로그인공유
บทที่ 111
관련 챕터
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 112
เธอถูกดึงจากด้านหลังอย่างแรงและล้มลงบนพื้นอย่างแรงรถบรรทุกคันใหญ่วิ่งผ่านไปด้านหน้าเธออย่างรวดเร็วร่างกายของเธอเกิดอาการเจ็บปวดขึ้นมา แต่จี้อี่หนิงกลับไม่รู้สึกอะไรเลย เธอแค่นั่งอยู่บนพื้นและจมอยู่ในความคิดของตัวเอง"คุณไม่เป็นไรนะครับ?"คนที่ดึงเธอคิดว่าเธออาจจะตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น จึงโบกมือไปมาเบื้องหน้าตาของเธอเพื่อดึงความสนใจจี้อี่หนิงส่ายหัว "ฉันไม่เป็นอะไร... ขอบคุณค่ะ...""จริงเหรอ?"“อืม”หลังจากยืนยันอีกครั้งว่าจี้อี่หนิงไม่ได้เป็นอะไรแล้ว อีกฝ่ายก็ขมวดคิ้วและเตือนให้เธอระวังอย่าหลงลืมตอนข้ามถนน ก่อนจะจากไปจี้อี่หนิงไม่ได้กลับบ้าน แต่ไปเยี่ยมจี้เหว่ยหงเมื่อเธอมาถึง จี้เหว่ยหงกำลังอยู่ในระหว่างการฟอกไตเวินจิ้งหงรู้สึกแปลกใจที่เห็นเธอ รีบเช็ดน้ำตาที่มุมตาและยิ้มแย้ม"อี่หนิง ทำไมลูกถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?"จี้อี่หนิงนั่งลงข้างๆ เธอแล้วก้มหน้าพูดว่า "ฉันมาที่นี่เพื่อมาดูพ่อของฉัน"เวินจิ้งหงถอนหายใจ "ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะหาแหล่งไตได้...ร่างกายของพ่อเธอก็ยิ่งแย่ลงทุกที และทุกครั้งที่ฟอกไตก็เจ็บปวดมาก ฉันเห็นแล้วไม่อาจทนเห็นใจไม่ได้เลย..."ขณะที่พูด ดวงตาของเธ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 113
เมื่อได้ยินเช่นนั้น จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว และมองจี้เหว่ยหงด้วยความโกรธ พร้อมกับพูดว่า: "พ่อ พูดอะไรอีกแล้ว?! ถ้าพ่อยังพูดแบบนี้อีก ฉันจะไม่มาเยี่ยมพ่อแล้ว"จี้เหว่ยหง กำลังจะพูด เวินจิ้งหง ที่อยู่ข้างๆ ก็รีบพูดขึ้น: "พอเถอะ เหว่ยหง อย่าพูดแล้ว คุณไม่คิดเหรอว่าอี่หนิงได้ยินแล้วจะเจ็บใจแค่ไหน"เมื่อเห็นความเศร้าในสายตาของจี้อี่หนิง จี้เหว่ยหงก็ถอนหายใจออกมา และไม่พูดอะไรอีกหลังจากส่งจี้เหว่ยหงกลับไปที่ห้องผู้ป่วย ก่อนที่จี้อี่หนิงจะจากไป เธอก็ยังอดถามเขาไม่ได้"พ่อ ตอนที่เกิดอุบัติเหตุที่เภสัชกรรมเหว่ยหง สาเหตุที่แท้จริงหามาได้รึยัง?"จี้เหว่ยหงตกใจเล็กน้อย แล้วขมวดคิ้วถามกลับ: "ทำไมอยู่ๆ ลูกถึงถามเรื่องนี้ครับ?""ฉันเพิ่งดูวิดีโอเกี่ยวกับอุบัติเหตุด้านความปลอดภัยมา เลยอยากรู้ว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น เพราะฉันทำงานในห้องปฏิบัติการ ก็ต้องระวังไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นค่ะ""สาเหตุที่แท้จริงพ่อก็จำไม่ได้แล้ว มันผ่านมานานแล้ว พ่อไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้อีก"เมื่อสังเกตเห็นว่าจี้เหว่ยหง ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ จี้อี่หนิงก็ไม่ถามต่อ พยักหน้าแล้วพูดว่า: "ค่ะ ฉันรู้แล้ว"เธอกำลังจะออกจากไป ประ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 114
