสาวที่ยังไม่มีแฟนอีกคน “ฉันน่ะโสดจริงแถมไม่เคยมีแฟนด้วย ส่วนของแกน่ะโสดไม่จริงค่ะ เดี๋ยวคบเดี๋ยวเลิกอยู่นั่
ไม่ควร(เสี่ยง)รัก มาเฟียเจ้าหนี้ ตอนที่ 39 เฮียเลือกเมียไม่ผิดจริงๆ
เต้าหู้และเฉินนั่งอยู่ในโบสถ์และกำลังเข้าร่วมพิธีแต่งงานของเพื่อนสนิทของเฉิน อย่าง อากิระและคนรักของเขาอย่างริบบิ้น โดยที่มีเด็กตัวน้อยยืนอยู่บนแท่นพิธีร่วมกับทั้งคู่ เด็กคนนั้นคือเรียวตะลูกชายของพวกเขาทั้งสองนั่นเอง คู่บ่าวสาวต่างปฏิญาณสาบานตนว่าจะรักและดูแลซึ่งกันและกันจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ในตอนเย็นก็มีพิธีฉลองมงคลสมรส จัดขึ้นที่คฤหาสน์ของอากิระ หลังลงจากรถหรูเฉินยกแขนข้างหนึ่งขึ้นเป็นการบอกให้คนตัวเล็กที่ยืนข้างกันเดินคล้องเข้าไปในงานคืนนี้ พอเข้ามาหญิงสาวมองไปรอบๆ ตะลึงในความใหญ่โตและสวยงามของคฤหาสน์สไตล์ยุโรปแห่งนี้ตกแต่งราวกับหลุดออกมาจากยุคกลาง ก่อนที่เฉินจะพาเธอเดินไปทักทายเพื่อนสนิทที่อยู่ในงานเลี้ยงอย่างคู่บ่าวสาว “ยินดีกับมึงด้วยนะเพื่อน” “เออ ขอบใจ” “เรียวตะหลานกู ไปไหนแล้วล่ะ” มองหาลูกชายของเพื่อที่ตอนนี้ไม่เห็นมาวิ่งเล่นในงาน “เล่นทั้งวันคงเหนื่อยก็เลยงอแง กูให้พี่เลี้ยงพาขึ้นไปนอนแล้ว” “เออจริงสิ ไอ้พี่อี้ใส่ซองมาให้ แล้วก็ฝากบอกยินดีกับริบบิ้นด้วย แล้วก็ฝากความคิดถึงเรียวตะ” เฉินหยิบซองด้
