"แล้วมันมาจีบเธอหรือเปล่า" "ก็เขาบอกแบบนั้น แต่ลินบอกไปแล้วว่าไม่ชอบเด็ก ถ้าจะจีบคงเสียเวลาเปล่า" พายุหันมองคนตัวเล็กแวบหนึ่ง ช่วงนี้เขาเป็นอะไรไม่รู้ ทำไมรู้สึกแปลก ๆ กับเธอ รู้สึกเริ่มหวง เริ่มหึงเธอ เวลาเข้าใกล้ใจก็เต้นแปลก ๆ มือหนาเอื้อมมาคว้ามือเล็กไปจับไว้ ก่อนลูบเบา ๆ ทำเอาลินดาใจเต้นแรงกับการกระทำของเขา ทำไงดีเธอรู้สึกใจเต้นแรงมาก จนกลัวว่าเขาจะได้ยิน ต้องเสมองออกนอกหน้าต่างรถ จนรถเข้ามาจอดร้านอาหารแห่งหนึ่ง เมื่อเข้ามานั่ง พายุก็เป็นคนให้เธอสั่งอาหารเองทุกอย่างที่อยากกิน แต่จากการอยู่กับเขามาพักหนึ่ง เธอเองก็พอจะรู้ว่าเขาชอบทานอาหารประเภทไหน เลยสั่งที่เขาชอบมาด้วยสองสามอย่าง ระหว่างที่นั่งรออาหาร เขาก็เอาแต่จ้องหน้าเธอไม่หยุด ทำเอาหน้าเธอร้อนผ่าว บรรยากาศแบบนี้มันเหมือนการเดทกันเลยใช่ไหม แล้วแววตาท่าทางของเขาก็ดูไม่ปกติเอามาก ๆ ด้วย "ทำไมเฮียเอาแต่จ้องฉัน" "เมื่อไหร่จะพาฉันไปหาแม่เธอ" เรื่องนี้อีกแล้ว วันนี้สองครั้งแล้วนะที่เขาถามเรื่องนี้"เฮียอยากไปแล้วเหรอ" "อืม...อยากไปแล้ว" ตาย ๆ ๆ ทั้งคำพูดและท่าทางของเขา มันไม่ใช่พายุที่เธอรู้จัก นี่เขาเป็นอะไรทำไมเปลี่ยนบุค
"อ๊าา~ ไม่ไหวแบบนั้นเฮีย ลินเสียว"ลินดาเริ่มยืนไม่อยู่ เมื่อโดนปรนเปรอทั้งปากทั้งมือ เธอต้องคว้าจับไหล่เขาไว้ แล้วปล่อยให้เขาทำตามใจ จนเมื่อเขาพอใจ ก็เหวี่ยงร่างเธอขึ้นบนที่นอน ขึ้นมาคล่อมทับ จับแก่นกายแข็งขืนปาดความชื่นแฉะของร่องรักอย่างหยอกเย้า กายเล็กดิ้นเร่า ๆ ทนไม่ไหว ก่อนที่มือหนาจะจับดุ้นยักษ์มุดเข้าไปทีเดียวสุดลำ สวบ!!! "อื้อออ~"เพราะความใหญ่โตคับแน่น ที่เธอไม่ชิน ทำเอาร่องรักเธอตอดรัดรัว ๆ ทันที ยิ่งเมื่อกายหนาเริ่มขยับจากจังหวะเนิบนาบ ยิ่งสร้างความอึดอัดให้เธอ ใจอยากให้เขากระแทกแรง ๆเหมือนทุกที พายุรู้ว่าคนตัวเล็กเริ่มอึดอัดที่เขาแกล้งขยับเข้าออกช้า ๆ เลยแกล้งถามออกไป "เป็นไร?" "อ่าาา~ เฮียขอแรง ๆ เลยได้ไหม" ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! เอวสอบกระแทกเข้าออกรัว ๆ ทันทีที่เธอขอ เขาก้มหน้าลงไปจูบริมฝีปากอวบอิ่ม ที่ขบเม้มเข้าหากันด้วยความเสียวซ่าน ที่โดนกระแทกเข้าออกอย่างดิบเถื่อนและรุนแรง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง ไม่ต่างจากเสียงครวญครางของสองคน ลิ้นร้อนเริ่มปัดป่ายไปมาตรงอกอวบอีกครั้ง ก่อนจะอ้าอมจุกยอดเข้าไปดูดกลืน สะโพกสอบก็ตอกอัดรุนแรง ลินดาได้แต่นอนคราง อ้าขาออกกว
