EPISODE 36 : Forget me not(ดอกฟอร์เก็ตมีน็อท ดอกไม้แห่งรักแท้ ความซื่อสัตย์และความทรงจำที่แสนพิเศษ)“ไม่อยากให้คุณลืมนะว่ายังมีฉันคอยอยู่ตรงนี้ กับคุณเสมอ”หลายวันต่อมา...-RYUU HOTEL TOKYO-“ขอบคุณมากนะครับคุณไมเคิล” คาซูยะโค้งคำนับชายสูงวัยตรงหน้าอย่างนอบน้อม ใบหน้าที่แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มที่แสดงออกมาจากความรู้สึกภายในใจของเขาน้อยคนนักที่จะได้เห็นคาซูยะยิ้มกว้างออกมาแบบนี้ เขาเป็นคนที่ยิ้มเก่งมากมาตั้งแต่เด็ก แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากที่เคนจิไปจากประเทศญี่ปุ่นรอยยิ้มที่ออกมาจากก้นลึกของหัวใจของเขาก็ไม่ใครได้เห็นมันอีกเลยถึงจะเป็นพี่น้องคนละแม่กัน แต่เคนจิก็เป็นคนเดียวที่เห็นคุณค่าในตัวของเขาเสมอมา หลายครั้งที่คุณแม่มักจะบอกกับเขาว่าเคนจิจะมาแย่ความรักไปจากเขา แต่เขากลับรู้ดีว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น ตอนเด็กๆ เพื่อนที่โรงเรียนต่างก็พากันรังแกเขา เพราะเขาต้องผ่าตัดหัวใจตั้งแต่เด็กทำให้เพื่อนๆ ไม่กล้าเล่นด้วยและมองเขาเป็นตัวประหลาด มีเพียงเคนจิคนเดียวเท่านั้นที่คอยปกป้องและเล่นเป็นเพื่อนเขาเสมอมา“ต่อจากนี้ก็ฝากนายด้วยคาซูยะ”“ว่างใจได้ครับ”“ไว้เจอกันหลานชาย” ไมเคิลหันมาบอกกับเคนจิ ก่อนที่ร
EPISODE 37 : White Hydrangea(ดอกไฮเดรนเยียขาว ดอกไม้แห่งความละเอียดอ่อน ความบริสุทธิ์ ความสง่างามและสมบูรณ์แบบ)“เธอมีคุณค่าสำหรับผมเสมอ”[PUNDAO’S PART]“พวกมันไปแล้ว” ไอโกะพูดขึ้นก่อนจะลุกขึ้นมานั่งอีกครั้ง ร่างบางขยับเข้ามายูก่อนจะมองซ้ายทีขวาทีอย่างเป็นกังวล เราทั้ง 4 นั่งกอกกันแน่นโดยมีฉันกับมายูนั่งอยู่ด้านหน้าของไอโกะกับพี่บาระ ‘ยังไงนายก็อยากให้มันตายอยู่ละ และจะให้จับเป็นมาเพื่ออะไรวะ’ คำพูดชายชุดดำยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของฉันอยู่เลย ‘ใครกันนะที่อยากให้พวกเราตาย’“ชู่!! เบาๆ ค่ะเดี๋ยวพวกมันได้ยิน” พี่บาระพูดขึ้นพร้อมกับมองไปยังประตูตรงหน้าอย่างหวาดกลัว ฉันมองไปยังทุกคนพร้อมกับคิ้วเรียวของฉันขมวดเข้าหากันเป็นปม ความคิดในหัวของฉันตอนนี้มันตีกันไปหมดฉันคิดไม่ออกว่าพวกเราจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร ฉันมองไปรอบๆ อย่างคนที่กำลังหาทางหนีทีไล่แต่ก็ต้องหนักใจมากกว่าเดิม เพราะทางออกที่เราสามารถออกไปได้มีเพียงประตูด้านหน้าเท่านั้น“ใครกันที่จ้างพวกมันมาให้ทำเรื่องพวกนี้” ไอโกะพูดขึ้นเสียงอ่อนตอนนี้พวกเราคงรู้สึกหวาดกลัวปนสงสัยไม่ต่างกัน“ได้ยินใช่ไหมพวกมันบอกว่า ‘นายกำลังมา’ เดี๋ยวไม่นาน
