ตอนที่ 21 เผลอสนุกซะแล้ว“ผมตื่นเต้นแทบแย่ที่ได้รู้ว่าหัวหน้าออกโรงเอง!” เลออนวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้าดูตื่นเต้นเกินเหตุ ถ้าทำได้เขาคงกระโดดเป็นกบไปแล้ว“คนเจ็บอยู่ตรงนั้น พวกคนร้ายอยู่ตรงนั้น” ฉันหันไปเอ่ยกับตำรวจแทน“ขอบคุณที่ให้ความช่วยเหลือครับ” ตำรวจคนหนึ่งหันมาทำความเคารพฉันจนฉันอดสะดุ้งเบาๆ ไม่ได้ แอบรู้สึกไม่ถูกต้องยังไงก็ไม่รู้สิจากนั้นตำรวจก็หันไปสนใจคนร้ายที่ถูกฉันซัดสลบและใส่กุญแจมือสองคนนั้นไว้ และตำรวจคนหนึ่งได้หันไปบอกฉลามว่ารถพยาบาลกำลังจะมาเพื่อให้เขาสบายใจ ฉันยืนดูการทำงานของเหล่าเจ้าหน้าที่ตำรวจโดยที่ยังไม่ได้ไปไหนเพราะถ้าหากผู้ใช้พลังจิตสองคนนั้นตื่นขึ้นมาหรือมีพรรคพวกของพวกมันมาฉันจะได้ช่วยตำรวจจัดการคนพวกนั้น“ฉันอยากเห็นหัวหน้าบู๊มาก แต่น่าเสียดายจริงๆ ที่มาช้า ฉันน่าจะมาเร็วกว่า” เลออนบ่นงึมงำ“ผมน่าจะขับรถฝ่าไฟแดงมาเลย” โกลเด้นที่ไม่รู้ว่ามาถึงเมื่อไหร่กอดคอบ่นอย่างเศร้าใจกับเลออน“อย่ามาพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้าตำรวจสิครับ” ตำรวจคนที่ทำความเคารพฉันหันมาพูดเลออนและโกลเด้นจึงได้แต่บ่นกันอย่างเงียบๆ“เลิกมายืนบ่นแถวนี้ได้แล้ว ในเมื่อไม่มีธุระอะไรกับที่นี่อีกก็กล
ตอนที่ 22 วารินหวงหลังจากกลับมาถึงบ้านแทนที่เขาจะได้รับการต้อนรับจากแฟนสาวด้วยการกอดและหอมแก้มให้ชื่นใจ แต่เขากลับต้องมาพบแขกที่คาดไม่ถึงมาต้อนรับแทนเสียได้คนแรกก็คืออาเธอร์ วารินรู้จักแน่นอน ส่วนอีกคนวารินไม่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการนักแต่ก็พอทราบว่าอีกฝ่ายชื่อโนอาห์ วารินขมวดคิ้วมองพวกเขาและเริ่มมองหาเลอา“นั่นไง ในที่สุดก็มีคนกลับมา” อาเธอร์เอ่ยเสียงไร้ความกระตือรือร้น“เลอาล่ะครับ?” เขาไม่อยากจะคิดในแง่ถูกคนพวกนี้บุกรุกพื้นที่ เขาจึงคิดไปว่าเลอาอาจจะเชิญคนพวกนี้เข้ามาจึงถามหาแฟนของตัวเองก่อนเป็นอย่างแรก“จะไปรู้เหรอ ตอนพวกฉันเข้ามาก็ไม่มีใครอยู่แล้ว” อาเธอร์เอ่ยเสียงเบื่อหน่ายขณะลุกขึ้นมานั่งตัวตรงวารินได้ยินดังนั้นก็ขยับยิ้มไม่ถึงดวงตา “คุณอาเธอร์ ถึงคุณจะเป็นเจ้าของคอนโดแต่ก็ไม่ควรบุกเข้ามาในห้องของคนอื่นโดยไม่ได้รับการอนุญาตจากเจ้าของห้องนะครับ”ถึงวารินจะเอ่ยอย่างนั้นแต่อาเธอร์ก็ทำหน้าด้านโยนคีย์การ์ดสำรองต่อหน้าเจ้าของห้อง“พวกคุณมีธุระอะไรเหรอครับ?” วารินถามอย่างใจเย็น“จะว่าไปนายไม่ได้ไปตรวจร่างกายมาสักพักแล้วนี่ ฉันอยากจะรู้จักกับร่างกายของนายให้มากกว่านี้ นายควรมาตรวจร่