วันนี้คือวันนัดที่ลินดานัดกับคนเป็นแม่ว่าจะพาพายุไปเจอ สถานที่นัดก็คือร้านอาหารแห่งหนึ่ง ไม่ไกลจากผับพายุมากนัก ใช้เวลาเดินทางไม่เท่าไหร่ก็ถึง มาถึงก็เห็นคนเป็นแม่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว สายตาของคนสูงวัยกว่า มองชายหนุ่มที่เดินคู่กันมากับลูกสาว เป็นชายหนุ่มร่างสูง หน้าตาหล่อเหลา อาจจะหน้าตาดีกว่าที่เธอคิดไว้ด้วยซ้ำ ดูอายุมากกว่าลูกสาว แต่งตัวดูดี มองก็รู้ว่ามีฐานะ "แม่มานานแล้วเหรอ"เมื่อนั่งลงตรงข้ามกัน พายุก็ยกมือไหว้แม่ของลินดาทันทีตามมารยาท ซึ่งนิภาวรรณเองก็รับไหว้ด้วยท่าทางปกติ ไม่ได้แสดงตัวว่าถูกใจท่าทางของแฟนลูกสาวมากนัก "นี่เฮียพายุค่ะแม่ เป็นแฟนของลิน" "อืม...เดี๋ยวสั่งอาหารกันก่อนนะ"พนักงานเสิร์ฟเอาเมนูมาให้ เมื่อลินดาอ่านก็สั่งอาหารที่เป็นของโปรดแม่สองอย่าง ของโปรดพายุสองอย่าง และของโปรดของตัวเองสองอย่าง การกระทำของลูกสาวอยู่ในสายตาของนิภาวรรณทุกอย่าง อาหารที่ลูกเธอชอบกับที่เธอชอบคนเป็นแม่รู้ดี แต่อีกสองอย่างน่าจะเป็นของพ่อหนุ่มตรงหน้า ดูท่าว่าน่าจะรู้ใจกันมาก เพราะเธอไม่เห็นฝ่ายชายจะบอกให้สั่งอะไรที่ตัวเองชอบ "แล้วทำงานอะไรล่ะ ขอโทษที่ถามนะ แต่ในฐานะแม่ก็ย่อมอยากรู้ว่าแฟ
รถสีดำคันหรูของเจ้าของผับมาจอดตรงโซนจอดรถวีไอพี ที่ยังไม่มีรถแม้แต่คันเดียว และบรรยากาศก็เป็นใจ เมื่อฝนเทกระหน่ำลงมาจนอากาศเริ่มเย็น แต่ทว่าอากาศภายในรถกลับร้อนระอุดั่งไฟเผา "ขึ้นมา"ร่างเล็กคลานขึ้นไปนั่งบนตักพายุ ตรงที่นั่งคนขับ โดยเขาขยับเลื่อนเบาะไปข้างหน้าจนสุด พร้อมทั้งปรับเป็นนอน ก่อนจะก้มลงมาตะโปมจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างเมามันส์ เป็นจูบที่ดูดดื่มสูบเอาทุกอย่างเข้าปาก ไม่แม้แต่ลิ้นเล็กที่พยายามเกี่ยวพันกะหวัดกวัดแกว่งไปมา รสจูบที่หอมหวานและซาบส่าน เป็นเหมือนของหวานชั้นดี ที่อยากจูบตลอดไม่เบื่อ ลินดายังรู้สึกน้อยใจเขาอยู่ แต่เธอไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา รับปากเขาแล้วว่าจะทำ เธอก็จะปล่อยอารมณ์ให้ไหลไปกับรสกามนี้ โดยจะทิ้งความรู้สึกทุกอย่างไว้ก่อน เพราะเธอเองก็เป็นคนติดเรื่องแบบนี้จากเขาไม่น้อยเหมือนกัน "อื้อ~เฮีย"หลังผละจูบออกพายุก็ถอดเสื้อยืดตัวเล็กที่เธอสวมออก ปลดตะขอเสื้อในโยนทิ้งไป ก้มลงปาดเลียลิ้นร้อนหยอกล้อกับจุกสีหวานที่เริ่มแข็งเป็นตุ่มไต ก่อนจะดูดกลืนเข้าปากไปขบเม้ม สร้างความกระสันเสียวให้คนตัวเล็กที่เชิดหน้าขึ้นครางเสียงดังอย่างไม่สนว่าใครจะได้ยิน แม้ที่จะคับแคบเมื่อต
