LOGINShare
บทที่ 700 เขาบอกว่าจะไม่มีอะไรมากวนใจคุณอีก
Related chapters
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 701 นามบัตรของอเลฮานโดร
เธอใช้เวลาครึ่งนาทีกว่าจะฟื้นคืนสติได้ เธอพูดด้วยความไม่เชื่อ “คุณ… คุณสมิธช่วยฉันกำจัดแกรนท์ แจ็คสันเหรอ?” นั่นเป็นเรื่องที่เหลวไหล เธอไม่ได้รู้จักคุณสมิธ จากอดัมคนนี้ เขาไม่เพียงแต่มอบเหล้าให้เธอที่บาร์เท่านั้นแต่เขายังเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องส่วนตัวของเธออีกด้วย เขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? เธอรู้สึกเหมือนถูกมอง…ชายหนุ่มไม่ปฏิเสธ “นี่คือนามบัตรของคุณสมิธ”เธอรับนามบัตรนั้นไว้ “ได้โปรดขอบคุณเขาแทนฉันด้วย และ… ทำไมเขาถึงช่วยฉันล่ะ? ฉันไม่คิดว่าเรารู้จักกันนะ”ชายคนนั้นเพียงแค่ยิ้มก่อนที่จะขึ้นรถและขับจากไปเธอพบว่ามันแปลกมาก เธอจ้องไปที่นามบัตรนั้นพลางรู้สึกสับสน อเลฮานโดร สมิธ ประธานบริหารขององค์กร สมิธ เธอไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเขามาก่อน อย่างไรก็ตาม สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการปลอบโยนลิเลียน เธอไม่ได้โทรไปขอบคุณเขาทันทีแต่เธอยัดนามบัตรนั้นลงในกระเป๋าของเธอแทนลิเลียนปฏิเสธที่จะเปิดประตูเมื่อทิฟฟานี่ไปเคาะประตู เธออับอายเกินกว่าจะพบใคร เธอได้เสียศักดิ์ศรีไปหมดแล้ว ในทางกลับกันทิฟฟานี่รู้สึกมีความสุข ขบขันและปรารถนาอย่างยิ่งที่จะผ่าสมองแม่ของเธอออกมาเพื่อดูว่าจริง ๆ แล้วมีอะไร
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 702 อาจจะไม่ปลอมขนาดนั้น
ที่คฤหาสน์เทรมอนต์มาร์คกำลังช่วยแอเรียนขึ้นรถอย่างระมัดระวัง วันนี้เขาต้องพาเธอไปที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจสุขภาพก่อนคลอดของเธอ เมื่อเวลาผ่านไป ท้องของแอเรียนก็ค่อย ๆ ใหญ่ขึ้น ส่งผลให้เขากังวลมากขึ้นเรื่อย ๆไบรอันซึ่งนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับสตาร์ทรถเมื่อพวกเขาทั้งสองขึ้นมาแล้ว “เราจะตรงไปที่โรงพยาบาลเลยใช่ไหมครับ?”มาร์คพยักหน้า “อืม”ไบรอันหยุดแล้วพูดว่า “แต่… เช้านี้คุณมีประชุมสำคัญตอน 10.30 น. นะครับ บางทีผมควรพานายหญิงไปแทนคุณ”“ก็ดีเหมือนกันนะ” แอเรียนพูดอย่างเกรงใจ “ในเมื่อคุณมีประชุม ให้ไบรอันไปเป็นเพื่อฉันแทนก็ได้ คุณควรไปทำงาน”“ไม่จำเป็น” มาร์คตอบโดยไม่ลังเล “การประชุมนั้นเลื่อนไปได้ ฉันไม่ต้องการที่จะพลาดการตรวจสุขภาพก่อนคลอดแม้แต่ครั้งเดียวของเธอ มันเป็นความรับผิดชอบของฉัน” ใบหน้าของเขาแสดงความมุ่งมั่นและความเคร่งขรึมที่ทำลายจุดป้องกันสุดท้ายของแอเรียนที่มีต่อเขา บางทีความใจดีของเขาที่มีต่อเธออาจไม่เคยเป็นการเสแสร้งเลยก็ได้หัวใจของเธออ่อนลง “ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นเราจะพยายามรีบที่สุด ฉันหวังว่าเราจะไม่ทำให้คุณล่าช้ามากเกินไป”ผลการตรวจจากโรงพยาบาลเป็นปกติ แต่กว่าจะเสร็จก็
