เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 202
บทที่เกี่ยวข้อง
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 203
กู้โย่เสวี่ยยิ้มอย่างเย็นชา หมุนตัวกลับไปมองด้านล่างเวที จากนั้นพูดขึ้นว่า: “ทุกท่านที่อยู่ข้างล่างเวทีนี้ ต่อไปฉันจะแนะนำหุ้นส่วนอีกคนของตระกูลกู้ให้ทุกคนได้รู้จัก”“ในสายตาของฉัน เขาไม่ได้เป็นเพียงแค่หุ้นส่วน แต่ยังเป็นคนที่มีพระคุณที่ช่วยคุณปู่ของฉันเอาไว้ เป็นผู้ที่มีบุญคุณต่อตระกูลกู้!”ทันทีที่พูดจบ คนข้างล่างเวทีต่างก็ฮือฮาขึ้นมาแขกที่มาร่วมงานมองหน้ากันด้วยความแปลกใจสามารถเป็นหุ้นส่วนของตระกูลกู้ได้ แล้วยังทำให้กู้โย่เสวี่ยถูกใจ มันก็เหมือนกับการได้เลื่อนตำแหน่งอย่างรวดเร็วน่ะสิ!ที่สำคัญมากกว่านั้นก็คือเป็นผู้มีพระคุณกับคุณท่านตระกูลกู้ด้วย?มันน่าเหลือเชื่อมากใครจะโชคดีขนาดนั้นกันนะ?ในตอนนี้ ก็มีความคิดต่าง ๆ ของผู้เข้าร่วมงาน ทุกคนต่างก็คาดเดาเกี่ยวกับตัวตนของหุ้นส่วนที่กู้โย่เสวี่ยกล่าวถึง“ประธานฉิน คุณคิดว่าผู้ชายสูงส่งคนนี้จะเป็นใครกันคะ? ยังเป็นผู้ที่มีพระคุณต่อคุณท่านตระกูลกู้อีก...นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”หลี่เซียวลี่พูดด้วยความอิจฉาและแปลกใจฉินเฟิงขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงดุดันว่า: “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”แต่ว่าในขณะที่พูด เขามองไปที่เซียวเป่ยซึ่งนั่งอย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 204
“ได้ยินมาว่าเขาเป็นผู้ชายที่คุณหนูกู้เลี้ยงเอาไว้ หุ้นส่วนอะไรกัน นั่นเป็นเพียงแค่ข้ออ้างของคุณกู้ที่จะสนับสนุนเขาในค่ำคืนนี้ต่างหากล่ะ”“ถ้าอย่างนั้น เขาก็คือแมงดาไร้ประโยชน์คนหนึ่งน่ะสิ?”ผู้ร่วมงานเริ่มซุบซิบนินทากัน เต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยามเซียวเป่ยผู้ชายอย่างพวกเรา สิ่งที่ไม่ชอบมากที่สุดนั่นก็คือไก่อ่อนอย่างเซียวเป่ยที่ใช้ประโยชน์จากผู้หญิงเพื่อเลื่อนตำแหน่งท่ามกลางผู้เข้าร่วมงาน หลี่เซียวลี่และฉินเฟิงก็ไม่ละความพยายามที่จะใส่ร้ายเซียวเป่ยกับพร้อม ๆ กับคนรอบข้าง แมงดาเกาะผู้หญิง ไก่อ่อน ไร้ความสามารถ เป็นต้น...จากนั้นชื่อเสียงของเซียวเป่ยก็เสื่อมเสียภายในชั่วพริบตาเดียวกู้โย่เสวี่ยที่ยืนอยู่บนเวทียิ้มแล้วจึงใช้โอกาสนี้ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับคล้องแขนของเซียวเป่ย แนะนำให้ทุกคนรู้จักอย่างมีความสุข: “คุณเซียว เซียวเป่ยเป็นผู้ที่มีพระคุณต่อตระกูลกู้ ฝากเนื้อฝากตัวเขากับทุกคนด้วยนะคะ”หลังจากพูดจบ กู้โย่เสวี่ยก็มองไปที่ซูหว่าน ซึ่งมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นราวกับจะประกาศชัยชนะของเธอซูหว่านขมวดคิ้ว ไม่ยอมแพ้ เธอเชิดหน้าอันขาวผ่องของเธอ เอาผมยาว ๆ ทัดหู
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 205
