8

EP8 - ไฟรัก บำเรอสวาท (บูม)

บูมเริ่มขบเม้มไปตามซอกคอขาวในขระที่อุ้มเธอนั่งคร่อมตักบนโซฟา กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายของไนเจลมันไม่เหมือนกับคนอื่น ซึ่งบูมค่อนข้างติดกลิ่นนี้อย่างบอกไม่ถูก

"พี่บูม..อื้ออ คิดถึงหนูเหรอ" ไนเจลเอ่ยเมื่อก้มมองบูมที่ดูดดึงเต้านมอวบของเธออย่างหิวโหย

"ใครบอกฉันคิดถึงเธอ"

"อ๊ะ! หนูแค่เดาอะ..เอา"

บูมเงยหน้ามองใบหน้าแดงระเรื่อของไนเจลก่อนกดยิ้มแล้วรั้งใบหน้าของเธอไปกดจูบทันทีก่้อนคลอดเคลียไปมา มือหนาบีบเคล้นสองเต้าอวบก่อนเสียงกระซิบจะดังขึ้นที่ข้างหูของเธอจนเธอถึงกับชะงักตัวชา

"ถ้าฉันคิดถึง ฉันต้องเป็นคนบอกเธอเอง ไม่ใช่เธอมาเดาแบบนี้"

"หนู...อื้อออ"

"ฉันคิดถึงเธอ"

"!!!!!!!!!!!"

คำๆนั้นทำเอาน้ำตาที่เพิ่งไหล แห้งเหือดไป ไนเจลจูบบูมกลับอย่างเร่าร้อน มือเรียวเริ่มปลดเสื้อของชายหนุ่มออกจนหมด ก่อนถอดมันออก

"เกิดอะไรขึ้น?" บูมเอ่ยพรางกดยิ้ม

"หนูจะเป็นนางบำเรอที่ทำให้พี่ติดใจที่สุด"

พูดจบเป็นไนเจลเองที่เริ่มบทสวาทกับบูมก่อน เธอผลักเขานอนลงก่อนจะเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าแล้วเคลื่อนตัวเปลือยเปล่าลงไปจนถึงมันกรตัวโตที่กำลังผงาดจนสุด เธอครอบครองมันเข้าปากได้เพียงครึ่งเดียวก่อนจะเคลื่อนเป็นจังหวะเกิดเสียงในลำคอ

อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก! เพียงแรงสาวปากไม่กี่ครั้ง บูมก็ซี๊ดในลำคอก่อนหยัดตัวขึ้นเล้กน้อยเพื่อมองการกระทำของไนเจลที่กำลังบำเรอรักให้กับลำท่อนของเขา ภาพตรงหน้าทำให้บูมพอใจไม่น้อย

"ซี๊ดด เธอเก่งขึ้นนะ"

"พี่เป็นคนสอนหนู"

พูดจบเมื่อรู้สึกว่าลำท่อนของชายหนุ่มกำลังขยายขึ้นๆลงๆหนักขึ้น ไนเจลพาตัวเองขึ้นคร่อมก่อนใช้มือจับลำท่อนหยาดเยิ้มนั่นเข้ารูสวาทของตัวเองทั้งที่ไร้เกาะป้องกัน ปกติบูมก็ไม่ค่อยใส่ถุงยางอนามัยอยู่แล้ว เป็นเธอเองที่กินยาคุมมาตลอด

"อึก! อื้อออออ จุก"

ไม่ว่าจะมีอะไรกันมานานแค่ไหน ไนเจลก็ยังคงจุกและไม่ชินกับขนาดของลำท่อนนี่สักที แรงบีบรัดทำเอาชายหนุ่มขบกรามจนแน่น เมื่อครอบครองลงไปจนมิดด้าม เธอเริ่มยันมือสองข้างลงอกแกร่ง ก่อนจะขย่มร่างกายของตัวเองขึ้นลง ยิ่งขย่ม ยิ่งเสียว ยิ่งเสียวมาก เธอก็ยิ่งขย่มแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

"พี่บูม อ๊ะ! อ๊ะ! เสียว อ๊างงงงงง"

ไนเจลขย่มจนบูมต้องจับสะโพกของเธอไว้เพื่อคุมจังหวะ วันนี้ไนเจลดูจะมีแรงสวาทรุนแรงกว่าทุกวัน ซึ่งเขาเองกลับชอบที่เธอเป็นแบบนี้ แรงขย่มของเธอกำลังจะพาเขาถึงฝั่งฝัน แต่เท่าที่รู้สึก ไนเจลสุขสมไปแล้วก่อนเขารอบนึงแน่ๆ

