Se connecterShare
บทที่ 1190 การเผชิญหน้า เจสสิก้าปะทะมาร์ค
Related chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1191 กรงทอง
เจสสิก้าบิดตัวด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน “โอ๋ น่าสงสาร ฉันอยากรู้จังว่าคุณจะจัดการกับฉันยังไง? ถ้าจะให้พูดตรง ๆ คุณก็แค่นอนกับฉัน ปัญหาทั้งหมดนี้จะจบลงทันที ถึงอย่างนั้น ผู้ชายก็มักจะทำเรื่องที่ง่ายดายให้วุ่นวาย จิตใจของเพศตรงข้ามนั้นยากที่จะเข้าใจจริง ๆ”มาร์คทนการหยอกล้อที่ไร้มารยาทของเธอต่อไปไม่ไหว เขาลุกขึ้นด้วยสีหน้าที่เยือกเย็นและประกาศว่า “ถ้าเราตกลงกันไม่ได้ ก็ไม่มีเหตุผลที่จะคุยกันต่อแล้ว ส่วนเรื่องที่ว่าผมจะจัดการกับคุณยังไง… คุณจะได้รู้เองในอีกไม่ช้า”จากนั้นเขาก็หมุนตัวแล้วเดินออกไปแววตาที่โหยหาของเจสสิก้าไล่ตามหลังเขาที่เดินห่างออกไปจนกระทั่งเขาหายไปในระยะไกล จากนั้น เมื่อเธอกลับมาสนใจสิ่งรอบข้าง เธอก็แอบมองซิลแวงข้างเธอด้วยความครุ่นคิด“ฉันสงสัยจัง ฉันเสนอตัวให้กับผู้ชายคนอื่นต่อหน้านายแท้ ๆ” เธอหยอก “แต่นายดูไม่หึงเลย”มุมปากของซิลแวงขดเป็นรอยยิ้มเล็กน้อย “ขอร้องล่ะ ถ้าผมจะต้องหึงผู้ชายของคุณทุกคน ผมคงจะไม่ต้องทำอย่างอื่นแล้ว ถูกไหม? อีกอย่าง ผมก็เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งในหลาย ๆ คนของคุณ ผมคงจะไม่จำเป็นต้องหึงพวกเดียวกันเองหรอก” เขาตอบ “แต่ผมจะขอแนะนำคุณด้วยความหวังดีจากคนที่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1192 กบฎ
เขาผูกมัดตัวเองกับชื่อเสียงและความคาดหวังของการเป็น “ดีไซเนอร์แฟชั่นที่มีชื่อเสียง” เขารู้ดีว่าเจสสิก้าสามารถทำลายเขาได้อย่างง่ายดาย มันถึงเวลาแล้วที่ซิลแวงจะต้องตัดสินใจแล้วว่าจะปล่อยให้เจสสิก้าพังทลายไปคนเดียวหรือว่าเขาจะจบไปพร้อมกับเธอ เขาอาจจะยังคงสวมหน้ากากอันโอ่อ่าสง่างามในที่สาธารณะ แต่เขารู้ดีกว่านั้น ชีวิตปัจจุบันของเขาส่งผลให้เขาไม่มีแรงบันดาลใจในการออกแม้แต่นิดเดียว และเขาไม่ได้สร้างผลงานพิเศษใด ๆ เป็นเวลาอย่างน้อยครึ่งปีแล้ว เขากลายเป็นเพียงปรสิตไร้ประโยชน์ที่เกาะผู้หญิงคนหนึ่งเจสสิก้าสงสัยแรงจูงใจในการกลับไปของเขาถูกแล้ว ใช่ เพราะโรบิน ค็อกซ์ หญิงสาวที่มีชื่อที่เหมาะกับตัวเธอมากที่สุด เธอเป็นเหมือนนกโรบินที่มีความสุข ร้องเจื้อยแจ้วในวันที่แดดสดใส เมื่อใดก็ตามที่ซิลแวงอยู่กับเธอ เขาจะรู้สึกได้ว่าตัวตนของเขาถูกยอมรับ เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังฟื้นคืนชีพอย่างช้า ๆ และความคิดสร้างสรรค์ของเขาที่ถูกยับยั้งมานานครึ่งปีก็เริ่มส่งสัญญาณของการมีชีวิตสิ่งหนึ่งที่ซิลแวงต้องการมากที่สุดคือ การพิสูจน์ว่า แม้จะไม่มีเจสสิก้า เขาก็ยังเป็นแฟชั่นดีไซเนอร์ระดับแนวหน้าที่โลกรู้จัก แม้ไม
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1193 ความพินาศ