การตบครั้งนี้ทำให้หลี่เซียวลี่ได้สติขึ้นมากู้โย่เสวี่ยที่ยืนอยู่ตรงหน้า เป็นถึงคุณหนูตระกูลกู้!ทันใดนั้น หลี่เซียวลี่ก็รู้สึกตัว จับหน้าแล้วรีบขอโทษเธอในทันที: “คุณหนูกู้ ฉัน ฉันขอโทษค่ะ ฉัน ฉันก็แค่...”ทันใดนั้นซูหว่านก็รีบวิ่งเข้ามาขอโทษกู้โย่เสวี่ย: “คุณหนูกู้ ขอโทษจริง ๆ ค่ะ ฉันขอโทษแทนเลขาลี่ด้วย”กู้โย่เสวี่ยเหลือบตาไปมองซูหว่านด้วยสีหน้าเย็นชา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า: “ประธานซู ถึงแม้ว่าคุณจะกลายเป็นหุ้นส่วนของตระกูลกู้ แต่ฉันหวังว่าคุณจะสามารถจัดการลูกน้องของคุณให้ดี”ซูหว่านขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไร จ้องมองไปที่หลี่เซียวลี่ด้วยสีหน้าเกลียดชังอีกฝ่ายก็รู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก ก้มหน้าแล้วก็ยืนอีกฝั่งหลังจากนั้นกู้โย่เสวี่ยก็หมุนตัวกลับไป ใบหน้าที่เยือกเย็นของเธอหายไปในทันที โดยเฉพาะเมื่อเธอมองไปเซียวเป่ยที่เต็มไปด้วยความรักและความชื่นชม จากนั้นจึงพูดขึ้นว่า: “คุณเซียว เดี๋ยวฉันจะพาคุณไปพบกับเพื่อนของฉันดีกว่า”เซียวเป่ยเหลือบตาไปมองซูหว่าน แล้วพยักหน้าตอบกลับกู้โย่เสวี่ยกู่: “ครับ”ทันใดนั้น กู้โย่เสวี่ยก็คล้องแขนของเซียวเป่ยอย่างเปิดเผยเดินออ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 206
เซียวเป่ยต้องการยืมอำนาจของตระกูลกู้และมือของกู้โย่เสวี่ยแย่งปิงฉิ้นกรุ๊ปอย่างนั้นเหรอ?ในขณะที่ซูหว่านยังคงสับสน มีคนรับใช้คนหนึ่งเดินเข้ามาและพูดขึ้นว่า: “ประธานซูคะ คุณผู้หญิงของพวกเราเชิญคุณค่ะ”อ๊ะ?ซูหว่านตกใจและเลิกคิ้วขึ้นไปมองกู้โย่เสวี่ยที่ยืนอยู่ใต้แสงไฟในระยะไกลเธอช่างเป็นหญิงสาวที่สวยและมีเสน่ห์มากเรียกฉันซูหว่านหายใจเข้าลึก ๆ พยักหน้าและตอบกลับไปว่า: “ฉันรู้แล้วล่ะ”หลังจากพูดจบ ซูหว่านก็เดินเข้าไปหากู้โย่เสวี่ยและถามเธอขึ้นว่า: “คุณหนูกู้ไม่อยู่กับเซียวเป่ยแล้วเหรอคะ?”“เขามีธุระนิดหน่อย กลับไปแล้วล่ะ” กู้โย่เสวี่ยพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้กับเธอซูหว่านขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วยิ้มตอบกลับไปว่า: “ว่าแต่คุณหนูกู้มีธุระอะไรกับฉันเหรอคะ?”“ฉันก็แค่อยากรู้ว่า ประธานซูยังรักเซียวเป่ยอยู่ไหม?” กู้โย่เสวี่ยถามด้วยสายตาที่คาดคั้นพร้อมกับรอยยิ้มเลศนัยที่มุมปากซูหว่านตกใจ ขมวดคิ้ว“ฮ่า ๆ ไม่ทราบว่าทำไมคุณหนูกู้ถามแบบนี้ล่ะคะ?” ซูหว่านส่งยิ้มเพื่อซ่อนความตกใจที่อยู่ภายในใจเธอกู้โย่เสวี่ยจ้องไปที่ซูหว่านด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟและพูดอย่างจริงจังว่า: “เพราะฉันอยากจะจีบเขาน่ะส
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 207