EPISODE 38 : Pink Lily(ดอกลิลลี่ชมพู ดอกไม้แห่งการตามหาและค้นพบความรักที่ดีที่สุดในชีวิต ความรักแบบที่คุณไม่สามารถหาได้จากที่ไหนอีก)“คุณคือความรักที่ผมกำลังตามหาอยู่”[PUNDAO’S PART]-DUN’S HOUSE-“อือ...” ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บปวดที่บริเวณแก้มข้างซ้าย ฉันหันไปมองเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนที่มายูจะร้องเรียกชื่อของฉันด้วยความดีใจ เธอรีบขยับเข้ามาลูบลงที่แก้มขาวเนียนของเบาๆ“พันดาว”“พันดาว ฟื้นแล้วเหรอ”“ไอโกะ มายู พี่บาระ พี่คาซูยะอยู่นี่กันหมดเลย”ฉันมองไปยังเพื่อนทั้งสองคนพร้อมกับกำลังนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ พวกเราไปดูพุด้วยกันก่อนจะถูกลักพาตัวโดย ‘มาซูดะ ไดชิ’ ฉันต่อยหน้าเขาไปหนึ่งทีก่อนที่เขาจะตบหน้าของฉันคืน“มายูเจ็บไหม” ฉันหันไปถามร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆ ของฉันด้วยความเป็นห่วง ฉันจำได้...มายูโดนลูกน้องคนสนิทของไดชิผลักใส่กำแพงอย่างแรง ก่อนที่ดันจะเข้ามาช่วยพวกเราเอาไว้“ไม่เป็นไรฉันไม่เป็นไร เธอล่ะเจ็บไหมมากพันดาว”“ฉันไม่เจ็บแล้ว ดันไปไหนเหรอคะ ทำไมไม่อยู่ที่นี่กับทุกคนด้วย” ฉันตอบมายูออกไปเสียงอ่อน ก่อนจะหันกลับไปถามทุกคนด้วยความสงสัย ทั้งสี
EPISODE 39 : Morning Glory(ดอกมอร์นิ่งกลอรี่ หรือดอกอาซากาโอะ ดอกไม้แห่งความรักที่ไม่สมหวัง ความรักที่ไม่ได้ถูกรักกลับ ความทุ่มเทที่ไร้ค่า)“ความรักหรือคุณกันแน่ที่ทำร้ายฉัน”[DUN’S PART]-บ้านพักตระกูลมาซูดะ-เช้าวันต่อมา...“เคนจิ! นี่มันอะไรกัน” ‘มาซูดะ ฮิโระกิ’ เรียกชื่อผมออกมาเสียงเบาก่อนจะยกยิ้มขึ้นมาให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถามผมด้วยความตกใจที่เห็นตำรวจหลายรวมถึงคนของผมเดินตามผมเข้ามาในบ้านของเขาเท่าที่ผมจำความได้คุณลุงฮิโระกิเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของคุณแม่ และนี่ก็คือเหตุผลเดียวที่ทำให้ผมไว้ชีวิตไดชิและฟูมิ ถึงตอนนี้อะไรๆ จะเปลี่ยนไปแล้วก็ตาม แต่ผมยังคงเคารพคุณลุงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ผมยอมรับว่าในตอนแรกผมสงสัยว่าลุงฮิโระกิจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อ 22 ปีก่อน แต่ด้วยหลักฐานแวดล้อม และพยานที่สามารถยืนยันที่อยู่ของเขาในตอนนั้นได้ รวมถึงสัญชาตญาณของตัวผมมันบอกว่าผู้ชายที่สามารถทำให้แม่ของผมยิ้มได้ไม่มีทางทำร้ายพวกเราอย่างแน่นอน“หมายจับงั้นเหรอ” คุณฮิโระกิเงยหน้าขึ้นไปมองนายตำรวจตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันมาถามผมอย่างกับไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น เขาก้มลงไ
EPISODE 40 : Dahlia(ดอกดาห์เลียหรือดอกรักเร่ ดอกไม้แห่งการไขว่คว้าความรักที่ไม่มีวันมาถึง จงเลือกที่จะรักตัวเองและเดินออกมาให้ไวที่สุด)“ฉันจะไม่ยอกให้อะไรก็ตามมาทำร้ายฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า”3 เดือนต่อมา...