คนความจำเสื่อมยิ้มเก่งอารมณ์ดีขนาดนี้เลยเหรอ นึกว่าต้องเครียด ๆ เพราะจำอะไรไม่ได้ ไม่รู้จักใครซะอีก อ๋อ ลืมไปว่าคนที่พี่เสือยังจำไม่ได้คงเหลือแค่ฉัน“สนใจดาหรันเหรอคะ”“ไม่ คนตรงหน้าน่าสนใจกว่าตั้งเยอะ”“ก็เห็นชมว่าเธอน่ารักนึกว่าสนใจ”“เธอบอกว่าเราสองคนเป็นแฟนกันแล้วฉันจะไปสนใจผู้หญิงคนอื่นได้ยังไง
บรรยากาศภายในห้องถูกความเงียบเข้าปกคลุม พี่โซ่รีบขอตัวออกไปตั้งแต่ที่ฉันบอกว่าได้ยินเรื่องทั้งหมด ทำให้ในตอนนี้ภายในห้องมีแค่พี่เสือกับฉันเพราะมีความผิดก็เลยเอาแต่ก้มหน้าก้มตา เป็นแบบนี้เกือบสิบนาทีได้แล้ว“ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอคะ”“พี่เสือ!!”“จะ... จ๋า”ร่างหนาสะดุ้งโหยงเมื่อกี้เหมือนกำลังเหม่
วันต่อมา ในห้องวีวีไอพีในโรงพยาบาลมันกว้างมากๆ คล้ายอยู่คอนโดมากกว่า มีโซนครัว ห้องนอนแยกสำหรับคนที่มาเฝ้าผู้ป่วย เมื่อคืนหลังจากที่หมอให้กินยาพี่เสือก็หลับไปเลยจนถึงเช้า พอตื่นขึ้นมาก็เอาแต่มองหน้าฉันแล้วยิ้มไม่พูดไม่จา ไม่ว่าจะเดินไปหยิบจับอะไรก็มองจนรู้สึกเกร็ง “มองทำไมขนาดนั้น พี่เสือเป็นโร
“เอออันนี้ไม่เถียง ส่วนเรื่องลงแข่งกูจะคุยกับไทเกอร์มันเอง” “ไทเกอร์เก่งนะเสือ เชื่อตีนมันหน่อย” ฉันกับจ๋ายนั่งฟังเงียบๆ ไม่ได้พูดแทรกอะไรเพราะไม่ค่อยรู้เรื่องแข่งรถ แต่ก็พอรู้มาบ้างว่าไทเกอร์เคยลงสนาม ถึงพี่เสือจะชอบปากร้ายกับน้องชายแต่เขารักและห่วงไทเกอร์มาก อาจเพราะอุบัติเหตุในครั้งนี้ด้วยก็เ
ใบหน้ามันเห่อร้อนขึ้นสีเมื่อได้ฟังคำขอที่พี่เสือพูดออกมาชัดๆ เต็มสองหู หัวใจดวงน้อยเต้นรัวๆ ก้มหลบอย่างเขินอาย ถึงแม้จะเสนอใช้ปากให้ก็ไม่คิดว่าอีกคนจะต้องการให้สอดใส่ “ใจ๋ พี่ปวดมากเลย” “อื้อรู้แล้วค่ะ” “จะทำให้หรือเปล่า หนูจะขึ้นให้พี่ไหมครับ” “พี่เสือใจ๋เขินนะ” ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ในตอนนี้เสี
“อ๊า~ อ๊าง~” เสื้อที่คาบเอาไว้หล่นออกจากปากเพราะฉันครางออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว “ใส่เข้าไป พี่ปวดไม่ไหวแล้วใจ๋” “คาบเอาไว้ดีๆ อย่าให้มันหล่นจากปากสิคนสวย” พี่เสือเอานิ้วออกไปพร้อมคำสั่งแล้วจับชายเสื้อยกขึ้นมาให้คาบไว้อย่างเดิม มือหนาจับแก่นกายของตัวเองตั้งมาจ่อกับร่องแคบที่ตอนนี้เปียกแฉะได้ที่