พายุพาอารมณ์หัวเสียอย่างหนักมาทำงาน นี่ถ้าวันนี้ไม่ติดว่าเขาต้องเคลียร์บัญชีผับ เขาจะอยู่เคลียร์กับเธอให้จบ เขามั่นใจว่าเธอต้องไม่พอใจอะไรเขาสักอย่าง ยิ่งทำแบบนี้เขายิ่งจะเป็นบ้า "เฮียครับ คุณมาวินมาหา" นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อน อารมณ์แบบนี้เขาไม่พร้อมรับแขกจริง ๆ "ให้เข้ามา" เสียงกุกกักดังขึ้น ก่อนจะเห็นร่างสูงของเพื่อนเขาเดินเข้ามานั่งตรงโซฟา ด้วยท่าทีสบาย ๆ "เป็นไรว่ะ? ไม่ดีใจเหรอที่กูมา" "ถ้าไม่ใช่มึง วันนี้กูไม่รับแขก" "เป็นเกียรติของกูจริง ๆ ว่าแต่เป็นไร ทำหน้าอย่างกับเมียงอน" ไอ้นี่...มีตาทิพย์ ยานทิพย์อะไรไหมว่ะ "มึงทำหน้าแบบนี้กูขนลุกนะเว้ย!!! ไอ้สัดมึงมีเมียแล้วเหรอ"มาวินทำหน้าอย่างกับเรื่องนี้คือเรื่องประหลาดอันดับต้น ๆ ของโลก จนพายุหมั่นไส้ โยนปากกาใส่ไปหนึ่งที "จริงดิ...ใครว่ะ" "ไม่ใช่เมียโว้ยย!!! แล้วมาหากูมีไร" "เอาเรื่องมึงก่อนดีกว่า น่าสนใจดีว่ะ" "มึงไม่หยุดใช่ไหมไอ้วิน" มาวินยังคงทำหน้าประหลาดใจ คบกันมาเป็นสิบปี อย่าว่าแต่คำว่าเมียเลย คำว่าแฟนมันยังไม่เคยใช้กับใคร เขาชักอยากรู้แล้วสิว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ถึงทำให้คนที่ขึ้นชื่อเรื่องไร้หัวใจเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
หลังจากไปส่งลินดา พายุก็เข้าไปที่ผับทันที โดยระหว่างทางได้โทรหามาวินเพื่อนสนิท ว่าให้ช่วยสืบเรื่องนี้ให้หน่อยว่าข่าวมาจากไหน ทำไมต้องถึงขั้นปิดผับ ตำรวจถ้าไม่มีหลักฐานหรือรุนแรงจริง ๆ ไม่น่าจะทำแบบนี้ "เออ...ช่วยกูหน่อยนะ"เมื่อวางโทรศัพท์จากมาวิน ก็มีเสียงเรียกเข้ามาอีกสาย พายุกดรับโดยไม่ได้มองหน้าจอ เพราะเขารีบขับรถกลับให้ถึงผับ "ฮัลโหล" (สบายดีไหม ไอ้ลูกชาย) พอได้ยินเสียงพ่อ คนฉลาดแบบพายุก็ปะติดปะต่อเรื่องราวได้ทั้งหมด "ทำแบบนี้ทำไมครับ" (ก็ฉันบอกแล้วว่าให้เวลาแค่สามเดือน ตอนนี้มันใกล้ครบกำหนดแล้วนะ ไม่เห็นแกทำอะไรสักอย่าง เลยต้องเตือนความจำแกหน่อย) "ตอนนี้เรายังเป็นพ่อลูกกันเหรอครับ ผมคิดว่าพ่อมีแค่เพนนีเป็นลูกคนเดียว" เพนนีที่ว่าคือน้องสาวคนเดียวของเขา ตอนนี้ก็ช่วยพ่อบริหารธุรกิจทุกอย่าง เขากับน้องสาวอายุห่างกันห้าปี ทำให้ความหวงของเขาที่มีต่อน้องน้อยมาก อีกอย่างเขาแยกออกมาจากบ้านตั้งแต่ก่อนเรียนจบ ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่ แต่ก็มีโทรหาถามไถ่กันอยู่บ้าง (ถ้าฉันไม่เห็นว่าแกเป็นลูก คงไม่ตามใส่ใจแกอยู่แบบนี้ ทำสิ่งที่แกควรทำ แล้วแกจะได้ทุกอย่างกลับคืนไปทั้งหมด) "บอกแล้
"ลินดา"เสียงทุ้มที่เรียกชื่อรุ่นพี่สาวสวยที่เขาตามจีบมาสักพัก แต่ไม่มีทีท่าว่าเธอจะใจอ่อน "มีอะไร?" "ช่วงนี้ไม่เห็นเฮียมาส่ง" "อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัว นายเองก็ควรพอได้แล้วนะ เสียเวลา เดี๋ยวเทอมหน้าฉันไปฝึกงานแล้ว เราคงไม่ได้เจอกันอีก" "....." "ฉันหวังดี ปล่อยวางจากเรื่องฉันเถอะ" กันต์ทำหน้าสลด พักหลังถึงเขาจะมาเจอเธอบ่อย