หลังจากวันนั้นคาซึมิก็ไม่เคยออกมาจากบ้านประจำตระกูลฟูจิวาระอีกเลย จนกระทั่งอาการของเธอดีขึ้นเมื่อคาซึมิได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ทบทวนเรื่องราวและเข้าใจถึงเหตุการณ์ที่เธอกำลังเผชิญอยู่ รวมถึงยอมรับความจริงเพื่อที่จะอยู่กับความรู้สึกพวกนี้ให้ได้ คาซึมิเอาแต่เก็บตัวอยู่ที่บ้านนานจนกระทั่งวันนี้เธออยากไปเดินเล่น อยากออกไปกินเค้กนมสดของโปรดที่เธอชอบกิน เนื่องจากร้านเค้กร้านประจำอยู่ไม่ไกลจากบ้านใหญ่ของเธอเท่าไหร่นัก เธอจึงเลือกที่จะออกไปเองโดยที่ไม่ได้บอกกับคนในบ้าน เพราะระดับคุณหนูของตระกูลฟูจิวาระไม่ว่าเธออยากได้อะไรเธอแทบจะไม่ต้องลงมือทำ ทุกคนก็พร้อมกับนำมาว่างไว้ตรงหน้าของเธอแล้ว แต่ด้วยนิสัยของคาซึมิวิธีการแบบนั้นไม่ใช่สิ่งที่เธอชื่นชอบเท่าไหร่นัก‘คาซึมิ’ ฮิโระกิที่มาดักรอคาซึมิที่หน้าบ้านของเธอทุกร้องเรียกร่างบางออกมาด้วยความดีใจ เขามาดักรอเธอที่นี่ทุกวันเป็นเวลากว่า 3 เดือนแล้ว แต่
EPISODE 41 : Blue Bonnet(ดอกบลูบอนเน็ต ดอกไม้แห่งความรู้สึกที่ลึกซึ้ง แสนเศร้า และการบอกลามเป็นการระลึกถึงความทรงจำที่แสนเศร้า)“ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมก็จะไม่มีวันลืมคุณ”[PUNDAO’S PART]เราทั้งสามคนใช้เวลารับประทานอาหารด้วยกันก่อนที่คุณโชจะเดินออกไปด้านนอก ปล่อยให้ฉันอยู่กับดันเพียงลำพังฉันหันกลับไปมองดันเล็กน้อย ก่อนจะเห็นว่าตาคมของเขายังคงมองตามแผ่นหลังของคุณโชไปจนลับตา ‘พวกเขาคิดจะทำอะไรกันแน่นะ’ ฉันได้แต่ถามตัวเองอยู่ภายในใจ เพราะฉันคิดว่าในตอนนี้คงยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะเอ่ยถามเขาออกไป“อร่อยไหมครับที่รัก”“อร่อยค่ะ…ดันคะ”“ครับ”“เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อทานข้าวอย่างเดียวใช่ไหม” ฉันเองถามร่างสูงตรงหน้าออกไปอย่างรู้ทัน ก่อนจะว่างช้อนในมือบางของตัวเองลงกับจานอาหารตรงหน้า ในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปที่ร่างสูงตรงหน้าอย่างรอคำตอบ“ครับ”“?”“ดันจำได้ว่าวันนั้นนอกจากเราจะเจอลุงฮิโระกิอยู่ที่นี่แล้วยังมีอีกคนอยู่ที่นี่ด้วยครับ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเรียบพร้อมกับมองไปยังด้านหลังของฉันนิ่งๆ ฉันจึงหันหลังไปมองตามสายตาของเขาก่อนจะพบกับความว่างเปล่า“ใครคะ?” ฉันเอ่ยถามร่างสู
EPISODE 42 : Cyclamen(ดอกไซคลาเมน ดอกไม้แห่งการจากลา เป็นการจากลาที่คุณไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น มันเป็นเรื่องอยากที่จะต้องเอ่ยคำร่ำลาต่อเธอผู้เป็นที่รัก)“ผมคิดภาพไม่ออกจริงๆ ในโลกที่ไม่มีคุณอยู่ ผมจะมีชีวิตต่อไปอย่างไร”[PUNDAO’S PART]รถหรูของดันจะจอดสนิทพร้อมกับหันไปเผชิญหน้ากับรถสีแดงเพลิงของคนที่ไล่ตามเรามา ฉันเงยหน้าขึ้นมาจากอกแกร่งของดันก่อนมองตรงไปยังรถสีแดงเพลิงตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว รถหรูจอดลงตรงกลางทางสามแยกพอดีโดยไม่เกรงกลัวเลยสักนิดว่าจะมีรถอื่นขับสวนมาหรือไม่ ‘เธอเป็นคนในพื้นที่ต้องชำนาญทางกว่าโชตะอยู่แล้วครับ’ ‘เป็นคุณมาซูดะ นานะจริงๆ น่ะเหรอ’ ฉันได้แต่ถามตัวเองอยู่ภายในใจ ‘เธอมีเหตุผลอะไรที่ต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ’~บรื๊นนนนนนนนนนนน~ ~บรื๊นนนนนนนนนนนน~“ดะ ดัน” ฉันร้องเรียกร่างสูงเสียงหลงก่อนจะกอดแขนแกร่งของเขาเอาไว้แน่น เขารีบปลดเข็มขัดนิรภัยของฉันออกในขณะที่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปยังรถหรูตรงหน้า~บรื๊นนนนนนนนนนนน~ ~บรื๊นนนนนนนนนนนน~“ลงจากรถ...” ดันเอ่ยบอกกับพวกเราเสียงเรียบ ในขณะที่รถสีแดงเพลิงตรงหน้าเร่งเครื่องรถเสียงดังเตรียมพร้อมที่จะพุ่งเข้ามาหาเรา แต่แล้ว
EPISODE 43 : Bluebelle(ดอกบลูเบลล์ ด้วยรูปร่างที่เหมือนระฆังสีน้ำเงิน (เจ้าหญิงสีน้ำเงิน) เป็นสัญลักษณ์ของความเศร้าเสียใจ และอีกความหมายของดอกบลูเบลล์ก็คือ ดอกไม้แห่งความอ่อนน้อมถ้อมตน จงรักภัคดี ความชื่นชมที่มีให้กับเขาคนนั้นและการให้เกียรติซึ่งกันและกัน)“ผมรู้สึกขอบคุณคุณมาตลอดเลยที่รัก ผมมายืนอยู่ตรงนี้ได้ก็เพราะแรงสนับสนุนจากคุณ”[PUNDAO’S PART]ฤดูร้อนที่แสนยาวนานกำลังจะผ่านพ้นไปและฤดูใบไม้ร่วงก็กำลังจะเข้ามาแทนที่ ความร้อนเริ่มบรรเทารวมถึงความชื้นก็ลดลง แม้อากาศจะแห้งขึ้นแต่ฤดูแห่งใบไม้เปลี่ยนสีก็เป็นฤดูที่ทำให้ฉันใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น อุณหภูมิของที่นี่จะค่อยๆ ลดลงจนเหลือประมาณ 12-26 องศาเซลเซียสแล้วแต่ละพื้นที่“เสร็จสักที”ฤดูใบไม้ร่วงขอบประเทศญี่ปุ่นเป็นอะไรที่เต็มไปด้วยสีสันมากมายในช่วงเวลาสั้นๆ ฉันนั่งมองใบเมเปิล (โมมิจิ) ที่มีความหมายตรงตัวว่าใบไม้สีแดง ตรงหน้าก่อนจะยิ้มกว้างออกมาอย่างพอใจ พร้อมกับม้วนกระดาษในมือไปด้วยอย่างเบามือ มันเป็นของขวัญที่ฉันตั้งใจทำขึ้นเพื่อมอบให้กับคนสำคัญของฉัน ดังนั้นถึงฉันจะซุ่มซ่ามแค่ไหนก็ตาม ฉันก็จะทำผลงานชิ้นนี้ของตัวเองพังไม่ได้เด็ดขาด“ดั
SPECIAL EPISODE 02 : Wintersweet(ดอกวินเทอร์สวีท เป็นดอกไม้แห่งความรัก ความเอ็นดู เหมือนกับมีใครบางคนที่เฝ้ามองดูการเติบโตของอีกคนเสมอ คอยสนับสนุน และอยู่เคียงข้างทุกช่วงเวลาของเขา)“ไม่ว่าคุณจะไปอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้ ฉันคนนี้ก็จะคอยอยู่เคียงข้างพวกคุณเอง”[PUNDAO’S PART]9 ปีต่อมา...-Niseko, Japan-“รัน…คุณพ่อบอกไว้ว่ายังไงครับ” เร็นคุงในวัน 9 ขวบเอ่ยบอกกับน้องชายของเขาออกไปเสียงเรียบ ก่อนจะก้มลงผูกเชือกรองเท้าให้กับเด็กน้อยตรงหน้าอีกครั้ง เร็นนอกจากเขาจะมีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายกับดันแล้ว เขายังได้นิสัยและความเฉลี่ยวฉลาดมาจากพ่อของเขาทั้งหมด“ต้องตรวจสอบอุปกรณ์ทุกครั้งก่อนออกมาครับ” รันตอบพี่ชายกลับไปเสียงอ่อน พร้อมกับก้มมองพี่ชายตรงหน้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสดใส รันลูกชายคนเล็กในวัย 7 ขวบของเราถึงเขาจะมีนิสัยที่เหมือนกับฉันมากกว่าดันเขารู้จักออดอ้อนคนอื่นเหมือนกับฉัน แต่ในเรื่องความฉลาดหลักแหลมต้องขอบอกเลยว่าลูกชายทั้งสองคนของฉันไม่มีใครได้ฉันมาเลยสักคน ซึ่งมันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่พวกเขาได้เรื่องนี้มาจากดันทั้งหมด เพราะคุณสามีของฉันน่ะเก่งที่สุดแล้ว“พร้อมไหมครับ” ดันเดินเข้
