เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 63
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 64
อันที่จริงแล้ว ตอนที่หลิวรั่วหลันกำลังหยิบยาอยู่นั้น เธอก็ใช้หางเหล่มองจางหยวนอย่างเงียบๆเมื่อเธอเห็นตอนที่จางหยวนจ้องมองไปที่ก้นของเธอเธอทั้งอายทั้งโกรธอยู่ในใจคิดไม่ถึงว่า จางหลินจะช่วยเธอระบายความโกรธ!หลังจากนั้น หลิวรั่วหลันก็ยืนขึ้นพร้อมกับยาเม็ดปรับสมดุลเย็นร้อนเธอแอบสาบานในใจว่า เมื่อจ้าวเยี่ยนมาทำงานพรุ่งนี้ เธอจะให้จ้าวเยี่ยนเอายาที่อยู่ในตู้ด้านล่างทั้งหมดขึ้นมาไว้ด้านบน!ในเวลานี้จางหยวนก็ตระหนักได้ว่าทำไมจางหลินถึงเหยียบเขาแล้วเมื่อนึกถึงการกระทำของตนเมื่อสักครู่นี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง“แค่กแค่ก! ในเมื่อได้ยาแล้ว ภารกิจของฉันก็เสร็จสิ้นแล้ว! ฉันขอตัวกลับไปก่อนนะ!” จางหยวนกล่าวพูดจบ เขาก็หันหลังกลับแล้วจากไป โดยไม่เปิดโอกาสให้จางหลินหัวเราะเยาะเขาเลยระหว่างทางที่กลับไป ใบหน้าของจางหยวนยังคงเต็มไปด้วยนัยความหมายถ้าผู้ชายในหมู่บ้านรู้ว่า เขาไปคลินิกสองครั้ง ก็ได้เห็นภาพที่วิเศษเช่นนี้ถึงสองครั้ง พวกเขาจะต้องอิจฉาตายแน่!น่าเสียดายที่ เห็นได้แค่ครึ่งเดียว ก็ถูกจางหลินขัดจังหวะซะก่อน!แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้จางหยวนประหลาดใจเป็นอย่างมากตอนที่เขาจ้องมอ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 65
“จางหยวน ในเมื่อนายสามารถมองออกว่าลุงสองของฉันมีโรคซ่อนเร้นอยู่ งั้นนายช่วยรักษาเขาได้ไหม?”ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่บ้านหยวนเต๋อหวังจางหยวนบอกว่าหยวนรเต๋อหวังมีอาการป่วยที่ซ่อนเร้นอยู่ หยวนเสวี่ยเข้าใจเขาผิด โดยคิดว่าเขากำลังสาปแช่งหยวนเต๋อหวังแม้ว่า จางหยวนจะจากไปแล้ว หยวนเสวี่ยก็ไม่เต็มใจที่จะออกไปไปส่งเขาตามหลักแล้วเมื่อเพื่อนร่วมชั้นสองคนที่ไม่ได้ติดต่อกันมาเป็นเวลานานมาพบกัน ก็ควรจะแลกเปลี่ยนข้อมูลการติดต่อกันแต่หยวนเสวี่ยไม่ได้แลกเปลี่ยนข้อมูลการติดต่อกับจางหยวนแม้แต่เบอร์โทรศัพท์ของจางหยวน เธอก็ได้มาจากการสอบถามเพื่อนร่วมชั้นหลายคน!เมื่อเผชิญหน้ากับการขอร้องของหยวนเสวี่ย จางหยวนก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถึงได้ตอบตกลง“เอาล่ะ! การผ่าตัดบายพาสหัวใจมีความเสี่ยง! ลุงสองของเธอยังไม่แก่ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องทำการผ่าตัดแบบนั้น!”เมื่อเห็นว่าจางหยวนรับปาก หยวนเสวี่ยก็ดีใจเป็นอย่างมาก น้ำเสียงก็เต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ" จางหยวน ขอบคุณนายนะ! ขอบคุณนายจริงๆ!"เธอไม่สงสัยจางหยวนเลยว่าจะสามารถรักษาลุงสองหยวนเต๋อหวังได้หรือไม่รู้ไหมว่า โรคที่ซ่อนเร้นอยู่ของหยวนเต๋อหวังจางหย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 66
