LOGINShare
บทที่ 9
Last Updated:
2024-11-19 16:30:35Related chapters
ไต่เต้า บทที่ 10
เรื่องราวในโลกนี้ มักไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้! คุณหยิ่นไม่ได้ไปธุระสามวันหรอกหรือ? ทำไมกลับมาเร็วจัง? นี่...คงไม่ใช่คุณหยิ่นมั้ง? แม้ในใจจะคิดเช่นนั้น แต่เมื่อเห็นท่าทางตื่นตระหนกของอาจารย์เจิน ผมก็ต้องรีบจัดการสถานการณ์... “ห้องลูกสาวคุณอยู่ไหน?” ผมถามพลางจัดการเสื้อผ้า “ห้องซ้ายชั้นบน!” อาจารย์เจินตอบพลางติดกระดุมเสื้อ ผมรีบขึ้นไปชั้นสอง เปิดประตูเข้าห้อง พร้อมกับได้ยินเสียงไขกุญแจที่ชั้นล่าง! พระเจ้า! เป็นคุณหยิ่นจริงๆ ด้วย! เขากลับมาแล้ว! ดูเหมือนคำพูดของเสี่ยวฝูจะเชื่อถือไม่ได้เลย! ในวินาทีที่ผมปิดประตูห้อง คนข้างนอกก็เข้าบ้านพอดี เสียงของคุณหยิ่นดังขึ้นจากห้องนั่งเล่นชั้นล่าง... ดูเหมือนคนที่อยู่ด้วยกันจะรู้จักกันดี อาจารย์เจินเห็นไฟรถก็รู้ว่าสามีกลับมา “คุณดื่มมาหรือ?” คุณหยิ่นถาม “ค่ะ งานเลี้ยงรุ่น...” “ในห้องมีกลิ่นอะไร?” “กลิ่นอะไรกัน อย่าระแวงไปหมดสิคะ!” “ลูกล่ะ?” “เชี่ยนเชี่ยนไปทำการบ้านที่บ้านเพื่อน คืนนี้นอนค้างที่นั่น...”...บทสนทนาของพวกเขาที่ชั้นล่างดังชัดเจน“ต่อไปอย่าให้ลูกไปบ้านคนอื่นบ่อย!” คุณหยิ่นพูดเสียงตำหนิ “รู้แล้วค่ะ คุ
ไต่เต้า บทที่ 11
คำพูดของพี่เหวินช่างชวนสงสัย! ข่าวดี? จะมีข่าวดีอะไรกันนะ? หรือว่านอกจากเงินเดือน 2 ล้านต่อปีแล้ว ยังมีโบนัสอีก? จริงๆ แล้วผมไม่ใช่คนโลภ ที่เข้ามาพัวพันเรื่องนี้ก็แค่อยากช่วยชีวิตน้องสาว! ผมแค่หวังว่าท่านหลิน หรือพูดอีกแบบคือพี่เหวิน จะปรานีหน่อย อย่าเล่นงานผมหนักเกินไป! พูดตามตรง เรื่องจีบอาจารย์เจินคืนนี้ ทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจมาก ไม่ใช่ว่าผมแสร้งทำตัวดีหรอก แต่รู้สึกว่าไม่ควรเล่นกับความรู้สึกของคนอื่น! ผมกลัวจริงๆ ว่าสักวันท่านหลินจะสั่งงานผมอีก: ให้ทำร้ายจิตใจอาจารย์เจิน ให้เธอรู้รสชาติของการถูกหลอกและถูกทิ้ง ถ้าเป็นแบบนั้น ผมคงลำบากใจมาก... ตอนนี้ผมแค่หวังว่าน้องสาวจะหายป่วยเร็วๆ จะได้ไม่ต้องถูกคนรวยพวกนี้บีบบังคับอีก! ผมกับเสี่ยวฝูรออีกกว่าชั่วโมง ท่านหยิ่นก็ยังไม่มา โทรศัพท์ก็ปิดอยู่ตลอด ไม่รู้ว่าเขาเจออะไรมา? หรือว่าเกิดไอเดียอะไรใหม่ จะมาแสดงละครอะไรอีก? ระหว่างนั้น อาจารย์เจินส่งข้อความมาไม่หยุด เนื้อหาก็ไม่พ้น: คิดถึงมาก บอกว่าท่านหยิ่นออกไปนานแล้วยังไม่กลับ เสียดายที่ปล่อยให้ผมกลับ ยังถามอีกว่า พรุ่งนี้ว่างกี่โมง เธอจะจองโรงแรมล่วงหน้า หรือว่าไปที่
ไต่เต้า บทที่ 12
