ตอนเช้าของอีกวัน มัดไหมกับใบเตยถือกระสอบ 20 ใบ ออกไปตั้งแต่เช้ามืด เมื่อคืนเธอนอนค้างกับใบเตย เพราะใบเตยต้องการให้เธอนอนด้วย เธอเองก็รู้สึกดีใจมากที่ไม่ได้ไปนอนห้องชื้นๆอับๆนั่น อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้เจอ ไม่ได้นอนกับคนเลวๆคนนั้น“เทคนิคเก็บไม่ยากเลยสักนิด ถ้าเราเก็บเสร็จ คนละ 10 กระสอบ เราจะมีเวลาไปเล่นไปเที่ยว เพราะฉะนั้นเราต้องเร่งมือเก็บให้เร็วที่สุด”“วันนั้นมัดเก็บทั้งวันยังได้ไม่ถึง 10กระสอบเลย วันนี้มัดจะเก็บถึง 10 กระสอบเหรอ มัดพยายามแค่ไหนก็เก็บไม่ได้อยู่ดี จะให้ได้ 10 สอบคงพรุ่งนี้อีกวันแน่ๆฮ่าๆๆ” มัดไหมหัวเราะออกมาจนเห็นฟันเรียงสวย ใบเตยเห็นท่าทางของมัดไหม ก็หัวเราะออกมาไม่ต่างกัน เธอรู้สึกดีใจ ที่เพื่อนใหม่ของเธอ ไม่จมอยู่กับความทุกข์มากเกินไป เธออยากเห็นมัดไหมยิ้มแย้มแจ่มใสลืมเรื่องทุกข์ใจไปให้หมด“มันมีเทคนิคอยู่ คอยดูเถอะไม่ถึงครึ่งวัน ก็ได้ 10 กระสอบ คนละ 10 กระสอบแป๊บเดียวแค่นั้นแหละ”“จริงเหรอ?”“จริง อันดับแรกมัดต้องวางกระสอบไว้กับพื้น จากนั้นก็ดึงยอด แต่ละต้นเข้าหากันแล้วรูดทีเดียว แป๊บเดียวแค่นั้นแหละอย่าไปเก็บทีละใบทั้งวันก็ไม่ได้ ถ้าเก็บแบบนั้น วันละกระสอบย
โจเซฟรีบควบม้าลงจากเขา แล้วไปที่ห้องของตัวเอง เขาหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเปิดเครื่องด้วยมือสั่นเทา ถ้าแม่ของเขาได้ออกโรงช่วย คนที่ลำบากต้องเป็นเขาแน่ๆ และไม่มีทางที่เขาจะเข้าหามัดไหมได้ง่ายๆอีก เขาเปิดเครื่องซักพักเขาก็คงโทร ในใจของโจเซฟตอนนี้มันร้อนรนไปหมด ถ้าไปทางเรือกว่าจะขึ้นฝั่งกว่าจะไปถึง แม่ของเขาต้องพามัดไหมไปที่อื่นก่อนแน่ๆเขาจะไม่ยอมเสียเธอไปไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง ถึงเขาจะเกลียดเธอที่เธอนอนกับชายชู้ ไม่สิ! ไม่ได้เกลียดอย่างเดียวความรู้สึกตอนนี้มันหึงมันหวงด้วย เขาไม่ยอมให้เธอไปอยู่กับผู้ชายคนไหน เขาจะขัดขวางทุกอย่าง เธอไม่มีสิทธิ์ไปจากเขาถ้าเขาไม่อนุญาต และคนอย่างเขาไม่อนุญาตให้เธอไปจากเขาแน่นอน(“ฮัลโหล”)“ไอ้ดำกูจะไปรอที่ฮอร์ มึงรีบพากูกลับบ้านเดี๋ยวนี้”(“ทำไมนายร้อนรนจัง นายเหมือนรีบมากเลย”)“มึงอยากแดกลูกปืนแทนข้าวไหม? รีบมาด่วนกูจะไปรอที่ฮอร์ อย่าให้กูต้องพูดอะไรหลายรอบ เพราะความอดทนกูมันน้อย รีบทำตามคำสั่งกูตอนนี้กูจะกลับบ้านด่วน”(“ครับนาย”)โจเซฟหยิบกระเป๋าตังค์สมาร์ทโฟนใส่กระเป๋า แล้วเดินไปที่ลานข้างๆบ้าน เขานั่งรออยู่บนเฮลิคอปเตอร์ พร้อมกับกดโทรศัพท์โทรหา