ในขณะเดียวกัน โทรศัพท์ของเซียวเป่ยดังขึ้นหลังจากออกจากวิลล่าได้ไม่นานพอหยิบมันขึ้นมาดูและเห็นว่ามันเป็นของซูหว่านทำไมจู่ ๆ เธอถึงเรียกโทรหาเขาเวลานี้นะ?หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว ในที่สุดเซียวเป่ยก็รับสายทันใดนั้น มีเสียงดังออกมาจากโทรศัพท์ ตามด้วยเสียงกรีดร้องของซูหว่าน...เซียวเป่ยขมวดคิ้วขึ้นในทันที เขาหยุดชะงักและยืนนิ่งอยู่ตรงที่เดิมทันใดนั้นอุณหภูมิโดยรอบก็ลดลงมากกว่าสิบองศา!กู้โย่เสวี่ยที่อยู่ด้านหลังเซียวเป่ย เธอเห็นว่าจู่ ๆ เซียวเป่ยหยุดกะทันหัน ดูสีหน้าผิดปกติ เธอจึงรีบถามด้วยความเป็นห่วงว่า: “คุณเซียว เป็นอะไรไป เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?”เซียวเป่ยขมวดคิ้วและฟังเสียงจากโทรศัพท์เขาสามารถยืนยันได้เลยว่าเป็นเสียงรถชนกัน!โดยเฉพาะเสียงดังโครมในตอนท้ายน่าจะเป็นรถชนอะไรสักอย่างหลังจากนั้น เขายังได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของซูหว่าน“ปล่อย...ปล่อยฉันไป...”ผลั๊วะ!จากนั้นก็มีเสียงโทรศัพท์ถูกทุบพร้อมกับโทนเสียงที่หายไป!ซูหว่านเกิดเรื่องแล้ว!เซียวเป่ยตัดสินใจภายในชั่วพริบตาเดียว!เขาไม่พูดอะไร เขาหันหลังกลับไปพูดกับกู้โย่เสวี่ย: “คุณกู้ ให้ผมยืมรถหน่อย!”“อ๊ะ? อ๋
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 208
ติ๊ด!หลังจากพูดจบก็วางสายไปเซียวเป่ยเหยียบคันเร่ง รถเฟอร์รารีพุ่งออกไป มุ่งหน้าตรงเข้าไปที่แมนชั่น 33!ในขณะเดียวกันภายในแมนชั่น 33 ห้องที่หรูหราที่สุด เต็มไปด้วยสีสันสีแดงสด หม่าเหวินเทียนนั่งอยู่บนโซฟา เหล่าเฉินมองไปที่ซูหว่านที่นอนหมดสติอยู่บนพื้น ร่างกายที่เต็มไปด้วยเลือดและพูดขึ้นว่า: “ช่างเป็นผู้หญิงที่สวยจริง ๆ แล้วยังไม่ผ่านเรื่องทางโลกอีก พอดีเลยจะได้เอามาร่วมเป็นคู่ฝึก ช่วยฉันบรรลุแดนอจินไตย!”“เด็ก ๆ เอาเธอไปทำความสะอาดซะ ป้อนยารักษาเม็ดหนึ่ง แล้วเอาไปไว้ที่ห้อง อีกสักพักฉันจะสนุกกับเธอ!”ภายในใจหม่าเหวินเทียนรู้สึกตื่นเต้นยิ่งนักที่จริงอยากจะใช้ซูหว่านเพื่อขู่เซียวเป่ยและล้างแค้นให้กับลูกศิษย์ทั้งสองคนของเขาไม่คิดเลยว่าร่างกายของซูหว่านยังเป็นร่างกายที่สวรรค์ประทานมาให้แต่เกิด แล้วยังอายุน้อย สามารถเป็นคู่ฝึกที่สุดยอดที่สุดมันสามารถช่วยทำให้หม่าเหวินเทียนบำเพ็ญตนบรรลุแดนอจินไตยและก้าวเข้าสู่ดินแดนแห่งปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้!ต้องรู้ว่าหม่าเหวินเทียนติดอยู่ในดินแดนของการเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้มาเป็นเวลาเจ็ดแปดปีแล้วคืนนี้เขาจะต้องบรรลุให้ได้!ในขณะเด
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 209
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ใบหน้าของหม่าเทียนเหวินก็บึ้งตึงขึ้นในทันที เขาพูดด้วยรอยยิ้มที่ร้ายกาจว่า: “ไอ้หนู นายมันบ้าจริง ๆ! บนโลกใบนี้ไม่ใช่แบบที่นายรู้จักหรอกนะ คนบ้าจะต้องได้รับความเดือดร้อน! ”“ฆ่าเขาซะ!”ทันทีที่เขาพูดจบ พวกอันธพาลหลายสิบคนก็รีบวิ่งออกมาจากด้านหลังหม่าเทียนเหวิน ถือกระบองและวิ่งไปทางเซียวเป่ยคนพวกนี้ต่างเป็นอันธพาลที่ได้รับการฝึกฝนโดยหม่าเทียนเหวิน!ถึงอย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกอันธพาลเหล่านี้จะเข้าใกล้เซียวเป่ย เซียวเป่ยก็ลงมือโจมตีก่อนเงาสีดำปรากฏขึ้นต่อหน้าพวกเขาจากนั้น ก็เห็นเซียวเป่ยปล่อยหมัดต่อยเข้าไปที่หน้าอกของอันธพาลคนหนึ่งผลั๊วะ!