LOGINShare
บทที่ 212
Related chapters
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 213
พอพูด จู่ๆซูหว่านก็รู้สึกปวดศีรษะ รีบเอามือกุมศีรษะเอาไว้ และส่งเสียงฟู่ฟู่ออกมาเซียวเป่ยกล่าวอย่างไร้ความรู้สึกว่า: “ฉันเพิ่งฝังเข็มให้คุณไปสองสามเข็ม เพื่อทำให้เส้นลมปราณไหลเวียนอย่างสะดวก อย่าออกแรงเยอะจนเกินไป ไม่ต้องไปคิดอะไรมาก พักผ่อนสักสองสามวัน ก็ไม่เป็นไรแล้ว”หวังหู่ก็ใช้เวลาที่มีอยู่ให้เป็นประโยชน์อย่างเต็มที่ว่า: “ประธานซู ถ้าคืนนี้ปรมาจารย์เซียวไม่ยื่นมือเข้าช่วย คุณคงตายไปนานแล้ว จะเห็นได้ว่า ปรมาจารย์เซียวยังคงห่วงใยคุณมาก”“เป็นห่วงฉัน?”ซูหว่านชะงักไป มองไปที่เซียวเป่ยด้วยความสงสัย สายตาสับสนซับซ้อนปนกันไปหมดเซียวเป่ยขมวดคิ้ว และพูดว่า“ท่านหู ท่านไม่ได้บอกว่ายังมีเรื่องที่ต้องจัดการงั้นเหรอ?”“ห๊ะ? ใช่ใช่ใช่ งั้นผมจะไม่รบกวนพวกคุณทั้งสองคนแล้ว” หวังหู่ตอบสนองอย่างรวดเร็ว และรีบพาคนจากไปหลังจากนั้นไม่นาน ภายในห้องโถงก็เงียบลงซูหว่านนั่งอยู่บนโซฟา รู้สึกประหม่า และลังเลเล็กน้อย เธอมองดูเซียวเป่ยที่เก็บเข็มเงินและกำลังจะจากไปด้วยจิตใจที่ไม่เป็นสุขเล็กน้อย และรีบถามอย่างรวดเร็วว่า: “เซียวเป่ย... คือว่า เมื่อครู่นี้ คุณช่วยชีวิตฉันเอาไว้เหรอ?”แม้ว่าซูหว่านจะห
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 214
“ประธานฉิน คุณถ่อมตัวเกินไปแล้ว คนที่มีสถานะและความสามารถอย่างคุณ ท่านหู่ต้องเห็นแก่หน้าคุณอย่างแน่นอน ฉันนับถือคุณจริงๆ” หลี่เซียวลี่กล่าวชมฉินเฟิงอย่างยกยอปอปั้นฉินเฟิงแสร้งทำเป็นยิ้มออกมาเรื่องที่เกิดขึ้นในงานปาร์ตี้ล่องเรือสำราญครั้งที่แล้ว เกือบจะถูกเปิดโปงแล้วด้วยซ้ำแต่คราวนี้ เห็นได้ชัดว่า ทั้งหลี่เซียวลี่และซูหว่านต่างก็ทึกทักกันไปเองงั้นก็ปล่อยให้เลยตามเลยจะดีกว่า ยังไงซะก็ไม่เสียหายอะไรอยู่แล้ว ซูหว่านยิ้ม และพูดว่า “ขอบคุณประธานฉินมากนะคะ”“ซูหว่าน อย่าว่าแต่ท่านหู่คนเดียวเลย แม้ว่าจะเป็นคนที่รวยที่สุดในเจียงจง ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับคุณ ผมก็สามารถติดต่อให้คุณได้ทั้งนั้น!” ฉินเฟิงแสร้งพูดอย่างยโสโอหังพอเซียวเป่ยที่กำลังจะจากไป ได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็หัวเราะอย่างเย็นชา“เซียวเป่ย คุณหัวเราะทำไม?!”หลี่เซียวลี่ไม่พอใจเป็นอย่างมาก กล่าวตำหนิว่า: “ถ้าไม่ใช่เพราะประธานฉิน? คืนนี้อาจจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับประธานซูนะ!คุณยังมีกล้ามายิ้มอีกเหรอ? เศษสวะ!”“ดังนั้น คุณคิดว่า ท่านหู่ออกหน้ามาช่วยเพราะว่าฉินเฟิงงั้นเหรอ?” เซียวเป่ยถามกลับหลี่เซียวลี่ขมวดคิ้ว พูดอย่างไม่
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 215
