4

EP4 - แอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้ (เลย์)

(คุณหนูบี!!!)

เสียงแม่บ้านดังเอะอะโวยวายขึ้นจนเลย์รีบสาวเท้าเดินไปดู ปรากฏว่าเจอบีเลิฟล้มนอนอยู่ลนพื้นหน้าหน้ารับแขกโดยมีป้าแม่บ้านประครองอยู่บนตัก

"เกิดอะไรขึ้น!" เลย์เอ่ย

"คุณหนูบีเธอเป็นลมล้มลง ดีที่ป้ากำลังทำความสะอาดตรงนี้เลยรับทันค่ะ" ป้าแม่บ้านเอ่ย

เลย์มองใบหน้าซีดเซียวของบีเลิฟที่ดวงตาหลับสนิท เมื่อคืนเธอคงไม่ได้นอนแล้วไปสอบเช้านี้อย่างที่เธอว่า ร่างกายเลยรับไม่ไหว เลย์ค่อยๆอุ้มบีเลิฟขึ้นก่อนพาเธอเดินไปที่ห้องนอนของตัวเอง

"ขอผ้าชุบน้ำกับน้ำหวานหรือน้ำผลไม้ก็ได้เย็นๆนะ" เลย์เอ่ย

"อ่อ น้ำหวานดีกว่าค่ะนายท่าน คุณหนูบีเธอแพ้แครอท " ป้าแม่บ้านเอ่ย

"อืม"

เลย์นั่งมองหญิงสาวที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงด้วยสายตาเรียบนิ่ง เขาและบีเลิฟรู้จักกันมาตั้งแต่เธอเด็กกว่านี้ บางเรื่องมันไม่ควรเกิดขึ้น เขาก็จะไม่ทำให้มันเกิดขึ้น

ไม่นานหญิงสาวค่อยๆปรือตาพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียง โดยมีเลย์นั่งกดโทรศัพท์อยู่ข้างๆ

"พี่เลย์"

"อ่ะ! กินน้ำหวานหน่อย จะได้ไม่วูบอีก" เลย์เอ่ยก่อนยื่นแก้วน้ำหวานสีแดงให้กับเธอ

"ขอบคุณค่ะ"

บีเลิฟคว้ามันแล้วดูดจนเกือบหมดแก้ว ก่อนจะวางลงแล้วค่อยๆลุกขึ้นลงจากเตียง

"ทำอะไร???"

"จะกลับคะ..คอนโดค่ะ" บีเลิฟเอ่ย

"อืม"

บีเลิฟถึงกับน้ำตาซึม เมื่อเธอก้าวออกจากห้อง ชายหนุ่มไม่แม้แต่จะพูดอะไรต่อ หรือถามว่าไหวมั้ย และไม่มีคำว่าไปส่งจากปากเขา นั่นซินะ คืนนี้ที่บ้านเขามีปาร์ตี้ คงไม่ว่างไปส่งเธอ ปกติเขาก้ไม่เคยสนใจความรู้สึกเธออยู่แล้ว

"คุณหนูบี จะกลับแล้วเหรอค่ะ ดีขึ้นแล้วเหรอค่ะ" ป้าแม่บ้านเอ่ยถามเมื่อเห็นบีเลิฟกำลังออกจากบ้าน

"ค่ะ ขอบคุณนะคะ"

เธอเลือกจะพูดแค่นั้นก่อนเดินออกจากบ้านหลังใหญ่ ท้องฟ้ามืดครึมราวกับว่าฝนกำลังจะสาดเทลงมา หญิงสาวในชุดนักศึกษาที่อ่อนแรง กำลังเดิกอดตัวเองออกจากซอยเพื่อเรียกรถ มือถือที่แบตหมดทำให้เธอไม่สามารถโทรหาใครได้

"พี่ดีกับผู้หญิงทั้งโลก ยกเว้นหนูคนเดียว"

เสียงตัดพ้อดังขึ้นในขณะที่หญิงสาวน้ำตาอาบสองแก้ม เม็ดฝนเม็ดเล็กค่อยๆหยดลงมาเรื่อยๆจะเริ่มหนัก บีเลิฟที่กำลังเดินอยู่กลับต้องหลบที่เพลิงเล็กๆข้าง

ฝนกระหน่ำเทลงมาอย่างหนัก จนเธอต้องยืนกอดตัวเอง ไม่มีทีท่าว่ามันจะเลาหรือหยุดสักนิด เสื้อนักศึกษาสีขาวเมื่อถูกน้ำย่อมบอบบางจนเห็นด้านในเป็นธรรมดา อาการหนาวสั่นเริ่มถาโถม สติเริ่มเลือนลางเมื่อหญิงสาวไม่ได้แข็งแรงแม้แต่น้อยในขณะที่กำลังยืนหลบฝน