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 703 แอเรียนและการออกแบบแฟชั่นวิสามัญ
ทิฟฟานี่หาวอีกครั้ง “อย่าแม้แต่จะพูดถึงมัน ฉันไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ฉันไม่สามารถพาตัวเองให้ทำงานที่จริงจังได้ การมาเยือนของเธอทำให้จิตใจของฉันเบิกบานขึ้นมาก”แอเรียนนั่งลงเมื่อเก้าอี้ของเธอถูกลากมาให้ "เมื่อคืนเธอไปอยู่ที่ไหนมาเหรอ?" เธอถาม “ทำไมเธอถึงไม่ได้นอน?”ทิฟฟานี่มองไปรอบ ๆ และลดเสียงลงขณะที่เธอตอบว่า “ฉันจะบอกเธอทีหลัง ฉันไม่สะดวกที่จะบอกเธอที่นี่”แอเรียนไม่ได้ถามคำถามใด ๆ เพิ่มเติม เมื่อเธอเห็นว่าทิฟฟานี่กำลังเกาหัวอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เธอจึงเขยิบเข้าไปข้างหน้าและพูดว่า “ให้ฉันช่วยนะ หวังว่าฉันจะไม่ลืมสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้มา ฉันคิดว่าพื้นฐานของฉันอาจดีกว่าของเธอด้วย”ทิฟฟานี่ปกป้องคอมพิวเตอร์ของเธอเหมือนแม่ที่ปกป้องลูก "ไม่มีทาง! ถ้ามาร์ครู้เขาคงคิดว่าฉันทำร้ายเธอ ในความคิดของเขาแม้แต่เธอจะคิดที่จะเดินไปรอบ ๆ ก็ยังจะทำให้เธอเหนื่อย ฉันจะให้เธอช่วยฉันทำงานได้อย่างไร? ฉันยังคงอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกสักสองสามปีนะ!”แอเรียนยิงสายตาที่อ่อนแอของเธอใส่ทิฟฟานี่ "ขอร้องน้า! เธอก็รู้ว่าฉันทำได้ ฉันไม่ได้บอบบางขนาดนั้น เขาแค่ปกป้องฉันมากเกินไป ฉันจะช่วยเธอเพียงเล็กน้อยเท่านั้น มันจะไม
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 704 หญิงตั้งครรภ์ที่ผ่อนคลายกับสามีที่วิตกกังวลมากเกินไป
มาร์ครีบมาหาแอเรียนเมื่อใกล้เวลา 12.00 น. และนำขนมสองสามอย่างมาด้วย "เธอสบายดีไหม? เธอรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? เธอหิวไหม? ฉันเอาของกินมาให้เธอกินรองท้องไปก่อน อีกสักครู่ฉันจะพาเธอไปทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารของแจ็คสัน”แอเรียนเริ่มหัวเสีย “คุณ… เลิกระวังเกินไปได้ไหม? ฉันไม่ได้จะหิวทุก ๆ ชั่วโมงและฉันไม่ได้จะอึดอัดง่าย ๆ ขนาดนั้น ผ่อนคลายบ้างสิคุณ"ทิฟฟานี่เปิดกล่องขนมอย่างสบาย ๆ และกัดเคี้ยวขนมชิ้นใหญ่ ๆ ก่อนจะยื่นขนมให้อายด้วย “แอริของคุณอาจไม่หิวแต่เพื่อนของเธอหิว จากวิธีที่คุณให้อาหารเธอ เธอจะมีน้ำหนัก 120 กิโลกรัมเมื่อถึงเวลาคลอด คุณจะต้องเสียใจ”“ไม่ต้องห่วง ผมจะรักเธอแม้ว่าเธอจะหนัก 180 กิโลกรัมก็ตาม แต่แจ็คสันอาจไม่เห็นด้วยกับผม คุณอาจจะอยากลองทานอาหารให้น้อยลงสักหน่อยนะ” การที่มาร์คจะมีอารมณ์ล้อเล่นกับทิฟฟานี่ช่างเป็นโอกาสที่หาได้ยากนักทิฟฟานี่แทบสำลัก “เอาจริงนะ… รู้ไหม ฉันตระหนักว่าคุณมีอยู่สองอารมณ์ ไม่เงียบก็ปากร้ายมากพอที่จะทำให้ใครสักคนหัวใจวายได้เลย นำสมบัติล้ำค่าของคุณไปรับประทานอาหารกลางวันได้แล้ว นี่ก็ใกล้เวลาอาหารกลางวันแล้วและฉันต้องการงีบ ขอบคุณสำหรับขนม