จี้อี่หนิงเงยหน้ามองไปที่เขา เห็นความรู้สึกขอโทษในสายตาของเขา เธอพยักหน้าแล้วพูดว่า: "ค่ะ ฉันก็คิดแล้ว ฉันทำตัวเย็นชากับคุณเกินไป และระหว่างสามีภรรยา จะพูดถึงเรื่องให้อภัยหรือไม่ให้อภัยมันก็ไม่สำคัญค่ะ"เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสิ่นเยี่ยนจือตกใจเล็กน้อย แล้วสายตาของเขาก็แวบไปด้วยความดีใจ"อี่หนิง เธอพูดจริงเหรอ?"เขาคิดว่าจี้อี่หนิงยังโกรธอยู่ พร้อมจะง้อเธอ แต่ไม่คิดว่าแค่ครึ่งเช้า ทัศนคติของเธอที่มีต่อเขาก็เปลี่ยนไป เธอไม่เย็นชาและต่อต้านเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้วจี้อี่หนิงยิ้มที่มุมปาก "แน่นอน ถึงฉันจะยังไม่ได้ให้อภัยคุณทั้งหมด แต่ฉันก็คิดได้แล้ว ฉันไม่ควรจะยืดเยื้อกับคุณต่อไป ในไม่กี่วันฉันจะย้ายกลับวิลล่าค่ะ""จริงเหรอ?"ถึงเขาจะไม่รู้ว่าทำไมจี้อี่หนิงถึงเปลี่ยนใจทันที แต่ตราบใดที่เธอยอมกลับมาหาเขา อื่นๆก็ไม่สำคัญ"ค่ะ แล้วคุณมารับฉัน""ครับ"เมื่อเห็นสีหน้าของจี้อี่หนิงที่ไม่เย็นชาเหมือนก่อน เสิ่นเยี่ยนจือลังเลเล็กน้อย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง: "อี้หนิง... คืนนี้เธอจะไปทานข้าวเย็นกับผมไหม? เรานานมากแล้วที่ไม่ได้ทานข้าวด้วยกันแล้วครับ..."จี้อี่หนิงเงียบไปครู่หนึ่ง ขณะที่เส
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 115
"อืม มาเพื่อคุยธุรกิจครับ"เสิ่นเยี่ยนจือยิ้มเล็กน้อย "งั้นผมกับอี่หนิงจะไม่รบกวนอาเล็กแล้วนะ อี่หนิง เราเข้าไปข้างในกันเถอะ"จี้อี่หนิงพยักหน้า ก้มตาตามเสิ่นเยี่ยนจือเข้าไปในร้านอาหารมองแผ่นหลังของทั้งสอง เสิ่นซื่อหน้าตาของเขาก็มืดมัวลงทันที จนแทบจะหยดน้ำได้บรรยากาศรอบตัวเขาทำให้ซุนสิงส์ร้องครางในใจ ทำไมคนที่เจ็บปวดต้องเป็นเขาตลอดเลย?ลังเลสักครู่ เขาก็กล้าเตือน "ประธานเสิ่น ใกล้ถึงเวลานัดกับประธานจางแล้วนะครับ"เสิ่นซื่อไม่พูดอะไร หน้าเครียดเดินเข้าไป ข้างในดูเหมือนพายุกำลังจะมาเสิ่นเยี่ยนจือคืนนี้อารมณ์ดีมาก เพราะหนึ่งคือจี้อี่หนิงไม่ได้เย็นชากับเขาเหมือนก่อน และสองคือคืนนี้เขาชนะในสายตาของเสิ่นซื่อใต้แสงเทียน เขามองจี้อี่หนิงด้วยสายตาที่อ่อนโยนขึ้น"อี่หนิง เธอยินดีให้โอกาสผมอีกครั้ง ผมดีใจมาก ผมจะไม่ทำให้เธอผิดหวังอีก ผมสัญญานะ!"สำหรับคำพูดของเขา จี้อี่หนิงไม่ได้ใส่ใจเลย แค่พยักหน้าแบบขอไปที"อืม ฉันเชื่อคุณ"เธอก้มหน้าต่อไป ตัดสเต็ก แสงไฟจากด้านบนสาดลงมา ภาพดูสงบและสวยงามเสิ่นเยี่ยนจือแววตาเปลี่ยนไป เต็มไปด้วยความอ่อนโยนจี้อี่หนิงไม่ได้สังเกตสีหน้าของเขา ก้มห
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 116