แทนที่จะโกรธจนเดือดและทำลายโทรศัพท์ มาร์คเพียงแต่วางมือของเขาลงบนเอกสารและตอบอย่างสบายใจว่า “อ๋อ อย่างนั้นเหรอ? คุณแน่ใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าผมจะขุดความลับของคุณไม่เจอ?”เจสสิก้ามั่นใจว่าความลับของเธอถูกกุมไว้ดี “ฉันดูเหมือนกังวลอะไรไหมล่ะ? สรุปว่า พวกเราจะเจอกันไหม?”ริมฝีปากของมาร์คขดเป็นรอยยิ้ม “ผมว่าไม่ล่ะ ถ้าคุณไม่มีอะไรจะพูดแล้ว แค่นี้ก่อนนะ”หลังจากนั้นเขาก็วางสาย สำหรับมาร์คแล้ว ผู้ชนะในศึกครั้งนี้ชัดเจนแล้ววันต่อมาเริ่มต้นด้วยการที่เว็บไซต์ของสื่อต่างประเทศรายใหญ่หลายแห่งเปิดเผยภาพถ่ายส่วนตัวระหว่างเจสสิก้ากับผู้ชายหลายคน ทุกคนต่างพากันตกตะลึง สื่อเหล่านั้นกลายเป็นไวรัลทั้งในและนอกประเทศทันทีจากนั้นข่าวทั้งหลายก็ทวีความรุนแรงขึ้นจนเว็บไซต์สื่อชื่อดังหลายแห่งได้เซนเซอร์รายละเอียดก่อนที่เจสสิก้าจะสามารถควบคุมความเสียหายได้ด้วยตัวเองเสียอีก น่าเสียดายที่การเซนเซอร์ช่วยข่าวที่แพร่กระจายอย่างรวดเร็วไม่ได้เลย ดังนั้นตอนนี้ชาวเน็ตทุกคนจึงจับจ้องไปที่เรื่องอื้อฉาวนี้เพื่อเพิ่มความเสียหาย ที่อยู่ส่วนตัวของเจสสิก้ายังถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ ทำให้บ้านของเธอถูกล้อมรอบไปด้วยฝูงนักข่าว
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1194 ปฏิกิริยาตอบรับ
ในที่สุดความโกรธแค้นของเจสสิก้าก็หมดลง แต่มันกลับก่อให้เกิดความอาฆาตแค้น และความอาฆาตพยาบาทก็สามารถมองเห็นได้ชัดในดวงตาของเธอเธอรีบเปิดแล็ปท็อปของเธออย่างรวดเร็วและเผยแพร่เรื่องราวระหว่างเธอกับซิลแวงสู่สาธารณะ ถ้าโลกของเธอกำลังจะพังทลาย เธอก็สามารถลากใครสักคนลงไปด้วยก็ได้ไม่กี่วันต่อมา ข่าวล่าสุดของเรื่องอื้อฉาวของเจสสิก้าก็พาดหัวข่าวที่บ้านเกิด ความแข็งแกร่งของหลักฐานที่รวบรวมมาได้ประกอบกับการที่เธอละเมิดกฎหมายและความรับผิดชอบของตนในฐานะพลเมืองที่ดีทำให้เจสสิก้ามีความผิด เธอจึงถูกตัดสินให้จำคุกเป็นเวลาสามปีคดีนี้ยังส่งผลกระทบต่อดีไซเนอร์ชายที่มีชื่อเสียงและทำงานใกล้ชิดกับเธอเนื่องจากความสัมพันธ์ที่สกปรกของพวกเขากับเจสสิก้าถูกเปิดเผยต่อสาธารณชน อนาคตของพวกเขาจึงถือว่าดับไปแล้วไม่มากก็น้อยแอเรียนเป็นหนึ่งในบุคคลสุดท้ายที่ได้ยินเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้ อันที่จริงเธอรู้ได้ก็เพราะเพื่อนร่วมงานของเธอหมกมุ่นอยู่กับการถกเถียงกันในเรื่องอื้อฉาวที่เกิดขึ้น แน่นอนว่ามาร์คกลับมาบ้านเมื่อสองสามวันก่อนแล้ว แต่เขาละเว้นรายละเอียดและสรุปอย่างง่ายเกินไปว่า “มันจบลงแล้ว ผ่อนคลายเถอะ”เมื่อตอน
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1195 อารมณ์แห่งชัยชนะ
แอเรียนตกตะลึงไปชั่ววินาทีก่อนที่จะโล่งอก “อ๋อ แสดงว่าซิลแวงยังมีมโนธรรมอยู่ ฉันรู้ว่าการหักหลังของเขาเป็นกลอุบายเพื่อปกป้องตัวเองมากกว่าสิ่งใด แต่… เขาเลือกได้ดี”'และอย่างน้อยโรบินก็ไม่ได้ตกหลุมรักผิดคน' เธอคิดในใจ“ซิลแวงเคยไปส่งเธอกลับบ้านครั้งหนึ่งใช่ไหม?” จู่ ๆ มาร์คก็เปลี่ยนบทสนทนาอย่างรวดเร็ว “เธอคงไม่ได้คิดว่าฉันจะไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม? และอีกอย่าง ความโล่งอกในน้ำเสียงของเธอหมายความว่าอะไร? ทำไม? ดีใจที่เขาไม่ใช่คนเลวจริง ๆ หรือไง?”