“กินหมูกระทะกัน” ภัทรเอ่ยชวนมัดไหม ส่วนพายเดินตามออกมา หลังจากง่วนอยู่กับการทำความสะอาดร้าน กว่าจะเสร็จก็ค่ำพอดี“กินที่ร้านหรือกินที่นี่” มัดไหมเอ่ยถามพร้อมกับยกเครื่องดื่มขึ้นดื่ม“กินที่นี่ เดี๋ยวพี่โทรไปสั่ง ส่วนนิกกินด้วยกันเลยนะ”“งั้นวันนี้ผมเลี้ยงเอง กินให้เต็มที่”“ไม่เป็นไร วันนี้ได้กำไรนิดหน่อย อยากให้มัดได้กินของอร่อย เมื่อก่อนพี่กินร้านนี้ประจำ ช่วงที่พี่ส่งของอยู่”“ผมเต็มใจเลี้ยงทุกคนครับ”“งั้นสั่งมากินเลยค่ะ” มัดไหมเอ่ยก่อนจะเดินไปหยิบจาน โดยที่มีนิกเดินตามมาติดๆ“ผมช่วยครับ” นิกรับจานมาจากมือมัดไหมพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอเขาแสดงออกว่าชอบเธออย่างชัดเจน แต่ไม่รู้ว่ามัดไหมจะเห็นสิ่งที่เขาแสดงออกต่อเธอหรือเปล่า? แต่ในเมื่อเธอยังไม่มีใครเขาก็ยังมีความหวังอยู่ดี“ขอบคุณค่ะ แล้วนิกทำงานอยู่ที่ไหนคะ” มัดไหมหยิบแก้วแล้วก็หยิบช้อนกับส้อม เดินออกมาพร้อมกับนิก“เป็นพนักงานขายอยู่บริษัทหนึ่งครับ ผมเป็นคนไม่ได้ร่ำรวยอะไร เป็นลูกจ้างธรรมดาเงินเดือนน้อยนิด ต้นทุนคนเราไม่เหมือนกันแต่ผมจะพยายามทำงานเก็บเงิน สร้างฐานะให้ดีขึ้นมาให้ได้”“ได้ข่าวว่าบ้านที่นิกอยู่ นิกก็เป็นคนเก็บ
มัดไหมช่วยพี่ชายเปิดร้าน เธอครุ่นคิดอย่างหนักกับเหตุการณ์ที่นิกถูกทำร้าย หวังว่าคงจะไม่ใช่แบบที่เธอคิดนะ โจเซฟไม่ยุ่งกับเธอมาเป็นเดือนแล้ว นิกอาจจะมีปัญหากับคนอื่นก็ได้ เธอพยายามคิดในแง่ดีเอาไว้ เธอสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ พยายามไม่วอกแวกไม่คิดเรื่องของโจเซฟ ก่อนมาแม่ณิรินบอกจะไม่ให้โจเซฟมายุ่งกับเธออีก เขาหายไปจากชีวิตของเธอ มันทำให้เธอเบาใจ“ช่วยพี่เปิดร้าน สายๆค่อยไปเยี่ยมนิก ไปดูมันหน่อยสงสารมัน ไม่รู้ไอ้เวรตัวไหนมาดักตี ส่วนพี่ตอนปิดร้านถึงจะไปเยี่ยม” ภัทรเอ่ยพร้อมกับเริ่มทำอาหารให้ลูกค้า “นั่นน่ะสิ ไม่รู้ว่าใครมาทำร้ายนิก เขาอาจจะมีศัตรูอยู่หรือเปล่า?”“เท่าที่พี่รู้จักนิกมา นิกนิสัยดีมากเลยนะ”“ผู้ชายแบบนิกไม่น่าจะมีศัตรูที่ไหนนะ หรือเรายังไม่รู้จักนิสัยจริงๆของนิก” พายเอ่ย“เขาอาจจะมีศัตรูอยู่แล้วก็ได้” มัดไหมเอ่ยพร้อมกับช่วยพี่ชายทำอาหาร“แต่เท่าที่พี่รู้จักนิกมา เขามาร้านเราทุกวัน บ้านเขาก็ห่างจากร้านเราไม่ไกล คนแถวนี้รู้จักนิกเป็นอย่างดี ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวว่า นิกเป็นคนนิสัยดีไม่กินเหล้าไม่ดูดบุหรี่ ตั้งใจทำงานเก็บเงินส่งเงินส่งทองกลับบ้าน เขายังมีเงินเก็บไว้ซื้อ
