LOGINShare
20.วิวาห์ล่ม (3)
Last Updated:
2025-03-13 22:42:36
Related chapters
เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 21.ชายาข้าต้องเป็นเจ้า (1)
เบื้องหน้าชายหนุ่มหญิงสาวที่ยืนเคียงข้างกันในเวลานี้คือชายป่าริมภูเขา ห้าวอี้กับทหารสวรรค์พาคนทั้งสองลงมาหลังจากองค์จักรพรรดิสะกดตบะบำเพ็ญของเทียนเหวินกับเอินเอินเอาไว้“ขอให้ท่านชายโชคดี ข้าขอลา”ขุนพลสวรรค์เอ่ย การลงมายังโลกมนุษย์ครั้งนี้ของท่านชายตนนั้นไม่ต่างจากเมื่อครั้งเผชิญวิบากกรรม จะแปลกไปก็ตรงที่อีกฝ่ายปราศจากพลัง หากไม่ได้กำเนิดเป็นมนุษย์โดยแท้ ความไม่เคยชินอาจทำให้ต้องลำบากบ้าง หากเขาก็เชื่อมั่นว่าท่านชายจะข้ามผ่านอุปสรรคครั้งนี้ไปได้“ขอบใจท่านมากห้าวอี้”เมื่อขุนพลกับทหารสวรรค์ไปแล้ว เอินเอินก็หันมองคนข้างด้วยสีหน้าไม่ดีนัก“ข้าทำให้ท่านต้องพลอยมาลำบากไปด้วย”มือหนาเอื้อมมาจับมือบางพลางยิ้มอ่อนโยน“ข้าหาได้ลำบากแต่อย่างใด”ดวงตาคู่งามสบกับดวงตาคู่เข้มดุ แล้วก็หน้าร้อนซ่านแววตาแสนอ่อนโยนจากชายหนุ่มทำให้หัวใจดวงน้อยวูบไหว ทว่าเพราะในใจกระหวัดไปถึงชื่อที่อีกฝ่ายมักเรียกตนแล้วก็อดสงสัยไม่ได้“ท่านช่วยข้าหลายครั้งหลายครา เพราะคิดว่าข้าคือแม่นางเสี่ยวเหลียนหรือ”“เพราะเจ้าคือเสี่ยวเหลียน ข้าไม่ได้คิดไปเอง”“ข้าไม่คิดว่า...”สีหน้าของเอินเอินดูไม่เชื่อนัก เทียนเหวินจึงจับมือทั้
Last Updated : 2025-03-14เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 21.ชายาข้าต้องเป็นเจ้า (2)
ผ่านไปนานเอินเอินหากิ่งไม้มาปัดกวาดภายในถ้ำจนดูดีขึ้น ทั้งยังหาใบไม้ใหญ่มาปูเผื่อเอาไว้ให้เทียนเหวินนอนได้สบาย เพราะอย่างไรเขาก็เป็นถึงท่านชายสวรรค์อาจไม่ชินกับพื้นดินและหินแข็งๆ เช่นนี้ทว่าหญิงสาวหยุดนั่งพักรอนานจนรู้สึกเหมือนฟ้าด้านนอกค่อยๆ มืดลงแล้ว แต่ชายหนุ่มยังไม่กลับมาทำให้นางเริ่มกังวล สุดท้ายก็ต้องลุกขึ้นเดินออกไปหน้าถ้ำท้องฟ้าด้านบนเหนือแมกไม้เริ่มครึ้ม ร่างบอบบางเดินไปมา พลางชะเงื้อชะแง้มองเส้นทางที่เทียนเหวินจะกลับมา ยิ่งความมืดปกคลุมมากขึ้นหญิงสาวยิ่งไม่สบายใจ กำลังตัดสินใจว่าจะเดินไปดูชายหนุ่มที่น้ำตกดีหรือไม่ เงาตะคุ่มของร่างสูงใหญ่ก็ปรากฏขึ้น แวบแรกนางแอบตกใจแต่เพราะความคุ้นตาทำให้ยิ้มออกมาจนเผลอก้าวเข้าไปหาชายหนุ่ม“ท่านชาย”ร่างบอบบางที่ก้าวมาหาตนพร้อมยิ้มระบายบนใบหน้าเหมือนดีใจทำให้ผู้ได้เห็นหัวใจชุ่มชื่น แม้ดวงหน้างามจะเริ่มมีเงามืดปกคลุม ความเหนื่อยล้าจากการทุ่มเททุ่มทั้งตัวเพื่อจับปลามาเป็นอาหารเหมือนจะหายไปเป็นปลดทิ้ง“เจ้ากลัวหรือจึงมารอข้า”“ท่านหายไปนาน ข้าอดห่วงไม่ได้”ริมฝีปากได้รูประบายยิ้ม ทว่าเป็นยิ้มที่ทั้งพอใจและละอายใจไปด้วยเช่นกัน“เห็นเจ้าห่วงข้าเ
Last Updated : 2025-03-14เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 21.ชายาข้าต้องเป็นเจ้า (3)