ตอนที่ 23 ลางสังหรณ์บอกมาและข่าวฉันตื่นขึ้นมาเจอกับท้องฟ้าอันสว่างสดใส… แต่มันจะไม่สว่างสดใสเกินไปไหม!? ฉันแทบไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้เพราะแสงแดดที่แยงตาจนตาแทบบอด กี่โมงแล้วเนี่ย ทำไมแสงแดดถึงส่องแสงได้แยงตาของฉันได้ขนาดนี้ฝืนลืมตาขึ้นมามองนาฬิกาฉันถึงได้รู้ว่าตอนนี้เกือบจะเที่ยงแล้ว ฉันตื่นสายมาก แต่ฉันกลับยังรู้สึกว่าง่วงและรู้สึกตัวเองนอนไปได้แต่ครู่เดียวเอง ไม่สิ ฉันนอนไปได้แค่ครู่เดียวจริงๆ เพราะเมื่อคืนวารินไม่ยอมให้ฉันนอนเลย! เมื่อคืนฉันไม่รู้ว่าเขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนจับฉันกระแทกซะหลายท่าช่วงนี้เป็นช่วงคึกคักของวารินสินะ? ช่างอยู่ยงคงกระพันจริงๆ หรือเป็นเพราะเขาเริ่มฝึกพลังและร่างกายกันเขาถึงได้ต่อได้ยาวขนาดนี้ โอ้ ถ้าอย่างนั้นหลังจากนี้ฉันคงต้องรับศึกหนักบนเตียงยาวๆ อีกหลายครั้งคิดแล้วก็ฟุบหน้าลงบนหมอนหวังจะนอนต่อ รู้สึกปวดหัวปวดตัวจนไม่อยากลุกขึ้นเลย ดีนะที่วารินอาบน้ำแต่งตัวให้แล้วฉันก็เลยไม่ต้องลุกไปล้างตัวและสามารถนอนได้อย่างสบายตัว แต่ขณะที่กำลังหลับต่อนั่นเองเสียงข้อความเข้าก็ดังเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ฉันก็เลยต้องลืมตาขึ้นมาดู ซึ่งปรากฏว่ามันเป็นข้อความจากวาริน ส
ตอนที่ 24 ทดสอบของวิเศษและผีร้าย?ห้าวันหลังจากวันที่ฉันได้พูดคุยกับปีกวายุหรือเฟิงหลี่ ของวิเศษที่คนตระกูลเฟิงเป็นผู้สร้างขึ้นมาก็ได้ถูกส่งมาถึงฉันมือของฉัน ครบสามอย่างตามที่บอกไป อย่างที่หนึ่งเป็นเกราะ อย่างที่สองเป็นอาวุธ อย่างที่สามเป็นอุปกรณ์เสริมความเร็วฉันอ่านคู่มือที่มาพร้อมกับของวิเศษก่อนจะเริ่มทดลองใช้ ของวิเศษที่มีคุณสมบัติเป็นเกราะมาในรูปแบบของเข็มกลัดหน้าตาเหมือนโล่ ในคู่มือบอกว่ามันมีชื่อว่าเกราะวายุ เมื่อถ่ายทอดพลังเข้าไปเกราะลมที่ไม่สามารถมองเห็นได้ก็จะคลุมร่างกาย ฉันลองใช้งานมัน แม้จะมองไม่เห็นเกราะนั่นแต่ฉันก็รู้ถึงสึกความเย็นที่ห่อหุ้มร่างกายทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าทำงานได้ปกติไม่มีปัญหาแต่น่าเสียดายที่ฉันสามารถทำให้เกราะลมคลุมร่างกายได้แค่ไม่กี่นาทีเพราะระดับของพลังของฉันมันต่ำมาก ถ้าใช้นานเกินไปก็จะเหนื่อย แต่ก็ยังดีกว่าใช้ไม่ได้เลย อีกอย่างฉันมีวิธีใช้มันโดยที่ไม่เปลืองพลังจิตเกินไป นั่นก็คือการควบคุมให้มันปกป้องร่างกายเฉพาะส่วน แบบนี้มันจะช่วยให้คนที่มีพลังจิตน้อยอย่างฉันใช้งานมันติดต่อกันไปได้นานๆของวิเศษอันที่สองเป็นประเภทอาวุธที่มีลักษณะเหมือนกับดอกบัวตูมที่ทำ