คนอื่นๆอีกหลาย ต่างก็พากันมองดูจางหยวนด้วยใบหน้าที่จริงจังราวกับว่าถ้าจางหยวนแสดงทีท่าว่าไม่มั่นใจออกมา พวกเขาก็จะปฏิเสธที่จะให้จางหยวนรักษาหยวนเต๋อหวังทันทีท้ายที่สุดแล้วโรงพยาบาลถึงเป็นผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริง จางหยวนก็เป็นแค่ชายหนุ่มเพียงคนเดียวเท่านั้นจากข้อมูลที่หยวนเสวี่ยพูด จางหยวนไม่จบมัธยมปลายเสียด้วยซ้ำ พอเรียนจบมัธยมต้นก็ออกไปทำงานเลยทุกวันนี้ นักษามหาวิทยาลัยก็มีเกลื่อดกลาดเต็มไปหมด ส่วนนักเรียนมัธยมปลายโยนอิฐไปก้อนเดียวก็สามารถโยนโดนหลายสิบคน นักเรียนมัธยมต้นก็แทบจะไม่รู้หนังสือเลย!การคาดหวังให้ "คนที่ไม่รู้หนังสือ" มารักษาโรคหัวใจเฉียบพลันของหยวนเต๋อหวัง เรื่องนี้ฟังไปแล้วไม่น่าเชื่อถือเอาเสียเลยถ้าหยวนเสวี่ยไม่ได้บอกว่า จางหยวนเคยบอกว่าหยวนเต๋อหวังมีโรคที่ซ่อนเร้นอยู่ และทำนายเวลาที่โรคของเขาจะกำเริบได้ไม่อย่างนั้น ทุกคนในตระกูลหยวนจะไม่ยอมให้หยวนเสวี่ยเชิญจางหยวนมาเด็ดขาด!จากการจ้องมองอย่างพินิจพิเคราะห์ของหลายๆคน ทำให้จางหยวน เข้าใจความหมายของพวกเขาเขาเลิกเสแสร้ง และพูดอย่างเย่อหยิ่งว่า“ก็แค่โรคหัวใจเฉียบพลันกระจอกๆ จะต้องไปผ่าตัดบายพาสหัวใจอะไรนั่นทำ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 67
นึกไม่ถึงว่าเข็มเงินทั้งสี่เล่มนั้นจะเป็นแนวเส้นตรงเดียวกัน!ในขณะนี้ ไม่ใช่แค่หยวนเต๋อหวังคนตระกูลหยวนทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงจึ๊จึ๊อย่างประหลาดใจตอนนี้พวกเขาไม่สงสัยในศาสตร์ทางการแพทย์ของจางหยวนอีกต่อไปแล้ว!ถ้าเป็นแพทย์แผนจีนรุ่นเก่าๆแม้ว่าจะลืมตาฝังเข็มเงิน ก็อาจจะไม่สามารถเรียงเข็มเงินทั้งสี่เข็มให้เป็นเส้นเดียวได้แต่จางหยวนที่หลับตาฝังเข็ม กลับสามารถทำได้!ต้องช่ำชองเชี่ยวชาญขนาดไหนกัน!หยวนเสวี่ยก็เอาปิดปากด้วยความตกใจเช่นกันสีหน้าท่าทางที่อยู่บนใบหน้าเล็กๆราวกับว่าเพิ่งพบกับจางหยวนวันแรก!จากนั้น จางหยวนก็ทำการฝังเข็มอีกครั้งนอกเหนือจากเข็มเงินทั้งสี่เข็มที่เจาะเข้าไปในจุดฝังเข็มแล้ว ยังเพิ่มเข็มเงินอีกสามเล่มเข็มเงินทั้งเจ็ดเรียงกันเป็นเส้นเดียว!แต่ว่า นี่แค่เริ่มต้นเท่านั้นจากนั้นจางหยวนก็เจาะเข็มเงินเข้าไปทีละเล่มจนท้ายที่สุด แผ่นเข็มสีเงินที่อยู่ตรงกลางหัวใจของหยวนเต๋อหวังปรากฏขึ้น!แผ่นเข็มเงินราวกับว่าเป็นกังหันลมโดยมีเข็มเงินเป็นแกนตรงกลาง จากนั้นเข็มเงินแต่ละเล่มก็ขยายออกไปบริเวณรอบๆเส้นตรงแต่ละเส้นเรียงกันอย่างเรียบร้อย
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 68