วันนี้เป็นวันที่ปิงฉิ้นกรุ๊ปนำผลิตภัณฑ์บำรุงผิวเพื่อความสวยความงามตัวใหม่ออกวางจำหน่ายมาส์กหน้า“ปิงซิน”ตัวใหม่ ภายใต้การผลักดันของปิงฉิ้นกรุ๊ป ทันทีที่วางจำหน่าย ก็ถูกขายจนหมดเกลี้ยงเคาน์เตอร์และห้างสรรพสินค้าหลักต่างๆในเจียงจง ภายใต้ส่วนลดมากมาย ก็มีคนเข้าแถวจนยาวเหยียดซูหว่านอยู่ในห้องออฟฟิศ โดยดูรายงานข้อมูลต่างๆที่หลี่เซียวลี่ส่งมาให้ รอยยิ้มที่มั่นใจก็ปรากฏที่มุมปากของเธอภายในครึ่งวัน มาส์กหน้านี้ก็ขึ้นสู่ห้าอันดับแรกในตลาดขายมาส์กหน้าของเจียงจงได้แล้ว“ประธานซู ดูจากสถานการณ์ในปัจจุบันแล้ว มาส์กหน้านี้ ให้มากสุดสามวัน ก็จะสามารถขึ้นสู่อันดับหนึ่งในรายการขายมาส์กได้แล้ว” หลี่เซียวลี่รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกันมาส์กหน้านี้สามารถประสบความสำเร็จได้มากมายขนาดนี้ จะสามารถผลักดันปิงฉิ้นกรุ๊ปให้ขึ้นไปสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นได้อย่างแน่นอนซูหว่านวางรายงานลง ลุกขึ้น เอามือประสานบนหน้าอก มองเมืองที่มีผู้คนพลุกพล่านและตึกสูงตระหง่านที่อยู่ข้างนอกผ่านกระจกบานใหญ่ แล้วพูดอย่างสงบนิ่งว่า: “ สั่งดำเนินการต่อไป ให้เอาทรัพยากรการโปรโมตทั้งหมดของบริษัทในตอนนี้ ทุ่มเทให้กับการมาส์กหน้านี้ทั้
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 216
ในช่วงบ่าย เป่ยเสวี่ยมาร์กก็มีวางจำหน่ายอย่างเป็นทางการในห้างสรรพสินค้าชั้นนำในเจียงจง จัดตั้งเคาน์เตอร์ชั่วคราวที่เป็นของตนเอง และเริ่มเปิดตัวผลิตภัณฑ์ทดลองแต่สถานการณ์ไม่ค่อยสู้ดีนักเนื่องจาก เช้าของวันนี้ ห้างสรรพสินค้าชั้นนำในเจียงจง ต่างก็แขวนสโลแกนและป้ายแบนเนอร์โฆษณาเกี่ยวกับมาส์กหน้า “ปิงซิน”เต็มไปหมดห้างสรรพสินค้ายังจัดเคาน์เตอร์พิเศษ ในสถานที่ที่มีผู้คนพลุกพล่านมากที่สุด ทุกเคาน์เตอร์ ต่างก็เต็มไปด้วยผู้คนยิ่งไปกว่านั้น ขายหมดชุดซ้ำแล้วซ้ำเล่า และยังคงมีการเติมสินค้าอยู่อย่างต่อเนื่องส่งผลให้ไม่มีใครสนใจเคาน์เตอร์มาส์กหน้าเป่ยเสวี่ยเลยในไม่ช้า ข่าวก็ดังไปถึงหูของหลี่เซียวลี่ หลังจากที่เห็นวิดีโอ ใบหน้าของหลี่เซียวลี่ก็เต็มไปด้วยการเยาะเย้ยอย่างประชดประชัน และพูดว่า: “เซียวเป่ย คนนี้ บ้าไปแล้วหรือเปล่า โปรโมตมาส์กหน้าของตนเองในเวลานี้ รนหาที่ตายเองชัดๆ?“เตรียมดำเนินการต่อไป ให้เพิ่มความเข้มข้นในการโปรโมตเข้าไปอีก นอกจากนี้ ให้จัดกลุ่มหน้าม้า ไปเตรียมใส่ร้ายมาร์กหน้าเป่ยเสวี่ยนี้!”หลังจากที่หลี่เซียวลี่พูดคุยกับพนักงานที่อยู่ข้างๆจบ ก็หันหลังกลับแล้วเดินเข้าไปใ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 217
“ประธานเซียวคะ นี่คือข้อมูลห้างสรรพสินค้าที่เราเพิ่งจะได้รับ”พนักงานคนหนึ่งรีบเดินเข้าไปในห้องออฟฟิศอย่างเร่งรีบเซียวเป่ยรับข้อมูลมาดูอยู่ครู่หนึ่งน่าอนาถมากยอดทดลอง-0!ยอดซื้อ–0!