แต่เธอก็ไม่เคยพูดแบบนี้ ถึงจะแสดงออกว่ารำคาญเขาก็เถอะ แต่พอเธอพูดแบบนี้ ก็รู้ว่าที่ทำมาทั้งหมดมันเหมือนจะสูญเปล่า "ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น นายเองหน้าตาก็ดี หาแฟนได้สบายอยู่แล้ว ตอนนี้ฉันไม่มีหัวใจไปรักไปชอบใครหรอก" "เฮียพายุนี่โชคดีจังเนอะ ได้หัวใจลินดาไปไม่พอ ยังได้ความซื่อสัตย์ไปด้วย อยากบอกว่าผมไม่ยอมแพ้หรอกครับ ตราบใดที่ลินดายังไม่แต่งงาน ผมยังถือว่าผมมีสิทธิ์ หลังจากนี้ถึงไม่เจอกัน ผมก็ยังจะชอบลินดาอยู่แบบนี้แหละ" นี่แหละนะที่เขาบอก คนที่เรารักเขาไม่รักเรา ส่วนคนที่รักเราคือคนที่เราไม่รัก หากพายุมีความรู้สึกให้เธอสักครึ่งหนึ่ง เขาคงไม่หายไปเป็นอาทิตย์แบบนี้ "เจอน้องกันต์ยังว่ะ" ทันทีที่เดินถึงม้าหินประจำ ขวัญตาก็เอ่ยถามทันที เพราะก่อนหน้าที่เพื่อนจะมา กันต
หลังจากเคลียร์เรื่องตัวการที่ปล่อยข่าวและสร้างเรื่องจนผับเขาถูกสั่งปิดชั่วคราว ด้วยวิธีที่รุนแรงระดับหนึ่ง ผับของพายุก็กลับมาเปิดปกติ เพราะการช่วยเหลือของมาวินด้วยส่วนนึง ที่ไปพูดกับคนเป็นพ่อให้ว่าเป็นเพียงการสร้างสถานการณ์และข่าวลือมั่ว ๆ ที่ไม่เป็นความจริง "เรื่องที่ให้ไปตามดูลินดามีความคืบหน้าอะไรบ้าง กูไม่เห็นมันมารายงานสองวันแล้ว" "ไม่มีความคืบหน้าอะไรครับ นอกจากเธอสอบเสร็จแล้ววันนี้ แล้วก็กลับคอนโดตามปกติ ไม่ได้ไปแวะที่ไหนครับ" รอยยิ้มมุมปากผุดขึ้นเล็กน้อย เคลียร์งานเสร็จเขาว่าจะไปหาเธอที่คอนโด วันนี้เขาพร้อมจะบอกเธอทุกอย่างแล้ว รวมถึงความรู้สึกของเขาด้วย "คืนนี้กูไม่กลับ มึงตรวจความเรียบร้อยให้ดี อย่าให้เกิดเรื่องอีก" ราชันย์พยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะเดินออกไปตรวจความเรียบร้อยข้างนอกตามปกติ พายุเองก็รีบเคลียร์งาน เพราะอยากไปหาคนตัวเล็กใจจะขาด ไม่รู้ว่าป่านนี้จะงอนเขาไปถึงไหน 22.30 น. ลินดานอนอ่านหนังสือสอบอยู่บนเตียง แต่อ่านเท่าไหร่ก็รู้สึกไม่ค่อยเข้าหัว ใจมันเอาแต่ลอยไปหาอีกคนอยู่ตลอด ใจเธอมันเหมือนติดค้างอะไรบ้างอย่างกับเขา มันเหมือนยังวนเวียนคิดอยู่แต่เรื่องเดิม ๆ ต
ลินดาคลอดลูกชายคนแรก พายุเป็นคนตั้งชื่อให้ว่าธันเดอร์ ตอนนี้อายุได้หกเดือนกว่าแล้ว พร้อมกับในท้องลินดาที่มีเจ้าตัวเล็กคนที่สองอาศัยอยู่ได้สองเดือนแล้ว เรียกได้ว่าคลอดปุ๊ป แผลหายปั๊บ พ่อแม่มือใหม่ก็จัดการปั้มลูกกันทันที คนนี้ดีหน่อยเพราะคนแพ้ท้องไม่ใช่ลินดา แต่เป็นพายุที่มีอาการแพ้ท้องแทน จนโดนเพื่อนล้อ ว่ารักเมีย กลัวเมียมาก ถึงขนาดแพ้ท้องแทนเมีย "เฮียไปทำงานไหวหรือเปล่า" ลินดาถามขณะที่มือก็คอยลูบหลังคนตัวสูงที่โก่งคออาเจียนอ้วกตั้งแต่เช้า "ไปไหว