ก่อนที่อันธพาลจะยังมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น หน้าอกของเขาก็ยุบลง มีรอยหมัดจนทำให้กระอักเลือดออกมาเต็มปาก แล้วลอยไปทางข้างหลัง!ในขณะเดียวกัน เขาทุ้มอันธพาลหลายคนที่อยู่ด้านหลังเขา ทำให้พวกเขาล้มลงไปกับพื้นวินาทีต่อมาผลั๊วะ ผลั๊วะ ผลั๊วะ!พวกอันธพาลไม่ได้เข้าใกล้เซียวเป่ยเลยสักนิด พวกเขาถูกคลื่นลมซัดปลิวออกไป ล้มลงไปกับพื้น กุมหน้าอก ส่งเสียงร้องครวญครางนี่คือความแตกต่างของพลังที่แข็งแกร่ง!เมื่อเห็นฉากนี้ หม่
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 210
แม้แต่พื้นอิฐสีเขียวก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ !หลังจากที่หม่าเทียนเหวินล้มลง เขาจับหน้าอกของเขาและก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก“อาจารย์หม่า!”พวกอันธพาลที่อยู่รอบ ๆ ดูตกใจและร้องครวญครางออกมาไม่ยอมหยุด“แค่กแค่ก...”หม่าเทียนเหวินสำลักออกมาอย่างรุนแรง เขาใช้มือข้างเดียวดันพื้น กระโดดขึ้นไปในอากาศ จากนั้นก็ตกลงมาเขาจ้องมองมาที่เซียวเป่ยด้วยสายตาเย็นชา หยิบยาสีเข้มเม็ดหนึ่งออกมาจากแขนของเขา กลืนมันลงไปและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ไอ้หมอนี่ นายทำให้ฉันโมโหมาก! วันนี้ ฉันจะฉีกร่างของนายออกเป็นหมื่นชิ้นเลยคอยดู!”ทันทีที่พูดจบ หม่าเทียนเหวินก็หายใจเข้าไปจนทำให้เสื้อผ้าของเขาพองขึ้นมาอากาศเย็นเฉียบระเบิดออกมาจากร่างของหม่าเทียนเหวินจนทำให้เกิดคลื่นอากาศบนพื้นดินอิฐสีเขียวที่อยู่ข้างล่างเท้าแตกออกมาทีละนิ้ว!เมื่อเห็นฉากนี้ พวกอันธพาลรอบตัวเขาต่างหวาดกลัว“พระเจ้า! อาจารย์หม่ากำลังแสดงพลังของเขาแล้ว!”“นี่คือความแข็งแกร่งของอาจารย์หม่าเหรอเนี่ย? มันน่ากลัวจริง ๆ!”“ไอ้หมอนี่ตายแน่ ๆ เขาทำให้อาจารย์หม่าได้รับบาดเจ็บ เขาจะชดใช้ด้วยชีวิตของเขา”ท่ามกลางการพูดคุยกันในหมู่อันธพาล เซีย
บทล่าสุด
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 475
ซูเทียนห้าวตอบว่า: “ฉันรู้แล้ว! พี่สาวของฉันเป็นยังไงบ้าง?”เสียงเย้าแหย่ดังมาจากอีกด้านของโทรศัพท์: “คุณวางใจได้ ไม่ตายหรอก พอคุณควบคุมบริษัทได้สำเร็จ และได้รับเงินสองร้อยห้าสิบล้านบาทมาเมื่อไหร่ พี่สาวของคุณก็จะกลับไปได้แล้ว”“ได้! แต่ฉันขอเตือนพวกแกนะ อย่าแตะต้องพี่สาวของฉัน!”ซูเทียนห้าวกล่าวอย่างเย็นชาชายฉกรรจ์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ต้องกังวล พวกเราทำงาน เชื่อถือได้แน่นอน”พูดจบ อีกฝ่ายก็วางสายโทรศัพท์ทันทีซูเทียนห้าวถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่กลับไม่ได้ผ่อนคลายเลย“พี่ครับ ผมขอโทษ... แต่ผมจำเป็นต้องทำแบบนี้! ผมอยากจะพิสูจน์ตนเองว่า ผมไม่ใช่เศษสวะ! ผมมีความสามารถ!” ซูเทียนห้าวกล่าวเบาๆ ความเย็นชาแวบขึ้นมาในนัยน์ตา............ตัดภาพมาที่เซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานอยู่ในร้าน พอมองดูเวลา ก็พบว่าผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้วเห็นได้ชัดว่าเขากังวลมาก จึงถามว่า: “ปรมาจารย์เซียวเป่ย ไป๋อู๋ฉางนั่นจะกลับมาจริงๆเหรอ?”“ถ้าเธอยังไม่อยากตาย เธอก็จะมา ” เซียวเป่ยพูดอย่างสงบนิ่งทันทีที่พูดจบ ที่ประตูร้านขายของชำ ก็มีร่างลับๆล่อๆร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ร่างนั้นเดินโซเซเล็