ผ่านไป1อาทิตย์โจเซฟคือสิ่งที่มัดไหมกลัว เธอกลัวว่าผู้ชายเลวๆอย่างโจเซฟจะมาวุ่นวายกับเธออีก เธอกลัวเขาจะทำร้ายเธอเหมือนที่ผ่านมา เธออยากใช้ชีวิตใหม่ อยากเริ่มต้นใหม่โดยไม่มีเขาเข้ามาวุ่นวาย แต่ดูเหมือนสิ่งที่เธอภาวนาจะได้ผลเขาหายไปหลังจากทำร้ายนิก เธอมั่นใจว่าต้องเป็นโจเซฟแน่นอน เพราะคนที่จะอ้างเป็นผัวเธอได้ก็มีแต่โจเซฟคนเดียว แต่แปลกตรงที่ว่า เขาปล่อยเธอมาเป็นเดือนแล้วทำไมเขาถึงยังมาวุ่นวายกับเธออีก มันเพราะอะไรกัน ทั้งที่เขาชอบพูดถากถางให้เธอเจ็บปวดหัวใจทุกครั้ง“สวัสดีครับ” จอมพลเอ่ยพร้อมกับยิ้มให้มัดไหม“ค่ะ ต้องการรับอะไรดีคะ?”“ตำทะเลครับ แล้วพวกคอหมูย่างก็จัดมาเลยครับ”“ค่ะ รอสักครู่นะคะ” มัดไหมฉีกยิ้มให้ลูกค้า ผู้ชายที่มากินอาหารร้านของเธอ ส่วนนิกนั่งกินอยู่อีกโต๊ะ“เดี๋ยวครับ! มัดจำพี่ไม่ได้จริงๆเหรอ” จอมพลเอ่ยถามเธอ พร้อมกับคว้าข้อมือของมัดไหมไม่ยอมปล่อย สักพักจอมทัพก็เดินเข้ามา“เดี๋ยวนะคะ ใช่คนที่เต้นกับมัดตอนอยู่ในผับหรือเปล่า?” มัดไหมขมวดคิ้วเป็นปมก่อนจะเอ่ยถามจอมพล เขาฉีกยิ้มก่อนจะหัวเราะออกมา“ว้า!! น่าน้อยใจจัง อุตส่าห์มาเป็นอาทิตย์นึกว่าจะจำพี่ได้ แต่
ปึง! เสียงทุบโต๊ะเสียงดังของนิโคลัสไม่ได้ทำให้ผู้เป็นหลานกลัวเลยสักนิด โจเซฟยืนมองผู้เป็นตาอย่างไม่สะทกสะท้านทำไมเขาต้องกลัวล่ะในเมื่อเขาไม่ได้ทำอะไรผิด พวกท่านสั่งห้ามให้เขายุ่งกับมัดไหม เขาก็ไม่ยุ่ง แต่ไม่ได้สั่งนี่ว่าไม่ให้ยุ่งกับคนที่ยุ่งกับเธอ“ทำเกินไปแล้วนะโจเซฟ!” นิโคลัสตวาดเสียงดัง แต่ใครจะสน เขาไม่สนอยู่แล้ว“แค่นี้มันยังน้อยไปครับตา คนที่มันยุ่งกับเธอมันเจ็บหนักแน่”“ตอนนั้นเหมือนเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ” นิโคลัสมองหน้าหลานชาย ทำไมมันถึงดื้อด้านขนาดนี้ให้ตายเถอะ!“หึหึ! บอกให้เลิกยุ่งกับเธอผมก็เลิกแล้วไง จะอะไรกับผมอีก ไม่ได้ห้ามผมยุ่งกับคนที่เข้าใกล้เธอสักหน่อย”“ไอ้หลานเวร! ถ้าเกิดทำเขาตายจะว่ายังไง มันใช่เรื่องไหม!?”“ทำยังกับตาไม่เคยทำใครตาย ตาเองก็เคยทำเรื่องเลวๆไม่ต่างจากผมหรอก” โจเซฟยอกย้อนผู้เป็นตา ยิ่งทำให้เขาโมโหมากกว่าเดิม“ไอ้หลานเวร!”ผลั๊ว!! ผลั๊ว!!นิโคลัสพุ่งเข้าใส่หลานชายตัวดี พร้อมกับรัวหมัดใส่ไม่ยั้ง เขาพยายามห้ามพยายามสอน แต่กลับไม่สนใจที่จะฟังเลยสักนิด ณิรินพยายามขวางผู้เป็นพ่อเอาไว้สุดฤทธิ์ ส่วนรสรินทร์ดึงโจเซฟไปอีกทาง“หึหึ ผมพูดความจริง” คำพู
“มีสิทธิ์เลือกด้วยเหรอ?” โจเซฟเอ่ยพร้อมกับปรี่เข้ามากอดรัดร่างบางของมัดไหม ยิ่งเธอพยายามดิ้นเท่าไหร่เขาก็ไม่ปล่อยเธอเขาไม่ปล่อยเธอแน่นอน ในเมื่อเขาทนกับความคิดถึงร่างกายนี้มาตลอด เขาใช้เล่ห์เหลี่ยมแผนการทุกอย่าง เพื่อให้เธอมาหาเขา จะให้ปล่อยไปง่ายๆไม่มีทาง“นี่มันคือร่างกายของมัด ทำไมมัดจะไม่มีสิทธิ์เลือกว่าจะอยู่หรือไป”“แต่สิทธิ์ของมัดคือการต้องได้รับอนุญาตจากเฮีย”“มัดเกลียดผู้ชายสารเลวแบบนาย ทำไมมัดจะต้องได้รับอนุญาตจากนาย ในเมื่อเราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน เราต่างคนต่างอยู่กันมานานมากแล้วโจเซฟ นายอย่ามาสารเลวให้มันมาก”“คนสารเลวแบบเฮียนี่แหละที่พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อให้มัดกลับมายืนข้างเฮียอีกครั้ง และไม่ว่าใครหน้าไหนที่เข้ามาวุ่นวาย เฮียจะไม่ไว้หน้ามันสักคน” เขาเอ่ยเสียงเหี้ยมน้ำเสียงและแววตาบ่งบอกว่าเขาเอาจริง“นายจะทำร้ายคนทั้งโลกเลยหรือไง ทำไมนายถึงได้เป็นคนนิสัยแย่ๆแบบนี้” มัดไหมตวาดดังลั่นอย่างไม่พอใจ พร้อมกับใช้มือปาดน้ำตาของตัวเองลวกๆ“เหมือนมัด จะรู้แล้วนะว่าเฮียเป็นคนนิสัยยังไง คนที่มันยุ่งกับของของเฮีย เฮียไม่ปล่อยให้มันหายใจแน่นอน และมัดก็คือหนึ่งในนั้น มัดเป็นของเฮ
“หิวยัง เฮียจะทำสเต็กปลาให้กิน” โจเซฟฟเอ่ยถามมัดไหม พร้อมกับเดินไปเปิดตู้เย็น เขาหยิบของสดออกมา กับเนื้อปลาแซลมอนที่เอาไว้ทำสเต็ก“....” ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของเธอ มัดไหมมองการกระทำของเขาก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น“มาช่วยเฮียทำหน่อยนะ” โจเซฟวางของสดไว้ในครัวแล้วเดินมาหามัดไหม“…..”“ช่วยเฮียทำกับข้าวหน่อย หั่นผักให้เฮียก็ได้ มาช่วยกันหน่อยนะ” โจเซฟดึงแขนมัดไหม เธอมองค้อนเขาพร้อมกับถอนหายใจออกมาแรงๆ มัดไหมลุกขึ้นพร้อมกับเดินตาม มัดไหมมองโจเซฟที่กำลังง่วนอยู่กับการทำสเต็ก“รอหน่อยนะ เฮียยังไม่คล่อง” โจเซฟเอ่ยพร้อมกับยิ้มให้ เขาหยิบโทรศัพท์พร้อมกับเปิดยูทูปดูวิธีทำ เขาตักเนยใส่กระทะทำตามวิธีทำในยูทูป มัดไหมมองภาพนั้นด้วยสีหน้าเรียบๆ“….”“ช่วยเฮียหั่นผักหน่อยมัด” โจเซฟเอ่ยพร้อมกับวางปลาในกระทะ“ผักเนี่ยจะให้ทำอะไร” เธอเอ่ยพร้อมกับมองหน้าเขา 1วันที่ต้องอยู่กับเขา ก็ควรทำกิจกรรมตามปกติ เหมือนที่เคยอยู่กับเขา“ทำสลัด เฮียอยากให้มัดได้กินของอร่อย เฮียจะพยายามทำออกมาให้อร่อยที่สุดนะ” เขาส่งยิ้มให้เธอ วันนี้คือวันที่เขามีความสุขมากๆ การได้มีเธออีกครั้งในชีวิต มันเป็นอะไ
ตอนเย็นของวันนั้น มัดไหมนั่งทานอาหารบนโต๊ะอาหารอย่างเงียบๆ วันนี้อาหารอร่อยถูกปากของเธอมากๆ โดยเฉพาะพวกอาหารทะเล สดมาก ครอบครัวนี้เป็นครอบครัวใหญ่ ลูกหลานเต็มบ้าน ตระกลูนี้ใหญ่มากๆเลย คุณตานิโคลัสกับยายรสรินทร์ยังคงแข็งแรง ท่านดูยิ้มแย้มและมีความสุขเมื่อได้เห็นครอบครัวลูกหลานเหลนอยู่กันพร้อมหน้า โจฮานไปลากน้ำชามาได้สำเร็จพร้อมกับนั่งร่วมโต๊ะอาหารด้วยกัน ครอบครัวนี้อบอุ่นมากๆเลย“วิคเตอร์ หนูกินลองกินหอยแมลงภู่นิวซีแลนด์ดูสิ อร่อยมากๆเลย” โจเซฟแกะหอยพร้อมกับราดน้ำจิ้มให้ลูกชายตัวน้อย เด็กน้อยหน้าตาคมคายตั้งแต่เด็ก ได้ความหล่อมาจากเขาเต็มๆ ถ้ามีลูกสาวก็ขอให้สวยเหมือนมัดไหม แต่จะมีตอนไหนยังไม่รู้ ช่วงนี้เมียไม่ให้เข้าใกล้เลย โจเซฟคิดก่อนจะลอบถอนหายใจออกมา“ขอบคุณครับพ่อ!” วิกเตอร์ตักอาหารเข้าปาก พร้อมกับเคี้ยวตุ้ยๆ“กินเยอะๆนะ อยากกินอะไรขอให้บอกมา พ่อพร้อมที่จะจัดให้ลูกทุกอย่าง อยากได้อะไรก็บอกมาเลยนะลูก”“วิคเตอร์ดีจังที่ได้เป็นลูกคนเดียว เรากับน้องตีกันทุกวันเลย อยากเป็นลูกคนเดียวแบบวิกเตอร์จัง! จะได้มีคนเอาใจ จะได้มีคนถามว่าอยากได้อะไรพร้อมจะจัดให้ทุกอย่างบ้าง” ปั้นสิบพูดขึ้น“แ
โจเซฟรีบขับรถมาที่บ้าน เขารีบขึ้นไปห้องของตัวเอง แต่ก็ไม่เจอมัดไหม เขากวาดสายตามองไปรอบๆห้องเจอแต่ไม้แขวนผ้าอยู่บนเตียง เขารีบลนลานออกมาจากบ้านทันที เขาจะไม่ยอมให้เธอหนีเขาไปแน่ๆ ตอนนี้เธอต้องกำลังไปหาพี่ชายของเธอ และเขาจะไม่ยอมเสียเมียไปเด็ดขาดไม่ว่าเหตุผลใดๆก็ช่าง เขารีบบึ่งรถไปที่ร้านของพี่ชายเธอทันที“อ้าวโจเซฟ ไปไงมาไง” ภัทรเอ่ยขณะมองดูลูกน้องกำลังวิ่งวุ่นเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ลูกค้า ที่นี่ทำเป็นแบบบุฟเฟ่ต์มีอาหารทะเลมากมายสดใหม่ ลูกค้าดูติดอกติดใจที่มากินที่ร้านของเขา“ผมมาหามัดไหม” โจเซฟกวาดสายตามองหาเมียรักแต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงา“มัดไม่ได้มา ไม่รู้ไปอยู่ไหน?!”“แล้วพอจะรู้ไหมว่าเธอไปอยู่ไหน?”“ไม่รู้!” ภัทรเอ่ยกับโจเซฟแล้วสนใจดูแลร้านต่อ เขาครุ่นคิดสักพักก่อนจะรีบขับรถไปบ้านใหญ่ เขารีบลงจากรถแล้วก้าวเท้ายาวๆเข้าไปในบ้าน“มัด!” เขาเรียกมัดไหมด้วยความดีใจ เมื่อได้เห็นเธออีกครั้ง เขาถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้หนีเขาไปที่ไหน ถ้าเขาหาเธอไม่เจอเขาคงเป็นบ้าแน่ๆ“ทำเรื่องงามหน้าอะไรไว้ล่ะโจเซฟ ลูกสะใภ้แม้ถึงเก็บกระเป๋าออกมาจากบ้าน” ณิรินเอ่ยถามบุตรชาย พร้อ
วันเวลาผ่านไปหลายปีโจเซฟนั่งคิดอะไรไปเรื่องพร้อมกับถอนหายใจออกมาแรงๆ ช่วงนี้เขากับมัดไหมแทบไม่ได้ข้องเกี่ยวกัน เพราะเขาทำตัวไม่ถูกเวลาที่อยู่กับเธอ มัดไหมเอาแต่งอนเขาไม่รู้ว่าเป็นอะไร ทำอะไรก็ขวางหูขวางตา ช่วงนี้เธอติดโทรศัพท์มาก ไม่สนใจเขาเลย แต่เธอก็ทำหน้าที่แม่ได้อย่างดีเยี่ยม แต่เรื่องบนเตียงช่วงนี้เธอไม่ยอมให้เขาเข้าใกล้เลย ตั้งแต่คลอดวิกเตอร์แล้ว เขากับเธอก็ยังไม่มีตัวเล็กอีกเลย“มัดไปกินข้ากันไหม เฮียว่าเราไปกินข้าวข้างนอกด้วยกันดีกว่า” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น พร้อมกับมองมัดไหมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ เธอตวัดสายตามองหน้าโจเซฟทันที“ไม่ไป!” เธอเอ่ยเสียงห้วนมองหน้าสามี ไม่ใช่ว่าเธองี่เง่าอะไร แต่ช่วงหลังสามีเธอดูขัดหูขัดตาเธอมากๆ“ไม่ไปก็ไม่ไป