วันนี้มีประชุมสำคัญด้วย" พายุที่บอกว่าไม่ชอบธุรกิจของครอบครัว ตอนนี้เรียกได้ว่าเข้ามาบริหารบริษัทแทบจะเต็มตัวแล้ว ส่วนคนเป็นพ่อ ก็ได้วางมือพักผ่อนเลี้ยงหลานอยู่บ้านบ้าง ลูกชายคนนี้เรียกได้ว่าอยู่กับลินดาน้อยมาก เพราะคนเป็นปู่กับย่าเอาไปเลี้ยงเองตลอดเวลา มีแค่ช่วงเพิ่งคลอดเท่านั้นที่ลินดาให้นมลูกจากเต้า แต่พอเริ่มปั้มนม นันทวัฒน์กับจันจิราก็พาไปนอนด้วยทันที นี่คือเหตุผลที่น้ำยาของพายุแสดงผลเร็ว เพราะมีเวลาทำการบ้านทุกวัน ยังคงเป็นคนกินดุ เหมือนเดิม และลินดาเองก็ยังคงเป็นคนตอบรับเขาอย่างเต็มใจ "แต่ลินว่าเฮียไม่ไหวนะ ที่ผับวันนี้ก็บอกให้
สองเดือนผ่านไป เสียงเพลงหวานคลอเคล้า พร้อมบรรยากาศแห่งความชื่นมื่นของครอบครัวทั้งฝั่งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว พายุและลินดาที่ยังคงยืนถ่ายรูปกับแขกเหรื่อในงาน ถึงแม้เจ้าสาวจะยังไม่หายแพ้ท้อง แต่อาการก็ดีขึ้นมาก อีกทั้งเจ้าบ่าวยังคอยถามไถ่อยู่อาการอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสองทุ่ม พิธีแต่งงานของพายุกับลินดาดำเนินมาถึงช่วงสุดท้ายก่อนจะเป็นเวลาปาร์ตี้ของบรรดาเพื่อนเจ้าบ่าวและเพื่อนเจ้าสาว ที่งานนี้เจ้าบ่าวขนเคาท์เตอร์บาร์พร้อมบาเทนเดอร์หนุ่มหล่อมาเปิดผับถึงที่โรงแรมจัดงานแต่ง ทำเอาแขกในงานตื่นเต้นมากกว่าปกติ เพราะเป็นผับที่มีชื่อเสียง แล้วยกมาให้ดื่มถึงที่นี่ เลยเป็นที่ชอบอกชอบใจของแขกยิ่งนัก "เอาล่ะครับตอนนี้ขอเชิญเจ้าบ่าวและเจ้าสาวขึ้นมากล่าวอะไรกับแขกเหรื่อในงานสักหน่อยนะครับ" พายุกุมมือลินดาแน่น เดินขึ้นไปบนเวที ได้รับเป็นเสียงโห่ของเพื่อนเจ้าบ่าวที่มองเห็นภาพความหวานของคนทั้งคู่ "ก่อนอื่นเราอยากรู้ถึงที่มาที่ไปของความรักของคนทั้งคู่ และอยากรู้ว่ารักกันมากขนาดไหน ผมเชื่อว่าแขกเหรื่อก็ต้องอยากรู้เรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน ใช่ไหมครับ" "อยากรู้ค่ะ"เสียงเพื่อนเจ้าสาวตะโกนตอบ "ว่าความร
หลังจากงานแต่งของเพลิงกับปิ่นมุกผ่านไป เดือนหน้าก็จะเป็นงานแต่งของคิณกับขวัญตา อีกเดือนก็จะถึงคิวของลินดากับพายุ เรียกได้ว่าเรียงติดต่อกันสามเดือนเลยทีเดียว ตอนงานปิ่นมุก ลินดาแพ้ท้องอย่างหนัก เธอแทบจะยืนในงานนาน ๆ ไม่ได้ ต้องให้พายุประคองเธอตลอดเวลา ทำหน้าที่เพื่อนเจ้าสาวได้ไม่เต็มที่ ปาร์ตี้ตอนค่ำก็ไม่ได้อยู่ เกรงใจคนอื่นที่ต้องฟังเสียงโอ้กอ้ากของเธอ อีกทั้งยังเวียนหัวจนต้องดมยาดมตลอดเวลา ลินดาอิจฉาปิ่นมุกมาก ที่เพื่อนไม่มีอาการแพ้ท้องเลยแม้แต่น้อย ยังคงกินทุกอย่างได้ปกติ ในขณะที่เธอน้ำหนักยิ่งลดลง จนเมื่อสองวันที่แล้วต้องไปให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาล ตอนนี้เธอก็ต้องมานอนกับแม่ เพราะทั้งเพลียและกินอะไรไม่ได้ ต้องมีคนดูแล พายุต้องทำงานที่ผับ และมีบางวันต้องเข้าไปทำงานที่บริษัทของพ่อเขาด้วย ถึงจะไม่ใช่การเข้าไปช่วยแบบเต็มตัว เพราะยังยืนยันกับคนเป็นพ่อว่าไม่ชอบธุรกิจแบบนี้ ชอบทำผับมากกว่า แต่ก็ยังใจอ่อน ทุกครั้งที่คนเป็นพ่อโทรตาม "แกอยากกินอะไรไหมยัยลิน บอกแม่สิ" "ลินไม่หิวเลย แค่ได้กลิ่นก็จะอ้วก" "มันต้องมีอะไรที่อยากกินบ้างสิ คิดมาสักอย่างหนึ่ง แกไม่กินไม่ได้นะ เดี๋ยวหลานฉันไม่แข
พายุพาลินดาเข้ามาหาพ่อกับแม่ที่บ้านในช่วงบ่ายของอีกวัน โดยนัดกับแม่ของลินดาว่าจะมาเจอกันที่นี่ทีเดียว "ลินตื่นเต้นอ่ะ" ลินดาบีบมือเข้าหากันแน่น เมื่อรถคันหรูเลี้ยวเข้ามาบ้านหลังใหญ่ เธอมองอย่างอึ้ง ๆ ไม่คิดว่าบ้านของเขาจะใหญ่ขนาดนี้ "เวียนหัวหรืออยากอ้วกหรือเปล่า" "นิดหน่อยค่ะ ขอลินหอมแก้มเฮียก่อนนะ" เมื่อรถจอดคนตัวเล็กก็ยื่นหน้าไปหอมแก้มสากซ้าย ขวา ก่อนจะกดจูบที่ริมฝีปากหนาเบา ๆ "ดีขึ้นเยอะเลย" เมื่อผละจูบออก ก็ยิ้มหวานให้คนตัวสูง ทำเอาใจแกร่งสั่นไหว ไม่เคยเห็นยิ้มหวานหยดย้อยแบบนี้มาก่อน "จะทำให้เฮียหลงไปไหน...หืม แค่นี้ก็หลงจะแย่แล้ว ต่อไปลินคลอดเฮียจะเสียนิสัยอย่างให้ลินทำแบบนี้นะ" "ลินเต็มใจทำแบบนี้กับเฮียตลอดชีวิตค่ะ กลัวแต่เฮียจะเบื่อที่ลินเอาแต่อ้อน" มือหนาจับแก้มเธอทั้งสองข้างให้หันมาสบตากันตรง ๆ"ไม่มีวันนั้นหรอก" "รีบลงดีกว่า เดี๋ยวผู้ใหญ่รอ" พูดจบก็รีบเปิดประตูลงจากรถ กลบเกลื่อนความเขินกับสายตาของเขา ลินดาเห็นรถของแม่เธอจอดอยู่ในโรงจอดรถด้วยเช่นกัน แสดงว่าแม่น่าจะมาถึงก่อนเธอแล้ว แบบนี้ยิ่งทำให้เธอตื่นเต้นเข้าไปอีก "มือลินเหงื่อออกเต็มเลยอ่ะ ทำไงดี" "ไม่ต้องกล
ลินดาตื่นขึ้นมาอ้วกตั้งแต่เช้า นั่งกอดชักโครกอยู่เกือบชั่วโมง ส่วนพายุกำลังยืนลูบหลังให้เธอ พร้อมด้วยสีหน้าแสดงความเป็นห่วง "ไปหาหมอดีกว่า อ้วกหนักขนาดนี้" "เฮียหยิบยาดมใต้หมอนให้ลินหน่อย ลินเวียนหัวมากเลย" ขายาวก้าวเร็ว ๆ ไปหยิบยาดมมายื่นให้เธอ พร้อมทิ้งตัวลงนั่งข้างเธอ อย่างไม่รังเกียจกลิ่นคาวอ้วกที่เหม็นฟุ้งห้องน้ำ "ออกไปเฮีย มันเหม็น"มือบางผลักเขาให้ออกไป แต่พายุแทบไม่ขยับตัว "ให้เฮียอาบน้ำให้ดีกว่า แล้วไปหาหมอกันนะ" ลินดาพยักหน้าอย่างไม่ลังเล เธอเองก็ไม่มีแรงจะทำอะไรแล้วเหมือนกัน ได้แต่ยอมให้เขาจัดการทุกอย่าง ตั้งแต่พาเธอไปอาบน้ำ ออกมาแต่งตัวให้จนเสร็จ แล้วเขาถึงค่อยไปจัดการตัวเอง เราสองคนเดินออกจากลิฟท์ กำลังจะไปขึ้นรถของคนตัวสูงที่จอดอยู่ เป็นเธอที่คลอเคลียเขาไม่ห่าง เดี๋ยวกอด เดี๋ยวหอม ไม่อายสายตาคนที่เห็น กลิ่นตัวของเขาทำเธอหายเวียนหัวไปได้บ้าง แต่ทว่าตอนเดินออกจากลิฟท์ ก็เจอเข้ากับกันต์ที่เดินสวนกันมาพอดี "ลินดาไม่สบายเหรอครับ" กันต์ถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย แต่ก็ไม่ได้เดินเข้ามาใกล้มาก อาจเพราะพายุยืนส่งสายตาเค่ืองขุ่นให้อยู่ เลยไม่กล้าทำอะไรมากนัก "แล้วมึงเสือกอะไรก