"ไปขึ้นรถ"

เสียงๆนึงดังขึ้นพร้อมร่างแกร่งที่ยืนกางร่ม เลย์ขับรถออกมาเมื่อเห็นว่าฝนตก เขายื่นร่มให้บีเลิฟก่อนจะเดินกลับขึ้นไปรอบนรถ เธอรับมันแล้วกางออกก่อนเดินไปขึ้นรถแล้วเลย์ก็ขับออกไป

"พี่จะไปส่งหนูเหรอ" บีเลิฟเอ่ย

"ขับผ่านมาพอดี"

".........."

"ทำไมไม่โทรให้ใครมารับ?" เลย์เอ่ย

"โทรศัพท์แบตหมดค่ะ"

เลย์ไม่ได้ตอบอะไรก่อนขับรถมาจนถึงคอนโดของบีเลิฟ เธอค่อยๆก้าวลงจากรถโดยที่ไม่ได้พูดอะไรต่อ ความรู้สึกเจ็บปวดในหัวใจทำให้เธอไม่อยากที่จะอยู่ใกล้เขานานๆ

เลย์ไม่ได้ตั้งใจมาดูเธอ เขาแค่ขับรถผ่านเท่านั้น เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆที่เขาไม่เคยมองว่าเธอหน้าเป็นห่วง เลย์ดีกับทุกคน แต่กับเธอเขาเหมือนไม่อยากให้มีเธอบนโลกใบนี้ด้วยซ้ำ

"ทอร่า คิดถึงแม่มั้ย"

บีเลิฟอาบน้ำจนเสร็จก่อนนั่งอุ้มเจ้าหมาน้อยที่เธอช่วยชีวิตมันมาและตั้งชื่อให้ใหม่ น้ำตาที่ยังคงไหล่อาบสองแก้มทำให้หมาน้อยรู้ว่าผู้เป็นเจ้าของใหม่มีอาการบางอย่าง มันเลยยิงมุดหน้า มุดตัวให้เธอกอดราวกับว่ากำลังปลอบเธอแบบนั้น

ผ่านมาสองวันวันนี้เป็นวันเกิดของอิ๊กคิวผู้เป็นพี่ชาย งานถูกจัดขึ้นที่บ้านของเขา วันนั้นมีเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ มารวมตัวกันค่อนข้างเยอะ รวมถึงเลย์กับมิดไนท์ด้วย

"น้องสาว ยิ่งโตยิ่งสวยนะเนี้ย" มิดไนท์เอ่ยก่อนเดินอุ้มมิดเดย์ลูกชายคนเล็กเข้ามาทักบีเลิฟ

"พี่ไนท์สวัสดีค่ะ เดย์ครับ คิดถึงอาเลิฟหรือเปล่าครับ" บีเลิฟเอ่ย

"รักอาเลิฟครับ" มิดเดย์เอ่ย

"เห็นไอ้เลย์มั้ยเลิฟ มันบอกพี่ว่ามาถึงแล้ว"มิดไนท์เอ่ยถาม

"ไม่เห็นเลยค่ะพี่ไนท์"

"กูอยู่นี่ ถามหายังกับกูเป็นเมียมึงงั้นแหละ"

เสียงของเลย์เดินเข้ามาพร้อมผู้หญิงสาวสวยคนนึงที่กอดแขนมาไม่ห่าง

"คนใหม่??" มิดไนท์เอ่ยถาม

"อืม แล้วน้องไอวี่มามั้ย ถ้าไม่มีกูมีเผื่อนะ" เลย์เอ่ย

"ไอ้เลย์ไอ้ส้นตีน เอามาให้บ้านแตกดิ"

"เลย์ค่ะ เอาไวน์มั้ย" ผู้หญิงคนนั้นเอ่ย

"เอาซิ"

เขาเอ่ยก่อนมองบีเลิฟที่ยืนก้มหน้าอยู่แบบนั้น

"พี่ไนท์ค่ะ หนูขอตัวก่อนนะคะ"

บีเลิฟรีบเดินออกไป เมื่อใจเธอกำลังเจ็บระบมอย่างหนัก นี่ไม่ใช่ครั้งแรก แต่ทุกครั้งเธอต้องทนเห็นเลย์ควงผู้หญิงมานัวเนียต่อหน้าบ่อยๆ

🔥🔥🔥🔥🔥🔥