“ตอนนี้ลุงรู้สึกดีขึ้นมามากแล้ว! ไม่รู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อย! แขนขาของลุงก็ไม่รู้สึกหนาวเย็นเหมือนเมื่อก่อน!” หยวนเต๋อหวังพูดถึงความรู้สึกของตนเองเมื่อได้ยินหยวนเต๋อหวังพูดแบบนี้ ทุกคนในตระกูลหยวนก็เผยสีหน้าที่ดีใจออกมาจางหยวนกล่าวอย่างสบายๆ: "ให้เข็มเงินอยู่บนร่างของลุงสองสักสิบนาที แล้วผมจะใช้เวลานี้ ออกใบสั่งยาให้ก่อน!"เมื่อได้ยินดังนี้ หยวนเต๋อฉายก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินไปที่ตรงหน้าของจางหยวน แล้วใช้มือทั้งสองข้างกุมมือขวาของจางหยวนเอาไว้"พ่อหนุ่ม ขอบใจมากนะ ขอบใจพ่อหนุ่มจริงๆ! พ่อหนุ่มคือผู้มีพระคุณของตระกูลหยวนของพวกเรา!"แม้ว่าหยวนเต๋อฉายจะพูดอย่างสบายๆก่อนหน้านี้แต่เขาไม่กล้าปล่อยให้หยวนเต๋อหวังน้องชายของเข้าเข้ารับการผ่าตัดบายพาสหัวใจง่ายๆแน่ถ้าทำการผ่าตัดนั้น หยวนเต๋อหวังจะไม่ใช่คนปกติอีกต่อไป!อีกอย่างในระหว่างการผ่าตัดอาจจะมีความเสี่ยงด้วยหากหยวนเต๋อหวังโชคไม่ดี การผ่าตัดล้มเหลว นั่นจะเป็นสิ่งที่แย่มาก!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว วิธีรักษาของจางหยวนค่อนข้างจะดีกว่าการฝังเข็มเข็มเงินจับคู่กับยาต้ม ไม่มีความเสี่ยงไม่ต้องทนทุกข์ ต่อไปยังสามารถเป็นคนธรรมดาไ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 69
เมื่อคิดเช่นนี้ สายตาที่หยวนเสวี่ยมองจางหยวนก็อดไม่ได้ที่จะแปลกประหลาดขึ้นมาจางหยวนที่กำลังเขียนใบสั่งยาอยู่จู่ๆก็หยุดชั่วคราว ความสงสัยผุดแวบขึ้นในดวงตาสัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่า ดูเหมือนเขากำลังจะถูกใครบางคนใส่ร้ายอันที่จริงแล้วลายมือของจางหยวนเขียนได้ดีมากจริงๆแม้ว่าตอนที่เขาจะเป็นนักเรียนเรียนแย่ แต่เขาก็อาศัยลายมือที่สวยงาม เอาชนะนักเรียนเรียนแย่คนอื่นๆไม่นาน ก็เขียนใบสั่งยาก็เสร็จแล้วจางหยวนหยิบใบสั่งยาขึ้นมา ด้วยความเคยชินจึงเป่าเล็กน้อย จากนั้นก็ยื่นให้หยวนเสวี่ยแพทย์แผนจีนในละครย้อนยุค ตอนที่ออกใบสั่งยาเสร็จแล้ว ต่างก็เป่าก่อนครู่หนึ่งหลังจากที่จางหยวนออกใบสั่งหาไปแล้วหลายครั้ง จึงก่อให้เกิดนิสัยแบบนี้โดยที่ไม่รู้ตัว“โหราเดือยไก่สองร้อยห้าสิบกรัม โกฐไป๋จู๋และโป่งรากสนอย่างละห้าสิบกรัม รากเซิงฉีและเปลือกอู่เจียอย่างละสองจุดห้ากรัม ใบซี่ซินครึ่งและผลไม้ห้ารสชิแซนดร้าอยากละสิบห้ากรัม กิ่งอบเชย...” หยวนเสวี่ยอ่านใบสั่งยาไปรอบหนึ่งจางหยวนอธิบายอย่างสบายๆว่า: "โหราเดือยไก่ช่วยขับความเย็น โกฐไป๋จู๋และโป่งรากสนช่วยทำให้ม้ามแข็งแรงและกำจัดความชื้น รากหวงฉีและเปลือกอู่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 70
เมื่อดูซองจดหมายนูนๆที่อยู่ตรงหน้า จางหยวนกลับไม่มีความตั้งใจที่จะรับมัน“ลุงหยวนครับ ผมบอกไปแล้วว่า ผมรักษาอาการป่วยของลุงสอง เพราะเห็นแก่หน้าหยวนเสวี่ยและการที่ลุงสองช่วยผมเมื่อครั้งที่แล้ว ผมจึงไม่รับเงินครับ!”ตอนที่พูดคำเหล่านี้ แม้ว่าน้ำเสียงของจางหยวนจะสงบนิ่ง แต่กลับแฝงความแน่วแน่เล็กน้อยหยวนเต๋อฉายตกตะลึงเขารู้สถานการ์ของจางหยวนจากปากของหยวนเสวี่ย ว่าครอบครัวของเขาเป็นคนในชนบทสำหรับคนในชนบทจำนวนมากที่หาเลี้ยงชีพด้วยการทำฟาร์มเพียงอย่างเดียว เงินหนึ่งแสนห้าหมื่นบาทถือได้ว่าเป็นรายได้ทั้งปีของครอบครัว!