ด้วยความสงสัยมากมาย ผมรีบขับรถมาที่สำนักงานใหญ่ของไห่ต้าอสังหาฯ ขึ้นมาชั้น 13 มาถึงห้อง 001 เห็นว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องประธานนี่นา เหมือนห้องของท่านหลิน เป็น “ห้องรองประธาน” เหมือนกัน ห้องของท่านหลินก็อยู่ชั้น 13 แต่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง... มีเสียงคนคุยกันดังมาจากในห้อง ทั้งชายและหญิง... ผมเคาะประตูเบาๆ มีเสียงผู้หญิงตอบมาว่า “เชิญค่ะ!” เมื่อเข้าไป ผมเห็นในห้องทำงานหรูหรา มีคนนั่งอยู่ที่โซฟาและเก้าอี้รับแขกสี่ห้าคน ที่น่าตกใจกว่านั้นคือ นอกจากท่านหยิ่นแล้ว มีหลายคนที่ผมรู้จัก! รวมถึงรองคณบดีคณะสัตวศาสตร์ของเรา คณบดีผู่ และอาจารย์อีกสองคน ท่านหยิ่นนั่งอยู่ที่โซฟาเดี่ยวติดประตู ส่วนตรงข้ามกับเขา ที่โซฟาเดี่ยวตำแหน่งประธานติดหน้าต่าง มีหญิงสง่างามบุคลิกดีเยี่ยมนั่งอยู่! ดูอายุน่าจะพอๆ กับอาจารย์เจิน หรืออ่อนกว่านิดหน่อย... ผมสั้น ดูฉลาดเฉียบคม สงบนิ่งแต่แฝงความเชี่ยวชาญและใจกว้าง ใบหน้างดงามมีเสน่ห์ ยังคงไม่อาจซ่อนบารมีที่มองข้ามผู้คนได้! รู้สึกว่าออร่าของผู้หญิงคนนี้ยิ่งกว่าหลินหลานอีก! ทำให้คนไม่กล้าสบตา! หน้าตาคล้ายหลินหลานมาก แต่ว่า... ตาหรี่นิดๆ เหมือนจะมองทะลุใจคนได้!
ไต่เต้า บทที่ 13
คำพูดของคุณหลินคนที่สองเหมือนเปิดแอร์ในห้องร้อน ทำให้จิตใจผมสงบลงทันที! สมแล้วที่เป็นผู้บริหารระดับสูง เข้าใจการจัดการคนและงานได้ดีมาก! “ประธานหลิน ผมไม่ได้ลอกเลียน ผมพูดความจริง ถ้าผมโกหก ขอให้ผมไม่ใช่ลูกคน!” ผมพูดอย่างโกรธๆ “พี่สาวคนที่สอง” ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองท่าทางฉันอย่างจนใจ วางแก้วชาลงแล้วพูดว่า “อย่าพูดเหลวไหล ฉันเชื่อคุณ!” เธอนั่งลงที่เก้าอี้แล้วพูด “ไม่ต้องพูดอะไรมาก แค่ตอนเรียนโทคุณสามารถตีพิมพ์ SCI ได้สองบทความ นี่ไม่ใช่สิ่งที่นักศึกษาปริญญาโททั่วไปจะทำได้ แม้แต่นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยชั้นนำก็ยังยาก!”เธอยกแก้วน้ำขึ้นดื่มแล้วพูดต่อ “คณบดีผู่ของพวกคุณนั่น วันนี้มาฟ้องคุณกับผม เขาแพ้ตั้งแต่เอ่ยปากแล้ว ไม่รู้จักสถานะตัวเอง ยังพูดถึงนักศึษษแบบนั้นได้? แสดงว่าคนคนนี้ไม่มีทั้งวิสัยทัศน์และสมอง ไม่น่านับถือ...” เฮ้ย! นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินคนวิจารณ์คณบดีผู่แบบนี้ พูดถูกใจผมมาก ในขณะเดียวกัน ผมก็เห็นกล่องนามบัตรบนโต๊ะกาแฟ ได้เห็นชื่อจริงของ “พี่สาวคนที่สอง”: หลินซาน เธอไม่เพียงเป็นรองประธานอาวุโสของไห่ต้าอสังหาฯ ยังเป็นประธานโรงแรมเครือไห่ต้าและบริษัทลงทุนการท่องเท
ไต่เต้า บทที่ 14