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 705 ลิเลียนเรียกร้องให้สงบศึก
มุมมองของแอเรียนนั้นแตกต่างไปจากเขาอย่างสิ้นเชิง “ฉันคิดว่าผู้ชายจะชอบผู้หญิงที่มีเหตุผล โดยเฉพาะผู้ชายอย่างคุณ ถ้าคุณชอบการแสดงที่ฉูดฉาดและขี้โวยวายของผู้หญิงที่รักใคร่ แอรี่ คินซีย์ ไม่ตอบโจทย์ของคุณกว่าฉันเหรอ?”สีหน้าของมาร์คทรุดลงเมื่อเธอพูดถึงอดีต แอเรียนไม่สะทกสะท้าน “ฉันพูดผิดเหรอ?”“โอเค หยุดพูดได้แล้ว ถึงเวลาสั่งอาหารแล้ว” มาร์คสูดหายใจเข้าลึก ๆ พลางรู้สึกท้อแท้อย่างที่สุด เธอยังสามารถทำให้เขาสำลักเจียนตายได้ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ… ทิฟฟานี่ฝังตัวเองใต้ผ้าห่มเมื่อพวกเขากลับถึงบ้านในคืนนั้นโดยไม่สนใจอาหารเย็นเลย ในไม่ช้าเธอก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว แจ็คสันกลืนคำแนะนำของเขาที่จะให้เธอกินอาหารเย็นให้เสร็จก่อนที่จะเข้านอนเมื่อเขาเห็นเธอในลักษณะนั้น แน่นอนว่าตอนนี้เขาไม่สามารถถามเธอเกี่ยวกับนามบัตรนั้นได้แล้ววันรุ่งขึ้น ทิฟฟานี่ตื่นเร็วกว่าปกติหนึ่งชั่วโมง แจ็คสันยังคงหลับสนิท เธออารมณ์ดีหลังจากที่ได้นอนหลับฝันดีเมื่อคืนนี้ เธอจูบเบา ๆ บนใบหน้าของแจ็คสันและลุกขึ้นจากเตียงอย่างเงียบ ๆเธอสังเกตเห็นนามบัตรในตะกร้าซักผ้าขณะที่กำลังจะซักผ้า แม้จะไม่รู้ว่านามบัตรของอเลฮานโดรไปล
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 706 ทำไมคุณถึงมีนามบัตรของเขา?
ไม่นานแจ็คสันก็มาถึงที่ชั้นล่างหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ เขาได้สวมเสื้อผ้าก่อนที่จะลงมาชั้นล่างเพราะลิเลียนอยู่ด้วย “อรุณสวัสดิ์ครับคุณเลน” เขากล่าวลิเลียนขดริมฝีปากของเธอ “ทิฟฟานี่เรียกพ่อแม่ของนายว่าพ่อและแม่ แต่นายเรียกฉันว่า ‘คุณเลน' น่าตลกจัง”แจ็คสันเครียดทันที “ครับคุณแม่… ผมแค่หลุดปากไปด้วยความเคยชิน ผมหวังว่าคุณคงไม่ว่าอะไร คุณมาทำอะไรแต่เช้าเหรอครับ?”ลิเลียนอายเกินกว่าจะเปิดเผยความสัมพันธ์ที่เลวร้ายของเธอ “ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากมาเฉย ๆ พวกเธองานเยอะไม่ใช่เหรอ? รีบกินข้าวแล้วรีบไปทำงานเถอะ ฉันจะกลับบ้านเร็ว ๆ นี้”แจ็คสันไม่ชินกับการมีคนอื่นอีกคนหนึ่งอยู่ในบ้าน เขากินอาหารเช้าเสร็จอย่างลังเลแล้วโยนจานลงในอ่างล้างจาน “ผมจะล้างพวกมันเมื่อผมกลับมาบ้าน ใกล้ถึงเวลาต้องไปแล้ว ทิฟฟ์ คุณรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่า”ทิฟฟานี่รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน “โอเค ฉันจะพร้อมภายในห้านาที!”จู่ ๆ ลิเลียนก็โดนผีแม่บ้านเข้าสิง เธอเดินเข้าไปในครัวและล้างจาน “จะทิ้งพวกมันไว้ในอ่างล้างจานจนกว่านายจะกลับมาบ้านได้อย่างไร? ฉันจะทำความสะอาดให้ นายไปทำงานกันเถอะ ฉันจะล็อคประตูให้เมื่อฉันออกไป”แจ็คสันรู้สึกผิด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 707 การตอบแทน
