Puen…“เชอรีน?!” ผมรีบดันตัวเธอออกทันที“ดีใจจังที่ปืนยังจำเชอได้” สองมือเธอบีบแก้มผมพร้อมรอยยิ้มหวาน ๆหมับ!ผมจับมือเธอออกแล้วเดินไปหาแนนนี่กับลูก เธอนิ่งและเงียบมาก เงียบแบบเงียบจนวังเวงน่ากลัวมาก“ไม่ยักรู้ว่าปืนมีน้องสาวไหนบอกมีแต่น้องชาย” เธอหันไปมองแนนนี่อย่างสงสัย ผมกับเขา เราเป็นเพื่อนกันและเธอก็เป็นรักแรก แต่มันนานมาแล้วตั้งแต่อายุ 14-15 ตอนนั้นผมบินไปกลับไทยจีน เธอเป็นคนบอกเลิกผมเองเพราะผมไม่มีเวลาให้เธอซึ่งผมก็โอเคและเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยจนวันนี้! ซึ่งผมก็ไม่รู้มาก่อนว่าจะบังเอิญมาเจอกันในวันที่ผมกำลังง้อเมีย!.“ซวยไหมกู!” ผมมองหน้าแม่ของลูกแล้วยิ้มแห้ง สีหน้าเรียบเฉยสายตาเย็นชา แม่ง! โคตรเข้าใจความรู้สึกเธอเลยว่ามันเจ็บแค่ไหน“ไม่ใช่น้องนี่เมียปืน!” ก็แค่พูดความจริงก็จบ!“มะ...เมีย?” เชอทำหน้าไม่ค่อยเชื่อเท่าไร“น้องพาร์ทลูกสวัสดีคุณอาเชอสิครับ” ผมอุ้มลูกเพื่อเป็นหลักฐาน“ลูกปืนกับ...” เธอยังทำหน้าไม่เชื่อมองน้องพาร์ทสลับกับแนนที่ยังคงเงียบ“สวัสดีครับ”“ป๊ะป๋าน้องหิวแล้ว แม่ก็หิว!” ลูกชายผมวันนี้รู้งานงอแงแบบนี้ก็เข้าทางเลย“งั้นขอตัวนะ” ผมพูดเสียงเรียบอุ้มลูกเดินไปหา
‘กิจกรรมดูแลสุขภาพเพื่อคุณแม่และลูกน้อยในครรภ์ เพราะการเป็นคุณแม่นั้นเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ และมาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ใหญ่ยิ่ง!เอ๊ะ นี่คุณแม่หรือสไปเดอร์แมนกันเนี่ย การเป็นแม่นั้นมีเรื่องต้องเตรียมพร้อมมากมาย ทั้งสุขภาพ ร่างกาย ข้อมูลความรู้เพื่อดูแลลูกน้อยตั้งแต่อยู่ในครรภ์“ครรภ์คุณภาพ” ให้ความรู้แก่คุณแม่เกี่ยวกับเรื่องการดูแลครรภ์จนถึงหลังคลอดโดยคอร์สครรภ์คุณภาพนี้จะแบ่งคอร์สและบทเรียนตามอายุครรภ์ของคุณแม่ เช่น อายุครรภ์ 3–5 เดือน จะเรียนเรื่องของการเปลี่ยนแปลงด้านร่างกายของคุณแม่ขณะตั้งครรภ์ อาการผิดปกติที่ควรมาพบแพทย์ วิธีดูแลครรภ์ การรับประทานอาหาร การปฏิบัติตัว ท่านั่ง ท่านอน ที่ถูกต้อง’หลังจากที่ไปส่งลูกไว้บ้านไอ้กันต์ผมก็พาแนนนี่มาที่โรงพยาบาล แนนนี่ค่อนข้างประหม่ากับท้องนี้มากเพราะตอนท้องน้องพาร์ทเธอไม่ได้เลี้ยงลูกเองก็ไม่แปลกที่เธอจะอยากเรียนรู้เรื่องพวกนี้ ผมเลยอาสาพาเธอมาเพื่อจะได้เรียนรู้วิธีดูแลคุณแม่ก่อนและหลังคลอดไปด้วย“ถ้ามากันครบแล้วเชิญคุณพ่อคุณแม่ทางนี้ค่ะ!” เสียงเจ้าหน้าที่ประกาศผ่านไมค์ไร้สาย“มีอะไรหรือเปล่า” มือเธอตอนนี้มันเย็นเฉียบมาก“หนูกลัว!” เธอพ