เมื่อสังเกตเห็นว่าผู้หญิงตรงหน้าขัดขืน เสิ่นซื่อหยุดการกระทำลงแล้วปล่อยเธอไปอย่างกะทันหันจี้อี่หนิง โกรธจนตัวสั่น อยากยกมือตบเขา แต่ก็คิดถึงว่าเขาเพิ่งช่วยชีวิตเธอไว้ จึงได้แต่กัดริมฝีปากล่างแน่น ไม่พูดอะไร แต่ในใจรู้สึกแสนจะอัดอั้นเขาคิดว่าเธอเป็นอะไรกันแน่?!เขารู้ดีว่าเธอเป็นภรรยาของเสิ่นเยี่ยนจือ หลานชายแท้ๆ ของเขา แต่ยังทำแบบนี้กับเธอได้!ยิ่งคิด จี้อี่หนิง ก็ยิ่งรู้สึกอัดอั้น น้ำตาไหลพรากๆผู้ชายตระกูลเสิ่น ไม่มีใครดีเลย!ในความมืด เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ของผู้หญิง เสิ่นซื่อจ้องมองด้วยแววตาดำขลึม ร่างกายแผ่ความเย็นชา"ก่อนหน้านี้เธอไม่ใช่เก็บห่างจากเสิ่นเยี่ยนจือเหรอ ถึงกับอยากหย่ากันเลยหรือ? ทำไมวันนี้ถึงคุยหัวเราะกับเขาแล้วยังทานข้าวเย็นด้วยกันนะ?"น้ำเสียงที่เสิ่นซื่อถาม ทําให้จี้อี่หนิงรู้สึกอึดอัดมากถึงเสิ่นซื่อเคยช่วยเธอ แต่สิ่งที่เขาทำกับเธอเมื่อกี้และคำถามที่เขาถามในตอนนี้มันเกินขอบเขตไปหมดเธอหายใจเข้าลึกๆ ยกมือเช็ดน้ำตาที่หางตา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "อาเล็ก ฉันกับเสิ่นเยี่ยนจือเป็นสามีภรรยากัน ทานข้าวด้วยกันก็เป็นเรื่องปกติ ส่วนการที่อาเล็กเป็นผู้ใ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 117
เธอกลับไปที่ห้องน้ำ ล้างหน้าด้วยน้ำเย็น มองตัวเองด้วยดวงตาสีแดงในกระจก และอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่นเสิ่นซื่อน่าจะเกลียดเธอแล้ว เดาว่าเขาจะเฉยเมยเหมือนเมื่อก่อนเมื่อเขาเห็นเธอในอนาคตแต่ไม่เป็นไร พวกเขาไม่ควรมีความสัมพันธ์ใด ๆหลังจากที่อารมณ์สงบลงและดวงตาของเธอไม่แดงเหมือนเมื่อก่อน จี้อี่หนิงก็ออกจากห้องน้ำกลับไปที่ฝั่งตรงข้ามของ เสิ่นเยี่ยนจือทันทีที่เธอนั่งลง จู่ๆ สายตาของอีกฝ่ายก็จับจ้องไปที่ริมฝีปากที่แดงและบวมของเธอ"อี่หนิง เกิดอะไรขึ้นกับปากของคุณนะ"ดวงตาของเสิ่นเยี่ยนจือมืดมน และใบหน้าของเขาเย็นชาและน่ากลัวตอนนี้ลักษณะของจี้อี่หนิง ดูเหมือนกับผู้หญิงที่เคยได้รับการหลงรักและเอาใจอย่างเต็มที่และเสิ่นซื่ออยู่ในร้านอาหารนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องคิดมากกว่านี้จี้อี่หนิงดูสงบ "เมื่อฉันมองในกระจกเมื่อกี้ ฉันพบว่าลิปสติกบานเล็กน้อย ดังนั้นฉันจึงล้างมัน ฉันเดาว่ามันแข็งเกินไป มันเลยบวมค่ะ""จริงเหรอ?"ดวงตาของเสิ่นซื่อจ้องมองเธอ และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยจี้อี่หนิงขมวดคิ้วและสีหน้าเย็นชาขึ้น "ไม่อย่างนั้นเหรอ? คุณหมายถึงอะไรจากน้ำเสียงตั้งคําถามของคุณค่ะ?!"เมื่
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 118