คำสั่งของพี่เหวิน ผมไม่กล้าไม่ฟังแน่นอน แต่ก็อดถามความกังวลในใจไม่ได้ “พี่เหวิน มีเรื่องหนึ่งที่ผมอยากถาม เรื่องดูแลอาจารย์เจินให้ดีนั้นไม่มีปัญหา! แต่ผมอยากรู้ว่า ตามแผนของท่านหลิน จะมีวันที่ต้องทำร้ายจิตใจอาจารย์เจินไหม? ถ้าเป็นแบบนั้น... ผมกลัวว่าจะทำไม่ได้...” ผมอดไม่ได้ที่จะพูดความในใจออกมาในสถานการณ์เช่นนี้ ยิ่งผูกพันมากเท่าไร ผลกระทบในอนาคตก็จะยิ่งรุนแรงเท่านั้น “อืม” พี่เหวินพูดเสียงเรียบ “ถามฉันทำไม ฉันจะไปรู้ได้อย่างไร? ฉันไม่ใช่ท่านหลิน! ฉันบอกได้แค่ว่า ท่านหลินให้ทุกอย่างที่คุณมีในวันนี้ได้ และก็สามารถทำให้คุณกลับไปจุดเริ่มต้นได้เช่นกัน! อีกอย่าง... ตอนนี้คุณก็กำลังสร้างความรู้สึกให้อาจารย์เจินอยู่แล้วไม่ใช่หรือ?” “ครับ ผมเข้าใจแล้ว...” ผมขมวดคิ้วพูด หลังวางสาย ผมจุดบุหรี่ สูดเข้าปอดลึกๆ นิโคตินช่วยกระตุ้นให้สมองผมทำงานดีขึ้น... และเกิดความคิดใหม่ๆ ขึ้นมาจริงๆ แล้ว มีหลายอย่างที่น่าสงสัยเกี่ยวกับอาจารย์เจิน เธอมีความสัมพันธ์พิเศษกับท่านหยิ่น ตามหลักแล้ว... น่าจะรู้ว่าภรรยาที่แท้จริงของท่านหยิ่นเป็นใคร เพราะแม้แต่พนักงานบริษัทก็รู้ว่า คู่ชีวิตของท่านหยิ่น
ไต่เต้า บทที่ 15
“แม่คะ แม่ไม่สบายเหรอคะ?” เสียงเด็กผู้หญิงดังมาจากนอกประตู ตามด้วยเสียงลูกบิดประตูที่กำลังหมุน... หัวใจผมเต้นตึกๆ คิดในใจว่าแย่แล้ว! สุดท้ายก็ปลุกเด็กที่อยู่ชั้นบนให้ตื่นจนได้... โชคดีที่ผมระวังตัวไว้ก่อน ตอนเข้ามาได้ล็อคประตูไว้ “เชี่ยนเชี่ยน แม่ไม่ได้ไม่สบายจ้ะ...” อาจารย์เจินรีบลุกขึ้นนั่ง สวมเสื้อคลุมนอน “แม่คะ หนูกลัว ฮือๆ...” เด็กหญิงร้องไห้อยู่หน้าประตู อาจารย์เจินใส่รองเท้าแตะแล้วรีบไปที่ประตู ส่วนผมก็รีบกลิ้งลงจากเตียง ไปซ่อนอีกด้านของเตียงที่หันหลังให้ประตู... “ฮือๆ!” “เชี่ยนเชี่ยน เป็นอะไรลูก?” “ฮือๆ หนูฝันร้ายค่ะ ฮือๆ!” “ไม่เป็นไรจ้ะ อย่ากลัวนะ แม่อยู่นี่” “ฮือๆ แม่คะ นอนกับหนูนะคะ เมื่อกี้หนูฝันว่ามีหมาป่าตัวใหญ่มาบ้านเรา หนูได้ยินมันพูดด้วย... ฮือๆ!” “พูดเรื่อยเปื่อย จะมีหมาป่าที่ไหนกัน...?”อาจารย์เจินปลอบลูกสาวอย่างใจเย็น “เชี่ยนเชี่ยนโตแล้ว ต้องหัดนอนคนเดียวให้ได้ ไม่ควรนอนกับแม่ตลอดนะลูก” “แต่หนูกลัว ฮือๆ!” เด็กหญิงร้องไห้ไม่หยุด “ได้จ้า ได้จ้า แม่มานอนด้วยก็ได้...” อาจารย์เจินพูด “แม่คะ เมื่อกี้หนูได้ยินแม่ครางตลอดเลย แม่ไม่สบายตรงไหนเห
ไต่เต้า บทที่ 16
“มีอะไรให้ดูล่ะ? อย่าดูเลย...” อาจารย์เจินปฏิเสธอย่างนุ่มนวล “ขอดูหน่อยสิ” ผมกอดเธอจากด้านหลังและจูบใบหูเบาๆ “อย่าดูเลย หายากด้วย ไม่รู้เก็บไว้ที่ไหน...” อาจารย์เจินพึมพำเบาๆ คำพูดของเธอเห็นได้ชัดว่าเป็นการโกหก ในบ้านหนึ่ง ถ้าผู้ชายไม่รู้ว่าเก็บทะเบียนสมรสไว้ที่ไหน อาจเป็นไปได้ แต่ถ้าผู้หญิงบอกว่าไม่รู้ว่าทะเบียนสมรสอยู่ไหน นั่นเป็นเรื่องเหลวไหล! ความจริงชัดเจนแล้ว: อาจารย์เจินรู้ว่าตัวเองเป็นมือที่สาม เธอไม่มีทะเบียนสมรส! ที่สนิทกับพี่เหวิน และมีความสัมพันธ์กับ “รองประธาน” ฝ่ายการตลาดของไห่ต้าอสังหาฯ นี่แสดงให้เห็นอย่างเดียวว่า: อาจารย์เจินไม่รู้ว่าภรรยาของหยิ่นฮ่าวคือหลินหลาน ทายาทของไห่ต้าอสังหาฯ! ยังไม่รู้ว่าหยิ่นฮ่าวหลอกเธอยังไง อาจจะบอกว่าภรรยาของเขาเป็นผู้บริหารหญิงคนอื่นที่ไม่เกี่ยวกับไห่ต้าอสังหาฯ?...แสงจันทร์สาดส่องผ่านหน้าต่าง ตกกระทบใบหน้างดงามของอาจารย์เจิน ทำให้ผมรู้สึกเห็นใจ: ชีวิตของผู้หญิงคนนี้ช่างน่าสงสารจริงๆ...เมื่อได้ยินผมถอนหายใจ อาจารย์เจินหันมาลูบใบหน้าผมเบาๆ พูดอย่างรู้สึกผิด “ที่รัก โกรธผมหรือ? ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้ดู แต่... ย้ายบ้านครั
ไต่เต้า บทที่ 17
“เธอจะมีลูกให้คนที่เธอรักจริงๆ เท่านั้น!” อาจารย์เจินเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ เริ่มเปิดดู... “ดูอะไรอยู่?” ผมเขยิบหน้าเข้าไปดู เห็นเธอเปิดแอพที่ชื่อ “เหม่ยโหยว” อาจารย์เจินตอบ “ดูวันที่... ที่รัก ประจำเดือนฉันใกล้มา สองวันนี้คงไม่ท้อง วันที่ 7 เดือนหน้าเป็นวันตกไข่ ช่วงนั้นถึงจะมีโอกาส...” “คุณรีบอยากมีลูกเหรอ?” มือน้อยๆ ของอาจารย์เจินลูบหน้าผม ถามด้วยแววตาเต็มไปด้วยความรัก“หมายความว่ายังไง?” ผมมองเธออย่างอ่อนโยน อาจารย์เจินพูด “ฉันอาจจะได้รับทุนวิจัยแห่งชาติ ต้องเข้าแล็บบ่อย ต้องสัมผัสกับสารเคมีบางอย่าง กลัวจะไม่ดีต่อทารก ถ้าคุณรีบอยากมีลูก ฉันจะให้โครงการนี้กับอาจารย์คนอื่น...” จากนั้นเธอกะพริบตา พูดกับตัวเอง “ตอนนี้เดือนตุลาคม ถ้าฉันท้องเดือนหน้า ถึงฤดูใบไม้ร่วงปีหน้าก็คลอดได้...” “ที่รัก...” อาจารย์เจินกุมมือผมแน่น พูดด้วยความรัก “ฉันก็อยากมีลูกให้คุณ ฉันรักคุณมาก!” พูดจบ เธอก็โอบคอผมจูบ “คุณไม่กลัวสามีคุณรู้เหรอ?” ผมถาม อาจารย์เจินมองผมด้วยสายตาหลงใหล “กลัว... แต่ก็ไม่กลัว!” “ยังไงล่ะ?” ผมถาม อาจารย์เจินตอบ “กลัวก็ไม่ต้องพูดแล้ว... ที่ไม่กลัวเพราะ โลกนี้มี
Latest chapter
ไต่เต้า บทที่ 40
“มือเธอซุกซนนักนะ!” เธอมองผมยิ้มๆ อย่างเจ้าเล่ห์ “เธอจับเอวพี่ แล้วก็กดจุดบนหลัง เธอคิดว่าพี่ยังแสดงออกไม่มากพอหรือไง?” “ไม่ใช่! ผมไม่ได้คิดอย่างนั้นซะหน่อย...” ผมแก้ตัว “เธอคิด!” พี่เหวินพูด “เธออยากจะดูว่าถ้าที่ยั่วเธอสุดจะเป็นยังไง ใช่ไหมล่ะ ยิ่งพี่ปล่อยตัวปล่อยใจมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งตื่นเต้น ยังงั้นใช่ไหม?” “ฮ่า!” ผมหัวเราะอย่างเขินๆ “หึ! คิดว่าพี่ไม่รู้หรือไงว่าเธอคิดอะไร?” พี่เหวินพูดอย่างมีนัย “แต่เธอก็เก่งใช่ย่อยนะ... จับเอวพี่แล้วก็ทำแรงแบบนั้นน่ะ โอ๊ย! จะเอาให้ตายกันไปข้างเลยหรือไง?” “แล้วมันรู้สึกยังไง?” ผมถามอย่างใคร่รู้ พี่เหวินถอนหายใจยาว ครุ่นคิดก่อนพูด “พี่รู้สึกเหมือนอยากตายในอ้อมกอดเธอ... จริงๆ นะ! สมองว่างเปล่าไปหมด อยากให้เธอครอบครองพี่ แม้กระทั่งรังแก” “เฮ้อ!” เธอถอนหายใจพูด “พี่ไม่เชื่อว่าหลินหลานจะทนได้...”