Se connecterShare
บทที่ 23 ความทรงจำ
Dernière mise à jour:
2025-02-13 18:22:17
Related chapter
โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 24 การหายไป
หลังจากคามิลลากับแม่กลับไปได้ไม่นานประภากรณ์ก็กลับมา เขาตรงไปหาผู้เป็นบนชั้นสองของบ้านทันทีเพราะรู้ว่าท่านคงรออยู่ เมื่อมาถึงหน้าห้องก็ค่อย ๆ แง้มประตูเข้าไปอย่างแผ่วเบาที่สุด ก่อนจะเอ่ยทักทายผู้เป็นแม่ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแกล้มหยอกเย้า “หวัดดีครับคุณหญิงรตี”“ตาโปรดทำไมไม่กลับมาให้เร็วกว่านี้ฮึ” แทนที่คุณหญิงรตีจะดีใจกลับนึกเสียดายมากกว่าที่บุตรชายกลับมาช้าไปทำให้คลาดกับเด็กสาวเพียงแค่นิดเดียว “รู้ไหมเมื่อกี้มีคนมาหาแม่ด้วย”ประภากรณ์อดแปลกใจไม่ได้กับท่าทางและคำพูดของผู้เป็นแม่ ใครกันนะที่ทำให้ท่านมีท่าทีดีใจได้ขนาดนี้ เลิกคิ้วมองหน้าถามด้วยความสงสัย “ใครกันครับ”“หนูระรินรักกับแม่” ก้อนเนื้อในอกด้านซ้ายที่ไม่เคยเต้นแรงกับอะไรมาก่อนพลันสั่นไหวราวกับอาฟเตอร์ช็อกเมื่อได้ยินคำพูดจากปากผู้เป็นแม่ เขาแทบไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยินจนต้องใช้มือตบหน้าตัวเองเบา ๆ เพื่อให้แน่ใจทำเอาคนเป็นแม่งุนงงไม่น้อยกับการกระทำของบุตรชาย “อะไรของลูกตาโปรดตบหน้าตัวเองทำไม”“แล้วตอนนี้น้องกับแม่อยู่ไหนครับ” เขายิงคำถามใส่ผู้เป็นแม่แทนการตอบคำถาม มือหนาประสานเข้าหากันแน่นด้วยความตื่นเต้นบอกตามตรงว่าตอนนี้เขาแทบ
Dernière mise à jour : 2025-02-13โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 25 คนคนเดียวกัน1
การหายไปของเธอทำให้เขาเจ็บปวดและเสียใจมากในสมองมีแต่คำถามมาตลอดว่าทำไมเธอกับครอบครัวถึงหายไป แล้วหายไปไหนทำไมถึงไม่บอกกล่าวกันสักคำ แต่กระนั้นเขาก็ยังแอบมีความหวังว่าเธอจะกลับมา ทุกวันหลังเลิกเรียนเขาจะมายืนรอหน้าบ้านเธอเสมอกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบเดือนจู่ ๆ ก็มีเจ้าของคนใหม่เข้ามาอยู่พอถามไถ่ก็ได้รู้ว่าเจ้าของคนเก่าขายบ้านหลังนี้แล้วความหวังที่มีเพียงน้อยนิดดับลงในพริบตาเขาเจ็บปวดมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนั้นยังเด็กไม่มีกำลังเพียงพอที่จะตามหาเธอ แต่กาลเวลาก็ไม่ได้ทำให้เขาลืมเลือนเธอได้เลยภาพใบหน้า รอยยิ้ม ความน่ารักสดใส และเรื่องราวดี ๆ ที่เกิดขึ้นตลอดสิบปียังคงชัดเจนอยู่ในใจ เมื่อเขาเรียนจบและได้เข้ารับตำแหน่งผู้บริหารในบริษัทแทนผู้เป็นพ่อมีเงิน มีอำนาจจึงเริ่มจ้างนักสืบฝีมือดีตามหาเธอ เขามีความหวังเต็มเปี่ยมว่าจะได้เจอเธอที่ไหนสักที่ของประเทศไทยแต่ผ่านมาหลายปีก็ยังไร้วี่แวว เขาลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนสลัดความคิดในอดีตออกยังไงมันก็ไม่สำคัญแล้วในเมื่อตอนนี้เธอกลับมาหาเขาแล้ว เขานั่งมองบ้านหญิงสาวอยู่อย่างนั้นจนเวลาล่วงเลยมาถึงสามทุ่มจึงขับรถกลับบ้านอย่างน้อยวันนี้เขาก็ได้เห็นบ
Dernière mise à jour : 2025-02-13โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 26 คนคนเดียวกัน2