สามเดือนผ่านไป ความสัมพันธ์ของฉันกับพี่เสือดำเนินไปเรื่อยๆ ครั้งนี้มันดีมากๆ ไม่มีอุปสรรคอะไร ครอบครัวของเราทั้งคู่รับรู้ว่ากำลังคบหากันเป็นแฟน คุณแม่ของพี่เสือพูดแทบทุกครั้งที่ไปกินข้าวด้วยว่า ‘อยากหมั้นกันไว้ก่อนไหมลูก’ ถึงแม้จะบอกไปแล้วว่าขอคบกันเรื่อยๆ ดีกว่า แต่ก็พูดตลอดเลยจริงๆ “ใจ๋แต่งตั
คอนโด คนอายุมากกว่าไม่พูดไม่จาแต่ก็น่ารักนะพอมาถึงรีบไปเอาน้ำอุ่นมาให้ดื่ม ถึงจะโกรธแต่ก็ยังดูแล เฮ้อ รักมากจัง ไม่คิดว่าตัวเองจะสมหวังกับคนที่ชอบ เหตุการณ์ตอนนั้นคิดว่าเราสองคนจะแยกย้ายกันไปจริงๆ แล้วซะอีก “เหนื่อยไหมคะ นั่งเครื่องกลับมาคงจะปวดหลังแย่” “พี่นั่งเฟริสคลาส” “อื้อ” ไม่เห็นต้อ
“อึก! อื้อออออ~” เสียงร้องจากแรงเฮือกสุดท้ายของฉันเงียบลง เสียงร้องของแก้วตาดวงใจก็ดังแทรกเข้ามาแทน “แง๊~ แง๊~” วินาทีที่ได้ยินเสียงเล็กๆ นั้น ทั้งฉันและไทเกอร์ก็หันมองหน้ากันก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกหยดน้ำตาไหลอาบแก้ม มันตื้นตันและดีใจไปด้วยความสุขจนอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก ความเหนื่อ
หลายเดือนต่อมา ฉันย้ายมาพักห้องพิเศษวีไอพีที่โรงพยาบาลเพราะใกล้จะถึงกำหนดคลอดแล้ว จริงๆ ไม่ได้มีวันตายตัว แต่หมอบอกว่าไม่น่าเกินสองวันนี้ เราจึงตกลงกันไว้มาอยู่ที่โรงพยาบาลเพื่อรอคลอดเลยน่าจะสะดวกกว่า เพราะวันก่อนฉันปวดท้องมาก ทีแรกคิดว่าจะคลอดแล้วแต่พอมาถึงโรงพยาบาลอยู่ๆ ก็หายปวดซะงั้น ยัยลูกสาว
ใบหน้าคมคายเลื่อนต่ำลงไปเรื่อย ๆ จนถึงหน้าท้องนูน ไม่ลืมที่จะพรมจูบอย่างที่ชอบทำ จากนั้นก็ลดตัวต่ำลงจนถึงตรงกลางระหว่างเรียวขาสะโพกยกกระดกขึ้นเมื่อถูกลิ้นสากตวัดละเลงเลียตรงจุดกระสัน ไทเกอร์ปาดลิ้นแหวกกลีบสีหวานสองข้างให้แยกจากกันแล้วบดขยี้ตรงเม็ดเสียวอีกครั้ง“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า~” เริ่มดิ้นพล่านจากสัมผัส