จางหยวนเผชิญกับเงินจำนวนมากเช่นนี้ กลับไม่ได้แสดงความโลภใดๆออกมาเลยทันใดนั้นหยวนเต๋อฉายก็ตระหนักได้ว่า เขาประเมินเด็กชนบทที่อยู่ตรงหน้าตนคนนี้ต่ำไปแล้ว!เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำทุ้มว่า“เอาล่ะ! อาหยวน ฉันเรียกนายว่าอย่างนี้ก็แล้วกัน นายไม่รังเกียจใช่ไหม? ไม่ว่าจะในกรณีใดก็ตาม บุญคุณของนายฉันหยวนเต๋อฉายได้จดจำไว้แล้ว! ต่อไปหากมีอะไรที่อยากจะให้ช่วยเหลือ บอกมาได้เลยนะ!”จางหยวนยิ้มพร้อมพยักหน้า แต่ไม่ได้ปฏิเสธเรื่องที่หยวนเต๋อฉายบอกว่าจะตอบแทนเ
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 71
เรื่องที่เขาอยากจะทำมากที่สุดในตอนนี้คือ ไปที่ภูเขาด้านหลังเพื่อขุดโสมป่าที่มีอายุมากกว่าสิบปีขึ้นไป!เห็นไหม หลังจากที่ทานข้าวเสร็จได้ไม่นาน จางหยวนแบกตะกร้าสะพายหลังและพลั่วขึ้นไปบนเขาแต่เขาไม่กล้าบอกแม่หวังฮุ่ยว่า ตนเองจะขึ้นไปบนภูเขาเพื่อขุดโสมแต่เขาโกหกว่าจะขึ้นไปบนภูเขาเพื่อเก็บสมุนไพรจีนที่จำเป็นในการเลี้ยงลูกไก่ตลอดทั้งวัน จางหยวนเดินไปเกือบครึ่งหนึ่งของภูเขาสุดท้ายก็ไม่ได้อะไรเลย!ตอนที่ฟ้าใกล้จะมืด จางหยวนก็กลับบ้านไปอย่างหดหู่ใจดูเหมือนว่าโสมป่าสมุนไพรที่ล้ำค่าชนิดนี้ จะเป็นของที่หายากจริงๆพอมาถึงประตูบ้าน จางหยวนกำลังจะเดินเข้าไปในลานบ้านทันใดนั้น ก็มีเสียงที่เหนียมอายดังขึ้นจากที่ที่ไม่ไกลนัก“ อาหยวน นาย...นายช่วยฉันสักอย่างหน่อยได้ไหม?”จางหยวนหันหน้ากลับมาสิ่งที่อยู่ในรูม่านตาของเขาก็คือ ผู้หญิงที่มีหน้าตาสะสวยมีเสน่ห์ และมีหน้าอกที่น่าภาคภูมิใจคนหนึ่ง!ผู้หญิงสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวลายดอกไม้แดงบนร่างกายท่อนบน จับคู่กับกางเกงขายาวสีขาวอ่อน และสวมรองเท้าผ้าคู่หนึ่งแม้ว่าหญิงสาวจะผอมบาง แต่ทุนทรัพย์ที่น่าทึ่งนั้น ทำให้เสื้อเชิ้ตลายดอกไม้สีแดงหลวมๆของเธอโ
บทล่าสุด
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 422
เพราะเป็นฟาร์มเลี้ยงไก่มูลค่าหลายแสน มากกว่าทรัพย์สินทั้งหมดของจางหยวนตอนนี้เสียอีก! คิดไปคิดมา จางหยวนก็ยิ่งรู้สึกสับสน สุดท้ายเขาตัดสินใจที่จะไม่คิดอะไรมากแล้วเพราะอย่างไรเสียเขาได้บอกไปกับฉู่เสวี่ยเยี่ยนแล้วว่าขอเวลาคิดสองวัน ก็ใช้เวลาคิดสองวันแล้วค่อยว่ากันทว่าตอนนี้จางหยวนมีเรื่องสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ต้องทำ นั่นก็คือการไปซื้อลูกไก่! เดิมทีจางหยวนตั้งใจว่า ตอนเช้าจะไปช่วยจ้าวเจียซินรักษาเป็ดที่ฟาร์มเลี้ยงเป็ด แล้วตอนบ่ายจะไปซื้อลูกไก่เนื้อที่บ้านของหยวนเต๋อหวัง อารองของหยวนเสวี่ยไก่ฟีนิกซ์ได้ผลตอบรับดีมาก ถึงเวลาที่จะเลี้ยงไก่ฟีนิกซ์รุ่นใหม่เพิ่มแล้วแต่เนื่องจากเมาตั้งแต่เที่ยง เขาจึงกลับบ้านในช่วงบ่าย แล้วเตรียมที่จะไปซื้อลูกไก่ที่บ้านของหยวนเต๋อหวังอีกครั้งในวันพรุ่งนี้แต่บางครั้งแผนการก็มักจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ วันรุ่งขึ้น ตอนที่ฟ้ายังมืดครึ้ม ฝนก็ตกหนัก จะไปซื้อลูกไก่ในเมืองด้วยการสวมเสื้อกันฝนแบบนี้ จางหยวนทำไม่ได้ รถสามล้อไฟฟ้าของเขาเป็นแบบเปิดโล่ง ไม่มีหลังคาบังฝน จึงกันฝนไม่ได้ เมื่อมองไปที่เกาเสี่ยวอวี๋ นักข่าวสาวที่กำลังรายงานพยากรณ์อากาศทางโทรทัศน์