เขาใช้เวลาในการเดินทางเพียงสี่สิบห้านาทีก็มาถึง ทว่าเมื่อรถมาจอดลงหน้าบ้านเขาก็ต้องขมวดคิ้วชนกันเพราะรถเก๋งคันสีดำที่จอดอยู่หน้าบ้านเมื่อวานหายไปนั่นแสดงว่าต้องมีใครออกไปไหน หรืออาจจะไม่อยู่ทั้งสองคนก็ได้รอยยิ้มที่เคลือบอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาพลันมลายหายไปสิ้นเมื่อคิดว่าตัวเองต้องมาเสียเที่ยว แต่เพื่อความชัวร์เขาจึงลงจากรถลองเดินไปกดกริ่งหน้ารั้วดูรอเพียงไม่นานก็มีผู้หญิงอายุราว ๆ ห้าสิบปีเดินออกมาจากบ้าน ดวงตาคมกริบเพ่งมองร่างท้วมที่เดินตรงเข้ามาเรื่อย ๆ อย่างพินิศพิจารณา รอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นประดับมุมปากหนาด้วยความดีใจเพราะเป็นแม่ของระรินรักนั่นเองถึงแม้ท่านจะอายุมากขึ้นแต่เขาก็จำได้ดี “สวัสดีครับน้าอร ผมโปรดครับ” รีบยกมือไหว้ทักทายอย่างนอบน้อมพร้อมบอกกล่าวเมื่อเห็นว่าท่านมองมาที่เขาด้วยสายตาสงสัย“โปรดเองเหรอ ไม่เจอกันสิบกว่าปีโตเป็นหนุ่มหล่อจนน้าจำไม่ได้เลย” อรดีฉีกยิ้มกว้างเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่ยืนอยู่นอกรั้วเป็นใคร รีบเปิดประตุให้เขาเข้ามาทันทีพร้อมเชื้อเชิญให้เข้าบ้าน “มา ๆ เข้ามานั่งในบ้านก่อน”“ขอบคุณครับ” เขาน้อมศีรษะขอบคุณอรดีแล้วเดินตามหลังท่านเข้าไปในบ้าน ดว
Dernière mise à jour : 2025-02-13โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 27 ความรู้สึกยังคงเหมือนเดิม1
ประภากรณ์นั่งมองประภาวินท์ผู้เป็นพี่ชายที่อายุห่างจากเขาแค่ปีเดียวความสงสัยเพราะตั้งแต่มาถึงพี่ชายก็เอาแต่กระดกเหล้าเข้าปากไม่พูดไม่จาสักคำคงมีเรื่องเครียดมากแน่ ๆ ถึงได้ดื่มแอลกอฮอล์เหมือนกับน้ำเปล่าแบบนี้ทั้งที่ปกติแทบจะไม่แตะเลยหากไม่จำเป็น “ไหนบอกมีเรื่องจะปรึกษา” เขาปล่อยให้พี่ชายดื่มไปสักพักก่อนจะเริ่มถามไถ่ทำให้คนที่กำลังยกน้ำสีอำพันขึ้นดื่มหยุดชะงักฉับพลัน มองหน้าผู้เป็นน้องนิ่ง ๆ นานนับนาทีก่อนระบายเรื่องกลัดกลุ้มในใจออกไป “ฉันเจอวารีแล้วแถมเธอยังมีลูกที่เกิดจากฉันด้วย”“จริงเหรอแล้วเธอว่าไงบ้าง บอกสาเหตุที่หายไปไหม” พอพี่ชายบอกถึงสาเหตุเขาก็เข้าใจได้ในทันทีรู้สึกเห็นใจและเป็นห่วงความรู้สึกพี่ชายในเวลาเดียวกันวารีเป็นแฟนที่พี่ชายรักมากมากจนถึงขั้นยอมทะเลาะกับแม่เพราะท่านไม่ชอบที่พี่ชายคบกับวารีซึ่งเป็นเพียงเด็กกำพร้าเติบโตมาในสถานสงเคราะห์ ทั้งสองฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกันจนแม่ของเขายอมใจอ่อนแต่หลังจากอยู่ด้วยไม่กี่ปีจู่ ๆ วารีก็มาหายไปโดยไม่บอกกล่าว และไม่ทราบสาเหตุหายไปราวกับบนโลกใบนี้ไม่เคยมีเธออยู่ทำให้พี่ชายเสียใจอย่างหนักไม่เป็นอันทำอะไรนานหลายเดือนเลยทีเดียว“เพราะแม่ แม่ใ
Dernière mise à jour : 2025-02-13โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 28 ความรู้สึกยังคงเหมือนเดิม2