“ประธานเซียวคะ ตอนนั้นพวกเราควรจะทำอย่างไรดี? ทางห้างสรรพสินค้าได้ตั้งเคาน์เตอร์ของพวกเราในมุมที่ลับตาผู้คนมาก จงใจพุ่งเป้ามาที่พวกเราชัดๆ”“ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เคาน์เตอร์ของพวกเราอาจจะถูกรื้อถอนออกไปก็ได้”พนักงานคนนั้นกล่าวอย่างกังวลใจเซียวเป่ยพ่นลมหายใจออกมาทางปาก สีหน้าสงบนิ่งและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: “ไม่เป็นไร ถ้าห้างสรรพสินค้าไม่ให้พวกเราขาย งั้นก็วางขายที่ประตู บนถนน หรือในจุดชมวิว มักจะมีวิธีการแก้ไขอยู่เสมอ”“ห๊า? ประธานเซียว นี่นี่นี่... มันจะดีเหรอคะ?” พนักงานลังเลใจเล็กน้อยเซียวเป่ยกล่าวว่า: “ไม่ได้ขโมยไม่ได้ปล้น ขายผลิตภัณฑ์ของตนเอง มีอะไรที่ไม่ดีเหรอ เตรียมดำเนินการต่อไป ให้รื้อถอนเคาน์เตอร์ในห้างสรรพสินค้าออก ในช่วงสองวันนี้ บอกพนักงานในบริษัทให้ออกไปขายมาร์กอยู่ข้างนอก จะเพิ่มเงินเดือนให้เป็นสองเท่า”หลังจากที่เซียวเป่ยได้สั่งการไปแล้ว ก็เตรียมที่จะออกจากบริษัททันทีที่เดินออก
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 218
ความแข็งแกร่งด้านวิทยายุทธ์ของเซียวเป่ย และศาสตร์ทางการแพทย์ของเขาในคืนนั้น ทำให้เขาเลื่อมใสศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง“ปรมาจารย์เซียว” จ้าวจงหงกล่าวพร้อมยกมือขึ้นทำความเคารพ“ปรมาจารย์เซียว เชิญเข้ามาเร็วเข้า” หวังหู่กล่าวเชิญด้วยความเคารพเซียวเป่ยพยักหน้า อย่างไม่เกรงใจ เดินเข้าไปในห้องโถง หลังจากที่นั่งลง ก็ถามว่า: “เถ้าแก่หวัง นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”หวังหู่เหลือบมองจ้าวจงหง ถอนหายใจ และพูดอย่างวิตกกังวลว่า: “ปรมาจารย์เซียว หลังจากที่โจวหลงถูกคนโจมตีจนพ่ายแพ้เมื่อครั้งที่แล้ว ผมจึงให้คนที่อยู่ต่างประเทศไปสืบความมาสักหน่อย”“พบว่า ในบรรดาศิษย์ร่วมสำนักกับโจวหลง มีศิษย์พี่ใหญ่คนหนึ่ง ชื่อเจิ้งเทียนเป้า ซึ่งเป็นลูกศิษย์ที่น่าภาคภูมิใจของปรมาจารย์ต้วนอู๋จี๋แห่งมณฑลเจียง!”“กล่าวขานกันว่า เป็นหัวหน้ามหาองครักษ์ทั้งเจ็ดที่อยู่ภายใต้สำนักต้วนอู๋จี๋ ความแข็งแกร่งด้านวิทยายุทธ์ ยอดเยี่ยมเป็นที่สุด!”“เจิ้งเทียนเป้า?” เซียวเป่ยขมวดคิ้ว“มหาองครักษ์ทั้งเจ็ดที่อยู่ภายใต้สำนักต้วนอู๋จี๋? ร้ายกาจมากเลยเหรอ?”หวังหู่รีบตอบกลับไปว่า: “ไม่ใช่แค่ร้ายกาจนะ! ได้ยินมาว่า เหตุผลที่ต้วนอู๋จี๋
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 219
ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกมา ทุกคนทั้งห้องโถงต่างก็พากันตกใจ!สามารถปราบปรามปรมาจารย์ด้วยมือข้างเดียว?คำพูดนี้ บ้าบิ่นเกินไปแล้ว“คุณเซียว คุณอย่ามาล้อเล่นนะ นั่นเป็นถึงปรมาจารย์เชียวนะ”จ้าวหงจงกล่าวตักเตือน ด้วยรอยยิ้มที่เคอะเขินเขาคิดว่าเซียวเป่ยไฟแรงเพราะอายุยังน้อย จึงจงใจพูดอย่างนี้แต่เซียวเป่ยกลับหัวเราะเบาๆ มองที่หวังหู่แล้วพูดว่า “เถ้าแก่หวัง ถ้ามีคนมาคืนนี้ ให้คุณโทรศัพท์หาผมอีกครั้งนะ"พูดจบ เซียวเป่ยก็ลุกขึ้นแล้วจากไปหวังหู่รู้สึกงุนงงเล็กน้อย ยืนอยู่ในห้องโถง สบตามองหน้ากันกับจ้าวจงหง“อาจารย์จ้าว คุณว่าสิ่งที่ปรมาจารย์เซียวพูด เป็นความจริงหรือเปล่า? สามารถปราบปรมาจารย์ด้วยมือเดียว? นี่เป็นความแข็งแกร่งทางวิทยายุทธ์แบบไหนกันเนี่ย?”หวังหู่ถามแบบเชื่อครึ่งหนึ่งสงสัยอีกครึ่งหนึ่งจ้าวหงจงขมวดคิ้ว มองดูร่างเซียวเป่ยที่กำลังจากไป และพูดว่า: “เถ้าแก่หวัง หากสามารถปราบปรมาจารย์ได้ด้วยมือเดียว แสดงว่าจะต้องมีความแข็งแกร่งเหนือปรมาจารย์ ในวงการวิทยายุทธ์ จะถูกเรียกว่ามนุษย์เทพ”“นั่นก็หมายความว่า ในแง่ของด้านวิทยายุทธ์ จะต้องฝึกไปจนถึงขั้นสามารถกลมกลืนกับฟ้าดิน จนคน