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 421
"ฮัลโหล เสี่ยวอวี้? ผมนัดเรียบร้อยแล้ว สำหรับคืนพรุ่งนี้ เธอยืนยันแล้วใช่หรือไม่?” ตู้เหิงเซิงงถามคนในสาย “สบายใจได้ประธานตู้ ประเดี๋ยวฉันจะไปลางานกับหัวหน้าสถานี แล้วคุณว่าคืนพรุ่งนี้ฉันควรใส่ชุดสไตล์ไหนดี?” เกาเสี่ยวอวี้ยิ้มเสียงออดอ้อน ตู้เหิงเซิงงพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูบ้ากาม “แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่คุณใส่เวลาเป็นพิธีกรรายการ! เชื่อฉันสิ ชุดนั้นจะทำให้ผู้ชายเกิดความอยากจะพิชิตใจคุณอย่างแน่นอน! อยากจะฉีกชุดของคุณทิ้งให้หมดในทันทีเลย......” “บ้าน่ะ ประธานตู้พูดตรงเหลือเกิน! งั้นตกลงตามนี้แล้วกัน คืนพรุ่งนี้เจอกัน!” เกาเสี่ยวอวี้พูดจบแล้วก็วางสายทันที ตู้เหิงเซิงยังรู้สึกไม่สะใจเท่าไหร่ “จางหยวนเอ๋ยจางหยวน โชคดีเสียจริงๆ! คืนพรุ่งนี้ต้องโดนจิ้กจอกสาวดูดเอาพลังงานหมดเป็นแน่!” ตอนนี้จางหยวนยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย มื้ออาหารที่ตู้เหิงเซิงงชวนเขาไปกินนั้น แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการ “เลี้ยงต้อนรับ” ที่เต็มไปด้วยอันตราย! และอาจจะพลาดท่าเสียตัวได้ง่ายๆ! แต่แม้รู้ว่าเป็นกับดัก จางหยวนก็ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนั้นเพราะเขามีเรื่องสำคัญที่ต้องทำรออยู่!เพิ่งวางสายจากตู้เหิงเซิงไปไม่
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 420
หากเขาไม่มีความสามารถอะไรเลยเหมือนจินฟานที่สนใจแต่ประชาสัมพันธ์ยาสุดพิเศษ เช่นนั้น แม้จ้าวลี่ซานจะแนะนำเขาให้เพื่อนร่วมอาชีพมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์! หลังจากได้ยินเช่นนั้น จางหยวนพยักหน้าอย่างแรง “อาจ้าว ผมเข้าใจความหมายของคุณแล้ว! ขอบคุณที่ช่วยแนะนำคนรู้จักให้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน!" ขณะพูดประโยคนี้ จางหยวนรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง งานหลักของเขาควรเป็นแพทย์แผนจีนชัดๆ แต่ทำไมตอนนี้ถึงโด่งดังเพราะเป็นสัตวแพทย์ไปได้? หรือว่า......ต่อไปทุกคนจะคิดว่าเขาเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นแพทย์แผนจีน?พอคิดว่าอนาคตข้างหน้าเวลาเดินไปบนถนน เจอใครก็ทักมายและเรียกเขาว่าหมอจางอย่างสนิทสนม จางหยวนก็อดขนลุกไม่ได้ ทว่าตามคำกล่าวที่ว่าของผู้ใหญ่ให้ก็ต้องรับ ความหวังดีของจ้าวลี่ซาน จางหยวนก็ย่อมปฏิเสธไม่ได้เมื่อจางหยวนกลับไปที่ฟาร์มเลี้ยงผึ้ง ปัญหาอีกอย่างก็ตามมา! ตู้เหิงเซิงโทรมา “รบกวน” อีกครั้ง! พอเห็นเบอร์โทรศัพท์ของเขา จางหยวนแทบอยากโยนโทรศัพท์ทิ้งเมื่อคืนเขาบอกตู้เหิงเซิงชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ผิดสัญญา ตู้เหิงเซิงคนนี้ทำไมถึงตื้อไม่เลิกเช่นนี้?จางหยวนรับสายทันท