ครืด! ครืด!โทรศัพท์เครื่องหรูแผดเสียงดังขึ้นทำให้เธอหลุดออกจากห้วงความคิด ก่อนจะรีบหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายออกมาดูเมื่อเห็นว่าเป็นเติมรักจึงกดรับสาย ส่วนร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านหน้ารีบหมุนตัวกลับมามองด้วยแววตาดุพร้อมเปล่งเสียงถามเพราะอยากรู้ว่าคนที่โทรมาเป็นผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า “ใครโทรมา”คามิลลาถึงกับงุนงงกับท่าทางของประธานหนุ่มความจริงใครจะโทรมามันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอหรือเปล่า ทำไมเขาถึงแสดงอาการเหมือนพ่อหวงลูกเพราะกลัวลูกจะมีแฟนไม่มีผิด“เติมรักค่ะ” ดวงตาคมมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างไม่เข้าแต่กระนั้นก็ยอมตอบไปเพราะขี้เกียจมีปัญหาอีก จากนั้นก็กรอกเสียงพูดกับคนปลายสายต่อ อีกคนเมื่อได้รับคำตอบที่พึงพอใจจึงหมุนตัวเดินต่อโดยคามิลลาเดินตามหลังไปห่าง ๆ พลางคุยโทรศัพท์ไปด้วยจนถึงห้องของเขา“เข้ามาสิ” เธอขอวางสายจากเพื่อนสาวแล้วเดินเข้าไปในห้องของเขาตามคำเชื้อเชิญโดยง่ายอาจเป็นเพราะรู้ว่าเขาคือพี่โปรดเธอจึงไว้ใจและกล้าเข้าแบบไม่กลัวอะไร ดวงตาคมมองสำรวจรอบ ๆ ห้องอย่างพินิศพิจารณาที่นี้หรูหรา กว้างขว้างและสะดวกสบายสมราคาจริง ๆ “อ๊ะ!” ทว่าเธอก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ ๆ ก็ถูกอีกคนสวมกอดจากด้
Dernière mise à jour : 2025-02-13โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 29 ความรู้สึกยังคงเหมือนเดิม3
“หลังจากนี้ไม่อนุญาตให้หายไปไหนแล้วนะครับ” ประภากรณ์ยิ้มจนแก้มแทบแตกกับคำตอบตอนแรกก็แอบกลัว แต่ตอนนี้หัวใจพองโตคับอกแล้ว รู้สึกดีใจและมีความสุขจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ริมฝีปากหนากดจูบบนหน้าผากมนอีกครั้งพร้อมกับสวมกอดร่างบางอย่างแนบแน่นให้สมกับที่เขารอเธอมานานแสนนาน ร่างบางกอดตอบแนบแน่นไม่ต่างกัน ใบหน้าเรียวที่เคลือบด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ซบลงบนแผงอกแกร่งพร้อมหลับตาลง เธอชอบอ้อมกอดนี้ ไออุ่นนี้เหลือเกินให้ความรู้สึกอบอุ่นหัวใจและปลอดภัยเหมือนในตอนเด็ก ๆ ที่เขาค่อยปกป้องเธอไม่มีผิดทั้งสองยืนกอดกันอยู่อย่างนั้นโดยไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาปล่อยให้ภาษากายบอกความรู้สึกที่มีต่อกันแทน ผ่านไปเนินนานหลายนาทีเสียงทุ้มจึงเอื้อนเอ่ยอีกครั้ง “คืนนี้นอนที่นี่นะครับ”“ไม่ค่ะรักต้องกลับไปเลี้ยงฉลองงานวันเกิดเพื่อนต่อ แล้วกลับไปนอนที่คอนโดเติม” ใบหน้าเรียวผงกขึ้นปฏิเสธทันควัน ก่อนจะอธิบายเหตุผลให้ฟัง “รักบอกเพื่อนไว้ว่าคุยธุระกับพี่เสร็จจะกลับไปฉลองด้วย รักไม่อยากผิดคำพูดกับเพื่อนค่ะ”“ครับ” ประภากรณ์เข้าใจเหตุผลของเธอ แต่ที่ไม่ชอบคือผู้ชายคนนั้นที่มาใกล้ชิดสนิทสนมกับเธอเกินไป ดวงตาคมกริบมองหน้าถามคนในอ้อ
Dernière mise à jour : 2025-02-13โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 30 เมียใจร้าย1
แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านม่านสีขาวเข้ามากระทบร่างสองหนุ่มสาวที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงปลุกให้คามิลลารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อน ขณะที่อีกคนยังนอนหลับสนิทรอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นประดับริมฝีปากอวบอิ่มเมื่อลืมตาขึ้นมาเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ห่างเพียงคืบเป็นอันดับแรก ดวงตาคมไล่มองสัดส่วนบนใบหน้าหล่อเหลาอย่างพินิศพร้อมใช้นิ้วกรีดกรายไปตามคิ้วดกดำ ลงมาหยุดที่แพรขนตายาวหนาที่ดูเหมือนจะยาวและสวยกว่าของเธอเสียอีกน่าอิจฉานักอดไม่ได้ที่จะเล่นกับมันโดยการลูบไปมาซ้ำ ๆ ก่อนจะลากนิ้วผ่านจมูกโด่งลงไปยังริมฝีปากสีแดงระเรื่อราวกับของผู้หญิง “จะดูดีเกินหน้าเกินตากันไปแล้วนะ” เธอพึมพำออกมาอย่างนึกอิจฉาเอาจริงเครื่องหน้าของเขาแป๊ะจนผู้หญิงอย่างเธออิจฉาหนักมาก เสียงพึมพำจากริมฝีปากอวบอิ่มทำเอาคนที่ตื่นตั้งแต่เธอลากนิ้วบนคิ้วแต่แสร้งหลับต่อหลุดยิ้มออกมา พร้อมกับเปลือกตาบางที่ปรือขึ้นมองใบหน้าเรียว “บ่นอะไรหื้ม”“บ่นว่าพี่หล่อเกินไปแล้ว” เสียงหวานบอกไปตามจริงพร้อมกับทำหน้าคว่ำใส่ด้วยความหมั่นไส้“ไม่ภูมิใจเหรอครับมีแฟนหล่อ” ประภากรณ์ถึงกับกลั้วหัวเราะออกมากับท่าทางแสนน่ามันเขี้ยวของเธอใช้มือบีบจมูกโด่งรั้นเบา ๆ ก่อน
Dernière mise à jour : 2025-02-13โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 31 เมียใจร้าย2
"พี่โปรดยังงอนรักอีกเหรอคะ" คามิลลาเริ่มเปิดบทสนทนาทันทีที่ในห้องเหลือเพียงเธอกับเขาพร้อมกับเดินอ้อมไปนั่งบนตักยกมือขึ้นโอบลำคอแกร่งหลวม ๆ อีกคนกดยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห๋ แต่เพียงเสี้ยวนาทีก็หายไปเปล่งเสียงตอบคนบนตักด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "พี่ไม่ได้งอนอะไรนิครับ" "ไม่งอนแล้วทำไมทำตัวเย็นชาแบบนี้ละคะ" แววตาคมมองหน้าถามอย่างคาดคั้นปากบอกว่าไม่ได้งอนแต่การกระทำตรงข้ามกันสิ้นเชิงตั้งแต่ออกจากคอนโดจนถึงตอนนี้เขาก็เอาแต่ทำเย็นชาใส่ ขนาดเธอนั่งบนตักแบบนี้แล้วยังไม่คิดจะโอบกอดสักนิด"แค่น้อยใจที่เมียไม่ให้เอา" "มันใช่เรื่องจะมาน้อยใจไหมคะท่านประธาน" คำตอบของคนตัวโตทำเอาเธอถึงกับกลอกตามองบนถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่อะไรมันจะขนาดนั้นกันเชียว แต่กระนั้นเธอก็ยอมง้อนั่นแหละ มือเรียวคลายออกจากลำคอแกร่งเคลื่อนมาประคองใบหน้าหล่อเหลาแทน "แล้วทำยังไงถึงจะหายน้อยใจคะ"ประภากรณ์ไม่ได้ตอบแต่ทำปากจู๋ขอจูบจากเธอแทน อีกคนส่ายหน้าระบายยิ้มออกมาบาง ๆ แต่ก็ยอมประทับจูบบนเรียวปากหยักตามคำเรียกร้อง เมื่อจะผละจูบออกกลับถูกมือหนากดท้ายทอยไว้พร้อมทั้งส่งเรียวเข้ามาในโพรงปาก และเธอก็ไม่คิดจะขัดขืนหลับตาจูบตอบ เกี่ยวกระหวั
Dernière mise à jour : 2025-02-13
Latest chapter
โปรดพันธกานต์รัก บทส่งท้าย