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 220
วินาทีต่อมา ก็มีเสียงเพียะเพียะเพียะดังมาจากในร้านเล็กๆปากกาชาดในมือของเซียวเป่ย ตีไปที่บนแขนและขาที่สวยงามของถังชิงจู๋ได้อย่างพอเหมาะพอเจาะทั้งหมด“ยกสูงขึ้น!”“เตะให้มันแม่นๆหน่อย”“ไม่ถูกไม่ถูก ใช้กำลังผิดที่แล้ว”“เอาใหม่!”ชั่วครู่หนึ่ง ภายในร้านเล็กๆเต็มไปด้วยคำตำหนิของเซียวเป่ยหลังจากนั้นไม่กี่นาที ถังชิงจู๋ก็ท้อแท้ใจ แขนที่ขาวใสกับขาที่ขาวนวลงดงาม ก็เต็มไปด้วยรอยสีแดงคนที่ไม่รู้ คงจะคิดว่าเธอไปเล่นรายการที่น่าตื่นเต้นอะไรมา“ฮือฮือฮือ..”สุดท้าย ถังชิงจู๋ก็ใช้ก้นนั่งลงไปบนพื้น กอดเข่าและร้องไห้ออกมาตั้งแต่นานมามากแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกหดหู่ใจขนาดนี้ถูกตีจนจนไม่มีแต่โอกาสจะสู้กลับไม่เพียงแค่นั้น ยังถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างยับเยินเซียวเป่ยส่ายหัว ถอนหายใจแล้วพูดว่า: “คุณหนูถัง ทักษะการต่อสู้ของคุณนี้ เรียนได้ธรรมดามาก ใครสอนคุณเหรอ? สามารถขอให้เขาคืนเงินค่าเล่าเรียนของคุณได้นะ”เมื่อได้ยินดังนี้ ถังชิงจู๋ก็เลิก ลุกขึ้นแล้วทำเสียงฮึดฮัดด้วยความโกรธ และตะโกนด้วยนัยน์ตาแดงก่ำว่า: “ฝากเอาไว้ก่อน! ฉันจะกลับไปบอกอาจารย์ของฉัน!”พูดจบ ถังชิงจู๋ก็หันศีรษะ
Latest chapter
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 475
ซูเทียนห้าวตอบว่า: “ฉันรู้แล้ว! พี่สาวของฉันเป็นยังไงบ้าง?”เสียงเย้าแหย่ดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์: “คุณวางใจได้ ไม่ตายหรอก พอคุณควบคุมบริษัทได้สำเร็จ และได้รับเงินสองร้อยห้าสิบล้านบาทมาเมื่อไหร่ พี่สาวของคุณก็จะกลับไปได้แล้ว”“ได้! แต่ฉันขอเตือนพวกแกนะ อย่าแตะต้องพี่สาวของฉัน!”ซูเทียนห้าวกล่าวอย่างเย็นชาชายฉกรรจ์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวล พวกเราทำงาน เชื่อถือได้แน่นอน”พูดจบ อีกฝ่ายก็วางสายโทรศัพท์ทันทีซูเทียนห้าวถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่กลับไม่ได้ผ่อนคลายเลย“พี่ครับ ผมขอโทษ... แต่ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้! ผมอยากจะพิสูจน์ตนเองว่า ผมไม่ใช่เศษสวะ! ผมมีความสามารถ!” ซูเทียนห้าวกล่าวเบาๆ ความเย็นชาแวบขึ้นมาในนัยน์ตา............ตัดภาพมาที่เซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานอยู่ในร้าน พอมองดูเวลา ก็พบว่าผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วเห็นได้ชัดว่าเขากังวลมาก จึงถามว่า: “ปรมาจารย์เซียวเป่ย ไป๋อู๋ฉางนั่นจะกลับมาจริงๆเหรอ?”“ถ้าเธอยังไม่อยากตาย เธอก็จะมา ” เซียวเป่ยพูดอย่างสงบนิ่งทันทีที่พูดจบ ที่ประตูร้านขายของชำ ก็มีร่างลับๆล่อๆร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ร่างนั้นเดินโซเซเล็