แอเรียนเบะปาก “อ๋อ นี่คุณติดกล้องที่รั้วบ้านและแอบดูฉันเหรอ? เพราะฉันมั่นใจได้เลยว่าแมรี่ไม่ได้บอกคุณแน่นอน ใช่ เขาเคยไปส่งฉันครั้งหนึ่ง แต่นั่นมันก่อนที่ฉันจะรู้จักเขาดี! ไม่ใช่สิ ถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่ได้สนิทกับเขา และที่เขาเข้าหาฉันตอนนั้นก็ไม่ใช่เพราะว่าเขามีแรงจูงใจหรอกเหรอ? ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขาสักหน่อย! และไหนเขาจะเป็นผู้ชายของโรบินอีก พวกเขาจับมือกันตั้งสองวัน เข้าใจไหม? เพราะฉะนั้น คุณช่วยเลิกจินตนาการในสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงได้ไหม?” เธอติเตียน “อีกอย่าง ฉันชอบผู้ชายแบบคุณมากกว่าใครไหน ๆ!”ริมฝีปากของมาร์คกระตุก “นี่แหละผู้หญิงที่มีว
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1196 กล้องวงจรปิดที่ประตู
แน่นอนว่ามาร์คจะปฏิเสธคำขอของเธอ “ไม่ต้องเลย หน้าฉันไม่ใช่ที่เล่นของเธอ ฉันจะไม่ยอมสาวแน่นอน”ยิ่งเขาปฏิเสธแค่ไหนแอเรียนก็ยิ่งต้องการที่จะทำมันมากเท่านั้น เธอหยิบมาส์กหน้ามาเพิ่มและบังคับให้เขานอนลงบนเตียง “อย่าขยับ แป๊บเดียวเอง คุณจะชอบมันแน่นอน พอเสร็จแล้วหน้าคุณก็จะนุ่มและใสด้วย ไม่ดีเหรอ? เอาเถอะน่า ลองหน่อยนะ”มาร์คคัดค้านอย่างฉุนเฉียว เขาหันหน้าไปมา “ไม่!”เขาเริ่มยอมแพ้เมื่อเขารู้สึกได้ว่าน้ำจากมาส์กหน้าเริ่มหยดลงตัวของเขา ตอนนี้เขากลัวว่าจะขยับแรงเกินไป “เอามันออกไป ฉันไม่ต้องใช้มัน!”เมื่อรู้สึกได้ว่าเขาดิ้นเบาลง แอเรียนก็รีบวางมาส์กลงบนใบหน้าเขา “เห็นไหม? เชื่อฉันตั้งแต่แรกก็จบ คุณแค่ต้องเล่นใหญ่ก่อน ถูกไหม?”ทันใดนั้น โทรศัพท์ของแอเรียนก็ดังขึ้น เธอได้ในสิ่งที่เธอต้องการแล้ว ดังนั้นเธอจึงลงจากเตียงเพื่อไปรับโทรศัพท์ เธอไม่ลืมที่จะเตือนเขาก่อน “จัดการเอาเองนะ อย่าให้มันยับ ไม่อย่างนั้นมันจะกระจายไม่ทั่วถึง ฉันไปรับโทรศัพท์ก่อน”สายนั้นมาจากโรบิน พวกเขาคุยกันเรื่องงานกันนิดหน่อย ไม่ได้มีเรื่องด่วนอะไร เมื่อเธอวางสายและหันไปหาเขา เธอก็เห็นว่ามาร์คกำลังลูบมาส์กให้เรียบอย่า
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1197 การผ่าคลอด
เมื่อเธอรับรู้ได้ว่าร่างกายที่แข็งทื่อเล็กน้อยของเขาผ่อนคลายลงแอเรียนก็ผล็อยหลับด้วยความสบายใจ…อากาศเริ่มอุ่นขึ้นในฤดูใบไม้ผลิ เสื้อผ้าฤดูหนาวที่อบอุ่นถูกเก็บไปและแอริสโตเติลในตอนนี้ก็คลานเร็วกว่าเดิม แม้แต่แอเรียนก็ไม่สามารถไล่ตามเขาทัน เธอมักจะลงเอยด้วยการเหงื่อออกจากการไล่ตามเขา นอกจากนี้แอริสโตเติลยังเริ่มส่งสัญญาณของการกำลังเรียนรู้ที่จะเดินและเกาะกำแพงเดินสองก้าวจากนั้นก็สะดุดและล้มลงบนก้นของเขา ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้ร้องไห้ เขาเป็นเด็กที่เข้มแข็งทิฟฟานี่กำลังเตรียมพร้อมสำหรับการคลอด พักหลังมานี้เธอจะโทรหาแอเรียนทุกวันเพื่อถามเกี่ยวกับสิ่งที่ทารกต้องการและสิ่งที่เธอจะต้องเตรียมพร้อม เธอจะถามคำถามเดิม ๆ นับครั้งไม่ถ้วน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอกังวลมากเกินไปแจ็คสันเองก็วางมือจากการทำงาน เขาอยู่กับทิฟฟานี่ทุกวันโดยไม่ยอมเธอให้ละสายตาเลยทิฟฟานี่เข้าโรงพยาบาลในช่วงเวลาที่เธอใกล้จะคลอด ตอนแรกเธอตัดสินใจว่าจะคลอดแบบธรรมชาติแต่สุดท้ายเธอก็เปลี่ยนใจและยืนหยัดที่จะผ่าคลอดระหว่างที่ไปเยี่ยมเธอที่โรงพยาบาลแอเรียนก็แนะนำว่า “ฉันยังคิดว่าคลอดแบบธรรมชาติจะดีกว่านะ เธอร่างกายแข็งแรง มันค่
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1198 การกลับมาของแมลงสาบ
”ทิฟฟานี่จะคลอดแล้วใช่ไหม?”แอเรียนหันไปและพบเจตต์ที่ถือกล่องอาหารกลางวัน ดูเหมือนว่าธัญญ่าจะแอดมิทเข้าโรงพยาบาลเพื่อรอคลอดเช่นกัน ท้ายที่สุดเธอก็ตั้งครรภ์ใกล้ ๆ กับทิฟฟานี่ แอเรียนพยักหน้า “ใช่ ธัญญ่าก็ใกล้จะคลอดแล้วเหมือนกันใช่ไหม?”“อืม” เจตต์ตอบ ประตูลิฟต์เปิดออก เขายืนอยู่กับที่โดยให้แอเรียนขึ้นก่อน จากนั้นเขาถึงตามเข้าไปตอนนี้ดูเหมือนว่าเรื่องที่ธัญญ่าต้องผ่านมาทั้งหมดนั้นสูญเปล่า เจตต์คือพ่อของลูกเธอ เขาเป็นผู้ชายที่พิถีพิถันและกล้าหาญ ธัญญ่าจะต้องมีชีวิตที่ดีเมื่ออยู่กับเขาแอเรียนและเจตต์ไม่ได้สนิทกัน เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงคุยกันเพียงไม่กี่คำอย่างไรก็ตาม การได้เจอกับแอเรียนช่วยเตือนเจตต์ว่ายังมีอเลฮานโดรที่เปรียบเสมือนระเบิดเวลารออยู่ ใครจะไปรู้ว่าเขาจะตัดสินใจระเบิดเมื่อไหร่?คฤหาสน์สมิธที่โต๊ะอาหาร ดอน สมิธดูแลเมลานีเป็นอย่างดี บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการซึ่งถูกปรุงแต่งมาโดยเฉพาะสำหรับสตรีมีครรภ์ เขาไม่ยอมให้เธอตักอาหารเองด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม เธอรู้ว่าแม้เรื่องดี ๆ ที่มาพร้อมกับการอยู่ร่วมกับครอบครัวสมิธ แต่อย่างไรอเลฮานโดรก็ไม่ได้รักเธออยู่ดี... ยิ
Latest chapter
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1270 การปรากฏตัวของเจนิซ
แน่นอนว่าแอเรียนจะไม่กล้าอุ้มเพลโตอีกเนื่องจากเธอกลัวว่าลูกชายของเธอจะอิจฉาเมื่อแอเรียนบอกให้ทิฟฟานี่ตั้งชื่อเล่นให้เพลโต ทิฟฟานี่ก็ส่ายหัว “ผู้ชายจำเป็นต้องมีชื่อเล่นด้วยเหรอ? ถ้าสมอร์โตไปเป็นหนุ่มหล่อ มันจะไม่ตลกเหรอถ้าเราจะเรียกเขาว่าสมอร์? พวกสาว ๆ ที่ชอบเขาจะต้องหัวเราะจนน้ำตาไหลแน่นอน ชื่อเล่นจะน่ารักแค่ตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ”แอเรียนเบะปาก “เธอแค่ขี้เกียจที่จะคิดชื่อ ถูกไหม? เธอเลยอ้างเหตุผลทั้งหมดนี้ ชื่อเล่นเขาก็มีไว้เรียกเฉพาะตอนที่ยังเด็กเท่านั้นแหละ ใครเขาจะเรียกชื่อเล่นกันตอนโตล่ะ?”เมื่อพวกเธอกำลังคุยกันอยู่ อยู่ ๆ แจ็คสันก็โทรมา “คุณขับรถไปหาแอเรียนกับเพลโตคนเดียวเลยเหรอ? คุณไม่รู้จักฝีมือการขับรถตัวเองเลยเหรอ? ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง? คุณน่าจะขอให้คนขับรถของแม่ไปส่งคุณแทน”ทิฟฟานี่หงุดหงิดมาก “นี่คุณคงอยากให้อะไรเกิดขึ้นกับฉันมากสินะ? ฉันมาถึงแล้ว แค่นั้นยังไม่ดีพออีกเหรอ? ฉันแค่ถอยรถไม่เก่งแค่นั้นเอง ถ้าฉันขับเดินหน้าอย่างเดียวจะมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นได้บ้าง? คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะค่ะ”ทิฟฟานี่อาจจะหงุดหงิด แต่จริง ๆ แล้วเธอก็แอบดีใจ อารมณ์ของเธอชัดเจนมากแม้ก