SPECIAL EPISODE 01 : Zinnia(ดอกซินเนีย เป็นสัญลักษณ์ของความเสมอต้นเสมอปลาย ความสม่ำเสมอ แทนความรู้สึกของคนที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิด วันแรกเป็นยังไง วันนี้ก็ยังคงเป็นแบบนั้น)“ฉันเคยรักคุณมากแค่ไหน วันนี้ฉันก็ยังคงรู้สึกแบบนั้น”[PUNDAO’S PART]แอ๊ดดดดด!! ปัง!!“สรุปหมอว่ายังไงบ้าง” พี่ทิวาวิ่งเข้ามาในบ้านหน้าตื่น ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ในมือของคุณพ่อมาถือเอาไว้ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันผ่านทางหน้าจอโทรศัพท์ตรงหน้าของเขาอย่างรอคำตอบ“ดาวท้องได้ 13 สัปดาห์แล้วค่ะ”“ห๊ะ!! 13 สัปดาห์ 3 เดือนเหรอ นี่น้องท้องแล้วไม่รู้ตัวเหรอพันดาว” พี่ทิวาเอ่ยถามฉันออกมาเสียงดุ“อย่าดุน้องนะเดี๋ยวหลานก็ตกใจหรอกค่ะ” ฉันแกล้งบอกปลายสายออกไปเสียงอ่อน แต่มันก็เป็นอย่างที่พี่ทิวาบอกฉันไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังตั้งท้อง ถ้าดันไม่สงสัยเรื่องที่ประจำเดือนของฉันไม่มา ฉันก็ไม่ได้สังเกตเลยว่าในกายของฉันกำลังมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาฉันไม่เคยแพ้ท้องเลยจะมีอ่อนเพลียซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติของคนที่กำลังตั้งครรภ์“ถ้า 3 เดือน นี่อย่าบอกนะว่าติดตั้งแต่คืนเข้าหอน่ะ” พี่ทิวาหันไปถามดันที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย
EPISODE 52 : Jasmine (THE END)(ดอกมะลิ เป็นดอกไม้แห่งความปรารถนาดี ความรักและความกตัญญู เปรียบได้กับความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว หรือแม้แต่คนที่รักเราด้วยใจที่บริสุทธิ์ ดอกมะลิยังมีอีกความหมายก็คือ ความรักที่เร่าร้อนจากกลิ่นหอมที่ชวนให้คลั่งไคล้อย่างง่ายดายของมันจึงไม่แปลกเลยหากใครจะอยากสัมผัสและดอมดม)“จนเป็นตัวของตัวเองเถอะนะ เพราะทั้งหมดที่เป็นคุณทำให้ฉันตกหลุมรักซ้ำแล้วซ้ำเล่า”[PUNDAO’S PART]2 ปีต่อมา...-THAILAND-หลังจากที่ฉันจบการศึกษาปริญญาโทได้เพียงไม่นาน เรื่องงานแต่งงานระหว่างฉันกับดันก็ถูกพูดถึงอีกครั้ง ตลอด 3 เดือนที่ผ่านมาดันเป็นคนจัดการงานเองทั้งหมดโดยมีพี่ทิวาเป็นคนคอยช่วยเหลือเรื่องสถานที่จัดงาน ส่วนฉันมีหน้าที่ออกความคิดเห็นเท่านั้นและทำตัวให้เรียบร้อยที่สุดในงานก็พองานแต่งงานของเราถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายที่ ‘ไร่พันแสง’ ไร่ของครอบครัวฉัน ภายในงานมีเพียงครอบครัวและคนสนิทของเราทั้งคู่เท่านั้น งานแต่งของเราจึงอบอวลไปด้วยความอบอุ่น รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ“If one day you ever have a change of heart that you don’t love my daughter anymore, please don’t hurt her, just