ทิฟฟานี่เอื้อมมือออกไปบีบแก้มเขา "คุณหึงเหรอ? คุณก็รู้ว่าเขาพิการ คุณเป็นชายหนุ่มที่ร่ำรวยจากตระกูลเวสต์ ทำไมคุณถึงไม่มั่นใจในตัวเองต่อคนพิการ? ฉันไม่ได้ตาบอดนะ แน่นอน ว่าฉันรู้ว่าคุณเป็นผู้ชายที่หล่อเหลา มีน้ำใจ และอ่อนโยนที่สุดบนโลกนี้ ทำไมฉันถึงต้องไปตกหลุมรักผู้ชายคนอื่นและทิ้งคุณไปด้วยล่ะ? คุณสมิธไม่มีค่าสำหรับฉันเลย แม้ว่าเขาจะหล่อมากแต่เขาก็ยังเป็นคนพิการ นอกจากนี้ เขาแค่ให้คนเอานามบัตรมาให้ฉันเท่านั้น คุณกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไรกันเนี่ย?”แจ็คสันยังคงเงียบ เขากำลังคิดถึงเหตุผลที่อเลฮานโดรมอบนามบัตรให้ทิฟฟานี่ ทำไมคนอย่างเขาถึงอยากเป็นเพื่อนกับทิฟฟานี่? เขาทำอย่างนั้นเพื่อเข้าใกล้แจ็คสันเหรอ? มันดูไร้สาระมาก ถ้าอเลฮานโดรต้องการขยายธุรกิจ มันจะง่ายกว่าถ้าเขามาพบกับแจ็คสันโดยตรง ทำไมอเลฮานโดรถึงสนใจผู้หญิงคนหนึ่งแทน?เมื่อพวกเขาไปถึงบริษัท พวกเขาก็ทำหน้าที่ตามหน้าที่ของตนทิฟฟานี่ได้รับข้อความทันทีที่เธอนั่งลงที่โต๊ะทำงานของเธอ มันเป็นข้อความตอบกลับจากอเลฮานโดร “ไม่ต้องตอบแทนผมหรอก แค่เลี้ยงข้าวผมมื้อหนึ่งก็พอ”'เลี้ยงข้าวเขาเหรอ?' ทิฟฟานี่รู้สึกว่ามันเป็นไปได้ แต่เธอก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 708 มื้อที่อึดอัด
อเลฮานโดรไม่ปฏิเสธ “ประมาณนั้น ได้โปรดนั่งลงเถอะ อยากกินอะไรก็สั่งได้เลยนะ”เธอมองไปรอบ ๆ “ฉันสัญญาว่าจะเลี้ยงข้าวคุณ ทำไมที่นี่ถึงดูเหมือนคฤหาสน์ของคุณล่ะ? คุณจะเลี้ยงฉันแทนเหรอ?”อเลฮานโดรมองดูเธออย่างมีความหมายด้วยดวงตาที่จดจ่อ “มันไม่สำคัญหรอกว่าใครเป็นคนจ่ายค่าอาหารมื้อนี้ ผมแค่อยากทานข้าวกับคุณ ตอนนี้ผมได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว มันไม่สำคัญอะไรมาก”สิ่งที่เขาพูดทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย โดยเฉพาะวิธีที่เขามองเธอ เธอรู้สึกประหม่าโดยไม่ทราบสาเหตุ ทำไมเขาถึงจ้องมองเธอล่ะ? เพื่อคลายความตึงเครียด เธอจึงเริ่มคุยกับเขา "คุณสมิธ ฉันขอถามได้ไหมว่าคุณช่วยฉันทำไม? เราไม่ได้มาจากโลกใบเดียวกัน ดูเหมือนว่าไม่น่าเป็นไปได้ที่เราจะอยู่บนโลกเดียวกัน คุณไม่ได้อะไรจากการให้ยื่นมือมาช่วยฉัน นอกจากนี้ คุณเป็นนักธุรกิจ แน่นอนว่าคุณจะไม่ทำอะไรที่จะทำให้คุณเสียเปรียบ”อเลฮานโดรมองดูเธออย่างไม่ใส่ใจและถามว่า “คุณไม่ได้อ้างว่าคุณไม่อยากรู้เรื่องนี้หรือ?”เธอลิ้นพันด้วยการโต้กลับของเขา หลังจากที่กลืนน้ำลงไปครึ่งแก้ว เธอก็ตอบกลับไปว่า “ไหน ๆ ฉันก็มาอยู่ที่นี่แล้ว ฉันก็แค่ถามเฉย ๆ…”เขาเคาะนิ้วเรียว
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