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 419
พ่อลูกตระกูลจ้าวพยายามโน้มน้าวจางหยวนให้รับซองแดง แต่จางหยวนยืนกรานไม่รับสุดท้ายเมื่อไม่มีทางอื่น ทั้งสองจึงต้องยอมแพ้ แต่ไม่นานดวงตาของจ้าวลี่ซานก็เป็นประกาย เขาคิดหาวิธีตอบแทนจางหยวนได้แล้ว! “พี่หยวน ไม่รับซองแดงก็ไม่เป็นไร แต่อาจ้าวขอเชิญเอ็งไปกินข้าว เอ็งต้องห้ามปฏิเสธนะ!” จ้าวลี่ซานพูดพร้อมรอยยิ้ม จางหยวนพยักหน้ายิ้ม “กินข้าวได้อยู่แล้ว ต้องสั่งอาหารเพิ่มสักสองอย่างนะ ผมกินเยอะ! ฮ่าๆ” คำพูดที่ตรงไปตรงมาทำให้คนทั้งสามถึงกับหัวเราะลั่น เมื่อถึงเวลามื้ออาหารกลางวัน จางหยวนก็รู้ว่าทำไมจ้าวลี่ซานถึงเชิญเขาไปกินข้าว ถึงจะบอกว่าเชิญไปกินข้าว แต่เป้าหมายที่แท้จริงของจ้าวลี่ซานคือการแนะนำคนรู้จักให้จางหยวน! เขาเชิญเจ้าของฟาร์มเลี้ยงสัตว์หลายรายในเมืองมาด้วยกัน และแนะนำให้รู้จักกับจางหยวน พร้อมทั้งเล่าเรื่องที่จางหยวนเอาชนะจินฟานเมื่อเช้าให้ฟัง เมื่อเหล่าเจ้าของฟาร์มได้ยินว่าจางหยวนสามารถรักษาสัตว์ป่วยที่แม้แต่ช่างเทคนิคจากโรงงานผลิตยาสัตว์ก็รักษาไม่ได้ พวกเขาจึงรู้สึกอยากรู้จักจางหยวนกันมากขึ้นทันทีที่จางหยวนเข้าใจเจตนาของจ้าวลี่ซาน เขาก็เล่าเรื่องที่เคยรักษาโรคอหิวาต
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 418
ยิ่งสองพ่อลูกตระกูลโจวชมเชยจางหยวนมากใด สีหน้าของจินฟานก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้นเป็ดสองตัวที่เดินเล่นอยู่บนพื้น ราวกับฝ่ามือที่ตบหน้าจินฟานอย่างแรงไม่เพียงเสียงดังฟังชัด และยังเจ็บปวดมาก!ยาของจางหยวนรักษาเป็ดให้หายดี ซึ่งพิสูจน์แล้วว่า กาฬโรคเป็ดที่จินฟานพูดถึงก่อนหน้านั้นเป็นเรื่องโกหกหมด!เมื่อจ้าวลี่ซานลุกขึ้นยืน เขามองจินฟานด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ช่างเทคนิคจิน ผมต้องการคำอธิบายจากคุณ! ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าเป็ดของผมเป็นกาฬโรคเป็ด แล้วให้ผมซื้อยาจากต่างประเทศ ตอนนี้เป็นเช่นนี้ คุณจะอธิบายอย่างไร”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังฝืนยิ้มออกมา“เถ้าแก่จ้าว คนเราย่อมผิดพลาดกันได้ ครั้งนี้ถือว่าผมดูผิดไป!”“จริงหรือ? อย่าคิดว่าคนอื่นโง่กันหมดนะ ช่างเทคนิคจิน ผมว่าต่อไปนี้คุณไม่จำเป็นต้องมาขายยาในเมืองของเราอีกแล้ว! ให้บริษัทของคุณส่งช่างเทคนิคคนอื่นมาแทนเถอะ ผมจะบอกกับคนอื่นๆ ในเมืองด้วย!” จ้าวลี่ซานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเหตุผลที่เขาเชื่อฟังจินฟาน เพราะเขามีความเชื่อมั่นในช่างเทคนิคของโรงงานผลิตยาเกินไปแต่จินฟานกลับใช้ความไว้วางใจของเขา พูดจาหลอกลวงจ้าวลี่ซาน จ้าวลี่ซาน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 417