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 474
สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ พิษศพที่อยู่บนมือของชายชราในชุดดำ ในเวลานี้ได้ย้อนกลับ กระจายไปตามแขนของชายชรา และบุกเข้าไปจนถึงหน้าอก!เนื่องจากมีพิษศพอยู่บนร่างกายของเขามากเกินไป ในชั่วพริบตาเดียว ชายชราในชุดดำก็ล้มลงกับพื้น คร่ำครวญไม่สายขาด ผิวหนังทั้งตัวเปลี่ยนไปเป็นสีดำ และเริ่มเปื่อยเน่าทางด้านฝั่งนี้ เมื่อหญิงชราในชุดขาวเห็นเหตุการณ์นี้ ก็ตกใจจนมีสีหน้าที่ซีดเผือด ยังไม่ทันได้ครุ่นคิดอะไร ก็หันหลังกลับและวิ่งหนี!เธอรู้ดีว่า คืนนี้ได้พบกับยอดฝีมือแล้ว“คิดจะหนี มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”เมื่อเซียวเป่ยเห็นหญิงชราในชุดขาวคิดจะวิ่งหนี ก็ยกมือขึ้นแล้วยิงเข็มเงินออกไปอีกสองสามเล่มหญิงชราในชุดขาวตอบสนองกลับแบบมีเงื่อนไข เธอเหวี่ยงไม้อาดูรที่อยู่ในมือ จากนั้นก็เกิดเสียงดังตึกตึกตึก และมีประกายไฟขึ้นมาเล็กน้อยทันทีแม้ว่าเข็มเงินส่วนใหญ่จะถูกสกัดกั้น แต่ก็มีเข็มเงินสองสามเล่มที่เจาะเข้าไปที่หน้าของหญิงชราชุดขาว และมีอีกเข็มหนึ่งในนั้นเจาะไปที่ตาของเธอ ทำให้มีเลือดไหลออกมาทันทีแต่หญิงชราชุดขาวกลับไม่คิดที่จะต่อสู้กลับเลยแม้แต่น้อย หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไป พร้อมกับเสียงดังฟรึ่บ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 473
เซียวเป่ยพยักหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “มาเร็วดีนี่”“แกจะตายเอง หรือว่าให้ฉันลงมือ?” ชายชราในชุดดำ ถามด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดุร้ายในสายตาของเขา จัดการกับเด็กหนุ่มอย่างเซียวเป่ยนั้น เป็นอะไรที่ง่ายมากเดิมคิดว่าจะเป็นยอดฝีมือที่มีความแข็งแกร่งอะไร คิดไม่ถึงว่า จะเป็นเด็กเหลือขอที่อ่อนหัดคนหนึ่งสิ่งนี้ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางที่อยากจะต่อสู้อย่างจริงจัง รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากเซียวเป่ยยิ้มด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งรอยยิ้มนี้ ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางขมวดคิ้วแน่นเด็กคนนี้ กำลังยิ้มเยาะเย้ยอยู่เหรอ?“ดูเหมือนว่า แกจะเลือกให้พวกเราลงมือ” เฮยอู๋ฉางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย เผยให้เห็นฟันเหลืองของเขาและในเวลานี้ กู้โย่เสวี่ยที่นั่งคว่ำหน้านอนอยู่บนโต๊ะก็ตื่นขึ้นมา ขยี้ตาอย่างงัวเงีย มองไปที่ร่างของทั้งสองคนที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นในร้าน และถามอย่างงุนงงว่า: “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”ในเวลานี้ เฮยอู๋ฉางก็ลงมือทันที เขาใช้ฝ่ามือ โจมตีเซียวเป่ยผ่านทางอากาศ!ฝ่ามือนี้ ลมที่อยู่ตรงฝ่ามือแฝงไปด้วยหมอกควันสีดำ และมีกลิ่นเหม็นมากระทบมาที่ใบหน้า!กู้โย่เสวี่ยตกใจมากจนร้องเสียงดัง และลืมที่จะหลบหลีกเซียวเป่ย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 472