แทบจะไม่มีความลังเลเลยเสิ่นเยี่ยนจือตอบตกลงทันทีในขณะที่เสียงของจี้อี่หนิงเพิ่งจะเงียบลงตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาคือการให้จี้อี่หนิงกลับมาอยู่กับเขา ส่วนอื่น ๆ เขาจะจัดการทีหลัง"อี่หนิง ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ยุ่งกับคุณอีก ฉันสัญญา"เสิ่นเยี่ยนจือได้พูดการรับประกันที่ไร้ความหมายแบบนี้หลายครั้ง แต่จี้อี่หนิงไม่ได้ใส่ใจอย่างไรก็ตาม เนื่องจากเธอกล้าที่จะกลับไป เธอจะหาวิธีปกป้องตัวเองอย่างแน่นอน หากเสิ่นเยี่ยนจือแข็งแกร่งกับเธอ เธอจะไม่มีวันปล่อยให้เขามีชีวิตที่ดี"อืม ฉันจะกลับแล้วนะ ระวังตัวระหว่างทางด้วยนะ"ในสองวันที่ผ่านมา จี้อี่หนิงพักผ่อนที่บ้านและจัดการสิ่งของในวันที่เธอกําลังจะย้าย จู่ๆ สือเวยก็มาหาเธอเมื่อเห็นว่าจี้อี่หนิงสบายดี ในที่สุดสือเวยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกแต่ทันที สือเวยก็ขมวดคิ้ว"อี่หนิง ทําไมคุณไม่บอกฉันเกี่ยวกับเรื่องการลักพาตัวของคุณล่ะ"เมื่อรู้ว่าดวงตาของสือเวยไม่ใจดี จี้อี่หนิงอธิบายว่า "ฉันคิดว่าคุณอารมณ์ไม่ดีในช่วงเวลานี้ และฉันไม่มีอะไร ดังนั้นฉันจึงไม่ได้บอกคุณค่ะ"เมื่อได้ยินเช่นนั้น สือเวยไม่สามารถทนได้จึงมองเธอด้วยสายตาโกรธๆ แล้วพ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 119
เมื่อเห็นว่าทัศนคติของจี้อี่หนิงที่มีต่อเสิ่นเยี่ยนจือนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับการปฏิเสธอย่างเย็นชาก่อนหน้านี้ของผู้คนที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์ ดวงตาของสือเวยก็ฉายแววด้วยความเกลียดชัง"อี่หนิง ฉันหวังว่าคุณจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจในวันนี้ในอนาคตค่ะ!"หลังจากพูดอย่างนั้น สือเวย ก็หันหลังกลับและจากไปทันทีเธอกลัวว่าถ้าเธออยู่ที่นี่ เธอจะโกรธแทบตายเห็นได้ชัดว่า จี้อี่หนิงสบายดีก่อนที่เธอจะย้ายออก ทําไมเธอถึงกลายเป็นสมองแห่งความรักในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือน?!เธอกลับไปที่รถด้วยความโกรธ หลังจากสงบลง สือเวยกําลังจะสตาร์ทรถและออกไป แต่จู่ๆ ก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อเธอถามจี้อี่หนิงว่าเธอยังมีความรู้สึกต่อเสิ่นเยี่ยนจืออยู่หรือไม่ เธอดูเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่หยุดและเมื่อเธอมองไปที่เสิ่นเยี่ยนจือ เธอไม่มีความรักและความอ่อนโยนเหมือนเดิม แต่เกือบจะเฉยเมยเธอมีปัญหามากมายจนเธอเลือกที่จะย้ายกลับจริงหรือ?คิดถึงตรงนี้แล้ว สือเวยก็เตรียมตัวที่จะไปหาเธอในอีกสักพัก เพื่อพูดคุยกันให้ดีๆชั้นบน หลังจากที่สือเวยจากไป เสิ่นเยี่ยนจือพูดด้วยเสียงต่ำว่า "สือเวยคนนี้มักจะพูดจาไม่ดีกับผ
최신 챕터
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 340