งั้นเฮียจะไปบ้านใหญ่” โจเซฟพูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะมองหน้าของมัดไหม“ก็ไปสิ! หญิงสาวเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ มองตามแผ่นหลังของโจเซฟที่เดินไป สักพักก็ได้ยินเสียงรถยนต์ของโจเซฟแล่นออกไป เธอหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมากัด แล้วเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด ช่วงนี้เธอต้องโปรโมทร้านช่วย ตอนนี้ลูกค้าเยอะมาก พี่ชายของเธอ เลยให้ช่วยโปรโมทลูกค้าจะได้เยอะกว่าเดิม พี่
ผ่านไปอีกหลายเดือนชีวิตของโจเซฟกับมัดไหมดำเนินไปเรื่อยๆ ตอนนี้เธอคลอดลูกออกมาเป็นผู้ชายชื่อวิคเตอร์ หลังจากเหตุการณ์ที่โดนเสี่ยตู่ระเบิดร้านคราวนั้น จนทำให้มัดไหมเสียโจเซฟไป เธอตระหนักแล้วว่า การไม่มีโจเซฟอยู่ในชีวิตมันเป็นอะไรที่เจ็บปวดในแต่ละวันเธอนั้นแทบจะไม่สามารถก้าวผ่านมันไปได้เลย ทุกๆวันมีแต่ความเจ็บปวดรวดร้าว การสูญเสียเขาไปมันทำให้เธอเจ็บปวดราวกับถูกเข็มนับล้านๆเล่มทิ่มลงไปที่หัวใจ จากนั้นก็เหยียบซ้ำๆเธอได้เขากลับมาแล้ว และเธอจะไม่ยอมเสียเขาไปเด็ดขาด“มัด ทำอะไร?” โจเซฟเอ่ยถามขณะที่ไปหยิบเสื้อของลูกชายตัวน้อยที่เขาซื้อมาจากห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง“เอาลูกเข้าเต้าค่ะ แล้วเฮียไปไหนมาคะ” มัดไหมเอ่ย พร้อมกับเขี่ยที่แก้มลูกชายตัวน้อยเบาๆอย่างรักใคร่ วันนี้ลูกชายของเธออยู่ในชุดหมีสีฟ้า ลายการ์ตูนน่ารักมาก“เฮียไปดูชุดให้ลูกกับมัดมา ดูสิ! มีแต่ชุดหล่อๆเลยเห็นไหม” โจเซฟชูชุดขึ้นให้มัดไหมดู มัดไหมถึงกับอมยิ้มกับท่าทางของเขา“เฮียนี่เห่อจังเลยนะคะ”“มันเรื่องธรรมดา ลูกคนแรกเฮียก็ต้องเห่ออยู่แล้ว เดี๋ยวมีอีก2-3คน เดี๋ยวเฮียก็เห่อน้อยลงเอง”“จะมากกว่าเดิมซะมากกว่านะสิ”“รู้ทันเ
“ใช่โจเซฟจริงๆใช่ไหมมัด พี่ไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม?” ภัทรเอ่ยขึ้นอย่างดีใจ พร้อมกับวางปลาหมึกลงบนโต๊ะ“พี่ไม่ได้ตาฝาด เฮียจริงๆค่ะ เฮียกลับมาหามัดแล้ว” มัดไหมพูดขึ้น วันนี้คือวันที่เธอมีความสุขในรอบหลายๆเดือน โจเซฟเหมือนหยาดน้ำฝนที่ชโลมหัวใจแห้งเหี่ยวของเธอ ให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง“พี่เมียไม่ได้ตาฝาดหรอกครับ ผมยังไม่ตายจริงๆ” โจเซฟยื่นมือมาจับแขนภัทรเบาๆ ภัทรใช้มือจับที่แขนของโจเซฟก่อนจะฉีกยิ้มด้วยความดีใจ“กูดีใจที่มึงกลับมาหาน้องกับหลานกู กูดีใจมากๆ”“คงไม่กีดกันผมกับมัดแล้วใช่ไหม?”“ไม่แล้ว กูยกให้เลย เอาเด็กขี้แยไปเลี้ยงเลย555 มึงไม่อยู่น้องกูร้องไห้ทุกวันเลยรู้ไหม? ดูแลน้องกูให้ดีๆ มัดไหมขี้แยอยู่ด้วย”“พี่ภัทรอะ” มัดไหมมองค้อนภัทร ก่อนจะสนใจกินหมูต่อ”“กินเยอะๆนะ เหลนตาจะได้แข็งแรง” นิโคลัสเอ่ยพร้อมกับคีบหมูให้โจเซฟกับมัดไหม“ขอบคุณครับตา ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง”“มันแน่นอนอยู่แล้ว”“หึ! กลับบ้านเจอดีแน่ๆ”... รสรินทร์เอ่ยพร้อมกับจ้องหน้าสามี นิสัยแบบนี้มันน่าตีจริง ยอมรับในความร้ายกาจจริงๆ“แล้วพาสต้ากับลันตาล่ะ”“อยู่บ้าน ไม่ค่อยสบายกัน ลูกกินเถอะต่อไปนี้ขอให้ชีวิตลูก ครอ