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1269 สมอร์เป็นเด็กใจร้อน
เมื่อเมลานีทานอาหารเสร็จและพวกเขาออกจากบ้าน อเลฮานโดรก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่พวกเขาขึ้นรถเมลานีเห็นดังนั้นจึงถามเขาว่า “โล่งอกใช่ไหมล่ะ? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมา แต่คุณไม่ฟังฉันเอง ฉันเองยังเบื่อพ่อแม่ตัวเองเลย”อเลฮานโดรเงียบโดยไม่ตอบอะไร เขาตื่นเช้ามากและยังคงง่วงนอนอยู่ เขาจึงหลับตาลงและพักสายตาเมลานีเริ่มไม่สบายใจ อเลฮานโดรรู้เรื่องที่เธอแอบติดต่อกับทิฟฟานี่หรือเปล่า? เขาน่าจะ… ไม่รู้เรื่องหรอก ถูกไหม? ไม่อย่างนั้นเขาน่าจะโวยวายไปแล้วแทนที่จะนิ่งสงบแบบนี้ เธอเลยคิดว่าเธอน่าจะบอกเขาก่อนที่เขาจะรู้ด้วยตนเองหลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่เธอก็พูดว่า “ฉันติดต่อกับทิฟฟานี่อยู่”ร่างกายของอเลฮานโดรแข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว “แล้ว?”เธอคิดถูกแล้วจริง ๆ อเลฮานโดรจะมีปฏิกิริยาก็ต่อเมื่อมันเป็นเรื่องของทิฟฟานี่ แต่นอกจากนั้นเขาจะเมินทุกคำพูดของเธอ เมลานีแอบไม่พอใจ แต่ไม่แสดงให้เขาเห็น “คุณไม่โกรธเหรอ?”อเลฮานโดรลืมตาและมองหน้าเธอ “ทำไมผมจะต้องโกรธด้วย? ยังไงคุณก็ไม่ทำอะไรเธออยู่แล้ว”เมลานีพูดไม่ออก เขามั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอว่าเธอจะไม่ทำอะไรทิฟฟานี่? เธอคิดมาเสมอว่าเธอไม่รู้จักอเลฮานโด
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1268 อเลฮานโดรผู้ได้รับรางวัลออสการ์สำหรับนักแสดงดีเด่น
อเลฮานโดรรู้ตัวดีว่ามันเป็นเพียงความคิดตามสัญชาตญาณผู้ชายของเขาและไม่มีสิ่งอื่นใดหลังจากนั้นไม่นานหนังตาของเมลานีก็เริ่มหนัก อาจจะเป็นเพราะความเงียบสนิทที่เปรียบดั่งเพลงกล่อมนอนอย่างดี บวกกับครรภ์ของเธอที่ทำให้เธอง่วงเหนื่อยง่ายขึ้น ตอนแรกเธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถนอนหลับได้เพราะอเลฮานโดรด้วยซ้ำ…ขณะที่เธอกำลังหาพลิกตัวหาท่านอนที่สบายด้วยความงัวเงีย อยู่ ๆ อเลฮานโดรก็พูดขึ้นมาว่า “หยุดขยับไปขยับมาสักที”เมลานีที่กำลังจะผล็อยหลับตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงของเขาที่ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเริ่มรู้สึกรำคาญและเหวี่ยงใส่เขา “นี่มันบ้านของฉันและเตียงของฉัน ทำไมฉันจะขยับตัวไม่ได้? นี่คุณอย่าหาเรื่องโดยไม่มีเหตุผลได้ไหม?”เธอไม่ทันรู้ตัวว่าเธอเผลอไปโดนขาของเขาขณะที่เธอพลิกตัวไปมา ทันใดนั้นอเลฮานโดรก็ขึ้นคร่อมเธอโดยที่แขนแต่ละข้างของเขาอยู่ข้างตัวเธอเมลานีตกใจและหันหน้าหนีทันที “คุณจะทำอะไร? ลงไปเลยนะ!”