หลายปีต่อมา.."อ๊ะ!" แรงสวมกอดจากด้านหลังทำให้คุณแม่ลูกหนึ่งที่กำลังก้มหน้าก้มตาล้างขวดนมบุตรสาวอยู่ภายในห้องครัวสะดุ้งด้วยความตกใจกับการมาไม่ให้สุ่มให้เสียงของคนเป็นสามี เอี้ยวหน้าไปส่งสายตาดุเล็กน้อย "รักตกใจหมดพี่โปรด""โอ้ ๆ! ขวัญเอ๋ยขวัญมา" คนโดนดุกลั้วหัวเราะออกมาเบา ๆ ยกมือขึ้นลูบศีรษะทุยเรียกขวัญพร้อมกับกดจูบข้างขมับด้วยความรักใคร่เรียกรอยยิ้มของอีกคนได้เป็นอย่างดี เธอโคตรชอบเวลาที่คนเป็นสามีแสดงความรักแบบนี้มองสบแววตาอ่อนโยนนานนับนาทีก่อนเอ่ยขึ้นอีกครั้ง "แล้วลูกละคะ""หลับอยู่ครับ" เขาเอ่ยพร้อมกับเกยหน้าบนไหล่มน สองแขนโอบกอดร่างบางไว้แนบแน่น เขาแต่งงานกับเธอมาห้าปีกว่าแล้วมีลูกสาวที่แสนน่ารักด้วยกันหนึ่งคน และยิ่งนานวันเขาก็ยิ่งรู้สึกรักเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะทุกช่วงเวลาที่ยากลำบากเธอคอยอยู่เคียงข้างและค่อยให้กำลังเขาเสมอมา เป็นทั้งภรรยาและแม่ที่ดีที่สุด ดูแลเขากับลูกไม่เคยขาดตกบกพร่องอะไรเลยคามิลลาเพียงพยักหน้ารับแล้วก้มหน้าล้างขวดนมต่อโดยมีคนเป็นสามีโอบกอดอยู่ ทว่าเธอก็ต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดหันควับมองคนด้านหลังอีกครั้งเพราะมือของเขาเริ่มอยู่ไม่นิ่งล้วงเข้ามาในเสื้อยืดแล้วบ
โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 32 คู่กันแล้วไม่แคล้วคลาด (จบ)
"อารักข๋า" เสียงใส ๆ ของเด็กน้อยดังขึ้นทำให้คามิลลาที่นั่งก้มหน้าทำงานอยู่ที่โต๊ะละสายตาจากแฟ้มเอกสารเงยหน้าขึ้นมอง รอยยิ้มบาง ๆ พลันผุดขึ้นประดับมุมปากหยักเมื่อเห็นว่าเจ้าของเสียงอันสดใสคือน้องปริมเด็กน้อยวัยสามขวบเศษ ๆ ลูกสาวประภาวินท์พี่ชายของแฟนหนุ่ม รีบลุกเดินไปหาเด็กน้อยที่เดินจูงมือคนเป็นอาเข้ามา "น้องปริมมาได้ยังไงคะเนี่ย""น้องปริมขอตามอาโปรดมาค่ะ น้องปริมคิดถึงอารักค่ะ" เด็กน้อยยิ้มตอบจนตาหยีทำให้เธอทั้งมันเขี้ยวทั้งเอ็นดูจนต้องโน้มลงไปใช้มือบีบพวงแก้มอวบเบา ๆ "หื้ม นอกจากสวยแล้วยังปากหวานอีกด้วยนะเนี่ย""แน่นอนอยู่แล้วใช่ไหมครับน้องปริมนี่หลานอาโปรดนะ" ประภากรณ์เอ่ยด้วยใบหน้าเคลือบรอยยิ้มพลางมองหน้าแฟนสาว ตั้งแต่เขาพาเธอไปพบน้องปริมเมื่อหลายเดือนก่อนเด็กน้อยก็ดูจะชอบเธอเอามาก ๆ และเธอก็ดูเหมือนจะเข้ากับน้องปริมได้ดีหากวันไหนมีเวลาว่างเธอมักจะแวะเวียนไปเล่นด้วยน้องปริมตลอดบอกตามตรงว่าเวลาที่เห็นเธอเล่นกับหลานก็นึกอยากจะมีลูกเป็นของตัวเองขึ้นมาบ้างเขาก็อายุไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว ซึ่งตอนนี้รอให้คนที่จะมาเป็นเจ้าสาวของเขาพร้อมอย่างเดียวเลย ส่วนเรื่องอื่นไม่มีปัญหาอะไรเขาได้บอกให้ผู
โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 31 เมียใจร้าย2
"พี่โปรดยังงอนรักอีกเหรอคะ" คามิลลาเริ่มเปิดบทสนทนาทันทีที่ในห้องเหลือเพียงเธอกับเขาพร้อมกับเดินอ้อมไปนั่งบนตักยกมือขึ้นโอบลำคอแกร่งหลวม ๆ อีกคนกดยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห๋ แต่เพียงเสี้ยวนาทีก็หายไปเปล่งเสียงตอบคนบนตักด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "พี่ไม่ได้งอนอะไรนิครับ" "ไม่งอนแล้วทำไมทำตัวเย็นชาแบบนี้ละคะ" แววตาคมมองหน้าถามอย่างคาดคั้นปากบอกว่าไม่ได้งอนแต่การกระทำตรงข้ามกันสิ้นเชิงตั้งแต่ออกจากคอนโดจนถึงตอนนี้เขาก็เอาแต่ทำเย็นชาใส่ ขนาดเธอนั่งบนตักแบบนี้แล้วยังไม่คิดจะโอบกอดสักนิด"แค่น้อยใจที่เมียไม่ให้เอา" "มันใช่เรื่องจะมาน้อยใจไหมคะท่านประธาน" คำตอบของคนตัวโตทำเอาเธอถึงกับกลอกตามองบนถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่อะไรมันจะขนาดนั้นกันเชียว แต่กระนั้นเธอก็ยอมง้อนั่นแหละ มือเรียวคลายออกจากลำคอแกร่งเคลื่อนมาประคองใบหน้าหล่อเหลาแทน "แล้วทำยังไงถึงจะหายน้อยใจคะ"ประภากรณ์ไม่ได้ตอบแต่ทำปากจู๋ขอจูบจากเธอแทน อีกคนส่ายหน้าระบายยิ้มออกมาบาง ๆ แต่ก็ยอมประทับจูบบนเรียวปากหยักตามคำเรียกร้อง เมื่อจะผละจูบออกกลับถูกมือหนากดท้ายทอยไว้พร้อมทั้งส่งเรียวเข้ามาในโพรงปาก และเธอก็ไม่คิดจะขัดขืนหลับตาจูบตอบ เกี่ยวกระหวั
โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 30 เมียใจร้าย1
แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านม่านสีขาวเข้ามากระทบร่างสองหนุ่มสาวที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงปลุกให้คามิลลารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อน ขณะที่อีกคนยังนอนหลับสนิทรอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นประดับริมฝีปากอวบอิ่มเมื่อลืมตาขึ้นมาเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ห่างเพียงคืบเป็นอันดับแรก ดวงตาคมไล่มองสัดส่วนบนใบหน้าหล่อเหลาอย่างพินิศพร้อมใช้นิ้วกรีดกรายไปตามคิ้วดกดำ ลงมาหยุดที่แพรขนตายาวหนาที่ดูเหมือนจะยาวและสวยกว่าของเธอเสียอีกน่าอิจฉานักอดไม่ได้ที่จะเล่นกับมันโดยการลูบไปมาซ้ำ ๆ ก่อนจะลากนิ้วผ่านจมูกโด่งลงไปยังริมฝีปากสีแดงระเรื่อราวกับของผู้หญิง “จะดูดีเกินหน้าเกินตากันไปแล้วนะ” เธอพึมพำออกมาอย่างนึกอิจฉาเอาจริงเครื่องหน้าของเขาแป๊ะจนผู้หญิงอย่างเธออิจฉาหนักมาก เสียงพึมพำจากริมฝีปากอวบอิ่มทำเอาคนที่ตื่นตั้งแต่เธอลากนิ้วบนคิ้วแต่แสร้งหลับต่อหลุดยิ้มออกมา พร้อมกับเปลือกตาบางที่ปรือขึ้นมองใบหน้าเรียว “บ่นอะไรหื้ม”“บ่นว่าพี่หล่อเกินไปแล้ว” เสียงหวานบอกไปตามจริงพร้อมกับทำหน้าคว่ำใส่ด้วยความหมั่นไส้“ไม่ภูมิใจเหรอครับมีแฟนหล่อ” ประภากรณ์ถึงกับกลั้วหัวเราะออกมากับท่าทางแสนน่ามันเขี้ยวของเธอใช้มือบีบจมูกโด่งรั้นเบา ๆ ก่อน
โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 29 ความรู้สึกยังคงเหมือนเดิม3
“หลังจากนี้ไม่อนุญาตให้หายไปไหนแล้วนะครับ” ประภากรณ์ยิ้มจนแก้มแทบแตกกับคำตอบตอนแรกก็แอบกลัว แต่ตอนนี้หัวใจพองโตคับอกแล้ว รู้สึกดีใจและมีความสุขจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ ริมฝีปากหนากดจูบบนหน้าผากมนอีกครั้งพร้อมกับสวมกอดร่างบางอย่างแนบแน่นให้สมกับที่เขารอเธอมานานแสนนาน ร่างบางกอดตอบแนบแน่นไม่ต่างกัน ใบหน้าเรียวที่เคลือบด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ซบลงบนแผงอกแกร่งพร้อมหลับตาลง เธอชอบอ้อมกอดนี้ ไออุ่นนี้เหลือเกินให้ความรู้สึกอบอุ่นหัวใจและปลอดภัยเหมือนในตอนเด็ก ๆ ที่เขาค่อยปกป้องเธอไม่มีผิดทั้งสองยืนกอดกันอยู่อย่างนั้นโดยไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาปล่อยให้ภาษากายบอกความรู้สึกที่มีต่อกันแทน