ในถ้ำเย็นจัด เอินเอินนอนไม่หลับแม้แต่น้อย ความจริงพวกเขาจุดไฟที่โถงกลางใหญ่ด้วย เพราะเขามาไม่ลึกทำให้อากาศระบายควันออกไปได้ เพราะนั่งหน้ากองไฟมานานนับแต่ย่างปลา หญิงสาวจึงลืมคิดไปว่าตนอาจหนาวในยามดึก และก็เป็นจริงสุดท้ายเมื่อทนไม่ไหวจึงลุกออกไปด้านนอกดูว่ากองไฟดับไปหรือยัง นางอาจพอจะนอนคนละฝั่งกับเทียนเหวินได้เพราะในถ้ำมืด นางจึงค่อยๆ คลำผนังเดินมาช้าๆ จนถึงโถงกลางและเห็นว่าไฟมอดไปแล้วเหลือเพียงท่อนไม้ที่ยังมาคุ ทว่ารอบผนังถ้ำยังคงมาความอุ่นอยู่บ้าง ไม่เย็นจัดเท่าด้านใน ร่างบอบบางนั่งลงกอดเข่าไม่ห่างกองไฟนัก พลางอดเป็นห่วงไม่ได้ว่าตนหนาวถึงเพียงนี้เทียนเหวินจะทนได้หรือไม่หญิงสาวปรายตามองไปยังมุมที่ร่างสูงใหญ่นอนอยู่ อีกฝ่ายงอกายคุดคู้ราวต้องการไออุ่น นั่นทำให้เอินเอินหยิบท่อนไม้แห้งที่เหลือมาสุมไฟเพิ่ม ไม่นานกองเพลิงร้อนก็ลุกท่วม แต่ผ่านไปครู่หนึ่งทีท่าของชายหนุ่มกลับไม่เปลี่ยน คิ้วเรียวงามขมวดมุ่นแปลกใจ เห็นท่าไม่ดีนักจึงเข้าไปดูใกล้ๆแสงสว่างจากเปลวเพลิงวูบไหวทำให้เห็นเหงื่อผุดพรายเต็มหน้าผากกว้าง คิ้วเข้มขมวดมุ่น ดูออกถึงความไม่สบายตัว เอินเอินจำต้องแตะหลังมือตนบนหน้าผากอีกฝ่ายด
Last Updated : 2025-03-14เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 22.ชายหนุ่มตกหลุมรักหญิงสาว (1)
พระอาทิตย์โผล่พ้นทิวเขาและลับขอบฟ้าตามวันเวลาที่เดินไปข้างหน้า จากวันเพิ่มเป็นเดือน กระทั่งครบปี จนตอนนี้นับเป็นเวลาปี กว่าในแดนมนุษย์ที่เทียนเหวินกับเอินเอินต้องลงมาอยู่อาศัยในฐานะมนุษย์ธรรมดาทั้งสองต้องทำทุกสิ่งอย่างด้วยตัวเอง จากเพียงจับปลาหาผลไม้เป็นอาหาร เทียนเหวินก็สามารถจับไก่ป่าได้ ทว่าปัญหาที่ตามมาคือพวกเขาไม่มีเสื้อผ้าชุดใหม่ เอินเอินจึงออกความเห็นในการหาของป่าไปขายในตลาดในตัวเมือง‘ในป่านี้มีทั้งเห็ด ทั้งหน่อไม้ ข้าคิดว่าเราเก็บไปขาย น่าจะพอได้เงินมาบ้าง นอกจากเสื้อผ้า เรายังจำเป็นต้องมีผ้าห่ม หม้อ ชาม กาน้ำชา และหากท่านมีอาวุธติดตัวก็น่าจะดี’‘เจ้าพูดมา เจ้าพูดเหมือนจะขายของพวกนั้นได้เงินมากมายอย่างนั้นแหละ’ชายหนุ่มเย้าอีกฝ่ายจึงหน้างอ หากก็ไม่ได้ขัดเคืองจริงจัง อยู่ด้วยกันมานาน ความสนิทสนมทำให้ต่างก็รู้นิสัยใจคอ เข้าใจกันและกันมากขึ้น ที่สำคัญมีความรู้สึกลึกซึ้งต่อกันมากขึ้นเพราะในถ้ำหนาวเย็นยามค่ำคืน เอินเอินจึงต้องออกมานอนในโถงกว้างที่สามารถจุดไฟได้เช่นเดียวกับเขา แต่ห่างไกลคนละมุม ทว่าคืนหนึ่งฝนตกหนักหนาวจัด เขาเป็นห่วงหญิงสาวจึงเอ่ยขอนอนเคียงข้าง เอินเอินไม่ทันพูดอ
Last Updated : 2025-03-15เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 22.ชายหนุ่มตกหลุมรักหญิงสาว (2)