“แวะซื้ออะไรไปให้ลูกไหม?”ผมหันไปถามแม่ของลูกที่เอาแต่นั่งเงียบไม่พูดอะไรตั้งแต่ไปส่งเชอรีนที่คอนโด แล้วก็ต้องวนรถกลับไปทางบ้านไอ้กันต์ มันก็สมควรที่เธอจะโกรธอยู่หรอกเสียเวลาไปเป็นชั่วโมง แต่ก็จะทำไงได้เรื่องนี้ผมผิดเองทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเธอจะโกรธแต่ก็ยังทำ“......” คำตอบคือเงียบ! เฮ้อ! ผมได้แต่ลอบถอนหายใจแล้วจอดรถ“ปะ...ไปซื้อขนมให้ลูกกัน”ผมปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยให้เธอก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ“มา! เร็ว!” เธอไม่ยอมลงจากรถเอาแต่จ้องหน้าผม“หนู...ป๋าขอร้องมาเร็ว ๆ ๆ”ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจับฟาดไปแล้ว แต่ตอนนี้ผมใจเย็นกว่าเมื่อก่อนเยอะ แต่คุณแม่รู้สึกจะไม่ค่อยมีเหตุผลเอาเสียเลย ก็บอกอยู่ว่าแค่เพื่อนไม่ได้คิดอะไรเกินนั้น“ต้องทำไงนะถึงจะหายงอน” ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนแสนงอน“หนูไม่ได้งอน!”เธอตอบเสียงแข็ง สองมือดันอก“แล้วหนูเป็นอะไรบอกป๋าได้ไหม?”ผมพยายามใจเย็นและใช้เหตุผลกับเธอให้มากที่สุด และเข้าใจว่านี่คืออารมณ์คนท้อง“......” เธอส่ายหัว แต่เธอจะรู้ตัวไหมว่าสายตาเธอที่มองผมตอนนี้มันเย้ายวนแค่ไหน“เรื่องป๋ากับเชอมันจบไปนานแล้ว มันก็แค่รักวัยรุ่นธรรมดาไม่มีอะไร ตอนนี้ป๋ามีแค่หนูคนเดียว”“ส่วนเ
ปัก!!“ไอ้เหี้ยกันต์ กูเจ็บ!” ผมจ้องมันตาเขม็ง เมื่อฝ่ามือหนัก ๆ ตบลงที่ไหล่อย่างแรงแล้วตรงนั้นเมียกัดจนเลือดซึม แม่ง! ซ้ำเติมกันเข้าไป!“โทษ!!! กูไม่ตั้งใจ”“แต่กูตั้งตบ!!”ปัก! ปัก!!“ไอ้เหี้ย!!!” มันไม่พูดเปล่าตบที่หัวไหล่ผมอย่างแรงทำเอาเจ็บเสียจนพูดอะไรไม่ออกส่วนคนทำตอนนี้นั่งยิ้มหัวเราะอยู่กับเบบี๋กับลูกและหลานสาวไอ้เกรย์อย่างอารมณ์ดีก็ตั้งแต่กัดผมจนอ่วมไปทั้งตัว เธอก็อารมณ์ดีขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แต่อารมณ์ดีกับคนอื่นนะกับผมยังเหมือนเดิมเย็นชาสุด ๆ ... “กูว่านะมึงเจอของจริงแล้ววะ! พี่ชาย!” ไอ้กันต์พูดขึ้น“ผมว่าพี่ตายแน่” ไอ้เปอร์พูดเสริม!“กูว่า...” ไอ้เกรย์ยิ้มกริ่ม! เสือยิ้มยากแบบมันยิ้มกริ่มใส่แบบนี้แม่ง! โคตรเจ็บ!“ว่าอะไรของมึง?”ผมมองหน้าไอ้เกรย์อย่างเอาเรื่อง! แล้วนี่มันแดกเหล้าอะไรกันตั้งแต่หัววัน โดยเฉพาะไอ้เปอร์กระดกแก้วรัว ๆ“เปล่า! กูแค่จะบอกเรื่องเพชรตอนนี้ได้เบาะแสแล้วคาดว่าอีกไม่นานคงจะได้คืน!” แล้วมันก็กระดกเหล้าเข้าปาก เรื่องนั้นผมไม่สนใจแม่ง! มันแล้วจะได้คืนไม่ได้คืนยังไงผมก็จ่ายค่าเสียหายให้ลูกค้าไปแล้ว แทบหมดตัว! เฮ้อ คิดแล้วเครียด!“แล้วมึงไม่แดก!” ไอ้กัน