EPISODE 51 : Lily of the Valley(ลิลลี่แห่งหุบเขา ดอกไม้แห่งความสุขที่นุ่มนวล หอมหวาน ชวนให้ตกหลุมรักระฆังน้อยแห่งหุบเขาไม่ว่าจะเป็นกลิ่น หรือรูปร่างที่เหมือนระฆังอันเล็กอันน้อยแสนน่ารัก ซึ่งหมายถึงความสุขและการเริ่มต้นใหม่ เหมือนกับความสุขที่เคยขาดหายไปกลับคืนมาอีกครั้ง)“รู้ตัวไหมคุณเป็นคนเข้ามาเติมเต็มความสุขให้กับผม ความสุขที่ผมเคยขาดหายไป”[PUNDAO’S PART]ฉันค่อยๆ ขยับขึ้นไปนั่งคล่อมร่างสูงตรงหน้าก่อนที่สะโพกงามของฉันจะเริ่มขยับถูไถกับท่อนเอ็นอันใหญ่โตของเขา ในขณะที่มือหนาทั้งสองข้างเขายังคนขย้ำและนวดคลึงอกอวบอิ่มของฉันอย่างหลงใหล ใบหน้าหล่อเหลามองมาที่ฉันด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม พร้อมกับริมฝีปากหนาที่กำลังยิ้มออกมาอยู่อย่างนั้น ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้สายตาของดันก็ยังคงจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่ยอมละไปไหน“อะ อ่าส์ที่รักครับ” ดันครางเรียกฉันเสียงกระเส่าพร้อมกับมือหนาของเขาลูบไล้อยู่ที่แผ่นหลังเปลือยเปล่าของฉัน ร่างสูงค่อยๆ ชันตัวขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพิงหลังแกร่งของเขากับโต๊ะญี่ปุ่นตัวใหญ่ ในขณะที่มือหนายังคงประคองร่างบางของฉันเอาไว้ไม่ยอมห่าง“อื้อออ ขา ที่รัก”“อืมมมม ดันต้องการดาวคร
EPISODE 50 : Stock(ดอกสต็อกเป็นดอกไม้แห่งความสุขอันเป็นนิรันดร์ ความยินดีและยังเป็นดอกไม้แห่งสายใยรักระหว่างกันและกัน เป็นทั้งความรักความผูกพันที่ยากจะตัดขาด)“ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ คนพิเศษของผมก็จะยังเป็นคุณ”[PUNDAO’S PART]“ดาว” ร่างสูงตรงหน้าดึงฉันเข้าไปกอดไว้ทันทีที่เขาวิ่งมาเจอฉันซึ่งกำลังยื่นคุยกับคุณตาและคุณปู่อยู่ที่บริเวณทางเข้าบ้าน แขนแกร่งกอดรัดฉันไว้แน่นพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาของเขาซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของฉันอย่างโหยหา หูของฉันแนบลงกับอกแกร่งของเขาทำให้ฉันรู้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงจนฉันกลัวว่ามันจะหลุดออกมาด้านนอก ฉันผงกหัวขึ้นมามองใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับเสียงหอบเหนื่อยของร่างสูงตรงหน้า ‘นี่อย่าบอกนะว่าเขาวิ่งตามหาฉันซะทั่วเลยเลยน่ะ’จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! จุ๊บ! !!“ดะ ดัน” ฉันร้องเรียกร่างสูงตรงหน้าเสียงสั่นพร้อมกับมองไปยังคนอื่นๆ ที่กำลังจ้องมองพวกเราอยู่อย่างเขินอาย ก็ดันเล่นจุ๊บทั่วทั้งใบหน้าของฉันแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นๆ ใครจะไม่เขินยังไงไหว และอีกอย่างคุณปู่กับคุณตาของเขาก็ยังยืนอยู่ตรงนี้ด้วย ถึงพวกท่านจะไม่ได้ว่าอะไรแต่ฉันก็อดเกรงใจพวกท่านไม่ได้จริงๆ“ดะ ดัน”“ครับ?”ทันท