“เรามาใช้ที่นอนให้คุ้มกันเถิด”“เอ่อ...”ใบหน้างามร้อนวาบกับคำชวนให้คิดมาก หากไม่เพราะเทียนเหวินเคยพูดบ่อยครั้งว่าพื้นถ้ำแข็งเกินไป เขาอยากให้นางนอนสบายๆ ทั้งยังเอ่ยเรื่องที่ทำให้นางต้องอายจนต้องขยับไปนอนห่างร่างสูงใหญ่‘หากเป็นเช่นนี้ยามข้าแตะต้อง เจ้าได้ปวดไปทั้งเนื้อตัวเป็นแน่ อย่างไรก็ต้องรีบซื้อที่นอนกับผ้าห่ม’“ท่านพี่”เอินเอินยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจ แม้ว่าจะรู้แก่ใจว่าสักวันความใกล้ชิดระหว่างตนกับเทียนเหวินต้องเดินหน้า นางรับรู้และซาบซึ้งใจต่อความจริงใจที่ชายหนุ่มมีให้ อกใจสั่นไหวมากขึ้นในทุกวันที่ได้เห็นผู้เป็นท่านชายสวรรค์ทุ่มเททำทุกอย่างด้วยสองมือของตนโดยไม่เคยเอ่ยบั่นทอนหรือแสดงทีท่าท้อแท้ เทียนเหวินจะลงมือทำก่อนเสมอไม่ยอมให้นางทำ ยกเว้นสิ่งที่ไม่ต้องใช้กำลังแรงกาย“ว่าอย่างไร”ปลายนิ้วแกร่งไล้ข้างแก้มเนียนนุ่ม แม้จะถาม ทว่าแววในดวงตาคู่คมเข้มเป็นประกายเรียกร้องต้องการ“หากเจ้ายังไม่พร้อม ข้าจะอดใจรอ ไม่ว่าจะอีกนานเพียงใด”น้ำเสียงทุ้มเข้มแผ่ว ทว่านางรู้สึกถึงความเว้าวอน“ท่านพี่...ท่านเป็นถึงท่านชายสวรรค์ ส่วนข้าคือผู้ที่ถูกขับไล่ ข้าหรือจะอาจเอื้อมข้องเกี่ยวกับท่าน”“
Last Updated : 2025-03-15เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 23.ชะตาครองคู่ (1)
“ท่านพี่”“อย่าได้กลัว ข้าจะสัมผัสเจ้าอย่างอ่อนโยนที่สุด”ลมร้อนรินรดทำเอามือบางจิกปลายนิ้วลงบนบ่ากำยำ ทว่าร่างบางกลับต้องกระตุกเบาๆ จากปลายลิ้นอุ่นที่ลากไล้ก่อนบดจูบเร่าร้อนดื่มด่ำกับรสชาติหวานล้ำเต็มคำ แต่ผู้ที่ทรมานคือเอินเอิน หญิงสาวหอบหายใจแรง ริมฝีปากฝีปากอิ่มถูกขบกัดด้วยเจ้าตัวพยายามข่มบางอย่างที่ปะทุไต่ระดับสูงขึ้น หากจนแล้วจนรอดก็ไม่อาจกลั้นเสียงครวญครางไว้ได้ จำต้องเปล่งเสียงจากอาการเสียดเสียวขั้นสุดที่แล่นปราดทั่วร่าง ชนิดที่ทำเอาปลายเท้าหงิกงอด้วยไม่เคยรับรู้ถึงอาการเช่นนี้มาก่อนแม้จะรู้ว่าคนตัวเล็กก้าวข้ามที่สุดแห่งความสุขสันต์แล้ว ถึงอย่างนั้นเทียนเหวินก็ยังจุมพิตกลีบกุหลาบงาม ลิ้มรสชาติแสนพิสุทธิ์ด้วยความพึงพอใจ ขณะที่อารมณ์หนุ่มก็ทะยานสูงไปด้วยพร้อมกัน กายแกร่งเคร่งเครียดขึงขัง ทว่าเขายังไม่อยากรีบร้อนจนเกินไปร่างอรชรเริ่มคลายอาการเกร็งลง เมื่อริมฝีปากแกร่งผละห่าง แต่แล้วก็ต้องครางฮือในทั้งครั้งที่รอยจูบอุ่นชื้นฝากฝัง จุมพิตบางเบาเคลื่อนไล้จากต้นขาขาวลงต่ำเรื่อยไปถึงปลีน่องจรดปลายเท้า แล้ววกกลับมาอีกข้างไล่สูงขึ้นมาตามเรียวขางาม มือหนาลูบไล้สลับไปมาระหว่างขาสองข้างไม
Last Updated : 2025-03-16เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 23.ชะตาครองคู่ (2)