ตอนที่ 25 งานวันเกิดเลออนฉันทดสอบของวิเศษแล้วเรียบร้อยซึ่งเวลานั้นวารินก็กลับมาจากทำงานพอดี เมื่อกลับเข้ามาในล็อบบี้ของคอนโดฉันก็เห็นวารินกำลังยืนคุยกับใครบางคนเข้าพอดี“วาริน” ฉันเรียกวารินพลางโบกมือเรียกความสนใจของเขาก่อนจะรีบเดินตรงไปหาเขา วารินหันมาและโบกมือทักทายกลับด้วยรอยยิ้มหวาน“ไปไหนมาครับ” คำถามของวารินมันธรรมดามากแต่ทำไมฉันแอบเสียวสันหลังนะ“ออกไปวิ่งในสวนนิดหน่อยน่ะ” ฉันรีบตอบก่อนที่วารินจะเข้าใจผิดว่าฉันแอบหนีออกไปข้างนอกอีก“ดีครับ” วารินยิ้มบางพลางก้มหน้าลงจูบฉันเบาเป็นการทักทายจากนั้นก็กอดกันสักสิบวินาทีให้หายคิดถึงนิดหน่อยหลังจากทักทายกับวารินเรียบร้อยฉันก็หันไปมองคนที่วารินคุยด้วยก่อนที่ฉันจะเข้ามาแทรก อีกฝ่ายดูเป็นผู้ชายหน้าตาดูมืดมนและมีท่าทางเหมือนคนที่ค่อนข้างเก็บตัว ฉันไม่เคยเห็นหรือรู้จักจึงมองอีกฝ่ายด้วยสายตาสงสัยชัดเจน วารินเห็นดังนั้นจึงกล่าวแนะนำตัวให้“คุณมาม่อนคือคนที่อยู่ในสถานการณ์เดียวกับเราครับ” วารินผายมือไปทางชายตรงหน้าและกล่าวแนะนำตัวฉันให้อีกฝ่ายรู้จัก “และเลอาคือแฟนของผมครับ”“สวัสดี” มาม่อนผงกหัวทักทาย แต่ฉันไม่ตอบสนองเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายคือมาม
ตอนที่ 26 กำเนิดเทพสายฟ้าปริศนาเลออนแปลกใจมากเมื่อเจ้านุ่มนิ่มที่มักจะเสแสร้งเป็นคนดีติดต่อมาหาเขาอย่างกะทันหันและบอกว่าจะเข้าร่วมแก๊ง DH เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายเกลียดแก๊ง DH มากนั่นจึงทำให้เขาสงสัยว่าทำไมวารินถึงนึกอยากจะเข้าร่วมแก๊งขึ้นมาได้ ความสงสัยกลายเป็นความหวาดระแวง เลออนคิดเองเออเองไปก่อนเลยว่าวารินอาจจะพยายามแย่งเลอาไปจากพวกเขาอีกแน่ๆ“ฉันไม่ยอมแน่! แกคิดจะแย่งหัวหน้าไปอีกแล้วใช่ไหม!” เลออนชี้หน้าวารินอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่ยอมให้แกเข้าแก๊งแน่!” เขากล่าวปฏิเสธอย่างหนักแน่นวารินหลับตาพลางส่ายหัวก่อนจะลืมตาขึ้นมาใหม่ด้วยสายตามุ่งมั่นและจริงจัง “ผมเกือบเสียเลอาไปและถ้าผมยังไม่ทำอะไรสักอย่างผมก็จะเสียเลอาไปจริงๆ เพื่อเลอาผมจึงมาขอความร่วมมือในการช่วยเหลือจากพวกคุณในวันนี้”“นายจะบอกว่าเรื่องนี้เกี่ยวพันกับชีวิตของเลอางั้นเหรอ?” เจมส์เป็นคนถาม“…พวกนั้นมีเป้าหมายมาที่ผม…มันเป็นเพราะผมที่ทำให้เลอาตกอยู่ในอันตราย” วารินเอ่ยเสียงเซื่องซึม “เพราะงั้นผมจะต้องกำจัดตัวการให้ได้ก่อนที่พวกนั้นจะทำให้เลอาตกอยู่ในอันตราย”“แกจะทำอะไร” เลออนถามเสียงแข็งกระด้าง“ตามหาตัวการเพื่อจบปัญหาทุกอย่าง”“เฮ
ตอนที่ 27 เคลื่อนไหวคริสทำงานเป็นหัวหน้าแก๊งค้ายามาหลายปี ยาเสพติดผิดกฎหมายเขาก็เคยซื้อขายมาแล้วมากมายหลากหลายชนิด แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาเคยได้เจอกับยาแบบนี้“ได้ผล มันได้ผลครับบอส!” พลังจิตของลูกน้องของเขาปกติทำได้แค่ทำให้กระดาษลอยได้เท่านั้น แต่ตอนนี้เขากลับสามารถทำให้ของทั้งห้องลอยได้ ไม่เว้นแม้แต่โซฟาที่เขากำลังนั่งอยู่“มันเป็นของจริง! ฉันใช้พลังได้แล้ว!” ส่วนลูกน้องอีกคนของเขาไม่เคยมีพลังจิตเลยแต่ตอนนี้กลับสามารถทำลายกำแพงได้เพียงแค่ดีดนิ้วเท่านั้นยาที่สามารถเสริมพลังจิตและยาที่ทำให้คนธรรมดามีพลังจิตงั้นเหรอ… คริสเหงื่อตกและมองไปที่ยามหัศจรรย์มากมายตรงหน้า ถ้ายาแบบนี้หลุดออกไปมันก็ช่างน่าหวาดหวั่นจริงๆ ว่าโลกจะเกิดความโกลาหลขึ้น แต่…พ่อค้ายาแบบเขาน่ะเหรอจะสนเรื่องแบบนั้น? คริสหุบยิ้มแทบไม่ได้เมื่อคิดว่าการขายพวกนี้มันจะทำให้เขาได้เงินมากมายมหาศาลเท่าไหร่ เขาสงบอารมณ์พลางเงยหน้าขึ้นไปมองชายสวมหน้ากากหมีที่มาพร้อมกับยามหัศจรรย์นี้“ขาย…สินะ” คริสพูดเสียงเบาคล้ายพูดกับตัวเองและโบกมือเป็นสัญญาณให้ลูกน้องที่เหมือนจะเห่อในพลังใหม่หยุดใช้พลังเพราะตอนนี้เขาเริ่มมึนหัวกับการนั่งโซฟา
ตอนที่ 28 สมาคมคนเชื่อในพลังจิตเปรี้ยง!ทันทีที่ลั่นไกปืนกระสุนสายฟ้าก็ถูกยิงออกมาและพุ่งเข้าเป้าอย่างแม่นยำและด้วยความรุนแรงของกระสุนสายฟ้ามันได้ทำให้เป้ายิงที่ทำมาจากเหล็กนั้นปรากฏรูขนาดใหญ่ ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้ามีคนถูกยิงด้วยกระสุนนี่จะมีสภาพเป็นอย่างไร คิดแล้วก็ปาดเหงื่อการยิงปืนที่มีกระสุนสายฟ้าเมื่อครู่เป็นการทดสอบปืนที่วารินได้ถ่ายทอดพลังจิตลงไปเพื่อดูว่าอาวุธวิเศษถูกสร้างสำเร็จหรือไม่ ซึ่งดูจากผลของมันก็รู้ได้เลยว่ามันสำเร็จ ปืนที่มีพลังสายฟ้าของวารินมันทรงพลังจริงๆ ยิงแค่นัดเดียวเป้าเหล็กถึงกับเป็นรูขนาดใหญ่ ถ้ามีคนถูกปืนนี่ยิงใส่คงยากจะรอด ว่าแต่ของวิเศษพวกนี้สร้างได้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ? วารินเรียนแค่ไม่กี่วันเองนะ!“มันใช้ได้ แต่อายุการใช้งานสั้นเกินไป มันน่าจะยิงได้แค่สามครั้ง” นลินที่เป็นคนทดสอบยิงปืนกระสุนสายฟ้ากล่าว“งั้นครั้งหน้าผมจะลองเพิ่มพลังลงไปครับ” วารินพยักหน้ารับการรีวิวจากนลิน “แล้วระเบิดสายฟ้าล่ะครับเป็นยังไงบ้าง?” วารินถามถึงอาวุธอีกอันที่เขาสร้าง วารินเคยอธิบายให้ฉันฟังถึงความสามารถของมันว่าถ้าเปิดใช้งานมันสายฟ้าก็จะกระจายออกเป็นวงกว้างเหมาะสำหรับการจัดการ
ตอนที่ 64 วารินแปลกไป“ขอบคุณที่ให้ผมได้เจอกับเลอาอีกครั้ง”“แต่คุณ….จะไม่บอกเลอางั้นเหรอ?”“ผมไม่ต้องการให้เลอารู้เรื่องที่เกิดขึ้นทางฝั่งนั้น….เธอจะเสียใจ”“…อย่างไรก็ตามผมหวังว่าคุณจะไม่ทำอะไรเกินเลยกันเลอา”“เลอาก็แฟนฉัน”“ไม่ เธอคือแฟนของผม”“…เราจะเถียงกันทำไมในเมื่อเรา---”“เลอาคือแฟนของผม”“…ก็ได้!”