EPISODE 49 : Caspia(ดอกแคสเปีย ดอกไม้แห่งความทรงจำ ความสัมพันธ์หรือเรื่องราวของใครบางคนที่ยังติดอยู่ในใจ และอีกความหมายหนึ่ง นั่นก็คือดอกไม้แห่งความสำเร็จ เป็นแรงผลักดันให้คนคนนั้นลุกขึ้นมาสู้เพื่อตัวเองอีกครั้ง)“อย่ายอมแพ้นะคะ หนูจะคอยเป็นกำลังใจให้เอง”[PUNDAO’S PART]-KYOTO (นครเกียวโต)-“คุณปู่อยู่ที่นี่เหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ ออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับมองออกไปยังบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าอย่างตกตะลึงกับความอลังการของมัน ลักษณะของบ้านเรือนเป็นหลังคาทรงสูงมุงหลังคาด้วยหญ้าคายะ (Kaya) ซึ่งเรียกหลังคารูปแบบนี้ว่าคายาบุกิ (Kayabuki) หลังคาโครงสร้างแบบดั้งเดิมที่สร้างขึ้นเมื่อราวๆ เกือบ 200 ปีมาแล้ว คนในเกียวโตเรียกบ้านแบบนี้ว่าแบบคิตายามะ (Kitayama Style Farmhouse)“ไม่ได้อยู่หรอกครับ”“อ้าว...”“ดันอยากพาดาวมาพบคนคนหนึ่งก่อนน่ะครับ” ร่างสูงเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อนพร้อมกับมือหนาลูบลงที่มือบางของฉันอย่างอ่อนโยน ฉันก้มลงไปดูนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองที่กำลังสวมใส่แหวนเพชรเม็ดงามอยู่ด้วยความสงสัย ในทุกๆ เช้าดันจะเป็นคนหยิบแขวนขึ้นมาสวมใส่ให้กับฉันด้วยตัวเองถ้าวันไหนที่ฉันอยู่บ
EPISODE 48 : Violet(ดอกไวโอเล็ต ดอกไม้แห่งความอ่อนโยน ความศรัทธา ความอ่อนน้อมถ่อมตนและความจริงใจ)“ฉันศรัทธาและเชื่อมั่นในตัวของเธอเสมอเลยนะ”[PUNDAO’S PART]-บ้านพักประจำตระกูลมินาโมโตะ-วันนี้ดันมีนัดทานข้าวกับคุณปู่ที่บ้านของตระกูลมินาโมโตะ ในตอนแรกฉันก็อยากให้เขาไปคนเดียว แต่เขาก็ไม่ยอมยังไงก็อยากให้ฉันไปด้วย โดยเขาให้เหตุผลมาว่า ‘ดันต้องการกำลังสนับสนุน’ บางทีฉันก็แอบบสงสัยเหมือนกันนะว่าเขาไปรู้เรื่องอะไรมารึป่าวถึงได้ทำตัวมีพิรุธแบบนี้“สวัสดีค่ะคุณปู่”“เธอยังอยู่อีกเลอะ” ทันทีที่คุณปู่เห็นหน้าฉันท่านก็กล่าวทักทายฉันอย่างเป็นกันเอง ถึงประโยคมันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่อย่างน้อยท่านก็จำฉันได้ นี่ขนาดพึ่งเจอกันแค่ครั้งเดียวนะเนี่ย...“อยู่สิคะคุณปู่ หนูจะอยู่ก่อกวนความสงบสุขของคุณปู่ไปนานๆ เลยค่ะ” ฉันเอ่ยบอกกับชายชราตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงสดใส พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้กับท่าน“ยัยตัวประหลาด”“ตัวประหลาดอะไรน่ารักขนาดนี้คะคุณปู่” ฉันตอบร่างสูงตรงหน้ากลับไปพร้อมกับหมุดตัวโชว์ท่านไป 1 ที“หึหึ”“เดี๋ยวนะ...นี่พวกแกสองคน” ชายตรงหน้าจ้องมองมาที่แหวนเพชรเม็ดงามบนนิ้วนางข้างซ้ายของฉัน ก่อนจะ