“ที่รัก เราทำข้อตกลงกันดีไหม?” พี่เหวินมองผมอย่างจริงจัง “อืม ว่ามา!” ผมเอาผมของเธอไปไว้หลังหู พี่เหวินพูด “พี่จะเป็นที่ปรึกษาให้เธอ! ช่วยเชื่อมสายสัมพันธ์ให้เธอได้รู้จักกับพี่น้องตระกูลหลิน... แล้วเราค่อยๆ จัดการทีละคน ให้พวกเขาตกอยู่ใต้อำน
ไต่เต้า บทที่ 39
คำพูดของพี่เหวินสะกิดใจผมมาก ในโลกนี้ ถ้าไม่ถูกบีบบังคับ ใครจะอยากเป็นหมากให้คนอื่นกัน? แค่คำว่า “จน” ก็ทำให้คนต้องหักสันหลังแล้ว! “งั้นพี่ก็อยากให้หลินหลานเป็นหมากบ้างสินะ?” ผมถามอย่างมีนัยยะ “เฮ้อ...” พี่เหวินถอนหายใจอย่างหดหู่ ไม่พูดอะไร แค่ใช้เล็บลากเบาๆ บนอกผม... “มีอะไรก็พูดมาตรงๆ เถอะ” ผมลูบไหล่เธอพลางพูด “ฉันไม่แน่ใจ!” เธอพึมพำ “ไม่แน่ใจอะไร?” ผมถาม พี่เหวินพูด “ฉันไม่แน่ใจว่าตัวเองมีตำแหน่งแค่ไหนในใจคุณ...” “ฮ่า!” ผมหัวเราะ “พี่พูดแบบนี้ ไม่เหมือนคนที่ผ่านโลกมามากเลยนะ รู้สึกเหมือน... เด็กสาวที่เพิ่งเริ่มมีความรักยังไงยังงั้น...” “เฮอะ” พี่เหวินหัวเราะเยาะ “พูดยังไงก็เถอะ ฉันก็แค่ผู้หญิงขายตัว คุณไม่มีทางรักฉันจริงๆ หรอก” “ทำไมพี่พูดแบบนี้ล่ะ?” ผมขมวดคิ้วถาม ก่อนหน้านี้ เธอบอกว่าตัวเองเป็นโสเภณีหรือไก่ ผมก็รู้สึกแสบหูมากแล้ว! แต่เธอยังมาพูดว่าตัวเองเป็น “คนขายตัว” อีก! “ฉันพูดความจริง” พี่เหวินถอนหายใจพูด “พวกผู้ชายชอบผู้หญิงที่บริสุทธิ์ อย่างน้อยก็ต้องเป็นสาวพรหมจรรย์ แต่ฉันไม่ใช่...”“พี่เหวิน อย่าคิดมากเรื่องนี้เลยได้ไหม?” ผมขมวดคิ้ว “สังคมทุกวั
ไต่เต้า บทที่ 38
“มันมีอะไรให้ต้องงงด้วย!” สีหน้าพี่เหวินดูจริงจัง พูดว่า “แค่คุณใช้เทคนิคนี้ให้ดี ไม่มีผู้หญิงคนไหนต้านทานได้!” “พูดเรื่อยเปื่อย!” ผมหัวเราะ “หรือว่าแม้แต่หลินหลานก็ยังได้?” พี่เหวินสูดหายใจลึกด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “เธอก็แค่คนธรรมดา!” แม่เจ้า! ไม่คิดว่าพี่เหวินจะพูดถึงหลินหลานแบบนี้! “พี่กล้าจังเลยนะ กล้าพูดถึงประธานหลินแบบนี้?” ผมพูดอย่างตกใจ “เฮอะ!” พี่เหวินกลอกตา “ฉันคุยกับผู้ชายของฉันเอง เธอก็ไม่ได้ยิน นอกจากคุณจะไปฟ้องเธอ!” “ผมไม่มีทางทรยศพี่หรอก!” “งั้นก็ไม่ต้องกลัวอะไรสิ?” พี่เหวินหยุดคิดแล้วพูดต่อ “ฉันก็เดินสายในวงการมาหลายปี เรื่องน้ำใจมนุษย์อะไรไม่เข้าใจ สถานการณ์แบบไหนไม่เคยเจอ... ตามหลักแล้ว เด็กหนุ่มใหม่ๆ แบบคุณ ฉันไม่น่าจะรู้สึกอะไรด้วย ไม่ใช่แค่คุณ ผู้ชายคนไหนในโลก ฉันก็ไม่เคยรู้สึกจริงจัง ฉันจริงจังแค่กับเงิน!” “ฮ่าๆ!” ผมหัวเราะ “นั่นสิ พูดความจริง!” พี่เหวินขมวดคิ้วเล็กน้อย ครุ่นคิดพูด “แต่หลังจากถูกคุณจับเอวแล้ว ฉันรู้สึกว่าร่างกายควบคุมไม่ได้ คิดแต่จะอยู่กับคุณ ในหัวมีแต่ภาพพวกนั้น... ความรู้สึกแบบนี้ฉันไม่เคยมีมาก่อน! พูดตามตรง ถึงฉันจะชอบพูดมุขส