…………จากคำยืนยันจากวาริน ผู้นำผู้ก่อการร้ายอย่างอิระและหน้ากากอีกาได้เสียชีวิตแล้ว หลังจากนั้นสองวันหมอกสีแดงก็ถูกกำจัด เจ้าหน้าที่มุ่งหน้าจับกุมคนร้ายเพื่อคืนความสงบสุข อาจจะใช้เวลานานในการฟื้นฟูความเสียหายที่เกิดขึ้นแต่ทุกอย่างจะต้องถูกจัดการเก็บกวาดในท้ายที่สุดในขณะที่เจ้าหน้าที่ไล่จับกุมผู้มีพลังพิเศษที่ถูกสงสัยว่าเป็นผู้ก่อความไม่สงบแก๊ง DH ที่อยู่ในสถานที่เกิดเหตุด้วยเกือบจะถูกจับกุมไปด้วย แต่โชคดีที่พวกเขาได้รับการคุ้มครองจากอาเธอร์ที่ได้รับความดีความชอบที่สามารถกำจัดหมอกแดงได้และยังได้รับการยืนยันจากนายกว่าพวกเขาเป็นพลเมืองที่ถูกบีบให้ต่อสู้เพื่อปกป้องตัวเอง พวกเขาจึงยังไม่ได้รับบทลงโทษอะไรที่ใช้พลังเมื่อเลอาได้ทราบถึงเรื่องที่อาเธอร์ช่วยเหลือเธอก็แค่บิดยิ้มออกมาและกลอกตา
ตอนที่ 63 บทสุดท้ายของ ´ปกป้องหัวใจวาริน´ บทสุดท้ายของ ‘ปกป้องหัวใจวาริน’เขาแก้แค้นสำเร็จ เขาทำสำเร็จแล้ววารินยืนนิ่งท่ามกลางซากปรักหักพังของบ้านเมืองที่พังทลาย ไฟจากพลังจิตของอิระยังโหมกระหน่ำรอบตัวเขาแต่เจ้าของพลังจิตอย่างอิระได้ตายจากไปแล้ว ด้วยฝีมือของวารินเอง ไฟฟ้าของวารินเริ่มสงบลง ไม่สิ มันราวกับกำลังสูญเสียพลัง แก้แค้นสำเร็จแล้วอย่างไรต่อ? สุดท้ายแล้วคนรักของเขาก็ไม่อาจกลับมาได้ เขาสูญเสียจิตใจที่จะใช้พลังวารินไร้จุดมุ่งหมายที่จะมีชีวิตไปแล้ว เขาเดินข้ามศัตรูคนสุดท้ายของเขา ก้าวข้ามผู้ที่บอกว่ารักเขา โนอาห์ ก้าวข้ามอาเธอร์ที่เคยบอกว่าหลงใหลเขา วารินมองโนอาห์และอาเธอร์เพียงหาตา แม้ว่าที่ผ่านมาเขาจะโอนอ่อนต่อคำบอกรักของพวกเขา แต่แท้จริงแล้วเขาไม่เคยรู้สึกรักเลย แท้จริงแล้วเขาก็แค่หลอกใช้คนพวกนี้แล้วเขาจะทำอะไรต่อไปดีนะ…วารินเร่ร่อนอยู่นาน จนโลกที่วุ่นวายจากการกระทำของอิระเริ่มฟื้นตัว ทุกอย่างกลับมาสงบสุขดั่งเช่นวันวานแต่วารินรู้ว่าเขาไม่อาจเป็นดั่งเช่นวันวานได้“นายอยากได้จุดจบใหม่งั้นเหรอ?”วารินไม่แน่ใจนักว่าใครเป็นพูดกับเขา เขาพยักหน้าตอบกลับแต่ก็คิดใหม่และส่ายหน้า “ไม
ตอนที่ 62 ดวงจันทร์สีแดงวารินสัมผัสได้ถึงสายฟ้าที่แล่นอยู่บนฝ่ามือของเขา ศัตรูอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว หากเป็นตัวเขาเมื่อก่อนที่หวาดกลัวพลังของตัวเองจะต้องไม่กล้าใช้พลังนี้ออกมาอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้วารินรับรู้ดีว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว… ไม่สิ ความจริงแล้วตัวตนอันเย็นชานี้อาจเป็นตัวตนที่เขาพยายามเก็บไว้ในส่วนลึกของจิตใจมาตลอดวารินคิดว่าในตอนนี้เขาสามารถสังหารศัตรูได้โดยไม่รู้สึกอะไรเลยวารินและอิระยืนเผชิญหน้ากันอยู่ในสนามของโรงเรียน“คุณมาถึงขั้นนี้แล้วคงไม่คิดจะถอยสินะครับ และคงน่าจะเตรียมใจไว้แล้ว” วารินเอ่ย“เตรียมใจอะไรกัน? ถ้าเตรียมใจที่จะกลายเป็นราชาของมนุษย์ยุคใหม่ละก็ใช่” อิระเอ่ยขณะที่ปัดฝุ่นบนตัวที่ติดมาตอนที่ถูกลากออกมาจากโรงยิม “ว่าแต่ทำไมต้องเป็นนายทุกครั้งเลยนะที่ฉันต้องสู้ด้วย และทุกครั้งฉันก็กำจัดนายไม่ได้สักที โชคดีเกินไปแล้ว”วารินอดนึกถึงหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาไม่ได้ ตัวเอกของหนังสือมักถูกโชคชะตาเข้าข้าง แต่หากเป็นเช่นนั้นจริงเขาไม่รู้สึกว่าถูกโชคชะตาเข้าข้างเลย เพราะการที่ต้องสูญเสียคนรักไปมันเป็นคำสาปมากกว่ามือของทั้งสองข้างของวารินถือปืนไว้ ทันใดนั้นเสียงเสียดสีบางอย่างก็
ตอนที่ 61 ห้องบอสพวกเราถูกย้าย หลายคนที่นี่ ผู้มีพลังจิตคนอื่น- บอส ที่นี่นั่นคือสัญญาณขอความช่วยเหลือสุดท้ายที่ระบบขอความช่วยเหลือของแก๊ง DH ได้รับ ผู้ขอความช่วยเหลือไม่ได้อธิบายสถานการณ์อย่างละเอียดหมายความว่าสถานการณ์ที่เขากำลังเผชิญอยู่ไม่ค่อยจะดีนัก“ผมพอจะเข้าใจสถานการณ์ได้คร่าวๆ เลยพยายามหนีออกจากที่นี่แล้ว แค่ดูเหมือนจะไม่ทัน” วารินอธิบายอย่างกังวลใจถูกย้าย ผู้มีพลังจิตคนอื่น…. ทันใดนั้นฉันก็นึกถึงผู้หญิงหน้ากากกวางฉันเห็นเมื่อครู่ เธอมีพลังเคลื่อนย้ายไม่ผิดแน่ เธอจะต้องเคลื่อนย้ายคนอื่นๆ ไปรวมกันในที่เดียว เธออะไรบางอย่าง‘บอส ที่นี่’ ในข้อความอาจจะหมายถึงพวกเขาถูกพาไปหาอิระ แล้วอิระทำไปเพื่ออะไรบางอย่างที่ไม่น่าจะดีนัก…คงไม่ใช่แผนอย่างกำจัดศัตรูให้หมดก่อนที่ศัตรูจะได้ตั้งตัวนะ พอคิดแบบนั้นฉันก็มองกำแพงหมอก ยิ่งคิดสีหน้ายิ่งแย่ลงเอาจริงดิ?[มีการแจ้งเตือนจาก ถล่มให้แหลก]การแจ้งเตือนเด้งขึ้นมาอย่างกะทันหัน ถล่มให้แหลก เนี่ยหมายถึงแอปสื่อสารพิเศษที่พวกเจมส์สร้างขึ้นมานั่นเอง ฉันก็ลืมมันไปเลยเพราะไม่ค่อยได้ใช้ในห้องแช็ตกลุ่มเจมส์: เลอาเจมส์: มีข้อความจากเจ้าคนที่ชื่อลันก
ตอนที่ 60 หมอกแดงคุณต้องการเข้าร่วมก่อนช่วยเหลือหรือไม่?[เข้าร่วม] [ปฏิเสธ]ข้อความจากผู้ขอความช่วยเหลือ : ช่วยด้วย! พวกเราถูกจับเป็นตัวประกัน! (ส่งตำแหน่งที่อยู่)ฉันแค่เข้ามาอวดพลัง : เจ้าจะให้ข้าไปช่วยเหลือเจ้าอย่างไร? นั้นมันกลางเมืองที่รัฐบาลประกาศว่าเป็นเขตอันตรายสูงไม่ใช่รึไง!? และโดยรอบเมืองถูกกองทัพทหารปิดกันเส้นทางไว้หมดแล้ว!ฉันแค่เข้ามาเล่นเกม : ไม่ใช่ว่าเราต้องรอฟังคำสั่งนอกรอบไม่ใช่รึไง ไหงไปอยู่ตรงนั้นได้โลกเริ่มอยู่ยากมากขึ้น : ถึงฉันจะอยู่ใกล้ก็ไปช่วยไม่ได้หรอก…ฉันไม่ได้มีพลังขนาดนั้น!พริกไทยป่น : สมาชิกหลักของแก๊งน่าจะอยู่ไม่ไกลนะ พวกเขาอาจไปช่วยได้สมาชิกวงใน : อันที่จริงหัวหน้ากับหัวหน้าใหญ่ก็อยู่ใกล้ๆ นั่นล่ะพริกไทยป่น : พวกเขาจะไปช่วยเหรอ? (สติกเกอร์ตื้นเต้น)สมาชิกวงใน : ไม่สมาชิกวงใน : หัวหน้าเลออนเล่นเกมอยู่ หัวใหญ่ก็นอนกกแฟนอยู่มะเขือ: !?มะละกอ: !!???อ่านแล้วสัมผัสถึงความไร้ความผิดชอบอย่างมาก ฉันก็เลยต้องยอมออกจากบ้านมาทำงานสักที ก็อยากจะปล่อยให้ทหารหรือไม่ก็หน่วยพิเศษจัดการเองอยู่หรอกแต่ก็ไร้ความรับผิดชอบเกินไป ดูเหมือนว่ากลุ่มแก๊งเล็กๆ ของฉันเหมือน