“เมื่อครู่ ในหัวข้าเห็นคู่รักคู่หนึ่งปรากฏขึ้น พวกเขามีใบหน้าเหมือนท่านกับ...ข้า”ชายหนุ่มรู้ได้ในทันใดว่าคือซีอวิ๋นกับผิงเชี่ยน“นั่นคืออดีตของเจ้ากับข้า”เทียนเหวินยินดีบอกกล่าวให้อีกฝ่ายได้รับรู้ความสัมพันธ์อันแสนลึกซึ้งที่ผูกพันตนกับเอินเอินเอาไว้“เดิมทีข้าเองก็ไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน แต่เพราะก่อนนี้เจ้ากำเนิดเป็นเสี่ยวเหลียน ภูตรับใช้ของหลินเฟย เราบังเอิญได้พบกัน ข้าช่วยเจ้าไว้ และเจ้าเสียสละตนเองช่วยข้ากับคนอื่นๆ ข้าจึงรักษาดวงจิตวิญญาณของเจ้าไว้ในดอกบัวสวรรค์ หวังว่าสักวันจะช่วยเจ้าให้กลับมามีกายทิพย์อีกครั้ง”เอินเอินเข้าใจถึงสายตาราวคุ้นเคยทว่าเจ็บปวดเพราะตนของหลินเฟยก็ในตอนนี้นั่นเอง“แล้วข้าก็ฝันถึงเทพฤดูกาลซีอวิ๋นกับเทพธิดาจันทราผิงเชี่ยนที่มีความรักต่อกันมากมายในครั้งบรรพกาลทุกค่ำคืน จนวันสุดท้ายของทั้งสองที่ต้องจากกันด้วยความเจ็บปวดเพราะความรัก ข้านำบัวสวรรค์มาฝากไว้ยังตำหนักเทียนหลันของท่านแม่ เพราะต้องทำหน้าที่ทหารสวรรค์ ไม่อาจนำดอกบัวติดตามไปทุกที่ได้ แต่แล้ววันหนึ่งเจ้าก็หายไป ต่อจากนั้นก็เช่นที่เจ้ารู้มาก่อนหน้านี้”หญิงสาวไม่คิดเลยว่าเรื่องราวชีวิตตนจะมีเบื
Last Updated : 2025-03-17เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 24.ตอนพิเศษ สวรรค์ของข้ากับเจ้า
ช่วงเวลาในดินแดนมนุษย์นั้น ราวเป็นชีวิตที่เทียนเหวินต้องการมากกว่าการเป็นทายาทสวรรค์ แม้ต้องทำทุกอย่างด้วยสองมือ ต้องหาเงินเพื่อดำรงชีวิต ทว่าเขากลับพึงพอใจที่ได้อยู่กับเอินเอิน ทำมาหากินเช่นบุรุษหนึ่งคนที่ต้องดูแลภรรยาให้สุขสบายในช่วงแรกที่ทำงานด้วยตนเอง มือหนาแทบจะแตกยับเลยทีเดียว หากก็ได้เอินเอินหาสมุนไพรมาทาและพันผ้าให้อย่างห่วงใยใส่ใจ เห็นใบหน้างามหมองลงทั้งน้ำตายังเอ่อคลอหน่วยตา ก็เป็นเทียน เหวินที่ต้องเป็นฝ่ายปลอบหญิงสาว‘อย่ามองข้าด้วยสายตาสงสารเช่นนั้น ข้าภูมิใจในตัวเองที่จับปลา ขุดหน่อไม้มาได้ เจ้าได้อิ่มท้องด้วยสองมือของข้า ข้าอยากให้เจ้าภูมิใจในตัวข้าเช่นกัน’เอินเอินพยักหน้ารับ ทว่ากลับน้ำตารินเจ้าตัวก็รีบเช็ดแล้วยิ้มหวานให้เขา นั่นทำให้เทียนเหวินอดใจไม่อยู่ เคลื่อนใบหน้าไปจูบแก้มนุ่มชื้นด้วยน้ำตา ทำเอาหญิงสาวตกใจหน้าแดงเรื่อ เขินอายหากก็ไม่ได้โกรธเคืองเขาแต่อย่างใดยิ่งได้ใช้ชีวิตร่วมกันนานวัน สองหนุ่มสาวก็ยิ่งผูกพันใจ ความลำบากทำให้ต่างช่วยเหลือกันและกัน ห่วงใยกัน ในบางวันที่ชายหนุ่มหาปลากลับค่ำมืดเอินเอินก็กระวนกระวายนั่งไม่ติด เดินไปเดินมาหน้าถ้ำด้วยความกังวล กระทั่ง
Last Updated : 2025-03-18
Latest chapter
เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 26.ตอนพิเศษ ยังไม่แต่งก็เข้าหอได้ (2)