ทันใดนั้น จ้าวลี่ซานรีบวิ่งไปหาเป็ด แล้วนั่งยองตรวจสอบอ้วกของเป็ด ไม่นาน เขาก็เห็นพยาธิเม็ดเลือดสีแดงอยู่ด้านใน พยาธิตัวนั้นยาวประมาณเล็บนิ้วก้อย แต่บางมาก บางราวกับเชือก “นี่......นี่คือพยาธิเม็ดเลือดหรือ? หรือว่าเป็ดในฟาร์มของฉันจะติดโรคพยาธิเม็ดเลือดในเป็ดจริงๆ?” จ้าวลี่ซานพูดด้วยความตกตะลึง ทันทีที่จ้าวลี่ซานพูดจบ จินฟานก็เดินตรงเข้ามา มองจ้าวลี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน “เถ้าแก่จ้าว คุณเป็นคนมากประสบการณ์ ทำไมถึงโดนหลอกด้วยเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ได้!”จ้าวลี่ซานเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “เล่ห์เหลี่ยม? เล่ห์เหลี่ยมอะไร?” “คำตอบง่ายมาก! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ถูกเป็ดอาเจียนออกมาจริง! แต่คุณอย่าลืมว่าเมื่อครู่เป็ดดื่มอะไรเข้าไป! พยาธิสีแดงตัวเล็กๆ เหล่านี้ที่อาจถูกป้อนเข้าไปตอนนั้นก็เป็นได้!” จินฟานพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่เคยเชื่อว่าจางหยวนจะสามารถระบุอาการป่วยของเป็ดได้ ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในสิ่งที่จางหยวนพูด เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวเจียซินก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกับพูดว่า “เมื่อครู่ฉันยังคิดว่าคุณไม่ใช่คนโง่ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคิดผิด!” จินฟานขมวดคิ้วมองเขา “ค
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 416
จินฟานฮึดฮัดออกมา โดยไม่ได้พูดอะไรต่อแผนการรักษาของเขาก็เป็นแบบนี้แม้ว่าจะมียาสำหรับสัตว์ที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแล้วก็ตาม เป็ดที่รอดชีวิตได้ก็เป็นเพียงเป็ดที่ร่างกายแข็งแรงที่สุดเท่านั้นส่วนพวกเป็ดที่ป่วยหนัก ก็ต้องปล่อยให้รอความตายไปจ้าวลี่ซานคิดครุ่นดูแล้วก็เห็นด้วย จึงให้จ้าวเจียซินไปจับเป็ดป่วยมาแต่จินเฟินกลับอาสาเสียเอง เดินไปที่โรงเลี้ยงเป็ด แล้วจับเป็ดป่วยหนักที่สุดมาสองตัวสิ่งที่จินเฟินอยากเห็นที่สุดก็คือ จางหยวนฆ่าเป็ดทั้งสองตัวตายคาที่เช่นนั้น เขาก็จะใช้โอกาสนี้ให้จ้าวลี่ซานสั่งซื้อยาสำหรับสัตว์เพิ่มอีกสองกล่องได้เมื่อเห็นเป็ดทั้งสองตัวที่ป่วยจนแทบไม่มีแรงดิ้น จ้าวลี่ซานก็ทำหน้าแปลกๆจ้าวเจียซินกลับยิ้มเย้ยหยัน “จับเป็ดป่วยที่ใกล้ตายมาใช่หรือไม่ แต่ไม่เป็นไรหรอก! พี่หยวนจะรักษาเป็ดทั้งสองตัวให้หายได้......ใช่หรือไม่”พูดถึงตรงนี้ จ้าวเจียซินก็รู้ตัวว่าพูดออกไปเช่นนี้อาจไม่เหมาะ จึงรีบหันไปถามความเห็นของจางหยวนจางหยวนพยักหน้ายิ้ม “ไม่เป็นไร ตราบใดที่เป็ดทั้งสองตัวยังไม่ตาย ก็ยังมีความหวังที่จะรักษาให้หายได้!”จากนั้นเขาใช้ช้อนเล็กตักยาจากอ่างลายครามหน