ตอนที่ 59 สิ่งไม่สำคัญก็ลืมมันไปการใช้ร่างจิตมีประโยชน์ตรงที่ไม่มีใครสังเกตเห็นตัวตนได้ มันเหมาะที่จะใช้สำหรับสังเกตการณ์ ฉันจึงใช้พลังถอดจิตของโนอาห์เพื่อที่จะได้มาสังเกตการณ์การต่อสู้ของวารินและอิระอย่างใกล้ชิด แต่ตอนนี้การต่อสู้เงียบมาสักพักแล้ว ฉันไม่เห็นว่าพวกเขาไปอยู่ส่วนไหนของเมืองที่เสียหายแห่งนี้แล้ว“งั้นคงต้องไปสำรวจรอบๆ ก่อน” ตอนนี้ฉันยังไม่รู้อย่างชัดเจนว่าลูกน้องของอิระซุ่มรอเวลาลงมืออยู่ที่ไหน ถึงจะคาดไว้ว่าพวกนั้นอาจจะกำลังซุ่มอยู่ในมิติขนาดของหน้ากากหมี แต่มันก็ยังไม่มีอะไรมายืนยันอีกทั้งมันค่อนข้างน่าสงสัยที่พวกนั้นยังอยู่เงียบๆ โดยไม่ยอมลงมือทำอะไรเลย อย่างอิระมันจะยอมให้ลูกน้องรออยู่เฉยๆ เพื่อช่วยตัวเองยามสู้กับวารินไม่ไหวเหรอ? ไม่น่าใช่ เจ้านั่นน่าจะสั่งให้ลูกน้องทำลายทุกอย่างที่ความขวางหน้าเพื่อเป้าหมายของตัวเองมากกว่าฉันจึงลองออกไปสำรวจรอบเมืองแต่ก็ไม่พบคนที่น่าจะเป็นคนของอิระ แต่ฉันพบคนธรรมดาแทน พวกเขาอยู่ในเขตที่น่าจะมีการอพยพไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะมีคนที่ยังหลงเหลืออยู่และไม่ได้ถูกลูกหลงจากการต่อสู้ของวารินและอิระประชาชนมากมายได้รับความเสียหายจากความวุ่นวาย
ตอนที่ 58 ความสัมพันธ์ที่น่าสงสัยรู้สึกเหมือนนอนฝันร้ายไปเลย…ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการงัวเงียและพยายามลุกออกจากเตียงที่นุ่มนิ่มเพราะต้องการดื่มน้ำให้หายคอแห้ง พอเดินโซเซไปถึงห้องครัวและหยิบขวดน้ำมาดื่มฉันก็เดินไปนั่งงีบบนโต๊ะโดยที่หน้าหันไปทางหน้าต่าง ในตอนนั้นเองฉันมองออกไปนอกหน้าต่างของห้องครัวฉันรู้สึกไม่คุ้นเคยกับวิวทิวทัศน์นอกหน้าต่างเสียเท่าไหร่เลย วันสิ้นโลกมาถึงเมื่อไหร่กัน?นึกสงสัยว่าข้างบ้านเป็นซากประหลักหักพังตั้งแต่เมื่อไหร่ นึกไปนึกมาพอดื่มน้ำแล้วสมองก็ตื่นเต็มที่และพร้อมประมวลผลและในที่สุดฉันก็จำได้เสียทีว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้น ฉันถึงกับสำลักน้ำที่กำลังกลืนลงคอแล้วรีบวิ่งไปหน้าบ้านทันทีกวาดสายตามองซากประหลักหักพังครู่หนึ่งก่อนจะเหลือบไปเจอคนที่ตามหาอีกคนยืนอยู่บนตึก อีกคนลอยอยู่บนฟ้า ดูแล้วไม่มีฝ่ายไหนบาดเจ็บเลย ทั้งที่รอบตัวของพวกเขามีสภาพราวกับถูกขีปนาวุธยิงถล่มแค่สองคนนั้นเหรอที่ทำเมืองเละขนาดนี้? การต่อสู้ของผู้มีพลังจิตมันน่ากลัวจริงๆ ว่าแต่กองกำลังพิเศษหายไปไหนทำไมไม่โผล่มาเลยนะ ไม่สิ อย่างอิระคงไม่ยอมให้ใครเข้ามาขัดขวางศึกตัดสินนี้ของเขา มีความเป็นไปได้ว