ครืด ครืด อาย โทรเข้า โทรศัพท์ของบูมสั่นเมื่อมีสายโทรเข้า เขาหันไปเห็นแล้วคว้ามันขึ้นก่อนกดตัดสายทิ้งก่อนที่ไเจลจะเห็นแล้วปิดเครื่องซะ ตอนนี้ไม่ควรมีอะไรมาขัดขวางทั้งนั้น

"ทำไมขย่มฉันแรงขนาดนี้" บูมเอ่ยถามเมื่อเสร็จศึกกาม

"หนูจะเป็นประจำเดือนมั้งค่ะ อารมณ์เลยรุนแรงไปหน่อย"

"ฟ่อดดด แต่งตัวเสร็จหรือยัง"

"พะ..พี่บูม"

"ฉันจะพาเธอออกไปกินข้าว เมื่อกี้เห็นกินแต่มาม่า" บูมเอ่ยพรางหอมแก้มไนเจลฟ่อดใหญ่

"จะเสร็จแล้วค่ะ"

บูมขับรถพาไนเจลออกมากินมื้อค่ำไม่ห่างคอนโดมากนัก มันเป็นร้านประจำที่ทั้งคู่ชอบมา และมาค่อนข้างบ่อยเวลาบูมมานอนที่คอนโดด้วย

"สั่งให้ด้วย" บูมเอ่ยก่อนนั่งลงกดเปิดเครื่องโทรศัพท์ที่ปิดไปก่อนหน้า โดยที่ไนเจลได้แต่อ่านเมนูแล้วสั่งทุกอย่างที่รู้ว่าชายหนุ่มชอบ ก่อนจะสังเกตุว่าบูมกดโทรศัพท์ไม่หยุด เขาคงมีงานต้องทำซินะ

ทางด้านบูมที่กดอ่านข้อความแล้วชะงักไปเล้กน้อน ก่อนจะค่อยๆเงยมองหน้าไนเจลที่นั่งอยู่ตรงข้าม เธอเองก็กำลังกดโทรศัพทื ในข้อความ อายส่งมาว่าไม่สบายเป็นไข้ อยากให้เขารีบไปหาแล้วพาไปหาหมอ คงเพราะเจตเรคและอากาศเปลี่ยน

แต่หากไปตอนนี้เท่ากับเขาจะต้องทิ้งไนเจลให้กินข้าวคนเดียวกลางคันอีกในขณะที่วันนี้เขาเพิ่งทิ้งให้เธอนั่งแท้กซี่กลับคอนโดทั้งที่บอกจะไปรับอีก

"มีอะไรเหรอคะพี่บูม...พี่มีงานใช่มั้ยค่ะ เดี๋ยวหนูนั่งกินข้าวคนเดียวก็ได้ค่ะ..."

"นั่งรอแปป เดี๋ยวฉันไปโทรศัพท์เดี๋ยวมา"

บูมลุกขึ้นไปยืนคุยโทรศัพท์ที่ด้านหน้าร้าน ไนเจลคอยมองตลอดเวลาเพราะคิดว่าบูมคงจะทิ้งเธอไว้แล้วออกไปแน่นอน

BOOM TALK

ผมเดินออกมาคุยโทรสัพท์ที่นอกร้าน ก่อนจะกดโทรหาลูกน้องคนสนิทที่รู้เรื่องตัวผมดีทุกเรื่อง

(ครับนาย)

(มึงไปที่โรงแรมxx อายไม่สบายอยู่ที่นั่น พาเลขากูไปด้วย บอกอายว่ากูให้มารับไปหาหมอ กูติดธุระ) บูม

(ถ้าคุณอายถาม จะให้ผมตอบว่านายติดธุระอะไรครับ)

(กูติดงานสำคัญ บอกแค่นี้อายไม่ถามเยอะหรอก)

(ครับนาย)

(แล้วเดี๋ยวไปจัดการของที่กูสั่งให้เรียบร้อย กูส่งรายละเอียดไปแล้ว)

(ครับนาย)

ผมวางสายก่อนเอาโทรศัพท์เก็บใส่กระเป๋ากางเกง เดินกลับเข้าไปด้านในร้าน เห็นไนเจลกำลังนั่งเอาหลอดเขี่ยแก้วน้ำด้วยสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก

"เป็นอะไร?"