กำปั้นของเธอเล็กมาก มันไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำให้อเลฮานโดรเจ็บได้ แต่การกระทำของเธอยังทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นอีกด้วย “ผมบอกให้คุณเลิกขยับไง คุณจะไม่ฟังผมใช่ไหม?”เมลานีไม่กล้าที่จะขยับตัวอีกและ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1267 คนสองคนที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกันสามารถอยู่ด้วยกันได้เหรอ
ในความเป็นจริงแล้วอเลฮานโดรกลับรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้เหตุผลเมื่อเข้ามาในห้องของเธอ “คุณสบายดีไหม?”เมลานีตะลึงเล็กน้อย “ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณไม่ต้องแสดงหรอก ที่นี่ไม่มีใครสักหน่อย แล้วคุณจะแกล้งทำทำไม? ฉันไม่ฟ้องคุณปู่หรอก เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้คุณกลับไปเลยก็ได้ ฉันอยู่ที่นี่แล้วสบายดี”อเลฮานโดรไม่สนใจสิ่งที่เมลานนีพูดและเรียกหาเจตต์ผู้ซึ่งนำทุกอย่างที่อเลฮานโดรได้ซื้อให้เธอเข้ามาให้ โต๊ะเครื่องแป้งของเธอเต็มไปด้วยข้าวของมากมายในไม่ช้าหัวใจของเมลานีเริ่มละลายแต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่งต่อไปเมื่อเธอพูดว่า “ขอบคุณสำหรับน้ำใจของคุณนะคะ แต่ฉันขอไม่รับของพวกนี้ดีกว่า เพราะฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ให้มันด้วยความเต็มใจ”เจตต์ไม่ต้องการรู้เห็นเกี่ยวกับการทะเลาะของพวกเขา เขาจึงออกไปจากห้องเมื่อวางของเสร็จแล้วอเลฮานโดรพูดนิ่ง ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่อยากได้นก็ทิ้งไปสิ เครื่องสำอางพวกนี้ไม่ได้แพงขนาดนั้น พวกเครื่องประดับก็ราคาแค่สองสามแสนดอลลาร์ เพราะฉะนั้นคุณจะทำอะไรกับพวกมันก็แล้วแต่คุณเลย ในเมื่อคุณไม่อยากเห็นหน้าผม ผมกลับวันพรุ่งนี้ก็ได้ นอนเถอะ ผมจะไปอาบน้ำก่อน”เมื่อเมลานีเห็นเขาเดินเข้าไปในห้องน้ำเธอ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1266 เล่นใหญ่
ทิฟฟานี่ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าสีหน้าของแจ็คสันเยือกเย็น แววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรไป “เป็นอะไรเหรอ? ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ?”มันเหมือนกับว่าเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนไปเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เยือกเย็น “เขาแต่งงานเพื่อความสะดวกแบบนั้น คุณยังจะเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะมีความรู้สึกให้เมลานี ลาร์คจริง ๆ ? คุณคิดไปเองทั้งหมด ผมบอกคุณแล้วว่าห้ามไปเจอเขา ไม่ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือตั้งใจยิ่งห้ามแล้วใหญ่ คราวหน้าก็หลีกเลี่ยงเขาซะนะ!”