จี้อี่หนิงแววตาเต็มไปด้วยความรำคาญ “ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ และก็ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายอะไร สำหรับฉัน เธอก็แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง”เสิ่นเยี่ยนจือสีหน้าเจือความจนใจเล็กน้อย “เธอไม่ต้องดื้อขนาดนี้ก็ได้ เราก็เคยรักกันมาก่อน ถึงแม้ตอนนี้จะเลิกกันไปแล้ว ผมก็ยังอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น แค่อาเล็กของผม เขาไม่เหมาะกับเธอเลยจริงๆ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระพวกนี้ หลบไป!”วันนี้เธอเจอหลี่เหวิน เดิมทีก็อารมณ์ดีอยู่แล้ว ไม่นึกว่าจะมาเจอเสิ่นเยี่ยนจือเลยทำให้อารมณ์ดีๆ หายหมดฉินจืออี้ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเยาะ “เยี่ยนจือ เธอไม่ต้องพูดแล้ว ปล่อยให้เธออยากเป็นเมียน้อยเถอะ ยังไงคนที่น่าอับอายสุดท้ายก็ไม่ใช่เธออยู่ดี”เดิมทีจี้อี่หนิงไม่คิดจะสนใจพวกเขาแล้ว แต่พอได้ยินแบบนี้ก็อดหันไปมองฉินจืออี้ไม่ได้“พูดถึงเรื่องเป็นเมียน้อย คุณฉินน่าจะมีประสบการณ์นะ ก็ในเมื่อเธอเองก็ได้ขึ้นแท่นภรรยาจากการเป็นเมียน้อยนี่ไม่ใช่เหรอ?”ใบหน้าฉินจืออี้เปลี่ยนสีทันที ตะโกนว่า “จี้อี่หนิงเธอพูดบ้าอะไร?! ฉันกับเยี่ยนจือจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ตอนนี้ฉันคือคุณนายเสิ่นอย่างถู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 339
หลังจากที่รุ่นพี่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เธอก็ไปเรียนต่อที่เมืองเป่ย์เฉิง ส่วนจี้อี่หนิงกลับมาที่เมืองเซิน นับๆ ดูแล้ว ทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันมานานกว่า 4 ปีแล้วจี้อี่หนิงตอบกลับข้อความ จากนั้นก็ถามว่าโรงแรมของรุ่นพี่อยู่ที่ไหน แล้วก็หาร้านอาหารท้องถิ่นใกล้โรงแรมไว้หนึ่งแห่งตอนหกโมงเย็นกว่าๆ จี้อี่หนิงเพิ่งเดินเข้าไปในร้านอาหาร ก็เห็นผู้หญิงผมสั้น หน้าเหมือนตุ๊กตาคนหนึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างโบกมือให้เธอ“อี่หนิง นี่!”เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของรุ่นพี่แล้ว จี้อี่หนิงก็รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย มุมปากของเธอก็เผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัวชื่อของรุ่นพี่คือหลี่เหวิน เป็นผู้เรียนเก่ง พอเรียนต่อก็สอบเข้าเรียนปริญญาเอกโดยไม่ต้องสอบอีกครั้ง ครั้งนี้มาเข้าร่วมงานสัมมนาพร้อมอาจารย์ที่ปรึกษาหลังจากจี้อี่หนิงนั่งลง หลี่เหวินก็พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า “อี่หนิง เธอแทบไม่เปลี่ยนไปจากสมัยเรียนเลยนะ”“รุ่นพี่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย พอเห็นพี่ก็ทำให้นึกถึงตอนที่พี่พาหนูทำการทดลองสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ"“อย่าเลย... พี่ไม่กล้ารับคำชม หลังๆ ก็เป็นเธอที่คอยช่วยพี่ด้วยซ้ำ ว่าแต่ สามีเธอล่ะ?