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 474
สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ พิษศพที่อยู่บนมือของชายชราในชุดดำ ในเวลานี้ได้ย้อนกลับ กระจายไปตามแขนของชายชรา และบุกเข้าไปจนถึงหน้าอก!เนื่องจากมีพิษศพอยู่บนร่างกายของเขามากเกินไป ในชั่วพริบตาเดียว ชายชราในชุดดำก็ล้มลงกับพื้น คร่ำครวญไม่สายขาด ผิวหนังทั้งตัวเปลี่ยนไปเป็นสีดำ และเริ่มเปื่อยเน่าทางด้านฝั่งนี้ เมื่อหญิงชราในชุดขาวเห็นเหตุการณ์นี้ ก็ตกใจจนมีสีหน้าที่ซีดเผือด ยังไม่ทันได้ครุ่นคิดอะไร ก็หันหลังกลับและวิ่งหนี!เธอรู้ดีว่า คืนนี้ได้พบกับยอดฝีมือแล้ว“คิดจะหนี มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก!”เมื่อเซียวเป่ยเห็นหญิงชราในชุดขาวคิดจะวิ่งหนี ก็ยกมือขึ้นแล้วยิงเข็มเงินออกไปอีกสองสามเล่มหญิงชราในชุดขาวตอบสนองกลับแบบมีเงื่อนไข เธอเหวี่ยงไม้อาดูรที่อยู่ในมือ จากนั้นก็เกิดเสียงดังตึกตึกตึก และมีประกายไฟขึ้นมาเล็กน้อยทันทีแม้ว่าเข็มเงินส่วนใหญ่จะถูกสกัดกั้น แต่ก็มีเข็มเงินสองสามเล่มที่เจาะเข้าไปที่หน้าของหญิงชราชุดขาว และมีอีกเข็มหนึ่งในนั้นเจาะไปที่ตาของเธอ ทำให้มีเลือดไหลออกมาทันทีแต่หญิงชราชุดขาวกลับไม่คิดที่จะต่อสู้กลับเลยแม้แต่น้อย หันหลังกลับแล้ววิ่งหนีไป พร้อมกับเสียงดังฟรึ่บ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 473
เซียวเป่ยพยักหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “มาเร็วดีนี่”“แกจะตายเอง หรือว่าให้ฉันลงมือ?” ชายชราในชุดดำ ถามด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความดุร้ายในสายตาของเขา จัดการกับเด็กหนุ่มอย่างเซียวเป่ยนั้น เป็นอะไรที่ง่ายมากเดิมคิดว่าจะเป็นยอดฝีมือที่มีความแข็งแกร่งอะไร คิดไม่ถึงว่า จะเป็นเด็กเหลือขอที่อ่อนหัดคนหนึ่งสิ่งนี้ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางที่อยากจะต่อสู้อย่างจริงจัง รู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมากเซียวเป่ยยิ้มด้วยสีหน้าที่สงบนิ่งรอยยิ้มนี้ ทำให้เฮยไป๋อู๋ฉางขมวดคิ้วแน่นเด็กคนนี้ กำลังยิ้มเยาะเย้ยอยู่เหรอ?“ดูเหมือนว่า แกจะเลือกให้พวกเราลงมือ” เฮยอู๋ฉางกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย เผยให้เห็นฟันเหลืองของเขาและในเวลานี้ กู้โย่เสวี่ยที่นั่งคว่ำหน้านอนอยู่บนโต๊ะก็ตื่นขึ้นมา ขยี้ตาอย่างงัวเงีย มองไปที่ร่างของทั้งสองคนที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นในร้าน และถามอย่างงุนงงว่า: “เกิดอะไรขึ้นเหรอ?”ในเวลานี้ เฮยอู๋ฉางก็ลงมือทันที เขาใช้ฝ่ามือ โจมตีเซียวเป่ยผ่านทางอากาศ!ฝ่ามือนี้ ลมที่อยู่ตรงฝ่ามือแฝงไปด้วยหมอกควันสีดำ และมีกลิ่นเหม็นมากระทบมาที่ใบหน้า!กู้โย่เสวี่ยตกใจมากจนร้องเสียงดัง และลืมที่จะหลบหลีกเซียวเป่ย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 472