ไต่เต้า บทที่ 37
พี่เหวินปล่อยตัวอย่างเต็มที่ในบ้านของเธอ เสียงดังมากจนผมกังวลว่าเพื่อนบ้านจะมาถามไถ่ หลังจากฝนหยุดตก (สำนวน) เราสองคนไปอาบน้ำในห้องน้ำด้วยกัน เธอนั่งยองๆ ใช้ฟองน้ำถูสบู่ให้ผม ไม่รู้ทำไม วันนี้ที่บ้านของอาจารย์เจิน อาจารย์เจินถึงได้คุกเข่าให้ผม... ตอนที่หัวเข่าในถุงน่องสีเนื้อแตะพื้น มันทำให้ผมตกใจมาก! ยากที่จะจินตนาการว่านี่คืออาจารย์ที่เคยสอนผม ผมไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ ต้องการเอาใจหรือ? ก็ไม่ใช่ทั้งหมด! ผมก็ไม่ได้แสดงว่าชอบพฤติกรรมแบบนี้... แต่ไม่ว่าจะอย่างไร มันทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน! ความรู้สึกอยากพิชิตได้รับการตอบสนองอย่างเต็มที่ “พี่เหวินครับ?” ผมก้มลงมองพี่เหวินที่กำลังเช็ดขาให้ผม “หืม?” พี่เหวินเงยหน้าขึ้น ดวงตากลมโตสวยงาม ยิ้มหวานให้ผม “พี่คุกเข่าให้ผมได้ไหม?” ผมถามเสียงเบา ผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดแบบนั้นออกไป อาจเป็นเพราะเรามีความสนิทสนมกันมากพอแล้ว ถือว่าเป็นการหยอกเย้ากันระหว่างคู่รัก “ฮ่าๆ!” พี่เหวินหัวเราะ ดวงตาคมเจ้าเล่ห์กะพริบปริบๆ แล้วค่อยๆ คุกเข่าลง“แบบนี้พอใจหรือยังคะ ที่รัก?” พี่เหวินเงยหน้ายิ้มอย่างมีเสน่ห์ “คุณน
ไต่เต้า บทที่ 36
“ค่ะ ดิฉันเข้าใจแล้วประธานหลิน...” พี่เหวินขมวดคิ้วเล็กน้อย วางสาย “เธอจะให้พี่ไปอยู่กับคนอื่นเหรอ?” ผมถามอย่างกังวล พี่เหวินส่ายหน้าพร้อมยิ้มขื่นๆ “ทำไมคุณชอบคิดไปทางนั้นตลอดล่ะ?” “ก็ผมเห็นสีหน้าพี่เปลี่ยนไปนี่” ผมพูดอย่างกังวล พี่เหวินบอก “คือ PPT ที่ฉันทำตอนบ่าย มีข้อผิดพลาดหลายจุด เธอเลยตำหนิฉัน...” “อ๋อ” พอได้ยินพี่เหวินพูดแบบนั้น ผมถึงได้โล่งอก “ทำไมถึงผิดพลาดล่ะ?” ผมถามยิ้มๆ พี่เหวินมองผมด้วยแววตาเต็มไปด้วยความรัก “คุณคิดว่าทำไม? ตอนบ่ายฉันใจลอย สมาธิไม่อยู่กับงานเลย คิดถึงแต่คุณ... ที่รัก บอกฉันจริงๆ สิ คุณใช้วิธีอะไรกับฉันกันแน่?” “ไม่ได้ใช้อะไรเลยนะ?” ผมทำหน้าไร้เดียงสา “ผมก็ว่าพี่แปลกเหมือนกัน... จู่ๆ ก็มารักผมขนาดนี้?” พี่เหวินมองผมด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ แต่เต็มไปด้วยความสงสัย “เออใช่! ประธานหลินวางแผนจะให้ผมแต่งงานกับเธอเมื่อไหร่?” ผมถามอย่างสงสัย พี่เหวินส่ายหน้า “ไม่รู้ รอการแจ้งอีกที... อย่างน้อยก็ต้องหลังจากเธอหย่ากับหยิน เหาก่อนนะ” “เฮ้อ!” ผมถอนหายใจ “เหยียนเสี่ยวฝู คนนี้ ไม่รู้คิดยังไงกันแน่? ทำให้ผมลำบากใจมากช่วงนี้!”“คุณยังกังวลเรื่องนี้อยู่อี