ต่างฝ่ายต่างแตะต้องกันและกัน มือกระด้างบีบนวดผิวบางในทุกสัดส่วน มือนุ่มก็เคล้นไปตามกล้ามแน่น ทั้งแขนกำยำ แผงอกกว้าง หน้าท้องแกร่ง รวมถึงต้นขาชายหนุ่มที่แข็งแรงชวนให้ต้องกลืนน้ำลาย ยิ่งยามที่มืออุ่นทาบทับแนบดอกไม้แสนงาม หญิงสาวก็เกาะกุมตัวตนแกร่งร้อนไว้ในมือตนเช่นกันสองหนุ่มสาวแบ่งปันห้วงอารมณ์วาบหวาม เร่งเร้านำพาให้ร่างกายทั้งคู่ค่อยๆ พลุ่งพล่านขึ้น ตาสบตา ขณะที่ต่างก็หอบหนัก เอินเอินรู้สึกได้ว่ามือตนแทบไหม้ทีเดียว อึดใจต่อมาร่างสูงใหญ่จึงขยับมาชิดบดเบียดเรือนกายเสียดสีเร้าใจเปลือกตาบางปิดลงพร้อมครางเสียงหวานข้างใบหูชายหนุ่ม สองแขนเรียวกอดร่างหนา กางกรงเล็บเล็กเกาะเกี่ยวข่วนบางเบาบนแผ่นหลังอีกฝ่าย ทั้งฟันเล็กยังกัดใบหูชายหนุ่มยั่วเย้า“อา คนดีของข้า เจ้าทำให้ข้าร้อนยิ่งกว่าร้อนแล้วในตอนนี้”เทียนเหวินเสียวสยิวไปทั้งกาย เพราะร่างที่แนบชนิดทั้งหอมกรุ่นและนุ่มนิ่ม ทั้งเจ้าตัวยังรู้ดีว่าต้องปลุกเร้าตนเช่นไร นานวันที่ได้ร่วมรัก เอินเอินสั่งสมประสบการณ์มาอย่างโชกโชน เขากระตุ้นนาง นางก็กระตุ้นกลับไม่แพ้กัน หากนั่นก็ทำให้ชายหนุ่มยิ่งพอใจในคนรักของตน เพราะหญิงสาวเร่าร้อนได้ถึงเพียงนี้ก็เพื่อ
เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 26.ตอนพิเศษ ยังไม่แต่งก็เข้าหอได้ (1)
ณ ศาลาริมสระน้ำตำหนักเทียนหลันอีกหมื่นปีต่อมาปลายนิ้วเรียวงามกรีดไปตามเส้นสายบรรเลงพิณตามที่ผู้เป็นเจ้าของตำหนักชี้แนะอย่างช้าๆ ด้วยความตั้งใจ ดวงหน้างามมีความจริงจังจนคิ้วขมวดมุ่น ริมฝีปากอิ่มเม้มจดจ่อร่างสูงใหญ่ที่เพิ่งก้าวเข้ามาหยุดยืนกอดอกพิงต้นไม้ใหญ่ห่างออกมา ทอดสายตามองภาพที่คล้ายตนเคยฝันถึง ทว่าในเวลานั้นเทพธดาจันทราผิงเชี่ยนบรรเลงพิณได้ไพเราะยิ่ง ขณะที่เอินเอินไม่เคยแตะต้องมาก่อน เวลานี้หญิงสาวกำลังเรียนรู้ในสิ่งที่มารดากับท่านยายของเขาสอนสั่งเอินเอินต้องฝึกฝนตนให้เหมาะสมกับที่กำลังจะเป็นสตรีที่เคียงข้างทายาทสวรรค์ ด้วยอีกไม่นานองค์จักรพรรดิสวรรค์จะแต่งตั้งเทียนเหวินขึ้นเป็นรัชทายาท เนื่องจากชายหนุ่มอุทิศตนในหน้าที่ของตนมาตลอดหมื่นปีมานี้จนกระทั่งได้ตำแหน่งหนึ่งในแม่ทัพสวรรค์ นับว่าเป็นเวลาเหมาะสมแล้วที่ชายหนุ่มจะเข้าไปช่วยงานราชกิจของเทพสงครามกับองค์จักรพรรดิเต็มตัวและงานอภิเษกขององค์รัชทายาทก็จะตามมา แม้จะไม่เร็ววันนี้ก็ตาม เพราะเอินเอินสำเร็จเซียนขั้นสูงแล้ว หญิงสาวจึงฝึกหัดสิ่งที่สตรีชาววังสรรค์ต้องสามารถทำได้ไปพลางยืนมองจนพอใจแล้วเทียนเหวินก็ก้าวเข้าไปที่ศาลา และผู้
เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 25.ตอนพิเศษ สายใยรัก (2)
“ข้าต้องการเจ้า”ชุดบางลอยเหนือผิวน้ำแทบไม่ปกปิดร่างกายงดงาม เทียน เหวินเองก็ใส่เพียงกางเกงตัวเดียว สองเรือนกายแทบเปลือยเปล่า เมื่อโอบกอดเสียดสี ความรุ่มร้อนย่อมก่อเกิด แรงบดเคล้าจากตัวตนเบียดสะโพกอวบ มือกร้านกระด้างวนเวียนเหนือเกสรอ่อนบางทำเอาร่างอรชรอ่อนระทวยแทบทรงกายไม่ได้เพียงอึดใจต่อมาแรงแทรกลึกก็ล่วงล้ำอย่างรวดเร็ว เสียงหวานครางแผ่วอย่างหมดแรงต้านทาน จิตใจหญิงสาวหวั่นไหวไปพร้อมกับหัวใจที่เต้นระทึกกับสถานที่อันแปลกใหม่ ได้เพียงรับกายแกร่งไว้ยามอีกฝ่ายส่งตัวตนดุนดันแนบสะโพก