ผ่านไปเนินนานหลายนาทีเสียงทุ้มจึงเอื้อนเอ่ยอีกครั้ง “คืนนี้นอนที่นี่นะครับ”“ไม่ค่ะรักต้องกลับไปเลี้ยงฉลองงานวันเกิดเพื่อนต่อ แล้วกลับไปนอนที่คอนโดเติม” ใบหน้าเรียวผงกขึ้นปฏิเสธทันควัน ก่อนจะอธิบายเหตุผลให้ฟัง “รักบอกเพื่อนไว้ว่าคุยธุระกับพี่เสร็จจะกลับไปฉลองด้วย รักไม่อยากผิดคำพูดกับเพื่อนค่ะ”“ครับ” ประภากรณ์เข้าใจเหตุผลของเธอ แต่ที่ไม่ชอบคือผู้ชายคนนั้นที่มาใกล้ชิดสนิทสนมกับเธอเกินไป ดวงตาคมกริบมองหน้าถามคนในอ้อ
โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 28 ความรู้สึกยังคงเหมือนเดิม2
ครืด! ครืด!โทรศัพท์เครื่องหรูแผดเสียงดังขึ้นทำให้เธอหลุดออกจากห้วงความคิด ก่อนจะรีบหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายออกมาดูเมื่อเห็นว่าเป็นเติมรักจึงกดรับสาย ส่วนร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านหน้ารีบหมุนตัวกลับมามองด้วยแววตาดุพร้อมเปล่งเสียงถามเพราะอยากรู้ว่าคนที่โทรมาเป็นผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า “ใครโทรมา”คามิลลาถึงกับงุนงงกับท่าทางของประธานหนุ่มความจริงใครจะโทรมามันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอหรือเปล่า ทำไมเขาถึงแสดงอาการเหมือนพ่อหวงลูกเพราะกลัวลูกจะมีแฟนไม่มีผิด“เติมรักค่ะ” ดวงตาคมมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างไม่เข้าแต่กระนั้นก็ยอมตอบไปเพราะขี้เกียจมีปัญหาอีก จากนั้นก็กรอกเสียงพูดกับคนปลายสายต่อ อีกคนเมื่อได้รับคำตอบที่พึงพอใจจึงหมุนตัวเดินต่อโดยคามิลลาเดินตามหลังไปห่าง ๆ พลางคุยโทรศัพท์ไปด้วยจนถึงห้องของเขา“เข้ามาสิ” เธอขอวางสายจากเพื่อนสาวแล้วเดินเข้าไปในห้องของเขาตามคำเชื้อเชิญโดยง่ายอาจเป็นเพราะรู้ว่าเขาคือพี่โปรดเธอจึงไว้ใจและกล้าเข้าแบบไม่กลัวอะไร ดวงตาคมมองสำรวจรอบ ๆ ห้องอย่างพินิศพิจารณาที่นี้หรูหรา กว้างขว้างและสะดวกสบายสมราคาจริง ๆ “อ๊ะ!” ทว่าเธอก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อจู่ ๆ ก็ถูกอีกคนสวมกอดจากด้
โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 27 ความรู้สึกยังคงเหมือนเดิม1
ประภากรณ์นั่งมองประภาวินท์ผู้เป็นพี่ชายที่อายุห่างจากเขาแค่ปีเดียวความสงสัยเพราะตั้งแต่มาถึงพี่ชายก็เอาแต่กระดกเหล้าเข้าปากไม่พูดไม่จาสักคำคงมีเรื่องเครียดมากแน่ ๆ ถึงได้ดื่มแอลกอฮอล์เหมือนกับน้ำเปล่าแบบนี้ทั้งที่ปกติแทบจะไม่แตะเลยหากไม่จำเป็น “ไหนบอกมีเรื่องจะปรึกษา” เขาปล่อยให้พี่ชายดื่มไปสักพักก่อนจะเริ่มถามไถ่ทำให้คนที่กำลังยกน้ำสีอำพันขึ้นดื่มหยุดชะงักฉับพลัน มองหน้าผู้เป็นน้องนิ่ง ๆ นานนับนาทีก่อนระบายเรื่องกลัดกลุ้มในใจออกไป “ฉันเจอวารีแล้วแถมเธอยังมีลูกที่เกิดจากฉันด้วย”“จริงเหรอแล้วเธอว่าไงบ้าง บอกสาเหตุที่หายไปไหม” พอพี่ชายบอกถึงสาเหตุเขาก็เข้าใจได้ในทันทีรู้สึกเห็นใจและเป็นห่วงความรู้สึกพี่ชายในเวลาเดียวกันวารีเป็นแฟนที่พี่ชายรักมากมากจนถึงขั้นยอมทะเลาะกับแม่เพราะท่านไม่ชอบที่พี่ชายคบกับวารีซึ่งเป็นเพียงเด็กกำพร้าเติบโตมาในสถานสงเคราะห์ ทั้งสองฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกันจนแม่ของเขายอมใจอ่อนแต่หลังจากอยู่ด้วยไม่กี่ปีจู่ ๆ วารีก็มาหายไปโดยไม่บอกกล่าว และไม่ทราบสาเหตุหายไปราวกับบนโลกใบนี้ไม่เคยมีเธออยู่ทำให้พี่ชายเสียใจอย่างหนักไม่เป็นอันทำอะไรนานหลายเดือนเลยทีเดียว“เพราะแม่ แม่ใ
โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 26 คนคนเดียวกัน2
เขาใช้เวลาในการเดินทางเพียงสี่สิบห้านาทีก็มาถึง ทว่าเมื่อรถมาจอดลงหน้าบ้านเขาก็ต้องขมวดคิ้วชนกันเพราะรถเก๋งคันสีดำที่จอดอยู่หน้าบ้านเมื่อวานหายไปนั่นแสดงว่าต้องมีใครออกไปไหน หรืออาจจะไม่อยู่ทั้งสองคนก็ได้รอยยิ้มที่เคลือบอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาพลันมลายหายไปสิ้นเมื่อคิดว่าตัวเองต้องมาเสียเที่ยว แต่เพื่อความชัวร์เขาจึงลงจากรถลองเดินไปกดกริ่งหน้ารั้วดูรอเพียงไม่นานก็มีผู้หญิงอายุราว ๆ ห้าสิบปีเดินออกมาจากบ้าน ดวงตาคมกริบเพ่งมองร่างท้วมที่เดินตรงเข้ามาเรื่อย ๆ อย่างพินิศพิจารณา รอยยิ้มบาง ๆ ผุดขึ้นประดับมุมปากหนาด้วยความดีใจเพราะเป็นแม่ของระรินรักนั่นเองถึงแม้ท่านจะอายุมากขึ้นแต่เขาก็จำได้ดี “สวัสดีครับน้าอร ผมโปรดครับ” รีบยกมือไหว้ทักทายอย่างนอบน้อมพร้อมบอกกล่าวเมื่อเห็นว่าท่านมองมาที่เขาด้วยสายตาสงสัย“โปรดเองเหรอ ไม่เจอกันสิบกว่าปีโตเป็นหนุ่มหล่อจนน้าจำไม่ได้เลย” อรดีฉีกยิ้มกว้างเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่ยืนอยู่นอกรั้วเป็นใคร รีบเปิดประตุให้เขาเข้ามาทันทีพร้อมเชื้อเชิญให้เข้าบ้าน “มา ๆ เข้ามานั่งในบ้านก่อน”“ขอบคุณครับ” เขาน้อมศีรษะขอบคุณอรดีแล้วเดินตามหลังท่านเข้าไปในบ้าน ดว
โปรดพันธกานต์รัก บทที่ 25 คนคนเดียวกัน1
การหายไปของเธอทำให้เขาเจ็บปวดและเสียใจมากในสมองมีแต่คำถามมาตลอดว่าทำไมเธอกับครอบครัวถึงหายไป แล้วหายไปไหนทำไมถึงไม่บอกกล่าวกันสักคำ แต่กระนั้นเขาก็ยังแอบมีความหวังว่าเธอจะกลับมา ทุกวันหลังเลิกเรียนเขาจะมายืนรอหน้าบ้านเธอเสมอกระทั่งเวลาผ่านไปเกือบเดือนจู่ ๆ ก็มีเจ้าของคนใหม่เข้ามาอยู่พอถามไถ่ก็ได้รู้ว่าเจ้าของคนเก่าขายบ้านหลังนี้แล้วความหวังที่มีเพียงน้อยนิดดับลงในพริบตาเขาเจ็บปวดมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนั้นยังเด็กไม่มีกำลังเพียงพอที่จะตามหาเธอ แต่กาลเวลาก็ไม่ได้ทำให้เขาลืมเลือนเธอได้เลยภาพใบหน้า รอยยิ้ม ความน่ารักสดใส และเรื่องราวดี ๆ ที่เกิดขึ้นตลอดสิบปียังคงชัดเจนอยู่ในใจ เมื่อเขาเรียนจบและได้เข้ารับตำแหน่งผู้บริหารในบริษัทแทนผู้เป็นพ่อมีเงิน มีอำนาจจึงเริ่มจ้างนักสืบฝีมือดีตามหาเธอ เขามีความหวังเต็มเปี่ยมว่าจะได้เจอเธอที่ไหนสักที่ของประเทศไทยแต่ผ่านมาหลายปีก็ยังไร้วี่แวว เขาลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนสลัดความคิดในอดีตออกยังไงมันก็ไม่สำคัญแล้วในเมื่อตอนนี้เธอกลับมาหาเขาแล้ว เขานั่งมองบ้านหญิงสาวอยู่อย่างนั้นจนเวลาล่วงเลยมาถึงสามทุ่มจึงขับรถกลับบ้านอย่างน้อยวันนี้เขาก็ได้เห็นบ