พอรับสาย เสียงซักถามด้วยความเกรี้ยวโกรธของซูหว่านก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์: “เซียวเป่ย คุณหมายความว่ายังไงกันแน่?”เซียวเป่ยชะงักไป รู้สึกสับสนเล็กน้อย จึงขมวดคิ้วแล้วถามว่า: “ประธานซู ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่?”“ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกเหรอ?เป่ยเสวี่ยมาส์ก คุณจะอธิบายยังไง!” ซูหว่านซักถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เป่ยเสวี่ยมาส์ก? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”“เซียวเป่ย! คุณไม่คิดว่าตนเองในตอนนี้ ไร้ยางอายมากเหรอ?” ซูหว่านโกรธมากตอนนี้การที่เซียวเป่ยแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันเหมือนกับว่าเขาจงใจโอ้อวด“ผมไร้ยางอาย?”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว และรู้สึกโกรธขึ้นมามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยซูหว่านกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ยังจำสิ่งที่คุณพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม?คุณบอกว่าตนเองจะไม่พึ่งพาใคร เพื่อจะพิสูจน์ให้ฉันเห็น! แล้วตอนนี้ล่ะ? สุดท้ายคุณก็พึ่งพาคุณหนูตระกูลกู้คนนั้น แล้วแอบทำอะไรกับมาส์กหน้านั่น!”“ไม่อย่างนั้น อาศัยแค่ตัวคุณเอง จะมีคุณสมบัติไปถึงอันดับที่สี่ของรายการยอดขายระดับประเทศเหรอ?”หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ เซียวเป่ยก็เพิ่งตอบ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 471
“หัวหน้าตระกูลฮั่ว คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? เศษสวะอย่างไอ้เซียวเป่ยเนี่ยนะ ช่วยชีวิตคุณ?”ฉินเฟิงถามด้วยความประหลาดใจทันใดนั้นสีหน้าของฮั่วเจิ้งซานก็เปลี่ยนไปเป็นแย่มากทันที และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ประธานฉินใช่ไหม ผมจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ ได้โปรดให้เกียรติปรมาจารย์เซียวด้วย!”พูดจบ ฮั่วเจิ้งซานก็เฉยเมยต่อสีหน้าที่ประหลาดใจของฉินเฟิง และกล่าวกับเซียวเป่ยว่า: “ปรมาจารย์เซียว พวกเราไปกันเถอะ”เซียวเป่ยพยักหน้า เดินตามฮั่วเจิ้งซานไปขึ้นรถแล้วจากไปซูหว่านกับฉินเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยงุนงงสงสัย“แม่งเอ๊ย! ทำเป็นวางมาด? ไม่รู้ว่าใช้วิธีการสกปรกอะไรในการหลอกลวงหัวหน้าตระกูลฮั่ว!” ฉินเฟิงบ่นอย่างไม่พอใจสายตาของซูหว่าน มองดูรถที่กำลังจากไปอยู่ตลอดเวลา และรู้สึกอึดอัดอยู่ใจเป็นอย่างมากไม่รู้เป็นเพราะอะไร พอเห็นท่าทีที่ฮั่วเจิ้งซานมีต่อเซียวเป่ย ทำให้ซูหว่านรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากตนเองเป็นคนผิดอย่างนั้นเหรอ?ตนรู้สึกเกรงใจและชื่มชมฮั่วเจิ้งซาน แต่เขากลับเคารพนบนอบต่อเซียวเป่ยเป็นอย่างมาก“หว่านเอ๋อร์ เป็นอะไรไปเหรอ?”เมื่อฉินเฟิงเห็นซูหว่านจ้องมองรถที