ลินดานัดให้พายุมาหาเธอที่ห้อง คิดว่าเรื่องท้องจะปล่อยไว้นานกว่านี้ไม่ได้ เธอจะต้องรีบบอกเขาก่อน เธอเองก็แพ้ท้องอย่างหนัก ไม่ว่าทำยังไงอาการก็ไม่ดีขึ้นเลย ขนาดขวัญตาสั่งมะม่วงเปรี้ยวเอาไว้ให้ ตอนกินเข้าไปก็รู้สึกดีขึ้นจริง ๆ แต่สักพักอาการอยากอ้วกก็มาอีก คนตัวเล็กเลือกไปนอนรอบนเตียง ทำตามแผนที่วางไว้ เมื่อมองดูเวลาใกล้ที่พายุจะมาแล้ว อยากจะทำเหมือนที่ขวัญตาแนะนำเหมือนกัน แต่กลัวว่าพายุจะตกใจ จนช็อกไปเสียก่อน เสียงตะกุกตะกักดังขึ้นด้านนอก พร้อมเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ตรงมาในห้องนอน ลินดาหันมองแวบหนึ่ง ก่อนจะสบตาร่างสูงที่ยืนมองอยู่ "ป่วยหรือเปล่า?" เสียงทุ้มที่แสดงความห่วงใยเต็มที่ พร้อมกับเดินเข้ามาสัมผัสตรงหน้าผากเธอเหมือนกับจะวัดว่าเธอตัวร้อนหรือเปล่า เพราะเห็นเธอห่มผ้าเหมือนกับว่าหนาว "เฮียขา..."เสียงหวานหยดย้อย พร้อมท่าทางที่ยั่วยวน มือเล็กก็สะบัดผ้าห่มที่คลุมกายออก เผยให้เห็นร่างเปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าติดกาย ทำเอาคนตัวสูงที่นั่งอยู่อึ้งไปทันที "ทำอะไรอ่ะลิน? ล้อเล่นหรือเปล่า" เสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างละเมอ ถึงจะเห็นร่างกายของเธอจนชินแล้วก็เถอะ แต่ทว่าที่เขาแปลกใจคือ ที่นอนข้างกันมีว
อาการลินดาไม่ได้ดีขึ้นเลย ออกจากร้านอาหารแล้วกลับยิ่งหนักกว่าเดิม เมื่อเธอเริ่มมีอาการเวียนหัว และอยากอาเจียนอยู่ตลอดเวลา จนขวัญตาบอกว่าอาการเธอแปลก ๆ ควรไปหาหมอ "อีลิน...กูพาไปเอง ถ้าไม่อยากไปคนเดียว" ลินดาเป็นคนไม่ชอบไปโรงพยาบาลแต่ไหน แต่ไรมาแล้ว ขวัญตาเพืี่อนสนิทรู้ดีว่าหากเพื่อนป่วย จะแค่นอนพักแล้วกินยาตามปกติ ไม่เคยไปหาหมอเลยสักครั้ง "นี่ถ้าไม่ติดว่ามึงกับเฮียพายุยังไม่ได้คืนดีกันร้อยเปอร์เซ็นต์นะ อาการมึงเหมือนคนท้องเลย" ถึงคนพูดจะไม่คิดอะไร แต่ลินดากลับตกใจในคำพูดนั้น พลันหัวใจก็เต้นแรงไม่เป็นจังหวะหรือว่าที่ขวัญตาคิดจะเป็นเรื่องจริง "นี่มึงอย่าบอกนะ ว่ามึงยังนอนกับเขา" ขวัญตาที่เห็นเพื่อนเงียบไป เลยหันไปมองหน้า เห็นเพื่อนนั่งทำหน้าเหมือนคนคิดหนัก ก็เดาได้ทันทีว่าที่เธอพูดอาจเป็นเรื่องจริง "โอ้ยย!!! กูล่ะเหนื่อย ให้เขาเอาแล้วทำไมมึงยังไม่คบกับเขาสักทีอีลิน ให้เขาง้อมึงมาเป็นเดือนแล้วทำไม วันก่อนไปเยี่ยมพี่ปราง มึงยังบอกจะหาผัวใหม่อยู่เลย ปากเก่งไม่เลิกนะมึง" "ทำไงดีว่ะ..." กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอ ก็นานอยู่พอสมควร ตอนนี้เริ่มมั่นใจแล้วว่าตัวเองอาจจะท้องจริง ๆ เพราะหลัง