สองมือหนาย้ายมาโอบตระกองปทุมถันคู่งามราวโอบร่างเล็กไว้กลายๆทว่ายิ่งเบียดเร้าหญิงสาวยิ่งขาอ่อนแรงจนตัวลอย ชายหนุ่มจึงกอดเอวเล็กไว้แล้วพาไปยืนชิดโขดหินก้อนใหญ่ ให้เจ้าตัวได้เกาะพยุงกาย ก่อนปลายนิ้วแกร่งจะกลับมาระรานเกสรดอกไม้แสนงาม บดขยี้พร้อมแรงรักจากสะโพกหนาภายในกายเอินเอินกำลังถูกพายุอารมณ์ร้อนแรงบ้าคลั่งพัดโหมอยู่ภายใน ความเสียวสยิวพุ่งสูงละลิ่วรวดเร็วจนกระตุกรุนแรงกะทันหัน“อื้อ”หญิงสาวครวญครางเสียงพร่าด้วยสุดจะทานทน เรือนร่างงามสั่นรัวพร้อมหอบหนัก เอนอิงพิงหลังกับแผ่นอกหนาขณะเดียวกันนั้นเทียนเหวินปลดชุ
เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 25.ตอนพิเศษ สายใยรัก (1)
สองร้อยปีในดินแดนมนุษย์ของเทียนเหวินกับเอินเอินผ่านไป ทว่าความหวานชื่นของคู่สามีภรรยากลับไม่ลดลง ทั้งสองดำรงชีวิตด้วยการลงไปขายของป่า และไม่ได้ต้องการทรัพย์สมบัติเงินทองมากไปกว่านี้ พอใจที่จะอยู่เพียงบนภูเขา ท่ามกลางธรรมชาติอันเงียบสงบแต่การที่ลงไปในตัวเมืองก็จำต้องพานพบผู้คน ในบางครั้งความงดงามของเอินเอินก็เป็นปัญหา เมื่อขายผักผลไม้ป่าตามลำพัง ในยามที่เทียนเหวินไปซื้ออาหารหรือข้าวของบางอย่างเพราะเขาไม่ต้องการให้นางลำบากดอกไม้งามย่อมมีภมรเข้ามาดอมดม เอินเอินก็ย่อมมีบุรุษเข้ามาเกี้ยวพา“แม่นาง เจ้าจะลำบากอยู่กับสามีที่ยากจนไปไย นายท่านของข้ายินดีรับเจ้าเป็นอนุ พาไปอยู่ในจวนอย่างสุขสบาย รับรองว่าเจ้าไม่ต้องนั่งตากแดดขายของป่าทั้งวันให้เหนื่อยยากเช่นนี้”“ใช่ นายท่านของพวกข้าสามารถมอบให้เจ้าได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเครื่องประทินโฉม หรือชุดสวยงาม เจ้าเพียงแต่งเนื้อแต่งตัวให้งดงาม ยิ้มหวานรอปรนนิบัติพัดวียามนายท่านกลับมาที่จวนก็เพียงเท่านั้น”บางครั้งผู้ที่เข้ามาถามไถ่พูดคุยก็ไม่รู้ว่านางสามีแล้ว ด้วยกาลเวลาที่ผ่านไปนาน หากก็มีบ้างที่รู้แก่ใจ ทว่ายังไม่วายตามตอแย ภูเขาที่เทียนเหวินกับเอินเอิน
เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 24.ตอนพิเศษ สวรรค์ของข้ากับเจ้า (3)
“ข้าอยากแตะต้องเจ้า”“สุดแล้วแต่ท่านต้องการ ข้าไม่ได้ห้าม”บอกแล้วเอินเอินก็กลับมาจูบซ้ำเหนือริมฝีปากได้รูป ครั้งนี้ปลายลิ้นเล็กไล้เย้ายวนตามมาด้วย แน่นอนว่าชายหนุ่มย่อมต้องเปิดรับหญิงสาว ทั้งสองรวบรัดเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นอย่างเร่าร้อน ขณะที่มือหนาเริ่มเคลื่อนไล้ไปตามเนื้อตัวหญิงสาว สัดส่วนงดงามกับผิวเนียนน่าสัมผัสทำให้เขาไม่อาจอยู่นิ่งได้ฝ่ามือกระด้างไต่ข้างเอวบางกับสะโพกอวบ ส่วนอีกข้างเคล้าคลึงหน้าอกหน้าใจนุ่มหยุ่น เอินเอินเริ่มกายอ่อยระทวยกับความเร่าร้อนที่ตนเป็นฝ่ายจุดชนวน และชายหนุ่มสานต่ออย่างเร้าใจ หญิงสาวทรุดกายลงช้าๆ พร้อมมือบางก็ลูบไล้แผงอกหนาขณะริมฝีปากอิ่มขยับลงจูบคางแกร่ง