พอรับสาย เสียงซักถามด้วยความเกรี้ยวโกรธของซูหว่านก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์: “เซียวเป่ย คุณหมายความว่ายังไงกันแน่?”เซียวเป่ยชะงักไป รู้สึกสับสนเล็กน้อย จึงขมวดคิ้วแล้วถามว่า: “ประธานซู ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่?”“ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีกเหรอ?เป่ยเสวี่ยมาส์ก คุณจะอธิบายยังไง!” ซูหว่านซักถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดว่า “เป่ยเสวี่ยมาส์ก? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”“เซียวเป่ย! คุณไม่คิดว่าตนเองในตอนนี้ ไร้ยางอายมากเหรอ?” ซูหว่านโกรธมากตอนนี้การที่เซียวเป่ยแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันเหมือนกับว่าเขาจงใจโอ้อวด“ผมไร้ยางอาย?”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว และรู้สึกโกรธขึ้นมามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยซูหว่านกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ยังจำสิ่งที่คุณพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้ได้ไหม?คุณบอกว่าตนเองจะไม่พึ่งพาใคร เพื่อจะพิสูจน์ให้ฉันเห็น! แล้วตอนนี้ล่ะ? สุดท้ายคุณก็พึ่งพาคุณหนูตระกูลกู้คนนั้น แล้วแอบทำอะไรกับมาส์กหน้านั่น!”“ไม่อย่างนั้น อาศัยแค่ตัวคุณเอง จะมีคุณสมบัติไปถึงอันดับที่สี่ของรายการยอดขายระดับประเทศเหรอ?”หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ เซียวเป่ยก็เพิ่งตอบ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 471
“หัวหน้าตระกูลฮั่ว คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? เศษสวะอย่างไอ้เซียวเป่ยเนี่ยนะ ช่วยชีวิตคุณ?”ฉินเฟิงถามด้วยความประหลาดใจทันใดนั้นสีหน้าของฮั่วเจิ้งซานก็เปลี่ยนไปเป็นแย่มากทันที และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ประธานฉินใช่ไหม ผมจะเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ ได้โปรดให้เกียรติปรมาจารย์เซียวด้วย!”พูดจบ ฮั่วเจิ้งซานก็เฉยเมยต่อสีหน้าที่ประหลาดใจของฉินเฟิง และกล่าวกับเซียวเป่ยว่า: “ปรมาจารย์เซียว พวกเราไปกันเถอะ”เซียวเป่ยพยักหน้า เดินตามฮั่วเจิ้งซานไปขึ้นรถแล้วจากไปซูหว่านกับฉินเฟิงยืนอยู่ที่เดิม ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยงุนงงสงสัย“แม่งเอ๊ย! ทำเป็นวางมาด? ไม่รู้ว่าใช้วิธีการสกปรกอะไรในการหลอกลวงหัวหน้าตระกูลฮั่ว!” ฉินเฟิงบ่นอย่างไม่พอใจสายตาของซูหว่าน มองดูรถที่กำลังจากไปอยู่ตลอดเวลา และรู้สึกอึดอัดอยู่ใจเป็นอย่างมากไม่รู้เป็นเพราะอะไร พอเห็นท่าทีที่ฮั่วเจิ้งซานมีต่อเซียวเป่ย ทำให้ซูหว่านรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากตนเองเป็นคนผิดอย่างนั้นเหรอ?ตนรู้สึกเกรงใจและชื่มชมฮั่วเจิ้งซาน แต่เขากลับเคารพนบนอบต่อเซียวเป่ยเป็นอย่างมาก“หว่านเอ๋อร์ เป็นอะไรไปเหรอ?”เมื่อฉินเฟิงเห็นซูหว่านจ้องมองรถที