ไต่เต้า บทที่ 35
“อืม ผมเข้าใจแล้ว...” ผมเช็ดน้ำตาให้เธอ พูดด้วยความเป็นห่วง “คุณอย่าคิดมากเลย ผมไม่ใช่ผู้ชายคิดมาก” พี่เหวินไม่สนใจที่ผมพูด เธอพูดต่อไป “ทุกอย่างที่พวกเราทำ ไม่เกี่ยวกับความรู้สึก เป็นเรื่องผลประโยชน์ล้วนๆ คุณทำตามที่กำหนด ฉันรับโบนัสค่าคอมมิชชั่น ส่วนต่อไปคุณจะชอบใคร อยู่กับใคร ไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องสนใจ...” “ตอนนี้คุณยังคิดแบบนั้นอยู่ไหม?” ผมถาม พี่เหวินถอนหายใจยาว ขมวดคิ้วครุ่นคิด สักพักจึงพูดช้าๆ “ฉันไม่รู้ว่าคุณใช้วิธีอะไรกับฉัน... ตอนนี้ฉันรู้สึกจริงๆ กับคุณแล้ว อยากอยู่กับคุณ แต่... ฉันรู้ว่าคุณคงไม่ยอมรับผู้หญิงที่เคยเป็นสาวบริการ” “อย่าพูดถึงตัวเองแบบนั้น...” ผมขมวดคิ้ว “คุณแค่เคยอยู่ในคณะนาฏศิลป์ ไม่ใช่สาวบริการ คุณก็บอกเองว่าคนทั่วไปเข้าไม่ได้ไม่ใช่หรือ?” “เฮอะ ต่างกันตรงไหน?” พี่เหวินหัวเราะเยาะ “โสเภณีในคณะนาฏศิลป์ ก็ไม่ใช่โสเภณีเหรอ?” “ถ้าพูดแบบนั้น ท่านหลินก็เป็นโสเภณี เธอก็ขายตัวเพื่อผลประโยชน์เหมือนกัน” ผมพูด “เฮอะ!” คำพูดผมทำให้พี่เหวินที่ตาแดงจากการร้องไห้ต้องหัวเราะ “คุณอยากตายจริงๆ สินะ! กล้าพูดทุกอย่างเลย!” “ก็มีแค่เราสองคนนี่...” ผมกอดเธอแน่น “ตอน
ไต่เต้า บทที่ 34
“ซี้ดดด!” ผมสูดลมหายใจเฮือก สิ่งที่เฟิงเหวินพูดมีเหตุผลมาก พอฟังเธออธิบาย ผมรู้สึกสบายใจขึ้นมาก ท่านหลินยังมีชีวิตที่น่าเศร้าขนาดนี้ แล้วผมจะมาเรื่องมากอะไรอีก “แต่ว่า ท่านหลินทำแบบนี้ก็มีความเสี่ยงนะ ถ้าภรรยาของคนใหญ่คนโตรู้เข้าล่ะ? กฎหมายอาจจะไม่ยุติธรรมกับภรรยาหลวงในบางเรื่อง แต่ก็ให้สิทธิ์พวกเธอในการปกป้องชีวิตคู่นะ เช่น สามารถเรียกคืนทรัพย์สินจากบุคคลที่สามได้! เมื่อก่อนก็มีดาราผู้ชายคนหนึ่งไง เล่นๆ กับคนอื่นมาหลายปี สุดท้ายต้องคืนเงินทั้งหมด แถมยังติดคุกด้วย” ผมพูดอย่างรำพึง “ฮ่าๆ! นั่นไงล่ะ ถึงต้องมีคนอย่างคุณกับหยิ่นฮ่าวมาเป็นฉากบังหน้า” พี่เหวินพูด “อีกอย่าง ท่านหลินเป็นคนขาดเงินเหรอ? เธอขาดอำนาจต่างหาก ขาดคนที่จะเปิดไฟเขียวให้เธอ ไฟเขียวที่เปิดไปแล้ว อำนาจที่ได้มาแล้ว จะให้ ท่านหลินคืนยังไง? ใช่ไหม! แค่ก! รายละเอียดพวกนี้คุณไม่ต้องกังวลหรอก ไม่เกี่ยวกับคุณด้วย...” “อ๋อๆ” ผมพูดอย่างครุ่นคิด “ถ้างั้น... เจ้านายใหญ่คนนั้นชอบเล่นสนุก ชอบแกล้งหยิ่นฮ่าว มีความเป็นไปได้ไหมว่า การให้ผมมาเป็นสามีตามกฎหมายของ ท่านหลิน เป็นความคิดของเขา?” “เป็นไปได้นะ!” พี่เหวินหัวเราะ “ยังไงค