ตอนที่ 57 ต่อสู้หรือระเบิดเมืองเลอารู้สึกสับสน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอช็อกที่พบว่าไนต์คลับถูกเผาไม่เหลือซากและกลิ่นอายแห่งความตายรอบตัวหรือไม่ แต่เธอนึกอะไรไม่ออกเลยจริงๆ สิ่งที่วนเวียนอยู่ในหัวของเธอมีเพียง เลออนและคนอื่นๆ ของแก๊ง DH ที่ได้ตายไปแล้วพวกเขาตายแล้ว…มันเป็นความผิดของเธอ? เพราะเธอเองรึเปล่าที่ลากพวกเขาให้มายุ่งกับเรื่องนี้จนพวกเขาต้องถูกฆ่าและเผาอย่างโหดเหี้ยม…สมองของเลอาว่างเปล่า เธอกำลังปฏิเสธสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า เธอตัดสินใจถอยหลังและคิดจะวิ่งหนีออกจากตรงนี้ แต่เมื่อหันหลังเธอก็เห็นวารินกำลังเดินโซเซเข้ามาหา…ด้วยร่างที่โชคเลือด“เลอา…ช่วยผมด้วย” เสียงอันแหบแห้งของเขาเอ่ยเรียกเธอเลอายืนนิ่งดวงตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึง เธออยากตะโกนเรียกวารินสุดเสียงแต่กลับไม่มีเสียงใดเปล่งออกมาจากลำคอของเธอ เธออยากจะวิ่งไปประคองวารินที่ซวนเซใกล้ล้มลง แต่ขาของเธอไม่ขยับ เธอไม่อยากจะเข้าไปสัมผัสเพราะไม่อยากรับรู้ว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้านั้นเป็นของจริงหรือไม่ถ้ามันเป็นจริง…ไม่ มันต้องเป็นเรื่องโกหก! แต่…มันเหมือนจริงเกินไป“วาริน!” ท้ายที่สุดเลอาก็ทำลายความอ่อนแอและหวาดกลัวในใจทิ้งและรีบเข
ตอนที่ 56 ถูกทำลายDN ไนต์คลับก็เหมือนกับไนต์คลับทั่วไปหลังจากเปิดต้อนรับเหล่าผีเสื้อกลางคืนมาตลอดราตรีมันก็ต้องปิดลงหลังจากฟ้าสว่าง แต่ก็มีผีเสื้อราตรีบางตัวที่ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องหลังจากร้านปิด“คุณเลออน เช้าแล้วครับ” โกลเด้นปลุกคนที่เขาเคารพในความแข็งแกร่งที่กำลังนอนแผ่อยู่บนโซฟาหลังจากดื่มหนักมาเกือบทั้งคืน“อย่ามากวนน่า” เลออนไม่มีทีท่าจะยอมตื่นแต่อย่างใด“ลุกขึ้นมาทำงานครับ”“ฉันทำงานมาตลอดทั้งคืนแล้ว!”การที่คุณไปสังสรรค์กับลูกค้าแล้วดื่มเหล้าของร้านตัวเองทั้งคืนมันเรียกว่างานเหรอครับ? โกลเด้นไม่ได้ถามอย่างในความคิดแต่เขาพูดเรื่องงานขึ้นมาแทน “พวกเรากำลังจะทำความสะอาดร้านใหม่ทั้งร้านครับ อาจจะต้องทำความสะอาดแล้วจัดใหม่เลย เพราะงั้นตื่นขึ้นมาดูแลงานในฐานะเจ้าของร้านด้วย”เลออนตื่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาสลัดคาบหนุ่มขี้เมาเช้ายันค่ำทิ้งและสวมคาบนักธุรกิจหนุ่มอย่างรวดเร็ว “ฉัน นัดหัวหน้ามาจัดปาร์ตี้ที่นี่ในอาทิตย์หน้า ฉันต้องทำให้ที่นี่ดูดีที่สุดหัวหน้าจะได้รู้ว่าตลอดสี่ปีมานี้ฉันพยายามแค่ไหนเพื่อให้สิ่งที่พวกเราร่วมสร้างกันมาเติบโตอย่างยิ่งใหญ่!”“ครับ!” โกลเด้นตะโกนตอบกลับเสี