ท่าทีที่เปลี่ยนไปกะทันหันของเขาทำให้ทิฟฟานี่ตกใจกลัว เธอกลืนน้ำลายและไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไรแจ็คสันรีบอาบน้ำให้เสร็จและออกไปโดยปล่อยเธอไว้คนเดียวในห้องน้ำ เธอรู้สึกว่างเปล่าทันที ทุกอย่างกำลังไปได้ดีจนกระทั่งเธอพูดถึงอเลฮานโดรและทุกอย่างกลายมาเป็นแบบนี้… แจ็คสันหนีไปที่ห้องทำงานของเขาหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำเพื่อแอบดูดบุหรี่อย่างต่อเนื่องโดยที่ทิฟฟานี่ไม่รู้ นิ้วที่เขาถือบุหรี่สั่นไม่หยุด เขากลัวเกินกว่าที่จะคิดถึงปฏิกิริยาของทิฟฟานี่เมื่อเธอต้องรู้ว่าจริง ๆ แล้วอเลฮ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1265 ใจเย็น ๆ เจ้าซื่อบื้อ
ขณะที่เขากำลังหาสวิตช์เปิดไฟบนกำแพงเพื่อที่จะเปิดไฟทิฟฟานี่ก็หยุดเขาเอาไว้ “ไม่! ฉันชอบแบบปิดไฟมากกว่า ฉันอายนิดหน่อยน่ะ”เขารู้ดีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกลัวว่ารอยแตกของเธอจะทำให้เขาหมดอารมณ์ เขายิ้มและจุ๊บหน้าผากเธอ “ไม่เอาน่า ปกติคุณไม่ขี้อายนี่ ผมไม่ยักรู้ว่าคุณจะอายเป็นด้วยซ้ำ ผมไม่มีวันที่จะหมดอารมณ์กับคุณหรอก คุณได้รอยแตกเหล่านั้นมาเพราะคุณอุ้มท้องลูกของผม พวกมันเป็นรางวัลแห่งเกียรติยศของคุณนะ”ทิฟฟานี่เชื่อคำพูดของเขา เขามีลิ้นที่กะล่อนที่ช่วยให้เขาสามารถถ่ายทอดคำพูดเหล่านั้นอย่างราบรื่นได้จริง ๆแจ็คสันเปิดไฟเมื่อเธอกำลังเหม่อลอยในห้วงความคิดทิฟฟานี่รีบหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทันทีที่ไฟสว่างขึ้น “โธ่ อะไรเนี่ย! ฉันไม่อยากเปิดไฟ ขอเวลาฉันปรับตัวหน่อยสิคะ!”เขายิ้มอย่างมีเลศนัยขณะที่เมินคำบ่นของเธอและคว้าแขนเธอเพื่อหยุดเธอจากการดิ้นหนี…เธอลืมหายใจเมื่อเขาจับคางของเธอ สายตาเธอเริ่มพร่ามัวหมอนใบหนึ่งนอนอยู่บนพื้นหน้าเตียงราวกับว่ามันรับความป่าเถื่อนของพวกเขาไม่ได้...หลังจากที่เสร็จภารกิจแล้ว ทิฟฟานี่ก็ขดตัวในอ้อมแขนของแจ็คสันและวาดวงกลมบนแขนของเขาแจ็คสันจับมือของเธ
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1264 เหล่าแม่ ๆ และภรรยา
”หยุดทำไมล่ะคะ?” แอเรียนถาม “เล่นต่อสิ”“เธอก็มาผลักสิ ไม่อย่างนั้นก็มานั่งกับสมอร์” มาร์คชักชวนแอเรียนเคยตกชิงช้าเมื่อตอนที่เธอยังเด็ก เธอจึงหวาดกลัว “ไม่ ๆ ไม่ คุณเล่นกับเขาเลย เดี๋ยวฉันผลักให้ ขาคุณก็ออกจะยาว คุณน่าจะแกว่งตัวเองได้สบาย ไม่เห็นจะต้องพึ่งฉันเลย แล้วคุณจะขอให้ฉันผลักทำไม?”เขาเลิกคิ้วหนึ่งข้างและตอบว่า “เพื่อที่เธอจะได้มีส่วมร่วมด้วยแทนที่จะยืนเหม่อลอยอยู่ยังไงล่ะ…”มีบางอย่างผิดปกติในคำพูดของเขา…แอเรียนยอมแพ้และเดินไปข้างหลังพวกเขา เธอวางมือบนหลังเขาและออกแรงผลักแอริสโตเติลจะส่งเสียงร้องด้วยความดีใจเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าแอริสโตเติลไม่ได้มีความสุขได้เฉพาะเวลาที่เล่นกับเจนิซ เพียงแต่ว่าเวลาที่แอเรียนเล่นกับเขาเธอมักจะเล่นแบบนิ่ม ๆ และเงียบ ๆ เพราะเขาคือลูกคนแรกของเธอและมันเป็นครั้งแรกที่เธอต้องเล่นกับเด็กทารก เพราะฉะนั้นยังมีอีกหลายอย่างที่เธอยังต้องเรียนรู้อีก...ในขณะเดียวกันที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าหลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จแจ็คสันก็กำลังล้างจานในห้องครัวตามปกติ ทิฟฟานี่สามารถจ้องเขาในชุดผ้ากันเปื้อนได้ทั้งวัน เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนพิงกำแพงในห้