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 470
“พ่อหนุ่มคิดว่า ยาอายุวัฒนะแค่เม็ดเดียว สามารถพูดคำเหล่านี้ต่อหน้าฉันฉินเทียนหู่ได้อย่างนั้นเหรอ?”ในขณะนี้พอหลิวเซียนเหนียงได้ยินคำพูดของเซียวเป่ย ก็ขมวดคิ้วอันสวยงาม และรู้สึกว่าเซียวเป่ยใจกล้าเกินไปแล้วสีหน้าของเซียวเป่ยไร้ซึ่งความหวาดกลัว แล้วกล่าวว่า: “พักนี้ท่านฉินรู้สึกแน่นหน้าอกตลอดเวลาใช่ไหม ตอนกลางคืนก็นอนไม่หลับเป็นเวลานาน?”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้ว แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่า: “ช่างนี้ฉันนอนไม่หลับ มีปัญหาอะไรไหม?”เซียวเป่ยส่ายหัวแล้วกล่าวว่า: “ท่านฉิน นี่ไม่ใช่อาการนอนไม่หลับ แต่เป็นเพราะพลังงานรั่วไหล และสูญเสียพลังชีวิต ถ้าผมดูไม่ผิด ท่านฉินไม่เพียงแต่นอนไม่หลับเท่านั้น แต่ยังรู้สึกชาที่แขนขาด้วย บางครั้งอาจจะเป็นลมหมดสติไปชั่วขณะ”ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ออกมา สายตาของฉินเทียนหู่ก็เปลี่ยนไปทันทีทำไมเด็กคนนี้ ถึงได้พูดได้แม่นยำขนาดนี้?แต่ว่า แพทย์ที่อยู่ข้างกายตนบอกว่าตนเองไม่เป็นไร แค่ทำงานหนักจนเกินไป พักผ่อนให้เยอะๆก็พอแล้วดังนั้น ฉินเทียนหู่จึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดอย่างเย็นชาว่า: “เอาล่ะ ฉันมีหมอประจำตัวอยู่ข้างกาย ถ้ามีปัญหา ไม่จำเป็นต้องให้พ่อหนุ่มมาเตือนฉั
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 469
หลิวเซียนเหนียงหันกลับมา จ้องมองเซียวเป่ยด้วยสีหน้าท่าทางที่สงสัยและประหลาดใจแล้วถามว่า “นี่คือยาที่คุณทำเหรอ?”“ใช่” เซียวเป่ยตอบอย่างเรียบง่ายบนใบหน้าที่สวยงามของหลิวเซียนเหนียงเต็มไปด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “คุณหลิวเห็นอะไรไหม?มันเป็นของจริงหรือของปลอม?”ผู้มีอิทธิพลคนอื่นๆ ต่างก็พากันเอ่ยปากสอบถามกันเป็นแถว“หลิวเซียนเหนียง คุณพูดมาตามตรงเถอะ”“ตามความคิดของผม ยาอายุวัฒนะบ้าอะไรเนี่ย เป็นของปลอมร้อยเปอร์เซ็นต์!”“ท่านฉิน ท่านสามารถดำเนินการได้เลย”เมื่อได้ยินเสียงเย้าแหย่ของคนที่อยู่รอบข้าง สีหน้าของเซียวเป่ยก็ยังคงเต็มไปด้วยความเฉยเมยสีหน้าของฉินเทียนหู่ก็เคร่งขรึมสุดขีดเช่นกัน เมื่อเห็นว่าหลิวเซียนเหนียงไม่ได้พูดเป็นเวลานาน ตัดสินด้วยตนเองในใจ เขามองไปที่เซียวเป่ยด้วยสีหน้าที่แย่มาก โบกมือแล้วพูดว่า: “ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวเด็กคนนี้เอาไว้เดี๋ยวนี้!”ทันทีที่พูดจบ บอดี้การ์ดสองก็กำลังจะลงมือ“เดี๋ยวก่อน”ทันใดนั้น หลิวเซียนเหนียงก็เอ่ยปากพูด“คุณหลิว?” ฉินเทียนหู่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยหลิวเซียนเหนียงมองไปที่เซียวเป่ยอีกครั้ง ดูเหมือนจ