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 338
ไม่นาน ซุนสิงก็กลับมา"ประธานเสิ่นครับ เช้านี้คุณจี้มีปากเสียงกับพนักงานของชิงหงที่หน้าประตูลิฟต์ คุณจี้ถูกผลักจนล้ม เวินลี่เจ๋อน่าจะพาคุณจี้ไปโรงพยาบาลครับ"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีการปะทะกัน?"ซุนสิงลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยความระมัดระวัง "ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่คุณกับคุณฉีกลับมาคบกัน... นี่คือวิดีโอจากกล้องวงจรปิด คุณดูเองเลยครับ"เสิ่นซื่อรับแท็บเล็ตจากมือซุนสิง แล้วเปิดดูวิดีโอ กลับพบว่าหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก"ไล่ออกพนักงานที่ก่อเรื่องคนนั้น""ประธานเสิ่นครับ อย่างนี้จะไม่ดีเหรอครับ? เพราะว่าคุณจี้ก็ยังตบพนักงานคนนั้นเหมือนกัน"เสิ่นซื่อมองไปที่ซุนสิงด้วยสีหน้าที่เย็นชา "ถ้าผมจำไม่ผิด ผมเคยประกาศว่าในบริษัทห้ามพูดถึงเรื่องส่วนตัวของผม"เมื่อเห็นดวงตาของเขามีความโกรธ ซุนสิงก็รีบพูดว่า "ครับ ผมจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้ครับ"ไม่นาน ข่าวการถูกไล่ออกของพนักงานคนนั้นก็แพร่กระจายไปในบริษัท พร้อมกับประกาศฉบับหนึ่ง【พนักงานทุกคนของชิงหง หากมีใครพูดถึงเรื่องส่วนตัวของประธานบริษัท หรือสร้างปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จะถูกไล่ออกทันที!】พนักงานคนอื่นๆ ที่เคยพูดถ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 337
"เธอกับเธอเป็นอะไร ทำไมต้องช่วยเธอ?"ผู้หญิงพยายามจะสะบัดมือเขาออก แต่ไม่สำเร็จ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ"ผมกับเธอเป็นอะไรไม่จำเป็นต้องบอกเธอ พฤติกรรมที่เธอผลักเธอลงไปเมื่อกี้ถูกกล้องวงจรปิดจับได้หมดแล้ว เดี๋ยวผมจะพาเธอไปตรวจอาการ บิลค่ารักษาพยาบาลและค่าเสียหายทางจิตใจ ผมจะให้ทนายคุยกับเธอ""ฮ่ะๆ เธอก็ไม่ได้ตบฉันเหรอ? ตรวจอาการ ใครๆ ก็ทำได้! ฉันก็จะไปตรวจ!"เวินลี่เจ๋อมีแววความเย็นชาในตา เขาเข้าใกล้ผู้หญิงและพูดเสียงต่ำที่มีแค่สองคนฟังได้: "เธอควรอธิษฐานให้เธอไม่มีอะไร มิฉะนั้นผมจะฆ่าเธอ!"เสียงของเขาเย็นชาและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ทำให้ผู้หญิงรู้สึกหนาวเยือกในใจเธอมีลางสังหรณ์ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ขู่เธอ เขากำลังพูดจริง!ขณะที่เธอยืนอึ้งไปด้วยความกลัว เขาก็ปล่อยมือเธอและหันหลังเดินไปทันที โดยอุ้มจี้อี่หนิงขึ้นและเดินเร็วไปที่ประตูจี้อี่หนิงไม่คิดว่า เมื่อคืนนี้ที่เธอพูดกับเวินลี่เจ๋อเขาจะช่วยเธอในวันนี้จนกระทั่งออกจากประตู เธอถึงได้สติและรีบพูดว่า: "ปล่อยฉันลงก่อน ฉันเดินเองได้ และก็ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจ"ถึงแม้จะล้มแรง แต่คงไม่กระทบกระดูกอ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 336
เสียงแตรดังขึ้นจากข้างหลัง จี้อี่หนิงหันกลับไปและรีบขับรถไปจอดข้างทางเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือของเธอสั่นสายยังคงเชื่อมต่ออยู่ เสียงของสือเวยที่เต็มไปด้วยความกังวลดังออกมาจากโทรศัพท์"อี่หนิง เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่มีอะไรใช่ไหม? เธอกำลังขับรถไปทำงานใช่ไหม? ฉันมันโง่จริงๆ ไม่ควรบอกข่าวนี้ตอนนี้เลย!"จี้อี่หนิงเช็ดน้ำตาที่มุมตาแล้วพูดเสียงเบาๆ "ไม่มีอะไร แค่โทรศัพท์หลุดจากมือไป""ถ้าไม่มีอะไรฉันก็โล่งใจ... ฉันไม่ควรโทรหาตอนนี้จริงๆ..."เสียงของสือเวยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอเห็นข่าวนั้นเธอโกรธมากจนไม่ได้คิดอะไร รีบโทรหาจี้อี่หนิงตอนนี้คิดแล้วรู้สึกเสียใจสุดๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับจี้อี่หนิง เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้!"อืม ฉันต้องขับรถแล้ว เอาไว้คุยทีหลัง"พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเธอสูดหายใจลึก เปิดเว็บค้นหาเกี่ยวกับเสิ่นซื่อและฉีรั่วอวี่ข่าวทั้งหมดที่ปรากฏคือพวกเขาประกาศกลับมาคบกัน【รอแฟนเก้าห้าปี CEOชิงหง เสิ่นซื่อในที่สุดก็สมหวัง!】【เปิดเผยสาเหตุที่เสิ่นซื่อโสดมานาน เพราะรอแฟนเก่าไปเรียนต่อต่างประเทศ!】【เผยข่าวเสิ่นซื่อกับแฟนเก่ากลับมาคบกัน ทั้งค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 335
เสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "วันนั้นที่เธอกลับมาประเทศ"เหนียเว่ยชิงตัวสั่นเล็กน้อย เขาสูดหายใจลึกก่อนพูดอย่างช้าๆ: "ที่เธอเลิกกับจี้อี่หนิงแล้วกลับไปอยู่กับรั่วอวี่ก็เพราะเธอเหลือเวลาแค่สามเดือนใช่ไหม?"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "ผมไม่ได้กลับไปคบกับเธอ"เขาแค่สัญญาว่าจะอยู่กับเธอในช่วงสามเดือนนี้ แต่ไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปคบกัน"งั้น... เธอไม่รักรั่วอวี่แล้วจริงๆ เหรอ?""ตั้งแต่วันที่เธอเลือกจะไปต่างประเทศ พวกเราก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว"มือที่ลงข้างลำตัวของเหนียเว่ยชิงกำแน่นทันที สีหน้าก็เริ่มตื่นเต้น "แต่รั่วอวี่รักเธอมาโดยตลอด ไม่เคยเปลี่ยนเลย และตอนนี้รั่วอวี่เหลือเวลาแค่สามเดือน เธอช่วย... หลอกรั่วอวี่สักหน่อยไม่ได้เหรอ?""ไม่ได้ มันไม่ยุติธรรมกับจี้อี่หนิง"เขาให้เธอรอเขาสามเดือน และก็เคยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปคบกับฉีรั่วอวี่แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อ เขาก็จะไม่ลืมคำสัญญานั้น"อะไรที่ไม่ยุติธรรมล่ะ?รั่วอวี่ต้องการแค่สามเดือน หลังจากนั้นเธอก็สามารถกลับไปหาจี้อี่หนิงได้ นี่คือคำขอสุดท้ายของรั่วอวี่ ถึงแม้เธอจะไม่รักรั่วอวี่แล้ว แต่ครั้งหนึ่งพวกเธอก็เคยรักกัน เธอจะใจแข็งปล่อยให้รั่วอวี่จากไปอย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 334
"ขอบใจนะ แต่ไม่ต้องหรอก ต่อไปเราควรหลีกเลี่ยงการติดต่อกันเป็นการส่วนตัว ฉันไม่อยากถูกคนอื่นชี้หน้าด่าอีกแล้ว"หลังจากพูดอย่างเย็นชาจบ จี้อี่หนิงก็กำลังจะเดินผ่านเขาไป แต่เขากลับขวางไว้"อี่หนิง คำพูดที่แม่ผมพูดกับเธอ ผมขอโทษแทนเธอด้วยนะ ผมก็พูดกับเธอแล้ว เธอสัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับเธออีก อย่าโกรธเลยนะ ได้ไหม?""ถ้าเธอคิดว่าคำพูดพวกนั้นมันผิดจริงๆ คนที่มาที่นี่คืนนี้ก็ควรเป็นเธอไม่ใช่เธอ"เวินลี่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองเธอพร้อมพูดเสียงเบา "ถ้าเธอมาขอโทษด้วยตัวเอง เธอจะให้อภัยเธอไหม?"ใบหน้าของจี้อี่หนิงแสดงความไม่พอใจออกมา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเวินลี่เจ๋อถึงต้องการให้เธอให้อภัยเวินจิ้งหงเวินจิ้งหงเป็นแค่แม่เลี้ยงของเธอ พวกเธอแทบไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ไม่จำเป็นต้องปรับความเข้าใจ"สิ่งที่เธอพูดกับฉัน ฉันไม่มีวันลืม และก็ให้อภัยไม่ได้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่ามาหาฉันอีกเลย"ไม่ให้โอกาสเวินลี่เจ๋อพูดอีก จี้อี่หนิงก็เปิดประตูเข้าไปในบ้านทันทีเวินลี่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตูสักพักก่อนจะจากไป พอกลับถึงบ้านก็เจอกับเวินจิ้งหงที่เพิ่งกลับมาหยิบเสื้อผ้าเมื่อเห็นกล่องอาหารในมือเขาเวินจิ้ง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 333
จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากแน่น แล้วกดโทรหาเขาโดยตรง“ฉันยังอยู่ข้างนอก ครั้งหน้าหาอะไรมาให้ไม่ต้องลำบากหรอกนะ”ปลายสายเงียบไปไม่กี่วินาที เสียงอบอุ่นของเวินลี่เจ๋อจึงดังขึ้น “โอเค ตอนนี้ก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว ให้ฉันไปรับเธอไหม?”เพราะคำพูดของเวินจิ้งหง จี้อี่หนิงจึงไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเวินลี่เจ๋อมากนัก“ไม่ต้อง ฉันมีเพื่อนมาส่ง ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่นี้นะ”หลังจากวางสาย สือเวยถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้คุยกับใครน่ะ?”“พี่ชายต่างแม่ของฉัน”สือเวยดูตกใจเล็กน้อย “เขากลับมาแล้วเหรอ? เมื่อไหร่น่ะ?”เมื่อก่อนสือเวยไปบ้านจี้อี่หนิงบ่อย เลยเจอเวินลี่เจ๋ออยู่หลายครั้ง“ก็แค่ไม่กี่วันก่อนเอง”“โอ้ ตอนนี้เขาดูห่วงเธอดีนะ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนไปบ้านเธอ เขาดูเย็นชาออก”“ก็โอเคล่ะ ใช่สิ…คืนนี้ฉันเป็นคนชวนแท้ๆ สุดท้ายเธอเป็นคนจ่าย เธอส่งบิลให้ฉันสิ เดี๋ยวฉันโอนให้”สือเวยมองค้อนเธอ “กับฉันยังจะคิดมากอีกเหรอ? ไว้คราวหน้าเลี้ยงคืนก็พอ แล้วเธอไปโรงพยาบาลกับเสิ่นซื่อทำไมล่ะ? เธอบาดเจ็บเหรอ?”จี้อี่หนิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำคร่าวๆ ให้ฟัง หลังจากฟังจบสือเวยก็เดือดดาลทันที“ฉันก็รู้ว่าเธอนั่นม
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 332
“ฉันไม่อยากเลือกทั้งสองอย่าง ตอนนี้จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันจะลงรถ”เสิ่นซื่อขับรถต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเธอไม่อยากเลือก งั้นผมเลือกให้เอง”จี้อี่หนิงหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เสิ่นซื่อก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอลงรถ เธอจึงเงียบแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเย็นชาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงหน้าโรงพยาบาล เสิ่นซื่ออุ้มเธอเข้าไปข้างในทันทียังไงขัดขืนก็ไม่มีประโยชน์ จี้อี่หนิงจึงนิ่งเงียบด้วยใบหน้าเย็นชาหลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่ากังวล แค่จ่ายยาแบบรับประทานและยาทาตอนออกจากโรงพยาบาล เสิ่นซื่อยังจะอุ้มเธออีก แต่เธอก้าวถอยหลังหลบเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คืนนี้ขอบคุณมาก ฉันจะกลับเองโดยแท็กซี่ก็ได้”พูดจบ เธอก็ถือถุงยาแล้วหันหลังเดินออกจากโรงพยาบาลเสิ่นซื่อเดินตามเธอมาเงียบ ๆ จนใกล้ถึงรถ เขาถึงได้ขวางเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ผมจะไปส่งเธอ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขาอย่างจนใจ “เราก็เลิกกันไปแล้ว สิ่งที่คุณทำตอนนี้ไม่มีความหมาย ฉันจะไม่กลับไป และไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับฉีรั่วอวี่ค่ะ”“ฉันไม่ได้กลับไปคบกับเธอ และจะไม่กลับไปคบด้วย”