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1263 เขานึกว่าเธอคิดว่า
หลังจากนั้นไม่นาน อเลฮานโดรและเจตต์ก็เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้าและขึ้นรถไปอเลฮานโดรจ้องกองสินค้าสำหรับผู้หญิงข้าง ๆ เขา ระหว่างคิ้วของเขาแอบมีร่องรอยของความไม่พอใจเจตต์มองเขาผ่านกระจกมองหลัง “ท่านครับ อย่าปล่อยให้เรื่องอื่นเบี่ยงเบนความตั้งใจของท่านเลยครับ ท่านตัดสินใจที่จะไปเยี่ยมนายหญิงที่อายาเช่แล้ว” เขาเตือนเบา ๆ “ดอน สมิธจะไม่มีวันมอบสมบัติของตระกูลสมิธให้ท่านถ้าท่านลงมือในตอนนี้”อเลฮานโดรมองออกไปนอกหน้าต่างและตอบอย่างใจเย็นว่า “รู้แล้ว”เขาคงจะไม่ได้ออกมาซื้อของในวันนี้หากดอน สมิธไม่ได้กดดันเขา เขายังต้องเหนื่อยซื้อของมากมายให้เมลานีอีกด้วย เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะเจอแอเรียนและทิฟฟานี่ที่นี่เหมือนกัน ดูจากสีหน้าของแอเรียนแล้ว มาร์คคงจะบอกเธอทุกอย่างแล้วเขาได้ต้นไม้นั้นมาจากคนอื่นอีกที มันเป็นสายพันธุ์ที่หายากจากนาฟาเอธ เขาต้องลำบากอย่างมากเพื่อที่จะนำมันกลับเข้ามาในประเทศ และไม่มีใครรู้เลยว่ามันจะออกดอกเมื่อไหร่ ถ้ามันได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน มันคงจะออกดอกในไม่ช้า ตอนแรกเขาตั้งใจว่าเขาจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเขากับทิฟฟานี่เมื่อต้นไม้นั้นออกดอก แต่น่าเสียดายที่การเปลี่ย
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 1262 หุบปากซะไอ้สารเลว
หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร ในที่สุดทิฟฟานี่ก็จำได้ว่าเธอมาที่นี่เพื่อซื้อเครื่องสำอางกับแอเรียน เธอหันไปหาแอเรียนและพบกับสีหน้าที่แปลกไปบนใบหน้าของแอเรียน “แอริ เป็นอะไรเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย “ทำไมดึงหน้าแบบนั้นล่ะ? เธอโอเครึเปล่า?”แอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะตอบว่า “ไม่ ฉันรู้สึกเหนื่อย ๆ นิดหน่อย ฉันไม่อยากช้อปปิ้งแล้ว ไปกันเถอะ”ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปจับหน้าผากของแอเรียน “เพราะโรคเลือดจางของเธอรึเปล่า? เธอดูซูบ ๆ นะ ไว้ฉันจะบอกให้มาร์คขุนเธอให้อ้วน แต่ไหน ๆ เราก็มาถึงที่นี่แล้ว ทำไมไม่ซื้อของของเธอเลยล่ะ? เหลือแค่ต้องจ่ายเงินเอง ไม่นานขนาดนั้นหรอก ไปนั่งก่อนไหม? เดี๋ยวฉันจ่ายให้”อเลฮานโดรหันมามองแอเรียน แววตาของเขาแฝงไปด้วยการยั่ยยุ ทั้งคู่ต่างตระหนักถึงสถานการณ์ในตอนนี้ดีแอเรียนกลบเกลื่อนความโกรธของเธอและหาม้านั่ง เธอหวังเพียงว่าทิฟฟานี่จะเร่งรีบซื้อเครื่องสำอางเพื่อที่พวกเธอจะได้รีบออกไปจากที่นี่ ทุก ๆ วินาทีที่อยู่กับอเลฮานโดรถือเป็นความเสี่ยง“ทิฟฟานี่ ต้นไม้ที่ผมให้คุณออกดอกหรือยังครับ?” อเลฮานโดรจงใจถามถึงต้นไม้ในกระถาง ทิฟฟานี่ยื่นบัตรเครดิตของเธอให้พนักงานคิดเง