หลังหมั้นได้สามวันฉันกับไทเกอร์นั่งเครื่องไปยังเกาะส่วนตัว ที่ต้องรีบไปเพราะอีกไม่นานมหาวิทยาลัยก็จะเปิดเทอมแล้วคงไม่มีเวลา แถมท้องเริ่มโตขึ้นเรื่อย ๆใช้เวลาเดินทางไม่นานเราสองคนก็มาถึงเกาะส่วนตัว ที่ที่เป็นความทรงจำไม่ดีสักเท่าไรสำหรับฉัน แต่เชื่อว่าครั้งนี้ไทเกอร์สามารถลบเรื่องราวเหล่านั้นออกไปได
หลังจากไปตรวจกลับมาฉันก็สบายใจขึ้นมากเพราะทางลุงหมอบอกว่าอาการที่เป็นนั้นยังสามารถพบได้ในคนท้องทั่วไปที่อายุครรภ์เท่านี้ และที่สำคัญฉันกับลูกก็ไม่ได้มีอะไรผิดปกติ แต่ที่ทำให้เป็นกังวลและยังต้องลุ้นก็คือหวังว่าอาการทุกอย่างจะดีขึ้นก่อนวันพรุ่งนี้กลางคืนหลังกลับจากหาหมอไทเกอร์ก็ดูแลประคบประหงมฉันอย่
ไทเกอร์กับฉันตื่นเช้าด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้น เพราะเราสองคนนับวันจนผ่านมาถึงวันที่เฝ้ารอนั่นคือการไปอัลตราซาวนด์ ครั้งแรกที่เราจะได้เห็นเบบี๋น้อย แต่คนที่ตื่นเต้นมาก ๆ ก็ไม่พ้นคนที่บ้านต่างโทรมาถามกันยกใหญ่ ไทเกอร์รับสายจนแทบไม่ได้พักแล้วพูดคำเดิมซ้ำ ๆ ว่าไม่รู้เพศกำลังจะเข้าห้องไปอัลตราซาวนด์“ตื่
… ผ่านไปเกือบเดือน ตอนนี้ฉันกำลังนั่งดูแบบชุดที่จะใส่วันหมั้น เราได้ฤกษ์มาแล้วเป็นเดือนหน้า ดูรวบรัดหน่อยต้นเหตุก็เพราะไทเกอร์ขอเลือกวันที่เร็วที่สุดถึงได้หัวหมุนกันอย่างดี โชคดีที่เชิญแค่คนสนิทไม่ใช่งานใหญ่อะไรอย่างที่เคยคุยกันไว้ช่วงนี้ฉันกับไทเกอร์อยู่ที่คอนโดซะมากกว่าที่บ้าน เหตุผลก็เพราะเขาอย
“แบบนี้เรียกว่าอ่อยนะจ๋าย”“ฉันรู้ว่านายอดทนเก่ง” ไทเกอร์ยิ้มก่อนจะเอานิ้วมาแตะบนริมฝีปากของฉันแล้วกดเบา ๆ “ฉันรู้ว่าเธอใช้ปากเก่ง”ผู้ชายคนนี้ร้ายเกินไปแล้ว“เราควรนอน” รีบปีนลงมาจากร่างหนาก่อนจะหยิบเอากางเกงชุดนอนมาสวมใส่เพื่อไม่ให้คนหื่นกามเกิดอารมณ์“วันก่อนเธอยังอ้อนขอใช้ปากให้ฉันอยู่เลย มาตอนน
“ทะ... ไทเกอร์พอแล้ว อ๊ะ~” ฉันพยายามใช้มือดันตัวเองออกห่างจากลิ้นสากที่ละเลงเลียเม็ดเสียวอย่างไม่ยอมฟังคำห้าม“อ๊าง~ พอแล้ว อ๊า~”เขามันบ้าเอาแต่ใจตัวเองที่สุด!!!ไม่ว่าจะเอ่ยห้ามสักเท่าไรไทเกอร์ก็ไม่มีท่าทีว่าจะยอมหยุด เขาเร่งจังหวะสัมผัสร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนร่างของฉันสั่นสะท้าน ความร้อนรุ่มร้อนแล