คอนโด21.00 น.“คืนนี้ขอป๊ะป๋านอนกอดแม่หน่อยนะ!”“ฮึบ! หนักใช่เล่นนะเรา”ผมอุ้มลูกชายกลับไปนอนที่ห้องคืนนี้ต้องเอาคืนเด็กแสบคุณแม่คนสวย เมื่อตอนกลางวันเล่นงานผมเสียช้ำไปทั้งตัวแต่ดูจากอาการตอนนี้ทุกอย่างน่าจะโอเคขึ้น แนนไม่ต่อต้านผมเหมือนก่อนหน้านี้แต่ความเย็นชาก็ยังคงมีอยู่ไม่เป็นไรอันนี้ชิน!“โตเป็นหนุ่มแล้ว นอนนี่ส่วนแม่กับน้องป๋าจัดการดูแลเอง” ผมวางลูกลงกับเตียงห่มผ้าให้“ป๋ารักลูกมากนะรู้ไหม ถึงทุกอย่างมันจะเกิดขึ้นโดยที่ป๋าไม่ได้ตั้งใจ แต่ป๋าก็รักลูกชายคนนี้ของป๋าสุดหัวใจ”ความรู้สึกผิดนี้จะอยู่กับผมไปจนตาย ทุกอย่างมันเป็นเพราะผม ถ้าผมรู้จักผิดชอบชั่วดีไม่ทำอะไรแนนนี่ทุกอย่างมันก็คงไม่เป็นแบบนี้ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเธอยังเด็กแต่ผมก็ยังทำแล้วยังทำเลวกับเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า“ฝันดีครับ!”ผมจูบลงที่หน้าผากลูกอย่างเอ็นดู ก่อนจะกลับไปหาแม่ของลูกออกจากห้องน้ำมาคงจะตกใจที่ลูกชายหาย ต้องไปปลอบขวัญสักหน่อย“......” ตอนนี้คุณแม่ยังไม่ออกจากห้องน้ำ ทำอะไรอยู่นะชักช้า คนยิ่งคิดถึง ๆ อยู่ฟิ้ว ~~~เสื้อปลิวออกจากตัว นอนรอบนเตียงอย่างอารมณ์ดีวันนี้ต้องได้!แกร๊ก!“O_o” แล้วก็เป็นไปตามคาดแนนทำหน้าสงส
38 เว้นระยะ “ป๋ารักหนูนะครับ”ผมอยากจะพูดคำนี้กับเธอทุกวันพูดทุกครั้งเวลาเราร่วมรักกัน“คนบ้า! ไม่เล่นแบบนี้อีกแล้วนะถ้าลูกเป็นอะไรไปจะทำยังไง!”ใบหน้าหวานทำท่างอนสองมือเล็กฟาดลงที่ไหล่อย่างแรงแต่มันไม่ทำให้ผมรู้สึกเจ็บสักนิดแต่กลับกันทำให้ผมรู้สึกดีมากขึ้น ทำให้มันนึกย้อนถึงเหตุการณ์ทุกอย่างที่ผ่านมา ผมเสียเวลาและโอกาสที่จะได้มีความสุขกับเธอมานานแค่ไหน ทำไมผมถึงเพิ่งมาคิดได้ตอนนี้“ปล่อยได้แล้วค่ะ หนูหนัก” เธอดิ้นพยายามดันตัวผมออกจากตัว“หือ? ...อย่าดิ้นสิ” ปลายนิ้วเรียวเขี่ยเกลี่ยริมฝีปากบางชมพูระเรื่ออย่างหลงใหล“กินต่อเลยแล้วกัน”เสียงกระซิบแผ่วเบาพร้อมขบกัดตามซอกหู ซอกคอ เนินอกแต่ผมไม่ได้กัดแรงแค่จะให้คนใต้ร่างมีอารมณ์ร่วมด้วย เพราะตอนนี้ข้างในตัวเธอมันขมิบตอดรัดแก่นกายจนผมไม่สามารถหักห้ามใจที่จะไม่ให้รักเธอได้“อ๊ะ อืม” เสียงหวานร้องครางกระเส่าเมื่อเอวสอบเริ่มทำงานอีกครั้ง!Nanny….เช้าวันรุ่งขึ้น“......” ฉันค่อย ๆ ขยับเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้น เมื่อแสงแดดจากหน้าต่างแยงตา จนต้องยกมือขึ้นมาบัง“กี่โมงแล้วคะ?”ฉันถามคุณเขาที่ยังคงนอนกอดพาดแขนไว้ที่เอวด้วยน้ำเสียงงัวเงีย“9 โมง หน
“...ไม่ว่า มันเป็นสิทธิ์ของคุณ” ฉันพูดอย่างที่ฉันคิด“ไม่หึง?” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเป็นปม“ไม่ค่ะหนูเข้าใจผู้ชายก็ต้องมีบ้าง!” ฉันตอบเสียงเรียบ“แล้วถ้าป๋าเมาแล้วเผลอไปมีอะไรกับคนอื่นล่ะ!” คุณเขาถามจริงจัง“ไม่มีคำว่าเผลอค่ะ มีแต่ตั้งใจ! แต่มันก็สิทธิ์ของคุณอีกเหมือนเดิมเพราะหนูไม่มีสิทธิ์ห้าม!”“คนเราบางทีก็ต้องปล่อยวางเรื่องพวกนี้ ยิ่งห้ามก็ยิ่งทะเลาะ ยิ่งทะเลาะก็ยิ่งมีปากเสียงสุดท้ายก็ต้องลงไม้ลงมือ สู้เปิดใจรับมันดีกว่าค่ะ”ที่ฉันพูดแบบนี้เพราะเคยเจอมาแล้วกับตัวเอง พ่อนภดลกับแม่ดารากานต์ก็เป็นแบบนั้น ยิ่งแม่ห้ามพ่อก็ยิ่งต่อต้านดื่มเที่ยวทุกวันรอยลิปสติกนี่เต็มเสื้อมาตลอด มาถึงบ้านก็ทะเลาะตบตีกันฉันกับน้อง ๆ ก็ได้แต่นั่งมองเพราะแบบนี้ละมั้งฉันเลยชินชาและไม่อยากเปิดใจให้รักใคร เพราะแม่รักพ่อมากมันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องเสียใจส่วนพ่อท่านอาจจะเหนื่อยทำงานเครียดก็เลยอยากจะพักผ่อนหาความสุขใส่ตัวส่วนฉันเพราะไม่เคยมีชีวิตวัยรุ่น ไม่เคยรู้จักกับคำว่ารักวัยเรียน ไม่เคยคบผู้ชายคนไหน ไม่เคยออกเดต มันเลยไม่ค่อยสนใจเรื่องพวกนี้เท่าไรด้วยสถานะของฉันกับคุณเขา คุณเขามีสิทธิ์ที่จะทำอย่างที่
“ป๊ะป๋า!!!!”ทันทีที่รถจอดลูกชายคนเก่งที่เดินจูงมือเดินออกมากับคุณตาก็ร้องตะโกนวิ่งมากอดพ่อ กอดหอมกันยกใหญ่ทำเหมือนไม่ได้เจอกันเป็นปี ๆ“สวัสดีค่ะพ่อ” ฉันขยี้หัวลูกอย่างเอ็นดูและเดินเข้าไปสวมกอดพ่อ“คิดถึงพ่อจัง!” อ้อมกอดอุ่น ๆ ของพ่อมันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเสมอส่วนเรื่องชื่อทุกคนก็เรียกฉันแนนนี่เหมือนเดิม เพราะฉันไม่ชินกับชื่อแพนพิณ“เข้าบ้านกันก่อนว่าแต่ทานอะไรกันมาหรือยังจะเที่ยงแล้ว วันนี้พี่พิมพ์ก็ไม่อยู่ พอเทเลอร์ไปรับหลานมาก็พากันขับรถออกไปเที่ยว เห็นบอกอยากพักผ่อน”พ่อพูดและยิ้มอย่างอารมณ์ดีโอบไหล่ฉันเดินเข้าบ้านโดยมีสองหนุ่มพ่อลูกเดินตามมาติด ๆ“แล้วแม่ล่ะคะเป็นไงบ้าง หนูไม่ค่อยมีเวลามาหาแม่เลย” ช่วงนี้เรียนหนักหน่อยเลยไม่มีเวลามาหาพ่อกับแม่บ่อย ๆ“หนูขอโทษนะคะ แทนที่จะได้อยู่ดูแลพ่อกับแม่แต่...”ฉันมองที่ท้องตัวเอง ถ้าไม่ท้องลูกคนนี้ก่อนฉันคงมีโอกาสได้ดูแลพ่อกับแม่มากกว่านี้ไหนจะน้องพาร์ท จะให้เลือกทางไหนมันก็ไม่ได้ทางนี้ก็พ่อแม่ทางนั้นก็ลูกที่ฉันฝันว่าอยากดูแลเขามาตลอดหลายปี“หึ...เด็กคนนี้ชอบคิดมาก พ่อไม่ต้องการให้เรามาดูแลพ่อ แค่พ่อได้หนู ลูกสาวคนนี้กลับมาพ่อก็
“เป็นไง”“ตกลงว่าท้องไหม?”ปรเมศวร์เอ่ยน้ำเสียงตื่นเต้นเมื่อเห็นร่างบางของภรรยาสาวเดินออกมาจากห้องน้ำ“ฟองเบียร์ล่ะ” แต่เธอกลับไม่สนใจเดินผ่านหน้าสามีหนุ่มสายตาสอดส่องหาลูกสาวตัวน้อย“แนน! หนูตอบป๋าก่อนตกลงท้องไหม!” ท่อนแขนแกร่งคว้าเอวคอดดึงร่างเล็กเข้ามากอดเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่สนใจ“ป๊ะป๋า! ปล่อยอึดอัดหายใจไม่ออก” สองมือเล็กผลักดันหน้าอกอย่างรำคาญ“เหม็นด้วย! ““ไหนบอกว่าเลิกได้แล้วทำไมยังได้กลิ่นบุหรี่!” เธอชักสีหน้าไม่พอใจทำจมูกฟุดฟิดเมื่อได้กลิ่นเหม็นของบุหรี่ติดปลายจมูก“อะไรป๋าไม่ได้สูบ คงจะลูกค้าสูบมันเลยติดเสื้อ ป๋าเลิกนานแล้ว” ปรเมศวร์รีบอธิบายอย่างกระตือรือร้น แต่เห็นอาการแปลก ๆ ของเมียรักเขาก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความดีใจ“ดีใจมากไหมคะ” คนตัวเล็กคลี่ยิ้มบางเมื่อได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าสามี หลังจากที่พยายามจะมีลูกอีกคนมาหลายเดือนและในวันนี้ก็สิ้นสุดการรอคอยแต่จะเป็นลูกสาวอย่างที่เขาหวังไหม อันนี้คงต้องว่ากันอีกที“ที่สุดครับ!”“หนูน่ารักที่สุดเลยรู้ไหม!”พรึบ!ร่างบางถูกช้อนอุ้มเดินตรงไปยังเตียงนอน“คงได้เวลาป๋าต้องทำงานให้น้อยลงเพื่อจะได้ดูแลหนูกับลูกให้มากขึ้นแล้วสินะ!” เขาพูด
“ไทเกอร์!!”“ไอ้ไทเกอร์!!!”ปรเมศวร์ส่งเสียงเรียกลูกน้องหนุ่มที่ซึ่งกำลังหัวหมุนกับเจ้าสองแสบลูกชายเจ้านายเสียงแข็ง“ครับนาย” ชายหนุ่มวิ่งหอบตรงเข้าหาผู้เป็นนาย“ดูฟองเบียร์ด้วยกูมีธุระ!”“แล้วดูลูก ๆ กูดี ๆ ล่ะ อย่าให้ไปวิ่งเล่นแถวสระน้ำ!”“ถ้าลูกกูเป็นอะไรไปมึงตาย!”สิ้นประโยคเด็กน้อยแก้มใสวัยห้าเดือนเศษก็ถูกยัดใส่มือลูกน้องหนุ่มที่ทำหน้ามึนงง“นาย!” แต่ยังไม่ทันที่เจ้านายหนุ่มจะได้เดินไปไหนเขาก็อุ้มเด็กน้อยไปขวางหน้าไว้เสียก่อน“อะไรของมึงอีก?” เจ้านายหนุ่มมองหน้าลูกน้องอย่างไม่สบอารมณ์เพราะจิตใจมันลอยล่องไปอยู่ที่สระน้ำ“แล้ว...” ลูกน้องหนุ่มมองไปที่สองพี่น้องที่กำลังเล่นต่อสู้กันอยู่“มันเป็นหน้าที่มึง! ไว้กูขึ้นเงินเดือนให้!”เขาพูดแค่นั้นก็จะรีบสาวเท้ายาว ๆ ไปหาภรรยาสาวที่กำลังเล่นน้ำอย่างสบายใจ โดยที่ไม่รู้ตัวว่าภัยร้ายกำลังจะถึงตัวเพราะชุดบิคีนีตัวจิ๋วที่เธอสวมใส่……“ไม่ตายวันนี้จะตายวันไหน! ไอ้ไทเกอร์!” ไทเกอร์ได้แต่บ่นตามหลังเจ้านาย ทำหน้าเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ“อ้อแอ้ อ้อแอ้” แต่ต้องสีหน้าเปลี่ยนเมื่อเสียงหวานเล็กดังอ้อแอ้ มือเล็กนุ่มนิ่มลูบจับที่หน้าเขาอย่างอ่อนโยน“เห็นแบบ
“กรี๊ด อุแว้!!”“พอร์ช! ลูกอีกแล้วนะแกล้งน้องทำไม!”เฮ้อ! ฉันละเหนื่อยใจกับลูกชายคนนี้ ตั้งแต่วันนั้นจนมาถึงตอนนี้ก็ผ่านมาแล้ว 3 เดือนกว่า ๆ ทุกอย่างเงียบกริบทางตำรวจพยายามสืบหาที่มาของเด็กแต่ไร้ซึ่งวี่แวว ฉันกับคุณป๋าเลยรับเลี้ยงสาวน้อยและรับเป็นลูกบุญธรรมน้องฟองเบียร์ เด็กหญิง พิชามญชุ์ โชติฐิติเมธานนท์พิชามญชุ์ ผู้งดงามด้วยความรู้ ชื่อนี้หลวงตาเป็นคนตั้งให้ และต้องขอบคุณป๊ะป๋าที่ตามใจฉันให้ลูกใช้นามสกุลเดียวกันกับเราได้เพราะไม่รู้วันเกิดเด็กที่แน่ชัดเราเลยเอาวันที่เจอน้องเป็นวันเกิด และดีที่คุณป๋าเขามีเส้นสายจัดการเรื่องเอกสารให้ลูกได้มีสิทธิ์ทุกอย่างเหมือนคนอื่น ๆแต่ต้องปวดหัววันละแปดรอบกับไอ้ตัวแสบลูกชายคนเล็ก เผลอเป็นไม่ได้แอบหยิกแก้มน้องทุกทีอย่างวันนี้ก็เหมือนกันน้องนั่งเล่นหัวเราะ อยู่ ๆ คนพี่วิ่งมาจากไหนไม่รู้หยิกแก้มน้องจนเป็นรอย จนน้องร้องกรี๊ด“แบร่!!!” แล้วยังไม่ทันจะได้พูดอะไรกันมาแลบลิ้นใส่แล้ววิ่งไปหาพี่ชายทันที ให้มันได้แบบนี้สิ! ลูกคนนี้นิ“นี่ก็อีกคนเขาแกล้งขนาดนี้ยังมองตามตาละห้อย แล้วอะไรคือยิ้มหวานคะ? หนูไม่เจ็บเหรอลูก”ฉันทายาใส่แก้มขาวใสที่เป็นรอยแดงอย่า
ประเทศจีน...“แนน!!”“จะทะเลาะกับป๋าให้ได้ใช่ไหม!”“ได้!”“งั้นขึ้นห้อง ถอดเสื้อผ้าเรามีเรื่องต้องคุยกัน!”สิ้นคำพูดร่างฉันก็ถูกกระชากขึ้นไปบนห้อง และจากนั้นไม่ต้องพูดถึงว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง!คนบ้าอะไรจะถอดเสื้อผ้าคุยกัน เขาหาเรื่องรังแกฉันมากกว่า!“ทีนี้หายโมโหยัง” ก็แบบนี้ทุกทีพอได้แล้วก็มาอ้อน ทีตอนลากขึ้นเตียงเกรี้ยวกราดที่สุด“......” ฉันเงียบ! ดีนะที่วันนี้พี่ไทเกอร์พาสองหนุ่มไปเที่ยว ฉันเลยแวะไปหาคุณป๋าที่บริษัท แต่ต้องไปเห็นอะไรที่มันทำให้อารมณ์เสียเพราะแบบนี้ฉันถึงไม่อยากกลับมาที่นี่ ที่บ้านหลังนี้ เพราะมันมีอะไรหลายอย่างที่มันทำให้ฉันรู้สึกเจ็บ“ป๋าไม่ได้อะไรกับผู้หญิงพวกนั้นแล้วนะ เราก็อยู่ด้วยกันตลอด แค่เอาหนูคนเดียวป๋าก็ไม่มีเวลาทำอย่างอื่นแล้ว”ฉันเข้าใจเพราะเรื่องมันก็นานแล้วแต่มันก็หงุดหงิดใจอยู่ดี ที่เห็นผู้หญิงที่เขาเคยควง!“ป๋าเป็นเด็กดีแล้วนะครับ” ลมหายใจอุ่น ๆ พ่นรดที่ต้นคออย่างแผ่วเบา“หนูเข้าใจแต่หนูไม่ชอบ ไม่ชอบที่พวกเธอมองป๊ะป๋าด้วยสายตาท่าทางอ่อยแบบนั้น หนูหวง!”ฉันพลิกตัวมุดหน้าซุกแผงอกแกร่ง เพิ่งจะกลับมาอยู่จีนได้ไม่ถึงอาทิตย์กลับต้องมาทะเลาะกันเสียแล้วแ
หลายเดือนผ่านไป...งานแต่งถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โต ทั้ง ๆ ที่ฉันขอแค่งานเล็ก ๆ แต่ป๊ะป๋าบอกมันไม่ได้เพราะด้วยฐานะฉันตอนนี้ที่เป็นถึงน้องสาวเจ้าของบริษัทส่งออกใหญ่โตของประเทศและคุณเขาที่เป็นถึงประธานบริษัทค้าเพชรอันดับต้น ๆ จะให้จัดงานเล็ก ๆ มันเป็นไปไม่ได้“แม่สวยจังครับ!” น้องพาร์ทที่วันนี้อยู่ในชุดสูทสีขาวพูดมองแม่แล้วเอาแต่นั่งยิ้มกริ่ม ส่วนน้องพอร์ชตอนนี้กำลังซน ก็ช่วงวัยของเขาแหละกำลังหัดเดินไม่เคยจะอยู่นิ่งดีที่ได้พี่ไทเกอร์คอยดูแลวิ่งตามตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ พี่ไทเกอร์ยังไม่ได้พักเลยแต่ความซนยังไม่เท่าน้องญี่ปุ่นลูกสาวคนสวยของเบบี๋ รายนั้นบอกเลยทั้งซนทั้งแสบส่วนคนที่สบายหน่อยคือพี่พิมพ์ เพราะน้องมาเฟียคือนิ่งสุขุมถอดแบบพี่เทเลอร์มาทุกอย่าง! ฉันละปลื้มใจแทนพี่สาวเพราะไม่ต้องมานั่งปวดหัววิ่งไล่จับลูกเหมือนฉันส่วนคุณเจ้าบ่าวป๊ะป๋าคนหล่อ ก็ดีใจจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ เข้าใจว่าตื่นเต้นแต่ฉันเป็นผู้หญิงแท้ ๆ ยังไม่ตื่นเต้นจนออกหน้าออกตาเท่าเขาเลยไม่ใช่ไม่ดีใจที่ได้แต่งานมันก็ดีใจแต่ป๊ะป๋าเขาดีใจเกินไป อยู่ด้วยกันมากี่ปี ลูกสองคนก็โตจนวิ่งไล่เตะก้นพ่อได้แล้ว ทุกวันนี้ฉันเหมือนมีลูกชายส
“ลูกไม่ยอมดูดขวด!” คุณป๋าเขามองฉันอย่างคาดโทษและส่งลูกให้ฉัน“หนูขอโทษ!” ฉันได้แต่ทำหน้าสำนึกผิด เสื้อผ้าก็ยังไม่ได้ใส่ลูกก็จะกินนม“แอ้!!”“รู้แล้วครับไม่ต้องมาทำหน้าอ้อนเลย ก็อ้อนแบบนี้แม่ถึงใจอ่อนให้หนูกินจากเต้าจนป๊ะป๋าดุ” ฉันเอาลูกนอนลงที่ตักทันทีที่เห็นเต้าตามเคยตัวเล็กดีใจจนตัวสั่นจ๊วบ!!ด๊วบ!!“เบา...ไอ้เสือ นมแม่ช้ำหมดแล้วลูก!” คุณป๋าเขาคลานเข่าขึ้นมาบนเตียงจูบที่เท้าเล็ก“ทำอะไรไม่เอามันจั๊กจี้!” ฉันเอามือดันตัวเขาที่เอาหัวหนุนตักแล้วอ้าปากงับเต้าอีกข้าง“ทีลูกดูดไม่เห็นเป็นอะไรป๋าก็หิวเหมือนกันกินหน่อยนะ!” เขามันบ้า! ดูดดึงหน้าอกแล้วดูดแรงด้วยแรงพอจนน้ำนมมันทะลักออกมานั่นแหละ“ป๊ะป๋า! ไม่เอาพอแล้วลูกกินนมอยู่นะ!” ฉันพูดดุ ๆ“หึ...ป๋าแค่ล้อเล่นเอง”“แล้วพาร์ท ล่ะคะ” ทำไมฉันถึงรู้สึกผิดต่อลูกอยู่ตลอดนะ“มีอะไรหรือเปล่า”คุณเขานั่งช้อนด้านหลังเอาคางเกยไหล่ มือสากเอื้อมมาหยอกล้อเล่นกับตัวเล็กที่พอนมเข้าปากก็เงียบไปเลย“ป๊ะป๋า!” ฉันเอียงคอหันไปจ้องหน้าเขา“ฮือ ว่าไงครับเป็นอะไรทำไมทำหน้าเศร้า ๆ” คุณเขาจุ๊บที่ปากฉันเบา ๆ“ป๊ะป๋ารักน้องพาร์ทไหม” ฉันพูดเสียงสั่น ไม่รู้ฉันคิดอะไรทำ
ลิ้นสากเปียกลื่นลากเลียยาวตั้งแต่เนินลงไปถึงสะดือสองมือสากลูบไล้ตามเรียวขาและจับมันอ้ากว้างออก“อ๊ะ” ฉันร้องครางในลำคอเบา ๆ เมื่อปลายลิ้นร้อนแตะตรงส่วนนั้นผ่านแพนตี้ผ้าลูกไม้ตัวบางที่ฉันใส่จ๊วบ!!ด๊วบ!!เขาจูบดูดมันอย่างเอร็ดอร่อย จนมันเปียกแฉะสองมือจิกกำผ้าปูที่นอนแอ่นอกบิดตัวเมื่อถูกปลายลิ้นร้ายเขาทารุณ“ฮื่อ! ป๊ะป๋า มะ...มันเสียวนะคะ!” ฉันกลั้นใจพูดเพราะตอนนี้มันเสียวจนแทบจะพูดไม่เป็นภาษาอยู่แล้ว!พรึบ!ฟิ้ว ~~~คุณป๋าเขาไม่สนใจฟังถอดเสื้อพร้อมแพนตี้ตัวน้อยออกจากตัวขว้างทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี“อืม”แผล็บ!!แจ๊ะ! แจ๊ะ!ปลายลิ้นสากลื่นยังคงทำการทารุณกรรมน้องหนูฉันต่อ และฉันต้องดิ้นพล่านเมื่อเขาสอดดุนลิ้นร้ายผลุบเข้าออกร่องสวาท ทั้งดูดทั้งเลียทำเอาฉันแทบดิ้นตายด้วยความเสียว แต่ต้องเก็บกดเสียงห้ามตัวเองไม่ให้ส่งเสียงครางออกมากลัวลูกจะตื่น“ฮื่อ! ป๊ะป๋า นะ...หนูไม่ไหวแล้วนะ! กรี๊ดดดด” สองมือกำหมัดแน่นส่งเสียงกรีดร้องในลำคอ เมื่อปลายลิ้นร้อนไม่ปรานีร่องแคบฉันเลยเขาตวัดลิ้นละเลงติ่งเกสรสลับกับดูดแรง ๆ และสอดดันดุนลิ้นผลุบเข้าออกถี่รัว เพียงแค่ไม่กี่นาทีต่อมาร่างฉันมันสั่นกระสับกระส่ายก
แน่นอนฉันจูบตอบสองแขนยกขึ้นคล้องคอเอียงหน้า หาองศาที่เหมาะสม มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาจับล็อกท้ายทอยแน่นเราจูบกันอย่างดูดดื่มจนลืมไปว่าตอนนี้เราอยู่ในลิฟต์!“อุ๊ย!!!”ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดพนักงานที่ยืนอยู่ข้างนอกต่างตกใจที่เห็นเราสองคนจูบกันฉันพยายามดันตัวคุณเขาออกแต่ทว่าเขากลับยิ่งกดจูบหนัก ๆ อีกครั้งก่อนจะค่อย ๆ ปล่อยริมฝีปากที่บวมเป่งอย่างอ้อยอิ่ง“ป๋ารักหนูนะ”คำพูดหวานหูและสายตาหวานเยิ้มที่เขามองมาที่ฉันมันยิ่งทำให้ฉันเขินอายจนทำอะไรไม่ถูกคุณเขาไม่สนใจพนักงานที่ยืนดูหอมแก้มมือโอบไหล่เดินไปที่โรงจอดรถพอมาถึงโรงรถเขาก็จูบฉันอีกครั้งและจูบอยู่อย่างนั้นนานหลายนาทีฉันเห็นท่าไม่ค่อยดีเลยรีบผลักตัวเขาออกแล้วรีบขึ้นรถก่อนทุกอย่างมันจะเลยเถิดระหว่างที่ขับรถไปรับลูกที่โรงเรียนคุณเขาก็กุมมือเดี๋ยวจูบเดี๋ยวหอมยิ้มไม่หุบฉันก็ได้แต่นั่งยิ้มส่ายหัวอะไรจะเป็นหนักถึงขนาดนี้ก็แค่บอกรักเอง แต่จะว่าไปฉันเองก็มีความสุขไม่ต่างอะไรจากเขาที่ได้บอกความรู้สึกออกไปสำหรับฉันคุณเขาคงเป็นรักแรกและรักสุดท้ายและฉันก็อยากเป็นคนสุดท้ายของเขาเหมือนกัน“รักนะคะป๊ะป๋า!”ฉันยิ้มให้เขาและพูดในใจ เรามองหน้าสบตากันโด
46 ป๊ะป๋าของหนูหมับ!!“นะ...หนูพูดว่าอะไรนะ!”แต่ไม่ทันจะได้เดินออกไปไหนสองมือใหญ่ก็คว้าตัวสวมกอดจากด้านหลัง เสียงเข้มสั่นเครือกอดเอวแน่น“ปล่อยค่ะ! ไหนว่าจะทำงาน”ฉันพลิกตัวหันไปมองหน้าสบตาคนแก่ขี้งอน“...มะ...ไม่ทำแล้ว” คุณเขาดูไม่เป็นตัวเองเอาเสียเลยดูตื่นตกใจมึนงงยังไม่หาย“ป๋าไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม” คุณเขาสวมกอดฉันแน่น มันแน่นจนแทบหายใจไม่ออกงับ!!!“หนู! กัดป๋าทำไม!” ฉันอ้าปากงับหัวไหล่เขาอย่างแรง“ถ้าเจ็บก็แสดงว่าไม่ได้ฝันค่ะ” ฉันยกสองแขนขึ้นคล้องคอเขา และแน่นอนสองมือใหญ่กอดรัดดึงตัวฉันแนบชิดติดอกแกร่ง“หนูรักป๊ะป๋า รักมานานแล้ว ได้ยินชัดไหมคะ!”ฉันพูดและยิ้มให้พ่อของลูกที่อยู่ ๆ ก็ร้องไห้น้ำตาอาบสองแก้ม ฉันถึงกับงงเขาร้องไห้ทำไม?“ป๊ะป๋า!!” ฉันถึงกับต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปมแล้วส่ายหัว กลั้นขำแทบไม่ไหว“ร้องไห้ทำไม!”“ไม่ร้องสิคะ หนูแค่บอกรักเอง” ฉันดึงเขาเข้ามากอดปลอบ“ก็ป๋าดีใจ หนูรู้ไหมป๋ารอฟังคำว่ารักจากหนูมานานแค่ไหน!” เขาพูดเสียงสะอื้นสองแขนกอดฉันแน่น“หยุดร้องได้แล้วค่ะเดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้า มันจะไม่ดีเท่าไรนะ”“แล้วอีกอย่าง” ฉันดันตัวมองหน้าสบตาพ่อของลูกที่ยังคงสะอื้นไ