ไต่เต้า บทที่ 33
“พี่หมายความว่า...?” ผมเงยหน้ามองเธอด้วยความตกใจ “ใช่!” พี่เหวินก้มหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์ “คุณหลินสนใจคุณ หวังจะใช้คุณแทนที่หยิ่นฮ่าว ในบทบาท 'สามี'!” ผมกลืนน้ำลายอย่างเก้อเขิน ไม่รู้จะพูดอะไร “เพราะงั้นถึงบอกว่า... เงินเดือนคุณปีละ 10 ล้านนี่แน่นอน แค่คุณว่าง่าย ไม่ทำอะไรให้คุณหลินไม่พอใจ ชีวิตคุณก็สบายไปตลอด!” “ทำไมถึงเลือกผมล่ะ?” ผมถามอย่างตกใจ “เพราะคุณเหมาะสมไง!” พี่เหวินยิ้ม “คุณอดทนได้มากกว่าคนทั่วไป แถมยังหนุ่ม หน้าตาดี เป็นคนซื่อ แค่แต่งตัวนิดหน่อยก็เป็นดาวรุ่งในวงการธุรกิจ เข้ากับคุณหลินได้ดี...” “เอ่อ... ทำไมผมรู้สึกว่าคุณกำลังด่าผมเนี่ย?” ผมถอนหายใจ “ผมไม่มีทางเลือก น้องสาวป่วย ต้องใช้เงินด่วน ไม่ใช่ว่าผมอดทนได้” “อย่าสนใจรายละเอียดพวกนี้เลย” พี่เหวินพูด “เดี๋ยวพี่จะมีลูกให้เธอ เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ดีไหมล่ะ? นี่ก็เป็นสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่เหรอ?” ผมขมวดคิ้วถาม “คุณหลินคิดแบบนี้มาตั้งแต่แรก หรือเพิ่งตัดสินใจสองวันนี้?” “สำคัญด้วยเหรอ?” พี่เหวินยิ้ม “โอ๊ย! อย่าคิดว่าแต่งงานกับคุณหลินเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร! เธอจดทะเบียนกับเขา ก็เหมือนเขาจ้างเธอเป็นคนขับรถหรือบอด
ไต่เต้า บทที่ 32
“ดังนั้น ให้หยิ่นฮ่าวแต่งงานปลอมๆ กับท่านหลิน ให้เขาเป็นสามีหุ่นเชิดงั้นเหรอ?” ผมถามอย่างตกใจ “อืม!” พี่เหวินพยักหน้าอย่างจริงจัง พอได้ยินแบบนั้น ผมถึงกับช็อก... ไม่แปลกใจแล้วที่หยิ่นฮ่าวมีจิตใจผิดปกติ ที่แท้ก็มีที่มาแบบนี้! “ถ้าพูดแบบนั้น ผมกับหยิ่นฮ่าว...ก็ไม่ต่างกันสิ?” ผมขมวดคิ้วพูด พี่เหวินพูด “คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันหรอก อย่างน้อย เสี่ยวฟูก็ไม่ได้ท้องกับหยิ่นฮ่าว ทำให้คุณต้องเป็นพ่อเด็กนี่” “ขอโทษที!” ผมไอเขินๆ แล้วถาม “แล้วยังไงต่อ?” พี่เหวินเล่า “ตอนนั้น หยิ่นฮ่าวเป็นอาจารย์ของท่านหลิน... พยายามเอาใจท่านหลินตลอด” “เดี๋ยวก่อน” ผมขัด “ผมได้ยินหลินซานบอกว่า... หยิ่นฮ่าวจบแค่อนุปริญญา จะเป็นอาจารย์ท่านหลินได้ยังไง?” “โอ้ย!” พี่เหวินพูด “อนุปริญญาเป็นวุฒิแรกของหยิ่นฮ่าว ไม่ได้หมายความว่าเป็นวุฒิสูงสุด แล้วอีกอย่าง หยิ่นฮ่าวเป็นคนยุคไหน? คุณเป็นคนยุคไหน? เขาแก่กว่าคุณเกือบ 20 ปีนะ!” “อ้อ เล่าต่อเลยครับ...” พี่เหวินเล่าต่อ “ตอนนั้นตกลงกันว่า ท่านหลินจะจ่ายเงินให้หยิ่นฮ่าวทุกปี หยิ่นฮ่าวจะมีผู้หญิงคนอื่น มีลูก ท่านหลินไม่ยุ่ง แต่ต้องรักษาภาพลักษณ์ภายนอก และต้องปิด