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 470
“พ่อหนุ่มคิดว่า ยาอายุวัฒนะแค่เม็ดเดียว สามารถพูดคำเหล่านี้ต่อหน้าฉันฉินเทียนหู่ได้อย่างนั้นเหรอ?”ในขณะนี้พอหลิวเซียนเหนียงได้ยินคำพูดของเซียวเป่ย ก็ขมวดคิ้วอันสวยงาม และรู้สึกว่าเซียวเป่ยใจกล้าเกินไปแล้วสีหน้าของเซียวเป่ยไร้ซึ่งความหวาดกลัว แล้วกล่าวว่า: “พักนี้ท่านฉินรู้สึกแน่นหน้าอกตลอดเวลาใช่ไหม ตอนกลางคืนก็นอนไม่หลับเป็นเวลานาน?”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้ว แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ช่างนี้ฉันนอนไม่หลับ มีปัญหาอะไรไหม?”เซียวเป่ยส่ายหัวแล้วกล่าวว่า: “ท่านฉิน นี่ไม่ใช่อาการนอนไม่หลับ แต่เป็นเพราะพลังงานรั่วไหล และสูญเสียพลังชีวิต ถ้าผมดูไม่ผิด ท่านฉินไม่เพียงแต่นอนไม่หลับเท่านั้น แต่ยังรู้สึกชาที่แขนขาด้วย บางครั้งอาจจะเป็นลมหมดสติไปชั่วขณะ”ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกมา สายตาของฉินเทียนหู่ก็เปลี่ยนไปทันทีทำไมเด็กคนนี้ ถึงได้พูดได้แม่นยำขนาดนี้?แต่ว่า แพทย์ที่อยู่ข้างกายตนบอกว่าตนเองไม่เป็นไร แค่ทำงานหนักจนเกินไป พักผ่อนให้เยอะๆก็พอแล้วดังนั้น ฉินเทียนหู่จึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอย่างเย็นชาว่า: “เอาล่ะ ฉันมีหมอประจำตัวอยู่ข้างกาย ถ้ามีปัญหา ไม่จำเป็นต้องให้พ่อหนุ่มมาเตือนฉั
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 469
หลิวเซียนเหนียงหันกลับมา จ้องมองเซียวเป่ยด้วยสีหน้าท่าทางที่สงสัยและประหลาดใจแล้วถามว่า “นี่คือยาที่คุณทำเหรอ?”“ใช่” เซียวเป่ยตอบอย่างเรียบง่ายบนใบหน้าที่สวยงามของหลิวเซียนเหนียงเต็มไปด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “คุณหลิวเห็นอะไรไหม?มันเป็นของจริงหรือของปลอม?”ผู้มีอิทธิพลคนอื่นๆ ต่างก็พากันเอ่ยปากสอบถามกันเป็นแถว“หลิวเซียนเหนียง คุณพูดมาตามตรงเถอะ”“ตามความคิดของผม ยาอายุวัฒนะบ้าอะไรเนี่ย เป็นของปลอมร้อยเปอร์เซ็นต์!”“ท่านฉิน ท่านสามารถดำเนินการได้เลย”เมื่อได้ยินเสียงเย้าแหย่ของคนที่อยู่รอบข้าง สีหน้าของเซียวเป่ยก็ยังคงเต็มไปด้วยความเฉยเมยสีหน้าของฉินเทียนหู่ก็เคร่งขรึมสุดขีดเช่นกัน เมื่อเห็นว่าหลิวเซียนเหนียงไม่ได้พูดเป็นเวลานาน ตัดสินด้วยตนเองในใจ เขามองไปที่เซียวเป่ยด้วยสีหน้าที่แย่มาก โบกมือแล้วพูดว่า: “ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวเด็กคนนี้เอาไว้เดี๋ยวนี้!”ทันทีที่พูดจบ บอดี้การ์ดสองก็กำลังจะลงมือ“เดี๋ยวก่อน”ทันใดนั้น หลิวเซียนเหนียงก็เอ่ยปากพูด“คุณหลิว?” ฉินเทียนหู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยหลิวเซียนเหนียงมองไปที่เซียวเป่ยอีกครั้ง ดูเหมือนจ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 468
“พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มรู้ไหมว่า คนที่หลอกลวงฉันฉินเทียนหู่จะต้องมีจุดจบอย่างไร!”ฉินเทียนหู่โกรธ!เห็นได้อย่างชัดเจนว่า หลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่เคยมีใครกล้าเย้าแหย่ตนเอง ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ยาอายุวัฒนะ?ยืดอายุขัยได้อีกห้าปี?ยาล้ำค่าเช่นนี้ จะใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อได้อย่างไร?เซียวเป่ยกลับยิ้มเบาๆแล้วกล่าวว่า “ตอนที่ออกมาผมรีบมาก ผมหากล่องไม่เจอ ก็เลยใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อ”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเคร่งขรึมสุดขีด ราวกับว่าเป็นเสือร้ายที่กำลังจะบ้าคลั่ง!ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวไอ้หนุ่มที่มาก่อความวุ่นวายคนนี้ให้ฉันหน่อย!”ฉินเทียนหู่ตะคอกด้วยความโกรธทันใดนั้น บอดี้การ์ดทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังฉินเทียนหู่ก็แสดงตัวออกมา เอามือจับตรงสะเอว และจ้องมองเซียวเป่ยด้วยสายตาที่เย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ท่านฉิน ดูยาอายุวัฒนะของผมก่อนค่อยว่ากัน?”“ยังต้องดูอีกเหรอ?”ฉินเทียนหู่พูดอย่างย็นชาฮั่วเจิ้งซานรีบเกลี้ยกล่อมว่า: “ท่านฉิน ท่านอย่าเพิ่งใจร้อนไปเลย ปรมาจารย์เซียวไม่มีเจตนาอื่น ถ้าคุณยอมที่จะเชื่อผม โปรดให้โอกาสปรมาจารย์สักครั้ง ดูยาอายุวัฒนะนี้หน่อย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 467
ทันทีที่เซียวเป่ยพูดคำเหล่านี้ออกมา ก็ดึงดูดสายตาของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นทันที“ยาอายุวัฒนะ?”“ยาอายุวัฒนะอะไร? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”“พ่อหนุ่ม รู้ไหมว่านี่เป็นวาระโอกาสแบบไหน? ถ้ายังกล้าพูดจาเหลวไหลอีก ก็ไสหัวออกไปซะ!”ทุกคนดูไม่เป็นมิตรมาก และพากันตำหนิเซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานก็ตกตะลึง และตื่นตระหนกเล็กน้อย จากนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วอธิบายว่า: “ทุกท่าน ต้องขออภัยด้วย ยาอายุวัฒนะที่ปรมาจารย์เซียวกล่าวถึง... เป็นยาที่เขาเพิ่งจะกลั่นทำด้วยตนเองเมื่อสักครู่นี้”หลังจากพูดประโยคนี้จบ สีหน้าของทุกคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวก็เปลี่ยนไป ตอนแรกรู้สึกประหลาดใจ จากนั้นก็รู้สึกสงสัย สุดท้ายพวกเขาก็รู้สึกโกรธ!เพียะ!ซุนฝูลู่วางถ้วยชาลงบนโต๊ะน้ำชาที่อยู่ด้านขวามืออย่างแรง และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ท่านหัวหน้าตระกูลฮั่ว ผมให้คุณพาไอ้หนุ่มคนนี้เข้ามา ก็ถือว่าแหกกฎแล้ว ตอนนี้ไอ้หนุ่มคนนี้ยังกล้ามาพูดจาไร้สาระ และจะใช้ยาอายุวัฒนะที่พวกเราไม่เคยได้ยินมาก่อนอะไรนั่นแลกกับหินจิตวิญญาณ แถมยังเป็นของที่เขาทำขึ้นมาด้วยตนเองอีกด้วย”“ปรมาจารย์ฮั่ว คุณคิดว่าพวกเราทุกคนที่อยู่ที่นี่ โง่เขลาเบาปัญญามากหรือยังไง?