ตัดมาที่ตอนเย็น มัดไหมเดินเข้าไปในร้านหมูกระทะของพี่ชายของเธอ โดยที่มีภัทรประคองเข้าไปในร้าน ภายในร้านถูกจัดอย่างสวยงาม ร้านสะอาดสะอ้าน ทั้งหมดก็ได้มาจากอนิสงฆ์จากครอบครัวของโจเซฟทั้งนั้น ครอบครัวนี้รวยมาก พร้อมจะบรรดาลทุกสิ่งทุกอย่างถ้าเกิดครอบครัวนี้พอใจ“นั่งก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะไปดูความเรียบร้อยก่อน” ภัทรเอ่ยขณะที่พามัดไหมไปนั่งเก้าอี้ เขาเองตื่นเต้นทุกครั้งที่มาร้านใหม่ ถึงแม้จะมาหลายครั้งก็อดตื่นเต้นไม่ได้อยู่ดี เขาไม่เคยมีร้านใหญ่โตแบบนี้มาก่อน“ค่ะ”“พี่ไปก่อนนะ นั่งเล่นอยู่นี่ก่อนแล้วกัน” ภัทรเดินไปหลังร้าน มัดมองไปรอบๆก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ ถึงโจเซฟจะตายไปแล้ว ครอบครัวของเขาก็ยังช่วยเหลือเธอกับพี่ชายตลอด ไม่เคยให้ลำบากเลย“มัด ไปร้องเพลงกัน” พายพูดขึ้น ตอนนี้ในร้านยังไม่มีลูกค้ามา นักดนตรีเองก็พร้อมแล้ว“ไม่ค่ะ!” เธอรีบปฏิเสธทันที“พายเคยฟังมัดร้องเพลง มัดเป็นคนร้องเพลงเพราะมากๆ พายไม่ได้ฟังนานแล้ว พายอยากฟังมัดร้องเพลงมากเลยนะ“มัดยังไม่มีกะจิตกะใจร้องเพลงหรอกนะพาย พายก็รู้ว่ามัดกำลัง...”“เอาน่า ร้องสักเพลงนะ ลูกค้ายังไม่มา ร้องประเดิมเปิดร้านเลย” พายประคองมัดไหมมา
ผ่านไปอีก1สัปดาห์มัดไหมที่นอนร้องไห้อยู่บนเตียงอย่างหนัก เธอนอนคุดคู้กอดเข่าตัวเองเอาไว้ มันต้องไม่ใช่เรื่องจริง ทุกอย่างกำลังดีอยู่แล้ว ทำไมถึงเกิดเรื่องแย่ๆแบบนี้ด้วยเธอไม่ยอมรับว่าโจเซฟตาย เพราะมันไม่ใช่ความจริง เธอไม่เชื่อ ทุกอย่างมันคือเรื่องโกหก“มัด หมอให้กลับบ้านได้แล้วนะ เรากลับบ้านกันเถอะ” ณิรินเอ่ยกับมัดไหม แต่คนบนเตียงกลับไม่สนใจคนที่เอ่ยถามเลยสักนิด เธอยังคงร้องไห้อยู่แบบนั้น“ฮึกๆเฮีย ไหนบอกว่าจะไม่ทิ้งมัดไง ทำไมเฮียถึงใจร้ายแบบนี้ ฮื่อๆ” เธอร้องไห้คร่ำครวญออกมาอย่างน่าเวทนา ถ้าเธอรู้ว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้ เธอจะไม่ปล่อยให้เวลามันสูญเปล่าไปเลย เธอจะใช้ชีวิตกับเขาอภัยให้เขาและมองข้ามสิ่งร้ายๆที่เขาเคยทำให้เธอ พอเขาจากไปเธอเองก็ได้รู้หัวใจตัวเอง โจเซฟคือคนที่เธอรัก และไม่มีใครสามารถมาแทนที่เขาได้“กลับเถอะมัด ไปส่งโจเซฟกัน พรุ่งนี้ครอบครัวแม่จะเผาโจเซฟแล้วนะ ไปส่งพี่เขาครั้งสุดท้ายกัน“ฮึกๆ” มัดไหมค่อยๆหยัดกายลุกขึ้นอย่างเลื่อนลอย เธอใช้มือเรียวสั่นระริกปาดน้ำตาตัวเอง” เฮียใจร้าย ไหนบอกว่ารักมัดกับลูกไง ฮึก!”“หนูต้องเข้มแข็ง หนูต้องสู้นะมัดไหม”“หนูไม่รู้จะเริ่มย