"ไหนบอกว่ากลับคอนโดไปแล้ว" พายุถามขึ้นขณะขับรถออกจากร้านเหล้าที่ลินดาโทรบอกให้เขามารับ "ลินอยากนั่งดื่มกับเพื่อนเลยโกหกเฮีย แต่ก็โทรให้มารับแล้วไง" เสียงหวานตอบพร้อมกับซบลงบนไหล่เขาอย่างออดอ้อน นี่ขนาดเรายังเป็นแค่คนแอบแซ่บกันอยู่ ลินดายังขี้อ้อนขนาดนี้ ถ้าได้คบกันจริงจังกว่านี้จะขนาดไหน "เรียนจบแล้ว เมื่อไหร่ลินจะคบกับเฮียสักที" "รอรับปริญญาเสร็จก่อน แล้วลินจะบอก" พายุหันมองคนตัวเล็กเพื่อยืนยันว่าเธอพูดจริง ก็วันรับปริญญามันอีกไม่ถึงเดือนแล้ว กลัวว่าเธอจะหลอกให้เขาดีใจ "ให้เพื่อนสองคนนำไปก่อน เราค่อยตามไปทีหลังนะ" "....." "เฮียเคยเบื่อลินบ้างไหม? ที่ปล่อยให้เฮียคอยนาน หรือคิดจะเลิกรักลินหรือเปล่า" "เป็นอะไร? วันนี้ดูแปลก ๆ นะ" "ตอบที่ลินถามมาก่อน" "ไม่เคย...ถ้าคิดจะเบื่อจะยอมอยู่แบบนี้ทำไม" "แล้วคอยได้หรือเปล่า หากลินปล่อยเรื่องของเราให้นานกว่านี้" "ได้มันก็ต้องได้อยู่แล้ว แต่เฮียกำลังจะสามสิบสองแล้วนะ ไอ้เสือลูกได้สี่เดือน อีกไม่เท่าไหร่เมียมันคงท้องอีก ทุกวันนี้มันก็เอาแต่อวดเฮียทุกวัน เฮียอิจฉามันที่มีลูกทันใช้" "อีกเดี๋ยวก็ได้อิจฉาพี่เพลิงอีกคน" ลินดาพึมพำเสียงเบ
"อื้อ~ อ๊าสส"เสียงครางหวานของลินดาที่พยายามขบเม้มริมฝีปากไว้ไม่ให้หลุดเสียงดังออกมา แต่ทว่าความเสียวซ่านจากการปรนเปรอของคนตัวสูง ทำให้เธอเผลอหลุดเสียงครางออกมาอย่างสุดกลั้น พายุที่ดูดกลืน ขบเม้มร่องสีหวานของคนตัวเล็กอย่างชอบใจ นัยน์ตาคมเหลือบมองใบหน้าสวยที่เหยเกเพราะความเสียวซ่าน จากการที่เข้าแยงลิ้นร้อนเข้าออกในโพรงนุ่ม นิ้วเรียวก็สะกิดติ่งสีสดไปมาเพื่อเพิ่มความกระสัน สะโพกสวยของเธอส่ายร่อนไปมาอย่างทนไม่ไหว ก่อนจะกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานออกมาอย่างเสร็จสม "อร้ายยย" ลินดานอนหอบหายใจเหนื่อยกับการทำรักแสนช่ำชองของเขา คนตัวสูงยกตัวขึ้นมาจูบดูดดื่ม แลกลิ้นกับเธออีกครั้ง มือหนาก็ชัดรูดแก่นกายสามสี่ที ก่อนขยับขาเรียวเล็กอ้าออกกว้าง กดเอ็นร้อนแข็งขืนเข้าไปทันทีจนสุด "ซี้ดด~ แน่น อ๊าสส" ร่องรักที่ตอดรัดเอ็นร้อนทันทีตั้งแต่เขากระแทกเข้าไปทีเดียว สะโพกสอบเริ่มขยับแก่นกายเข้าสุด ออกสุด อย่างรุนแรง ก่อนจะเพิ่มระดับความแรงขึ้นเรื่อย ๆ ตามอารมณ์กระสัน ใบหน้าสวยแหงนเงยใบหน้าครวญครางเสียงหลง อย่างไม่คิดเก็บกัก ทุกการตอกอัดเข้าออกของคนตัวสูง ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั