บทที่ 85

"ผมจะต้องกลับไปดูแม่ที่บ้านแล้ว" ชายหนุ่มหันไปพูดกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างกาย

"หวังว่าคงไม่ใช่พ่อของฉันใช่ไหมคะ" ถ้าเป็นฝีมือของพ่อจริง แล้วเธอจะเอาหน้าที่ไหนอยู่กับเขาอีก

"เราอย่าเพิ่งเดาเหตุการณ์ไปก่อนล่วงหน้าเลย คุณไปกับผมดีกว่า" ยังไงเขาก็ไม่ปล่อยให้เธอคลาดสายตาแน่ แล้วทั้งสองก็เดินออกมาที่รถ

พอมาใกล้จะถึงรถก็มีผู้ชายชุดดำกลุ่มหนึ่งมายืนขวางไว้

"พวกนายเป็นใคร" เจ้าขามองดูหน้าผู้ชายกลุ่มนี้ไม่คุ้นหน้าเลย

"คุณหนูกลับกับพวกเราดีกว่า"

"เป็นฝีมือของพวกนายใช่ไหม" พอได้ยินหนึ่งในนั้นเรียกว่าคุณหนู หญิงสาวก็สงสัยว่าคงจะเป็นคนของคุณป๋า แต่คนของท่านจะเรียกเธอว่าคุณเจ้าขามากกว่า

แต่เจ้าขาก็ไม่มีเวลาจะคิดอะไรมากแล้ว ตอนนี้ต้องช่วยผู้ชายที่เธอรักไว้ก่อน

"ถ้าคุณหนูอยากจะรู้เรื่องอะไร.. ก็ไปกับพวกผม"

"พวกมึงจับตัวแม่กูไปใช่ไหม!!" ทศกัณฐ์ตวาดพวกนั้นและไม่ยอมให้เจ้าขาตามพวกมันไป

"พวกกูคงไม่จับแค่ตัวแม่มึงไปหรอก จับตัวมันด้วย!" หัวหน้ากลุ่มก็ได้สั่งลูกน้องให้จับตัวของทศกัณฐ์ไว้

"ปล่อยเขานะ!!" พอเจ้าขาจะเดินเข้าไปช่วยก็ถูกผู้ชายอีกคนจับตัวไว้เหมือนกัน

"ปล่อยฉัน! พวกแกจะพาเขาไปไหน!!" เหมือนกับว่าพวก