“มัด”“…”“มัด”“….”“มัดไหม”“อื้อ” มัดไหมค่อยๆลืมตาขึ้นมอง ไฟภายในห้องเปิดสลัวๆ เป็นร่างคุ้นเคยยืนอยู่ปลายเตียง เธอพยายามเพ่งมองแต่ก็เห็นหน้าไม่ชัด อีกอย่างเขาก็ยืนอยู่ไกล แต่ถึงเขาจะยืนอยู่ไกล เธอก็รู้ว่าเขาเป็นใคร เธอมั่นใจว่าเป็นเขา“เฮีย! เฮียใช่ไหม ฮึกๆใช่เฮียใช่ไหม” เธอปล่อยโฮออกมาทันที พยายามลุกขึ้นนั่ง“ใช่” ชายตรงหน้าพูดเบาๆน้ำเสียงเยือกเย็นจนชวนขนลุก แต่มัดไหมไม่สนใจความเจ็บ เธอพยายามลุกขึ้นนั่งจนนั่งได้สำเร็จ“โอ๊ยยยย” มัดไหมกุมหัวไหล่ตัวเองเบาๆ โจเซฟเดินมาใกล้ๆเธอ ก่อนจะหย่อนกายลงนั่งข้างๆเธอ มัดไหมมองหน้าซีดเซียวของโจเซฟก่อนจะโผกอดเขาแล้วร้องไห้ออกมา“เฮีย Chapter51ฮื่อๆ”“อย่าร้องไห้ มัดต้องเข้มแข็งให้มากๆนะ”“มัดดีใจที่เฮียไม่เป็นอะไร ฮื่อๆ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งมัดกับลูกไป ฮื่อๆ”“เฮียจะทิ้งมัดไปได้ไง เฮียไม่ไปไหนหรอก เฮียจะอยู่ใกล้ๆมัด จะคอยดูแลมัดมองดูมัดทุกวัน มัดไม่ต้องเป็นกังวลอะไรทั้งนั้น เฮียเคยสัญญาแล้วว่าเฮียจะไม่ทิ้งมัด เฮียจะอยู่ดูแลมัด เฮียจะไม่ไปไหน มัดสบายใจได้ ““ถ้าเฮียไม่เป็นอะไรแล้ว มัดก็สบายใจค่ะ”“ตอนนี้มัดต้องรักษาตัว พักผ่อนให้มากๆรู้ไหม?”“ค่
มัดไหมถูกพาตัวออกมานอกร้าน ลูกน้องของเสี่ยตู่ปรี่เข้ามาหามัดไหมกับพี่ชายทันทีลูโซ่กับโฮเซ่ประจันหน้ากับลูกน้องของเสี่ยตู่ ต่อให้ต้องตายเขาก็จะปกป้องลูกเมียของนายของพวกเขา และแน่นอนเขาจะไม่ยอมให้ลูกน้องของเสี่ยตู่มาทำร้ายครอบครัวของมัดไหมแน่ๆ“คิดว่าพวกมึงจะรอดเหรอ? วันนี้พวกมึงต้องตายห่ากันหมดอย่าคิดว่าจะรอดสักคน” ชายฉกรรจ์ทั้งหมดเล็งปืนมาที่พวกเขา ลูโซ่กับโฮเซ่ไม่เปิดโอกาสให้ชายพวกนั้นยิงใส่เขาก่อน เขาสาดกระสุนใส่ก่อนทันทีปัง! ปัง! ปัง!“กรี๊ดดด” มัดไหมกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว เธอกับพายลากภัทรหลบไปอยู่ข้างๆรถที่จอดอยู่ เพื่อหลบวิถีของกระสุน“ก้มลงต่ำๆ” ภัทรพยายามบอกน้องสาวกับพายให้ก้มลง ตอนนี้เขาเจ็บมาก อยากจะช่วยให้มากกว่านี้แต่ทำอะไรไม่ได้เลย เพราะตัวเขาก็เอาตัวไม่รอดปัง! ปัง! ปัง!“เราไม่รอดแน่ฮื่อๆ พายกลัว” พายปล่อยโฮออกมาราวกับคนเสียสติ มัดไหมเข้าไปกอดเพื่อนก้มต่ำทันที“ตั้งสติไว้ก่อนนะพาย”บรืนนนนน!!! เอี๊ยดดดดด!!!! เสียงรถ2คันขับมาขวางอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนน คนภายในรถทั้งหมดยิงประทะใส่ลูกน้องของเสี่ยตู่ทันที “มัดเป็นไงบ้าง” ณิรินลงมาจากรถ