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 415
เห็นเช่นนั้น จางหยวนก็ยิ้มออกมา “โปรดรอสักครู่! อาจ้าวและผู้เชี่ยวชาญจินท่านนี้ อย่ารีบร้อนไปเลย การสั่งซื้อก็ไม่ต้องรีบร้อนหรอก! จะลองดูหรือไม่ว่าผมจะรักษาเป็ดพวกนี้อย่างไร?”“หึ! ไม่สนใจ! ผมไม่อยากเสียเวลากับคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว!” จินฟานพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกจางหยวนจ้องมองจินฟาน “อาจ้าวตัดสินใจจะสั่งซื้อยาของคุณแล้ว อย่างไรเสียผู้เชี่ยวชาญจินจะไม่ให้เกียรติแม้แต่น้อยเลยหรือ?” จ้าวเจียซินเข้าใจและพูดต่อ “ใช่! ซื้อยาของคุณ แล้วคุณยังไม่ให้เกียรติขนาดนี้ ประเดี๋ยวผมจะลองติดต่อบริษัทยายี่ห้ออื่นทางออนไลน์ พวกเขาคงจะนำเข้ายาจากต่างประเทศได้เช่นกัน!”สีหน้าของจินฟานเปลี่ยนไปเล็กน้อยหากเป็นอย่างที่จ้าวเจียซินพูดจริงๆ และไปหาบริษัทยายี่ห้ออื่น วันนี้เขาคงจะมาเสียเที่ยว “เอาล่ะ! ถ้าเช่นนั้น ผมจะเห็นแก่หน้าเถ้าแก่จ้าว!” จินฟานพูดด้วยท่าทางใจกว้างจากนั้น ทุกคนก็เดินไปยังอ่างที่จางหยวนเตรียมไว้ เมื่อเห็นยาสมุนไพรในอ่าง และปูนขาวที่โรยอยู่ด้านบน จ้าวลี่ซานอดถามไม่ได้ว่า “พี่หยวน ข้างในนี้คืออะไรหรือ?”จางหยวนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “อันนี้คือยาสมุนไพรบดเป็นผง ประกอบด้วยไฉหู เทียนหมา
แพทย์เซียนน้อยมือฉมัง บทที่ 414
แม้ว่าเขาจะพยายามกระซิบเสียงเบา แต่ทั้งจางหยวนและจ้าวเจียซินก็ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดอยู่ดี ทั้งสองสบตากัน แล้วต่างก็เห็นรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เอง ที่แท้จินฟานก็เป็นแค่คนเขลาแต่จ้าวลี่ซานกลับตกใจกับคำพูดของจินฟาน รีบถามเขาเหมือนจะคว้าเอาหญ้าแพรกมาเป็นที่ยึดเหนี่ยว “ผู้เชี่ยวชาญจิน คุณมีวิธีรักษาโรคระบาดในเป็ดได้หรือไม่ หากเป็ดของผมตายหมด ผมคงขาดทุนมากแน่!” เมื่อเห็นว่าหลอกล่อจ้าวลี่ซานได้ จินฟานก็ยิ้มออกมา “จริงๆ แล้ว การรักษาโรคระบาดในเป็ดก็ไม่ยาก! บริษัทของเรานำเข้ายาสำหรับสัตว์ชนิดหนึ่งมาจากต่างประเทศ! สามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดได้มากเลย!” “ถึงแม้ว่าราคาจะค่อนข้างสูง แต่หากเป็ดได้รับยานี้ เชื่อว่าน่าจะมีเป็ดรอดชีวิตจำนวนมาก!” จ้าวลี่ซานรีบถามว่า “แล้วตอนนี้มียาหรือไม่” “ตอนนี้ยังไม่มี! แต่หากคุณจ้าวลี่ซานโอนเงินเข้าบริษัทวันนี้ ผมสามารถให้บริษัทเร่งจัดส่งได้ภายในวันเดียวกัน!” จินฟานพูดพร้อมรอยยิ้ม แผนของเขาเรียบง่ายมากคือต้องการให้จ้าวลี่ซานซื้อยาที่ช่วยเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดชุดนั้น จินฟานไม่ได้โอ้อวด ยานั้นสามารถเพิ่มภูมิคุ้มกันของเป็ดไ