EPISODE 47 : Lisianthus(ดอกไลเซียทัส ดอกไม้แห่งความใส่ใจ ความเอาใจใส่ของคุณที่มีต่อคนพิเศษ ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความอ่อนหวาน นุ่มนวล)“คุณคือคนสำคัญในชีวิตผม เพราะฉะนั้นทั้งหมดของผมเป็นของคุณ”[PUNDAO’S PART]“ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมามันทำให้ผมรู้ว่าชีวิตคนเรามันสั้นน่ะครับ ผมอยากใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่ผมรักครับ และพันดาวลูกของคุณพ่อ คุณแม่และน้องสาวของนายก็คือคนคนนั้น คนที่ผมอยากอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตนี้ของผม”“.../.../.../...”“ตามประเพณีไทยถ้าผมไม่แต่งงานกับดาวเธอจะเสียหายใช่ไหมครับ ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้นครับ” ร่างสูงพูดขึ้นอย่างหนักแน่น พร้อมกับมองไปยังคุณพ่อกับคุณแม่ของฉันเพื่อรอคำตอบจากพวกท่าน ฉันเอื้อมมือบางของตัวเองไปกุมมือหนาของดันเอาไว้แน่นพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เขา“ดาวคิดว่าไงล่ะลูก” คุณพ่อเอ่ยถามฉันพร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างรอคำตอบ“ค่ะ...ดาวอยากแต่งงานกับเขา”“พันดาว” พี่ทิวาเรียกฉันเสียงเรียบ ก่อนจะมองมาที่ฉันกับดันสลับกัน“หนูแน่ใจเหรอลูก เรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ” คุณแม่ที่นั่งเงียบอยู่นานหันมาถามฉันด้วยอีกคน“หนูแน่ใจค่ะ อย่างที่ดันบอกชีวิตคนเรามันสั้นค่
EPISODE 46 : Carnation(ดอกคาร์เนชั่น ดอกไม้แห่งความมีชีวิตชีวา สดใส ความรู้สึกที่บริสุทธิ์จริงใจและปรารถนาดีจากคนหนึ่งส่งถึงอีกคนหนึ่ง)“เพราะทั้งหมดที่เป็นเธอมันทำให้ฉัน...หลงรักเธอหมดทั้งหัวใจ”[PUNDAO’S PART]-NIPPORI HOTEL-“พ่อขา” ฉันร้องเรียกร่างสูงที่เดินออกมาจากลิฟท์ทันทีด้วยความดีใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาพร้อมกับกระโดดกอดท่านอย่างรวดเร็ว จนร่างสูงเซถอยหลังไปเล็กน้อยในขณะที่มือหนายังคงกอดฉันไว้แน่น“ลูกรักหนูตัวหนักขึ้นรึป่าวเนี่ย”“พ่อว่าหนูอ้วนเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงหน้าเสียงอ่อน พร้อมกับยู่หน้าใส่ท่านเล็กน้อยก่อนจะกระโดดลงมายืนตรงหน้าของท่าน“โอ๋ๆๆ ยังไงลูกสาวของพ่อก็สวยอยู่แล้วอ้วนนิดอ้วนหน่อยจะเป็นไรไป ดูสิสวยเหมือนแม่ของลูกเลย” ร่างสูงตรงหน้าเอ่ยบอกกับฉันเสียงอ่อน พร้อมกับมือหนาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้อย่างทะนุถนอม แต่ทำไมฉันฟังแล้วถึงรู้สึกแปลกๆ เหมือนท่านจะอวยภรรยาของตัวเองมากกว่าชื่นชมลูกสาวอย่างฉัน“แล้วแม่ล่ะคะ” ฉันเอ่ยถามร่างสูงตรงหน้าพร้อมกับมองหาร่างบางที่ฉันคุ้นเคย แต่ก็ต้องพบกับความว่างเปล่า“เดี๋ยวตามลงมาครับ นั่นไงมาแล้ว” ร่างสูงตรงหน้าพูดขึ้นก่อนจะชี้ไปที่ทาง