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 468
“พ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มรู้ไหมว่า คนที่หลอกลวงฉันฉินเทียนหู่จะต้องมีจุดจบอย่างไร!”ฉินเทียนหู่โกรธ!เห็นได้อย่างชัดเจนว่า หลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่เคยมีใครกล้าเย้าแหย่ตนเอง ต่อหน้าผู้คนมากมายขนาดนี้ยาอายุวัฒนะ?ยืดอายุขัยได้อีกห้าปี?ยาล้ำค่าเช่นนี้ จะใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อได้อย่างไร?เซียวเป่ยกลับยิ้มเบาๆแล้วกล่าวว่า “ตอนที่ออกมาผมรีบมาก ผมหากล่องไม่เจอ ก็เลยใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ห่อ”ฉินเทียนหู่ขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเคร่งขรึมสุดขีด ราวกับว่าเป็นเสือร้ายที่กำลังจะบ้าคลั่ง!ใครก็ได้มานี่ที! จับตัวไอ้หนุ่มที่มาก่อความวุ่นวายคนนี้ให้ฉันหน่อย!”ฉินเทียนหู่ตะคอกด้วยความโกรธทันใดนั้น บอดี้การ์ดทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลังฉินเทียนหู่ก็แสดงตัวออกมา เอามือจับตรงสะเอว และจ้องมองเซียวเป่ยด้วยสายตาที่เย็นชาเซียวเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วกล่าวว่า “ท่านฉิน ดูยาอายุวัฒนะของผมก่อนค่อยว่ากัน?”“ยังต้องดูอีกเหรอ?”ฉินเทียนหู่พูดอย่างย็นชาฮั่วเจิ้งซานรีบเกลี้ยกล่อมว่า: “ท่านฉิน ท่านอย่าเพิ่งใจร้อนไปเลย ปรมาจารย์เซียวไม่มีเจตนาอื่น ถ้าคุณยอมที่จะเชื่อผม โปรดให้โอกาสปรมาจารย์สักครั้ง ดูยาอายุวัฒนะนี้หน่อย
แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 467
ทันทีที่เซียวเป่ยพูดคำเหล่านี้ออกมา ก็ดึงดูดสายตาของทุกคนที่อยู่ตรงนั้นทันที“ยาอายุวัฒนะ?”“ยาอายุวัฒนะอะไร? ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย”“พ่อหนุ่ม รู้ไหมว่านี่เป็นวาระโอกาสแบบไหน? ถ้ายังกล้าพูดจาเหลวไหลอีก ก็ไสหัวออกไปซะ!”ทุกคนดูไม่เป็นมิตรมาก และพากันตำหนิเซียวเป่ยฮั่วเจิ้งซานก็ตกตะลึง และตื่นตระหนกเล็กน้อย จากนั้นก็รีบลุกขึ้นแล้วอธิบายว่า: “ทุกท่าน ต้องขออภัยด้วย ยาอายุวัฒนะที่ปรมาจารย์เซียวกล่าวถึง... เป็นยาที่เขาเพิ่งจะกลั่นทำด้วยตนเองเมื่อสักครู่นี้”หลังจากพูดประโยคนี้จบ สีหน้าของทุกคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวก็เปลี่ยนไป ตอนแรกรู้สึกประหลาดใจ จากนั้นก็รู้สึกสงสัย สุดท้ายพวกเขาก็รู้สึกโกรธ!เพียะ!ซุนฝูลู่วางถ้วยชาลงบนโต๊ะน้ำชาที่อยู่ด้านขวามืออย่างแรง และกล่าวอย่างไม่พอใจว่า: “ท่านหัวหน้าตระกูลฮั่ว ผมให้คุณพาไอ้หนุ่มคนนี้เข้ามา ก็ถือว่าแหกกฎแล้ว ตอนนี้ไอ้หนุ่มคนนี้ยังกล้ามาพูดจาไร้สาระ และจะใช้ยาอายุวัฒนะที่พวกเราไม่เคยได้ยินมาก่อนอะไรนั่นแลกกับหินจิตวิญญาณ แถมยังเป็นของที่เขาทำขึ้นมาด้วยตนเองอีกด้วย”“ปรมาจารย์ฮั่ว คุณคิดว่าพวกเราทุกคนที่อยู่ที่นี่ โง่เขลาเบาปัญญามากหรือยังไง?
