บทที่ 21 คนร้ายต้องเป็นล่อจี่นซู

ใต้เท้าเซี่ยผู้อ่อนแอถูกสื่นเหรินผลักออกไป ผู้บัญชาการเหลียงรับผิดชอบเพียงการประกาศกฤษฎีกาและค้นหาตัวล่อจี่นซูเท่านั้น ความจริงจะเป็นอย่างไรเขาไม่ใส่ใจมากนัจึงเดินออกไป

“ฆาตกรเป็นผู้ชาย คงไม่ใช่จี่งซูอย่างแน่นอน!” พระชายาหซู่ลุกขึ้นตะโกนอย่างดื้อรั้น นางออกแรงพูดมากจนดึงบาดแผลทำให้นางต้องหายใจเข้าหลายครั้งด้วยความเจ็บปวด

ใต้เท้าเซี่ยหันกลับมาทันที แต่พระชายาหซู่ถูกหยุนจินเฟิงจับไว้ ไม่ได้รับอนุญาตให้พูดอีก สื่นเหรินผลักเขาออกไป เมื่อพ้นไปแล้วประตูจึงปิดลง

เมื่อล่อจี่นซูได้ยินว่าฆาตกรเป็นผู้ชาย ในตอนแรกนางรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่หลังจากคิดได้สักพักก็คิดว่ามันเป็นเรื่องปกติ

หากบอกว่าฆาตกรคือเหลิ่งซวงซวง ก็มีเพียงเสี่ยวหลู่เท่านั้นที่สามารถเป็นพยานได้ และเสี่ยวหลู่เป็นสาวใช้ของนาง ดังนั้นคำให้การจึงไม่น่าเชื่อถือ อีกอย่างคือเสี่ยวหลู่ได้ให้การระบุว่านางเป็นฆาตกรแต่แรกอีก

แม้ใต้เท้าเซี่ยจะถูกเชิญออกไป แต่เขาก็ไม่เต็มใจที่จะออกจากพระราชวัง เขายังนำกองปราบของวังหลวงออกไปอยู่ข้างนอกเช่นเดิม

คดีนี้ใหญ่เกินไป จะต้องมีคำอธิบายต่อศาลและต่อหน้าประชาชน ไม่สามารถปล่อยให้ฝ่ายวังซู่พูดอย่างไรก็