"อ้าวพี่บูม หนูนึกว่าพี่ไปแล้วซะอีก..."

"บอกอยู่ว่าไปคุยโทรศัพท์เดี๋ยวกลับมา แล้วนี่นั่งหน้าไม่ดีนี่คิดว่าฉันกลับไปแล้ว?"

"ค่ะ..."

"เธอนี่ตลกชะมัด"

ผมโยกหัวไนเจลเล่นอย่างลืมตัวและไม่เคยทำมาก่อน และดูเธอเองจะตกใจเหมือนกันที่ผมทำแบบนั้น ไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟ ทุกอย่างที่ไนเจลสั่ง มันมีแต่ของโปรดผม โดยที่ไม่มีของโปรดเธอสักอย่าง

"ทำไมไม่สั่งที่ตัวเองชอบมากิน?" ผมเอ่ยถาม

"นี่ก็ชอบค่ะ"

"ปกติเธอชอบกินแกงจืดสาหร่ายไม่ใช่หรือไง ทำไมสั่งแกงจืดแบบนี้มา?"

"พี่รู้ด้วยเหรอค่ะว่าหนูชอบ"

".................."

"กินเถอะค่ะ หนูรู้ว่าพี่มีงาน กินเสร็จแล้วพี่จะได้ไปทำงาน หนูไม่อยากกวนเสลาพี่เยอะ"

END BOOM TALK

"ทำไมกินน้อย?"

"หนูเพิ่งกินมาม่ามานี่คะ เลยกินไม่ค่อยลง"

"หรือต้องให้ฉันป้อน?" บูมเอ่ย

"เอ่ออ..."

"อ้าปาก"

บูมตักอาหารก่อนป้อนให้เธอกลางร้านอาหารที่คนค่อนข้างเยอะ ไนเจลมองไปรอบๆด้วยความเขิน เมื่อบูมไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน เธอยอมอ้าปากกินอย่างว่าง่าย และนั่นไม่ใช่คำเดียว บูมป้อนเธออีกหลายคำจนจบมื้อค่ำ

"เป็นอะไร"

"สงสัยประจำเดือนจะมาค่ะ หนูปวดท้อง ดีนะใส่กันมาก่อนแล้ว" ไนเจลเอ่ยพรางกุมท้องตัวเองเบาๆขณะกำลังนั่งรถกลับคอนโด

"ไหวมั้ย"

"ไหวค่ะ มันปวดแบบนี้ประจำอยู่แล้วค่ะ หนูชินแล้ว"

เมื่อมาถึงคอนโด ดูไนเจลจะนอนคดตัวแปลกๆในขณะที่บูมนั่งอยู่หน้าจอคอม สายตาของชายหนุ่มก็หันไปเห็นท่านอนแปลกๆนั่น วันนี้บูมเลือกจะนอนค้างที่นี่ไม่ได้กลับคอนโดของตัวเอง

"คะพี่บูม......" ไนเจลที่ค่อยๆขยับตัวตามแรงจับของบูม เขานั่งอยู่ข้างเตียงก่อนจะค่อยเรียกมห้เธอตื่น

"ปวดท้องมากเหรอ"

"ค่ะ..."

ถามแค่นั้นบูมก็ห่มผ้าให้เธอนอนต่ออีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องลงไปที่มาร์ทด้านล่างซึ่งมีร้านขายยาเล็กๆอยู่ด้านใน เขาเอ่ยถามเภสัชในสิ่งที่ต้องการ เพราะชีวิตนี้ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน

"ผมอยากได้ยาแก้ปวดท้องประจำเดือนกับกระเป๋าหรือแผ่นเจลร้อนก็ได้ครับ พอมีมั้ยครับ" บูมเอ่ย

ไม่นานสิ่งที่ต้องการก้ได้กลับมาครบ เขาเดินกลับมาหาไนเจล ก่อนค่อยๆเรียกเธออีกครั้ง

"พี่บูม!!! ทำอะไรคะ"

"นอนนิ่งๆ ฉันลงไปซื้อแล้ว เขาไม่มีกระเป๋าน้ำร้อน แต่มีแบบแผ่นเจล ติดไว้เธอจะได้หายปวดท้อง"

บูมค่อยๆแกะแผ่นเจลติดลงบนหน้าท้องน้อยของไนเจลจนเธอถึงกับเขิลก่อนส่งยากับน้ำดื่มให้ จนไนเจลที่รับไปแบบงงๆเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำเป็น

"ขอบคุณค่ะ"