แตะแผ่วไซ้ลำคอหนาและได้ยินเสียงเครางเข้มในลำคอเทียนเหวินปลายนิ้วเรียวเกลี่ยสะกดเหนือยอดอกที่แข็งเป็นไตของชายหนุ่ม ขณะที่เขายังบีบเคล้นหน้าอกตน มือบางอีกข้างวางยันต้นขาแกร่งเพื่อพยุงกาย โดยลืมคิดไปว่านั่นเป็นการกระทำสุดล่อแหลม ยิ่งทำให้เจ้าของร่างสูงใหญ่ถอนหายใจแรง ทว่าที่ทำเอาเขาต้องครางเสียงเข้มต่ำก็เพราะริมฝีปากนิ่มจูบเม้มยอดอกสีเข้ม“อืม”เหมือนเอินเอินจะค่อยๆ รับรู้ได้ว่าตนต้องทำอย่างไรให้ชายหนุ่มพ
เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 24.ตอนพิเศษ สวรรค์ของข้ากับเจ้า (2)
หลังจากช่วยกันขนย้ายข้าวของมายังกระท่อม โดยที่เทียน เหวินยกของหนักเสียเป็นส่วนใหญ่จนเสร็จ ทั้งยังใจดีตักน้ำมาให้เอินเอินอาบในส่วนที่เขาล้อมไม้ไผ่กั้นแบ่งด้านหลัง แม้นางจะเกรงใจบอกว่าไปอาบที่น้ำตกเช่นเดิมได้ หากชายหนุ่มก็ยืนยัน“ข้าตั้งใจทำไว้ให้เจ้า...”ใบหน้าขาวคมขยับมาใกล้พร้อมส่งสายตาวาววามพร้อมเอ่ยเสียงกระเส่าทำเอาใจสาวหวิว“กับข้าลงอาบในถังด้วยกัน”หลังปลายนิ้วแกร่งไล้แก้มนวล ทว่าสีหน้าแววตากลับเปลี่ยนไปเป็นแสนเสียดายแทน“แต่วันนี้เจ้าอาบคนเดียวเถิด ข้ายังต้องไปหาอาหารด้วย คงอาบจากที่น้ำตกมาเลย”เพราะวันนี้ค่อนข้างวุ่นวาย เร่งมือสร้างกระท่อมเสร็จ พาเอินเอินมาที่นี่แล้วก็ขนของ ชายหนุ่มจึงยังไม่ได้จัดการเรื่องอาหารเย็น“ลำบากท่านแล้ว หรือข้าไปช่วยท่านดีกว่า”“อย่าเลย เจ้าเหนื่อยขนของขึ้นลงทางลาดชันหลายรอบแล้ว อาบน้ำพักให้สบายใจเถิด”“ท่านเหนื่อยกว่าข้าเสียอีก”“เถิดน่า หากข้าอยู่ด้วยเจ้าคงไม่ได้อาบน้ำเสร็จง่ายๆ”สุดท้ายเอินเอินก็เชื่อฟัง เพราะหาคำมาแย้งไม่ได้ จำต้องพยักหน้ารับอย่างเขินอายค่ำคืนมาเยือนหลังจากทานอาหารมื้อเย็น เทียนเหวินก็นอนเอนกายรับลมเย็นที่ระเบียง สองมือยกขึ้นรองใ
เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 24.ตอนพิเศษ สวรรค์ของข้ากับเจ้า
ช่วงเวลาในดินแดนมนุษย์นั้น ราวเป็นชีวิตที่เทียนเหวินต้องการมากกว่าการเป็นทายาทสวรรค์ แม้ต้องทำทุกอย่างด้วยสองมือ ต้องหาเงินเพื่อดำรงชีวิต ทว่าเขากลับพึงพอใจที่ได้อยู่กับเอินเอิน ทำมาหากินเช่นบุรุษหนึ่งคนที่ต้องดูแลภรรยาให้สุขสบายในช่วงแรกที่ทำงานด้วยตนเอง มือหนาแทบจะแตกยับเลยทีเดียว หากก็ได้เอินเอินหาสมุนไพรมาทาและพันผ้าให้อย่างห่วงใยใส่ใจ เห็นใบหน้างามหมองลงทั้งน้ำตายังเอ่อคลอหน่วยตา ก็เป็นเทียน เหวินที่ต้องเป็นฝ่ายปลอบหญิงสาว‘อย่ามองข้าด้วยสายตาสงสารเช่นนั้น ข้าภูมิใจในตัวเองที่จับปลา ขุดหน่อไม้มาได้ เจ้าได้อิ่มท้องด้วยสองมือของข้า ข้าอยากให้เจ้าภูมิใจในตัวข้าเช่นกัน’เอินเอินพยักหน้ารับ ทว่ากลับน้ำตารินเจ้าตัวก็รีบเช็ดแล้วยิ้มหวานให้เขา นั่นทำให้เทียนเหวินอดใจไม่อยู่ เคลื่อนใบหน้าไปจูบแก้มนุ่มชื้นด้วยน้ำตา ทำเอาหญิงสาวตกใจหน้าแดงเรื่อ เขินอายหากก็ไม่ได้โกรธเคืองเขาแต่อย่างใดยิ่งได้ใช้ชีวิตร่วมกันนานวัน สองหนุ่มสาวก็ยิ่งผูกพันใจ ความลำบากทำให้ต่างช่วยเหลือกันและกัน ห่วงใยกัน ในบางวันที่ชายหนุ่มหาปลากลับค่ำมืดเอินเอินก็กระวนกระวายนั่งไม่ติด เดินไปเดินมาหน้าถ้ำด้วยความกังวล กระทั่ง
เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 23.ชะตาครองคู่ (2)
“เมื่อครู่ ในหัวข้าเห็นคู่รักคู่หนึ่งปรากฏขึ้น พวกเขามีใบหน้าเหมือนท่านกับ...ข้า”ชายหนุ่มรู้ได้ในทันใดว่าคือซีอวิ๋นกับผิงเชี่ยน“นั่นคืออดีตของเจ้ากับข้า”เทียนเหวินยินดีบอกกล่าวให้อีกฝ่ายได้รับรู้ความสัมพันธ์อันแสนลึกซึ้งที่ผูกพันตนกับเอินเอินเอาไว้“เดิมทีข้าเองก็ไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน แต่เพราะก่อนนี้เจ้ากำเนิดเป็นเสี่ยวเหลียน ภูตรับใช้ของหลินเฟย เราบังเอิญได้พบกัน ข้าช่วยเจ้าไว้ และเจ้าเสียสละตนเองช่วยข้ากับคนอื่นๆ ข้าจึงรักษาดวงจิตวิญญาณของเจ้าไว้ในดอกบัวสวรรค์ หวังว่าสักวันจะช่วยเจ้าให้กลับมามีกายทิพย์อีกครั้ง”เอินเอินเข้าใจถึงสายตาราวคุ้นเคยทว่าเจ็บปวดเพราะตนของหลินเฟยก็ในตอนนี้นั่นเอง“แล้วข้าก็ฝันถึงเทพฤดูกาลซีอวิ๋นกับเทพธิดาจันทราผิงเชี่ยนที่มีความรักต่อกันมากมายในครั้งบรรพกาลทุกค่ำคืน จนวันสุดท้ายของทั้งสองที่ต้องจากกันด้วยความเจ็บปวดเพราะความรัก ข้านำบัวสวรรค์มาฝากไว้ยังตำหนักเทียนหลันของท่านแม่ เพราะต้องทำหน้าที่ทหารสวรรค์ ไม่อาจนำดอกบัวติดตามไปทุกที่ได้ แต่แล้ววันหนึ่งเจ้าก็หายไป ต่อจากนั้นก็เช่นที่เจ้ารู้มาก่อนหน้านี้”หญิงสาวไม่คิดเลยว่าเรื่องราวชีวิตตนจะมีเบื
เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย 23.ชะตาครองคู่ (1)
“ท่านพี่”“อย่าได้กลัว ข้าจะสัมผัสเจ้าอย่างอ่อนโยนที่สุด”ลมร้อนรินรดทำเอามือบางจิกปลายนิ้วลงบนบ่ากำยำ ทว่าร่างบางกลับต้องกระตุกเบาๆ จากปลายลิ้นอุ่นที่ลากไล้ก่อนบดจูบเร่าร้อนดื่มด่ำกับรสชาติหวานล้ำเต็มคำ แต่ผู้ที่ทรมานคือเอินเอิน หญิงสาวหอบหายใจแรง ริมฝีปากฝีปากอิ่มถูกขบกัดด้วยเจ้าตัวพยายามข่มบางอย่างที่ปะทุไต่ระดับสูงขึ้น หากจนแล้วจนรอดก็ไม่อาจกลั้นเสียงครวญครางไว้ได้ จำต้องเปล่งเสียงจากอาการเสียดเสียวขั้นสุดที่แล่นปราดทั่วร่าง ชนิดที่ทำเอาปลายเท้าหงิกงอด้วยไม่เคยรับรู้ถึงอาการเช่นนี้มาก่อนแม้จะรู้ว่าคนตัวเล็กก้าวข้ามที่สุดแห่งความสุขสันต์แล้ว ถึงอย่างนั้นเทียนเหวินก็ยังจุมพิตกลีบกุหลาบงาม ลิ้มรสชาติแสนพิสุทธิ์ด้วยความพึงพอใจ ขณะที่อารมณ์หนุ่มก็ทะยานสูงไปด้วยพร้อมกัน กายแกร่งเคร่งเครียดขึงขัง ทว่าเขายังไม่อยากรีบร้อนจนเกินไปร่างอรชรเริ่มคลายอาการเกร็งลง เมื่อริมฝีปากแกร่งผละห่าง แต่แล้วก็ต้องครางฮือในทั้งครั้งที่รอยจูบอุ่นชื้นฝากฝัง จุมพิตบางเบาเคลื่อนไล้จากต้นขาขาวลงต่ำเรื่อยไปถึงปลีน่องจรดปลายเท้า แล้ววกกลับมาอีกข้างไล่สูงขึ้นมาตามเรียวขางาม มือหนาลูบไล้สลับไปมาระหว่างขาสองข้างไม
